Na mijn eerste bevalling was ik ontzettend blij met ons lieve meisje en keek ik best goed terug op de bevalling. Nu ik zwanger ben van de tweede merk ik dat het me de vorige keer toch vies is tegengevallen. Geen trauma's of letsel, maar niet zoals ik t me had voorgesteld.. Ik ben 's nachts thuis begonnen; onregelmatige weeën, maar toen de vk na 4 uurtjes kwam kijken had ik al 5 tot 6 cm ontsluiting, ging prima! Kon de weeën goed opvangen en was ontspannen. Maar toen... We hadden besloten naar t ziekenhuis te gaan, voor de zekerheid. Eenmaal daar aangekomen nog steeds onregelmatige weeën, maar totaal geen progressie in de ontsluiting! Overgedragen aan de gynaecoloog, die weeënopwekkers voorstelde, waarna ik in paniek raakte en zei dat ik dan pijnstilling nodig had, wat ik vantevoren echt niet wilde. Gevolg: Eerst pijnstilling, waardoor ik de weeën wel goed voelde, maar tussendoor niks meer meekreeg. Persweeën, die ik weg moest puffen omdat mn weeën niet regelmatig genoeg waren (de reden kreeg ik achteraf pas mee) en toen pas (!) weeënopwekkers om te kunnen persen. Ontsluiting was kennelijk ineens naar 10 cm geschoten. 45 minuten persen, wat voelde als 10 minuten en n prachtig meisje. Helaas heb ik door de pijnstilling haar eerste ogenblikken niet bewust meegemaakt... Ik wil nu zeker weten thuis bevallen, maar ben best wel bang nu. Wat als de ontsluiting weer blijft hangen? Ik wil nu zo graag een bevalling waar ik wel 100% tevreden mee ben. Ik weet wel dat ik niet alles in de hand kan houden, maar heeft iemand hier ervaring mee? Misschien nog tips?
Heb je een verloskundige die je volledig vertrouwd? Hier was thuis en een badbevalling de goede keus. De bevalling van de oudste was zwaar. Bij de 2e daarom voor bad gegaan en het was een super bevalling. Heel gecontroleerd, ik kon de weeën laten komen en gaan en had de touwtjes in handen.
Mijn ervaring is dat de eerste bevalling sowieso heftig is en lang blijft hangen omdat het gewoon een nieuwe ervaring is en je niet weet wat je overkomt. Mijn eerste bevalling was naar, heb een ruggenprik gehad want het duurde een eeuwigheid, hij wad een sterrenkijker en kreeg het moeilijk dus gynaecoloog en kinderarts erbij. Ze duwden met z'n tweeën op mijn buik terwijl de gynaecoloog een knip zette en met de vacuümpomp in de weer ging. Na de geboorte werd mijn zoontje 5 dagen opgenomen. Ik ben 2 weken geleden bevallen van ons tweede kindje en ik keek er erg tegenop. Misschien dat ze daarom maar niet indaalde Met 41 weken werd ik ingeleid, ze kwamen er dmv een echo achter dat het weer een sterrenkijker was. Dit keer heb ik snel de ruggenprik gekregen en is hij eerder uitgezet. Het laatste stuk was zwaar doordat ik weeenopwekkers kreeg en het persen duurde weer 50 minuten. Dit keer alleen met de verloskundige bevallen en slechts een beetje uitgescheurd. Weinig last van gehad. Ik heb deze bevalling achteraf gezien als heel vlot en goed ervaren. Wat ik hiermee wil zeggen is dat de tweede bevalling heel anders is omdat je het al eens eerder hebt gedaan. Mentaal is het sowieso vaak minder ingrijpend en fysiek ook. Het gaat waarschijnlijk sneller en je raakt minder snel in paniek omdat je weet dat je het kunt Want je kunt het echt. (Ik heb wel 10 keer geroepen dat ik het niet kon maar ze is er echt uitgekomen)
Ik vraag me af hoe je 100% tevreden wil zijn over je bevalling. Is dat wel realistisch of haalbaar? Het is eenmaal iets waar je helaas geen zeggenschap over hebt; je weer van te voren niet hoe het gaat lopen en hoe er gehandeld gaat worden. Misschien proberen meer los te laten en zien hoe het gaat? Je kan natuurlijk adhv een bevallingsplan wel je wensen neerzetten. Ik had de tweede bevalling heel soepel voorgesteld. Eerste was ik ingeleid en verliep relatief soepel. 10,5 uur gebroken vliezen gehad en 7 uur goede weeën, helaas wel ingeleid en weeenstorm en sterrenkijker. Maar goed gevoel over! Dacht dat nr2 soepel zou gaan, immers tweede kind, weg is gebaand en ik had een sterrenkijker gehad en een niet al te lange bevalling. Maar bij de tweede heb ik 52 uur gebroken vliezen gehad, vk die mij niet serieus nam (weeën deden volgens haar niks maar het tegendeel bleek toen ze een dag later toucheerden), 2 nachten voordat hij echt gebroken werd niet geslapen (helemaal niet dus), weer sterrenkijker maar wel 3 pond zwaarder dan de vorige (bijna 9 pond), draaide nog in kruinligging ook, geen persweeen dus op eigen kracht moeten persen. En uiteindelijk nog doorgeleid omdat de weeën niet krachtig genoeg waren (met ~6cm) en nog wat tegenslagen.. Wat ik hiermee probeer te zeggen: er zijn zoveel factoren waar je geen invloed op kan hebben. Je kan niet uitstippelen hoe het gaat lopen.. Dat zou heel fijn zijn maar dat is helaas onmogelijk. Je kunt je best doen en noteren wat je wensen zijn maar meer zit er denk ik niet in. Misschien maar over je heen laten komen? Ik denk dat "perfecte" bevallingen heel zeldzaam zijn en die kun je helaas niet uitkiezen.
Misschien dat je thuis wel meer kan ontspannen en daardoor de ontsluiting wel vordert. Een tweede bevalling gaat vaak ook sneller dan een eerste.