owww Jipper wat herkenbaar... zij is ook 'onverwachts' (jaaaaja, uit alle opmerkingen blijkt van niet) zwanger geraakt. Verder is ze een stuk jonger en krijgt ze alles van haar vader en schoonouders. Mevrouw zit lui op de bank met een huis onder der kont van meer dan 2,5 ton (betaald door schoonouders..) en het komt allemaal wel verdacht goed uit voor der... tja, ben gewoon stikjaloers natuurlijk maar ookdoor haar houding kan ik het niet uitstaan. Gelukkig is ons contact minimaal hoewel ik dus wel baal dat mijn moeder het nu met haar allemaal meemaakt... en het hele speciale er een beetje af is...
Hallo dames! Olly gefeliciteerd met je nw. baan. Kan me voorstellen dat je wil wachten met zwanger raken ivm je nw. baan. Keuzen in het leven?! Ik ben ook heel benieuwd wanneer er eentje hier zwanger raakt, hopelijk heeel snel meisjes. Ik heb vorige week mijn vruchtbare week gehad en regelmatig geklust. Sinds donderdag heb ik een opgeplazen buik de hele dag door. Voelt heel gespannen aan de hele tijd. Weet niet of dat iets betekent, maar ik moet toegeven dat ik mezelf langzamerhand gek begin te maken met de vraag zou het zijn, zou het niet zijn. Moet volgende week pas ongesteld worden. Word gek van mezelf.
@sinja: mijn schoonzus is ook zo. Zit in de ziektewet (heeft hetzelfde als ik, dus weet precies wat er aan de hand is) en kan dus niet werken, maar wel dagen shoppen en avonden stappen. Ja het is een keuze, ik kies ervoor om gewoon te werken en dan wat minder te shoppen en te stappen. Mijn zwager moet 6 dagen werken zodat ze rond kunnen komen, en "namen maar een kind omdat het toch niet zoveel uitmaakt of ze het nu doen of over een paar jaar" Haar vader is ziek en wordt ook neit beter, maar het wordt op dit moment ook niet meer minder. Maar dan beginnen we er alvast aan, dan kunnen ze hun kleinkinderen nog zien. We hebben met hun ook eigenlijk geen contact en heb hun kindje die inmiddels 1 is nog nooit gezien (nou ja vind het helemaal niet erg, maar voor mijn man is het wel raar dat i zn broer nooit ziet, ook al heeft i er eigenlijk ook niets mee) Mijn ouders zijn vrij oud en ik weet ook niet hoe lang ze nog bij ons mogen blijven, maar vind dat toch niet een argument om er maar aan te beginnen, ze kunnen ook 90 worden. En persoonlijk denk ik dat je moeder het nog specialer vind als haar eigen dochter een kind krijgt. Dus het is voor je moeder echt specialer als jij eenmaal zwanger bent en je alles met haar kan delen. Heeft je stiefzusje ook nog een 'eigen'moeder (klinkt heel raar) dan zou ze daar toch meer mee delen dan met jouw moeder. @olly: GEFELICITEERD met je nieuwe baan. 1 mei beginnen, spannend hoor, kan me voorstellen dat je daar zin in hebt en dat je niet zwanger aan je nieuwe werk wilt beginnen. Maar als ze daar allemaal kinderen hebben zullen ze zodra je wel zwanger wordt vast niet raar staan te kijken en je contract gewoon verlengen. Je blijft na je verlof toch dezelfde dagen werken!
Daar ben ik het helemaal mee eens! Het is toch voor jouw moeder veel specialer als jij een kindje krijgt? Dan is ze pas écht oma. En ik denk dat dat gevoelsmatig ook zo is. Toch? Om nog even terug te komen op mijn vraag; hebben jullie er wel eens van gehoord dat iemand door stress (licht overspannen) zwanger kan raken omdat de pil dan niet goed werkt? Ik dacht juist dat stress het zwanger worden alles behalve bevorderd...
De ha vertelde mij dat je per maand 15% kans hebt om zwanger te worden. Als je aan de pil bent is die kans natuurlijk nog kleiner, dus dan moet je wel heeeel veel geluk hebben dat het raak mag zijn. Olly, ik zag dat je 2 dagen overtijd bent? Over dat ontstlaan als je zwanger bent, als je contract afloopt kunnen ze je gewoon op straat zetten ook als je zwanger bent. En als laatste, ik weet wat het is om jaloers te zijn. Mijn schoonzusje en zwager hebben een kindje van 3. Ik ben natuurlijk ok nog erg jong, maar dat is toch anders. Ik heb mijn school afgemaakt, een baan en en huis. Mijn schoonzusje was 15 toen ze het kind kreeg. Was makkelijker want ze zat in een pleeggezin en wilde daar weg. Zij zeggen ok dat het per ongeluk was gegaan, maar mijn zwager (broer van mijn vriend) en zij chatte regelamtig op msn. Die berichten werde opgelagen op de computer en daar stond duidelijk in dat ze graag een kind wilde en dat het met het geld wel goed zou komen, hoezo onverantwoord? Uiteindelijk is dat ook wel goed gekomen mede door mijn schoonouders die ze financieel ondersteund hebben. Ze wonen in een leuk huisje, mijn zager erkt bij mijn schoonouders en mijn schoonzusje is nog steeds bezig met haar VMBO. Ze doen het goed met zijn tweeen, maar ik denk altijd als ze loopt te zeuren dat ze er maar beter overna had moeten denken. Een heel verhaal, maar ik ben nu klaar. Hoe is het verder met iedereen?
Ik schaam me diep Ik geef Nederlands, maar ik kan echt niet typen. Ik ben dan snel aan het typen en maak dan allemaal fouten, gewoon overheen lezen hoor!
Het is je vergeven hoor haha... Wat jij schrijft lijkt op de situatie van mijn broer en schoonzus. Alleen zijn ze dan iets ouder en sinds kort dus getrouwd (ook zoiets...). Zij moet haar opleiding nog afronden, m'n broer werkt, maar heeft geen diploma's. Ze hebben een koophuis, maar hadden dat niet gekund zonder de financiële steun van mijn ouders. Met geld kunnen ze (vooral zij) niet goed omgaan, prioriteiten stellen al helemaal niet. En dan ook nog dat verhaal over de zwangerschap. Als ik hier lees op het forum hoe moeilijk het eigenlijk is om zwanger te raken, dan is het wel heeeel ongeloofwaardig, maar ik moet ze het voordeel van de twijfel geven vrees ik... Het steekt me zo, omdat wij er al een hele tijd mee bezig waren om eventueel te proberen zwanger te raken, maar we stelden het steeds uit omdat ik niet goed in m'n vel zat. En zij doen gewoon wat ze willen...(ohw nee, het was per ongeluk...)
Hallo allemaal, Heb dit forum al verschillende keren bekeken, maar me nu net pas aangemeld... Merk dat ik heel erg behoefte heb om met 'lotgenoten' te praten.. maar dat is best moeilijk als je in je omgeving niet bekend wil maken dat je voor het echie gaat! Mijn vriend wordt inmiddels ook gek van mijn gepraat thuis dusse.. hopelijk kan ik hier mijn ei kwijt Ben op 1 januari gestopt met de pil na circa 8 jaar nonstop pilgebruik.. was dus erg benieuwd of mijn cyclus snel weer op gang zou komen want tijdens pilgebruik had ik helemaal geen bloedverlies meer (is wel geen echte menstruatie, maar toch).. Eerste keer na 33 dagen en nu de tweede keer na 34 dagen.. Lijkt aan de lange kant, maar weet eerlijk gezegd niet hoe het voor ik met de pil begon was.. Heel spannend allemaal! Ik wens iedereen op dit forum heel veel succes!
Heel herkenbaar. Ook ik ben 8 jaar aan de pil geweest, maar ik werd wel steeds ongesteld, van die pilbloedingen. 34 en 35 Dagen is heel netjes hoor. Gezelig dat je komt kletsen! Heel veel suc6 de komende periode!
Gezellig zoe! En je cyclus lijken me juist wel netjes! Ben blij dat ik niet de enige ben met jaloerse gevoelens. Schaam me er stiekum wel voor maar heb maar eerlijk aan vriend toegegeven dat ik echt stikjaloers ben... echt vreselijk want vraag me af of het beter wordt als het kindje er eenmaal is... Ook nog zoiets: ze wilde persé een meisje (en haar vriend hoopte dat het een jongetje werd) maar goed, ze krijgt dus ook een meisje... pfff kan ik ook al echt niet tegen
Ik ben ook blij. Heb dit onderwerp al eens eerder ingebracht, maar toen kwam er niet zoveel reactie op. Ben blij om nu te merken dat ik toch echt niet de enige ben. Een voorbeeld waar ik me aan erger; de box staat al vanaf december (ze moet in juni bevallen) in de woonkamer. Laatst stond 'ie tijdens een verjaardag verschrikkelijk in de weg, maar weghalen ho maar. Ze hebben ook twee katten die de box dus al zien als hun eigen lekkere warme en zachte 'mandje'. Volgens mij is dat niet de bedoeling. En ook hangt er, vol in het zicht, een poster op met alle fases van de zwangerschap... Het hele huis, en zij, ademen zwangerschap uit... Je begrijpt dat ik dus de deur niet plat loop daar... Ben ook heel benieuwd hoe het straks voelt als het kindje er echt is. Want ik hou me altijd heel erg voor; dat kindje kan er niets aan doen en het is wel m'n eerste échte neefje of nichtje...
Ik ben helemaal gek op mijn neefje hoor al word ik ook wel ens gek van hem. Als het kindje er eenmaal is zal je wel trots zijn en kan je je moedergevoels ten minste al even kwijt.
Nou, ik vrees dat dat laatste bij ons niet het geval zal zijn, daar krijg ik vast de kans niet voor...
Hallo Meiden, Heb weer even alles bijgelezen, ik heb wat herkenbare dingen. Mijn zusje is in januari met de pil gestopt, heel gek maar ik en mijn vriend hebben het er al een jaar over. En ineens toen mijn zusje er mee kwam, sloeg het bij mij in als en donderslag bij heldere hemel! Echt heel gek! Maar ik ben helemaal geen jaloers typetje.. maar ineens bedacht ik bij mijzelf bespeur ik jaloersie? Ik vind het harstikke leuk voor hen, ze hebben een goede woning, allebei een baan. Maar zag mijn zusje toch altijd wel aan voor mijn wat jongere zusje, al schelen we maar een jaar. Ik ben altijd al wat volwassener geweest voor mijn leeftijd dan zij. Toen dacht ik, jeetje wat moet ik nou.. wij willen ook stoppen met de pil. Ga al helemaal denken, ik zie het al gebeuren wij allebei tegelijkertijd zwanger moeten we leuk mijn ouders mee gaan verassen! Toch een klein beetje bang voor reacties. En stel dat het bij een van ons niet lukt, of erg lang duurt. Aan de andere kant denk ik ook aan heel veel voordelen, we kunnen dingen met elkaar delen als we samen zwanger mogen zijn. En zelfs als we ons kindje hebben ook. Maar daar komt dan ook nog eens bij, dat mijn zusje en haar vriend vreselijk ( in onze ogen obssesief) bezig zijn. Ze praten er continue over. En ze koopt nu al allerlei babyspullen. Ik ga dat pas doen als het zo ver is, en blijkt dat alles goed zit. Ik was zelf toch wel enthousist toen ze het mij vertelde, toe ik haar het goede nieuws vertelde dat ik ook gestopt ben.. was ze echt beduidend minder enthousiast. Ik voel me er zoo raar bij. Ik wil ook gewoon genieten van het feit dat wij hier voor kiezen en dat het iets is wat van mij en mijn vriend is, zonder dat ik mijn zus en haar zwager zo obsessief bezig zie. Helaas kan ik er weinig aan doen. Probeer haar af en toe wel wat dingen subtiel af te raden, zoals bijna een halve babyuitzet aan te schaffen enz.. Maar ze wordt vaak nog geirriteerd ook. Pff wat een verhaal heb ik getypt! Ik ben erg benieuwd wat jullie er van vinden! Fijne avond, voor de gene die het nu nog lezen. Groetjes!
Het is zo herkenbaar Pretty Woman! Jouw verhaal lijkt precies op dat van mij, alleen gaat het bij mij om m'n broertje. Het is vervelend om te ontdekken dat je toch onwijs jaloers kunt zijn, terwijl je altijd hebt gedacht dat je niet zo'n jaloers type bent hè?! Bij mij speelt dan ook nog mee dat er altijd een soort van concurrentie tussen mij en mijn schoonzus is geweest en dit maakt het er niet makkelijker op. Wij hebben ook serieus overwogen om maar te wachten, omdat ik bang was voor opmerkingen als: 'Konden jullie nu niet achterblijven?' Niet van mijn familie hoor, maar meer van mijn schoonzus en haar familie... Maar ik heb me erbij neergelegd, mede doordat mijn moeder laat blijken dat ze ook wel heel graag oma van een kindje van ons wil worden...
Ik weet precies wat jullie bedoelen. Grappig, maar eigenlijk ook wel erg. Ik wil dat mijn kindje heel speciaal is voor iedereen en ben ook een beetje bang dat als er tegelijkertijd nog een baby geboren wordt, het eigenlijk heel normaal is. Mijn ouders hebben het ook al over een kleinkind, mede doordat mijn neefje erg veel bij ons is. Ik hoop zo dat het deze maand raak is, ook voor jullie!
Dat is het hè?! Je wilt dat je kindje speciaal is voor iedereen en je hoopt ook eigenlijk dat mensen het speciaal vinden dat jij zwanger bent en met je meeleven. Een andere zwangere vrouw in de buurt of een ander babietje zou jouw zwangerschap of jouw kindje dan minder speciaal maken? Als je er over nadenkt is het toch onzin? Als de zwangerschap en het kindje maar heel speciaal zijn voor je man/vriend en jezelf toch? Vreemd dat je dat dan toch niet zo voelt...