ik moet het hem toch een keer zeggen.... kinderwens deel3

Dan weet je diep van binnen dat het zeer waarschijnlijk is dat je man geen wens meer heeft voor een derde.

Je kunt het gezellig maken maar als zijn antwoord nee is???

Soms is iets willen en wensen. Niet genoeg om ze te laten uit komen.


Kan je nog een paar jaar wachten tot jongste naar school gaat?? En er misschien meer ruimte is voor je wens.

Twee is genoeg voor mij maar ook ik droom wel eens voor een derde.

Terwijl ik dat zeker te weten niet wil. Maar zolang je nog vruchtbaar bent zul je deze gevoelens soms houden ik wel. Gelukkig kan ik nu tegen mijn zelf zeggen ik ben te oud. En zou en oude moeder dan woorden zit ik tot na mijn 60 site nog met thuis wonende kinderen. Nou nee!! Ben 41.

 

Dus je vermoed dat je man eigenlijk ook nog wel wil? Dan zou ik het als ik jou was voorzichtig uitspreken. Met 'nee he, mama' vraagt hij min of meer bevestiging dat je het niet meer wilt! Spreek je gevoel uit, opkroppen word je alleen maar ongelukkig van, en wie weet krijg je een bevredigend antwoord

 

Als ik het zo lees is je thuis situatie niet heel stabiel. Je vind 2 kids al zwaar hebt weinig hulp je man maakt kwetsende opmerkingen en je hebt druppels nodig om rustig te worden. Ik denk dat je eerst je leven wat meer op een rit moet hebben en een goed gesprek met je man moet hebben voor je zo'n grote beslissing maakt. Als ik het zo lees voel ik een stukje leegte wat je echt niet niet meer voelt met nog een kindje. Zorg eerst dat de basis goed is investeer wat meer tijd met je man alleen en zorg dat je goed kan functioneren zonder druppels. Als je dan over een tijd nog dat gevoel hebt kun je altijd nog kijken toch?

 

Hier het zelfde.we hebben er vaker over gesproken, we hebben allebei de wens voor een derde maar financieel gezien is het beter om nu even te wachten(en ik vind een dreumes en peuter best pittig nu).ik vind dat heel moeilijk maar het is nou eenmaal zo.

 

Ik zou het nu niet uitspreken maar eerst je leven stabiel krijgen. Zoals ik het nu lees hoe je leeft lijkt een 3e mij niet de situatie verbeteren. Er moet ook ruimte zijn voor een 3e.
Alsbjullie het financieel wat breder hebben en weer eens tijd met elkaar door hebben gebracht en je andere kindjes iets ouder zijn staat je man er wellicht ook meer open voor. Ik denk dat hij nu gewoon heel realistisch is en ziet dat er nu geen plaats is voor een 3e kindje.

 

Of je wens voor een derde op dit moment realistisch is of niet lijkt het me niet zo raar om dit met je man te bespreken. Het is toch normaal dat je van elkaar weet wat er bij de ander speelt. Je kan aangeven dat je begrijp dat er heel veel redenen zijn om het nu misschien niet te doen, maar dat je gevoel wel heel sterk is. Als je gewoon met elkaar kan communiceren, moet je dat toch kunnen zeggen zonder ruzie of problemen te maken. Ik denk dat zoiets voor mij in elk geval heel erg op zou luchten. Lijkt me ook wel fijn om je man zijn gedachten en gevoelens over het onderwerp te kennen ipv er naar te moeten raden.

 

Ik zou het niet doen.

Ik doe het ook praktisch alleen en hebben geen oppas maar het verschil is hier dat het eigenlijk wel soepel loopt allemaal en ik niet perse weg hoef om het samen gezellig te hebben. Bovendien hebben we geen financiële problemen.

Een derde is wel op alle vlakken een stuk drukker. En het allerbelangrijkste, een derde kindje zal alleen maar meer kosten en jullie ruzies vermeerderen, of je nou wilt of niet. Een kindje is geweldig maar in jullie plaats vooral een extra stressfactor

 

Hier sluit ik me bij aan. Je kunt wel willen maar je moet ook realistisch zijn. Als je nu al nergens geld voor hebt en je man zich uit de naad werkt en je het eigenlijk maar net aan kan met twee kinderen dan wees blij dat je er 2 hebt en geniet daarvan.

 

Je vriend wil niet, lijkt mij duidelijk. Hoe jammer dat ook is voor jou.

En het feit dat je zegt dat je geen oppas hebt en weinig mogelijkheden wat dat betreft en dan ook nog niet de financiële middelen: doe het niet.

 

Ik lees heel erg verstand en hart. Je wil heel graag, maar financieel. En dat is geen kleine reden vind ik. Een kamer te weinig en bij elkaar op de kamer is een luxe probleem. Maar financieel net rond kunnen komen is van andere orde, vind ik.

Daarbij denk ik ook dat sommige vrouwen de drang eeuwig blijven houden. Ik zeg niet dat dat perse zo is bij jou hoor. Maar als het echt niet kan oid, dan zul je wel een weg moeten vinden om ermee te leven.

Maar hoe dan ook, erover praten lijkt me zeker noodzakelijk. Helemaal omdat het je zo bezig houd. Het klinkt ook niet als een heel lastig gesprek. Maar meer eentje waardoor je bang bent voor de uitkomst.
Misschien kun je eens zoals je zegt, een avond lekker een wijntje drinken en erover beginnen. Iets als: man, denk jij wel eens over nog een kindje? Of: vind je ons gezin compleet zo? En dan ontstaat er wel een gesprek waarin je samen de voors en tegens kunt bepalen.
Mocht hij wel geïrriteerd of bozig reageren, dan kun je hem toch uitleggen dat je er heel erg mee zit en het graag met hem wilt delen. Dat je het fijn vind als hij hier wat begrip voor toont.

Wat er ook uit komt, ik hoop dat je spoedig zult gaan praten. Want of de uitkomst nou positief of negatief is, je zult je vast deels opgelucht voelen als je het gedaan hebt. Succes, het lijkt me heel lastig, de twijfel over nog een kindje..!

 

Die mensen hebben daar ook niet voor gekozen.

Sorry, maar ik vind je redenatie heel raar. Als het niet gaat, gaat het niet, hoe graag je ook wil en hoe k.lote (sorry) dat ook kan zijn. Ik denk echt dat je je erbij neer moet leggen, tenzij er meer inkomsten gaan komen.
Zou je je inkomsten kunnen vergroten? Meer werken bijvoorbeeld? Ik vind het nogal wat om maar een kind te krijgen, omdat je zo graag wil, terwijl de financiële middelen er niet zijn. Je wil je kind toch een goede toekomst geven?

 

Je wil totaal niet aan de logische redenen lijkt mij zo uit je antwoorden. Je wil een derde kind. Punt. Financieel, ach ja wat maakt het uit als je naar de voedselbank moet hé? Je man wil niet maar wat maakt dat uit, jij wil toch? Ik vind je enorm egoistisch. Je kunt twee kinderen psychisch en financieel maar net aan maar heeee je wil een derde dus klaar lijkt het we.

 

Als de derde de kleertjes draagt van de oudsten, borstvoeding krijgt, kinderwagen, bedje wordt allemaal opnieuw gebruikt.. Dan vallen die kosten ook wel mee. Je kan t zo duur maken als je zelf wil.

Ik zou graag 4 kinderen willen maar dit gaat qua ruimte en financieen niet dus doe ik t niet. Maar een ander mag dat zelf weten.
Ik ben wel gaan werken om t financieel wat ruimer te hebben is t een optie dat je gaat werken TS?

 

Beetje overdreven reactie...
Ts weet niet eens of haar man het wel of niet wil.
Ze redden het financieel wel maar net er is ruimte hetzij niet veel.

Ts ik zou net wat ze zelf al zegt het psychische stuk wel eerst kalmer krijgen.
Zoals jezelf al aangeeft als de ouste naar school is en de jongste psz gaat komt er wat mooie ruimte ook in jou hoofd.
Wel zou ik op een goed moment het gesprek eens aangaan met je man.
Hij mag weten wat je bezig houd en andersom kan hij ook uiten wat hij over de situatie denkt.

 

Zo wat wordt hier weer hard op gereageerd. TS, je jongste is drie maanden schrijf je. Ik denk dat je hormonen ook nog in balans moeten komen. Rond 3 maanden na de bevaling voelde ik mij ook erg opgejaagd. Volgens mij gebruikte ik niks om rustiger te worden. Ik vind dat je dit moet bespreken met je partner. Bekijk niet alleen de gevoelskant maar ook het verstandelijke. Zet alles op papier. Je zegt dat je nog geen haast hebt. Doe dan rustig aan. Bekijk over een jaartje hoe jullie er tegenover staan.