Mijn vliezen braken en ik had a la minute om de 3 minuten weeen. Deed erg pijn maar ik ving ze goed op. Na ong 4 uur kwam de vk en contateerde 2 cm ontsluiting. Ze kwam 6 uur later weer terug, toen had ik om de minuut weeen, nog steeds 2 cm ontsluiting. Toen kon ik ze al niet meer goed opvangen. weer 2 uur later zat ik nog steeds op 2 cm en moest ik naar het zh voor bijstimulatie. De klinisch vk nam me over. Ik was kapot van die enorme weeen, had geen pauze om te herstellen en was redelijk van de wereld. Zij adviseerde pijnstilling om eventueel een tukje te doen en energie voor het persen te hebben. Ook omdat de bijstimulatie voor heftigere ween zou zorgen. Ik was radeloos en ging akkoord. Ok, na CTG en overleg gyn etc ruggeprik gezet. Werkte prima aan 1 kant, andere kant voelde ik nog wel goed maar scherpte was eraf. Ik kon wat rusten. Toen ging ik heel snel qua ontsluiting, vast omdat ik me beter kon ontspannen. Toen ik op 10 cm zat, waren inmiddels 16 uur verstreken sinds het begin vd weeen. Ik mocht persen, eerst met ruggeprik aan omdat ik nog wel voelde. De vk drukte met haar vingers waar ik heen moest persen en dit voelde ik ook goed. Het persen ging me vrij makkelijk af, ik hield het goed vol en ze waren tevreden over mijn kracht. Echter, heel snel na begin persen werden de pauzes tussen de persweeen langer. De ruggeprik werd na 20 min uitgezet. De pauzes bleven steeds langer duren. Soms wel 10 minuten ertussen. Toch mocht ik doorgaan. Na 1 uur persen zagen ze haartjes, baby was met hoofdje in baringskanaal maar het verontruste de vk dat ze "maximaal aangepast" lag (oftwel aan de fontanel te voelen, met het kinnetje op de borst om de diameter van het hoofdje zo klein mogelijk te maken) dit kan aangeven dat de baby het moeilijk begint te krijgen en zelf maximaal mee gaat werken om er zsm uit te komen. Toen dipte de hartslag. Tijdens het persen viel die helemaal weg (is normaal) maar hij kwam niet meer omhoog. Hij bleef rond 20-40 hangen. Na paar minuten weer 100-120, dan weer 20-40. Onwijs eng want ik was me daar helemaal van bewust. Gyn erbij, voelen, te ver voor een vacuumkapje, en verdenking bekken te smal. Foetale nood, dus spoedkeizersnede. Dan staan er dus binnen 1 munuut 6 zusters op je kamer, de een haalt nagellak weg, de ander doet je een operatiehemd aan, nog een koppelt het draadje van het hoofdje af etc. Vreselijk stressvol, had geen moment rekening gehouden met een keizersnede. Ook omdat ik toen het hartje niet meer kon horen, dat was zo griezelig! Ik werd weggesjeesd, moest persweeen wegzuchten tijdens de rit en het zetten van het epiduraal. Mijn vriend moest zich natuurlijk wassen en steriele kleding aan dus die kwam pas in de OK toen ik al open lag. En toen.... een luid huilende dochter! Wat was ik opgelucht.... Ze leefde, en goed ook! Goede apgar, en ze doet het fantastisch. Na een snelle kus werd ze door de KA meegenomen. Ik zag dr pas 1,5 uur later weer op de uitslaapkamer. Toen kon ik haar pas vasthouden. Al met al, een vreselijk spannende "bevalling", door de angst haar te verliezen, en de knagende stem dat ik het ergens aan mezelf te danken heb omdat ik een ruggeprikheb genomen. Ook is onze toekomstdroom van een groot gezin in duigen gevallen want dat kan nu natuurlijk niet meer. Wie-o-wie heeft iets soortgelijks meegemaakt, en hoe ga je er mee om? Wie weet of een ruggeprik echt zoveel invloed zou kunnen gehad hebben op mijn bevalling? Ik ben enorm dankbaar voor mijn gezonde dochter, maar door het schuldgevoel en de uiteengespatte droom van een groot gezin kan ik er nu niet optimaal van genieten.
pfoe wat heftig allemaal meid... ten eerste over je grote gezin: dat kan wel! je mag na een keizersnee nog gewoon bevallen. Dat raden ze tegenwoordig ook vaak aan. En verder mag je 3 of 4 keizersnedes, ligt aan de dikte van je litteken. Ik weet niet hoeveel kinderen je wilt... Ik heb 2 keizersnedes gehad... van de eerste heb ik spijt dat ik niet meer gezeurd heb. Mijn dochter was 34 weken en ik had zwangerschapsvergifitiging. Ze moet er uit. Ik vroeg wel om een normale bevalling maar dat werd wat weggewimpeld. Daarna de 2e wel normaal begonnen maar hij was te groot, paste niet door mijn bekken en dus weer een keizersnee. Ik had ook een ruggeprik en ik heb ook spijt. Door de ruggeprik krijg ik koorts en daardoor moest mijn zoontje 4 dagen ter observatie opgenomen worden op de kinderafdeling en zag ik hem dus amper. Bij mij duurde het 3 uur voor ik hem mocht vasthouden omdat de zusters pauze hadden en geen zin hadden om hun pauze te onderbreken (zeiden ze letterlijk). Mijn man heeft een hoop stampij gemaakt en heeft uiteindelijk iemand van de verlosafdeling gehaald die me wel wilde brengen. Ik zou heel veel geven voor een keer een natuurlijke bevalling maar een derde zit er hier niet meer in. Gelukkig is dat gevoel nu erg weggezakt nu mijn kinderen al weer 3 en anderhalf zijn... Heel veel sterkte met het verwerken meid en GEFELICITEERD met je gezonde kindje!
Hier een spoedkeizersnee gehad uk lag in stuit en drukte bij elke wee de navelstreng dicht.. Binnen 11 minuten was hij er.. ander shirt aan? Gewoon waar ik al in lag. Sieraden? Droeg mn trouwring nog Nagellak en make-up droeg ik niet... ruggenprik kan de weeën inderdaad afzwakken en heeft best veel risicos die niet verteld worden aan de patiënt of er word heel laconiek over gedaan... deze bevalling heb je je best gedaan je uk kwam in nood er was geen andere keuze meer evt een volgende bevalling ga je in met meer info ... Geen spijt hebben een natuurlijke bevalling is.nog steeds mogelijk
Jeetje wat een heftige bevalling! Als ik het zo lees, is jou echt NIETS te verwijten hoor! Je hebt een ruggenrpik gehad omdat je weeën gigantisch zwaar waren! En het vermoeden dat je kindje er echt niet uit kon, na zo lang persen, en ze haar gehaald hebben kan toch wel wijzen op een te klein bekken. Maar waarom zijn jullie nu bang dat je geen groot gezin meer kan krijgen? Elke bevalling is anders he? Na een KS mag je ook gewoon weer zwanger worden en vaginaal proberen te bevallen. Mijn keizersneekindje staat hier bij mn voeten te spelen en ben nu hoogzwanger van nummer 2. Mn schoonzus1 heeft 5 kindjes waarvan nummer 3 met KS en schoonzus2 heeft 4 kindjes waarvan nummer 1 en 4 met KS. Mn schoonmoeder heeft 9 kinderen waarvan alleen nummer 9 met een KS. ( Grote gezinnen genoeg hier dus! )
Ik heb bij de eerste ook ks gehad doordat ze niet wilde indalen tijdens het persen.. Op dat moment hebben we niet echt wat gemerkt van de "paniek" (kleine scheen het ook niet meer naar dr zin te hebben) maar het feit dat ze me niet omkleedde en ik binnen 3 min op ok lag zei eigenlijk genoeg.. Later bevestigde ze dit ook! Ook ik had een ruggeprik maar heb niet het idee dat het daar aan heeft gelegen.. Bij mij werd de verdoving in dezelfdeuggeprik bijgespoten wat helaas voor mij niet goed werkte... Nu zwanger van de tweede en in principe gaan we gewoon proberen omdat deze al wel wat is ingedaald.. Als je een ks hebt gehad kan je alsnog veel kinderen krijgen en normaal bevallen...
Ik herken je angst heel goed. Ik ben ook heel bang geweest dat ik zonder kindje naar huis zou gaan. Bij mij is het alleen niet geeindigt in een keizersnede, met onwijs knippen en trekken door middel van een vacuum kon hij er toch uit. Ik had geen ruggenprik dus zou die de schuld er niet van geven.
Ah meid, wat een zware bevalling! En heel vergelijkbaar met de mijne! Week inleiding (pre-eclamsie), 18 uur ontsluitingsweeen, heel pijnlijke rug- en beenweeen en ruggenprik. Zoon kreeg ik er ook niet uitgeperst, bleek zich gedraaid te hebben en was in de sterrenkijkerligging te zijn gaan liggen. Ik was op (bloeddruk 180/150), zoon ging dippen en toen lag ik ook opeens op de ok. Maar ik heb nooit mijzelf iets verweten en dat moet jij ook niet doen!!!
Je verhaal is heel herkenbaar. Bij mijn zoontje heb ik ook na het breken van de vliezen een weeënstorm gekregen met om de minuut heftige weeën. Omdat de ontsluiting bij mij ook niet vorderde ondanks de heftige weeën kreeg ik in het zh ook wee-opwekkers. Na 13,5 uur liep mijn ontsluiting terug (6 cm was bij mij het maximale), ondanks de persweeën en kreeg ik alsnog een spoedks. Heb geen ruggenprik gehad, dus daar ligt het echt niet aan hoor. Nu weer zwanger, de laatste loodjes en ik mag gewoon proberen natuurlijk te bevallen, de ene bevalling is de andere niet he?
suusjeuh ja je zal toch echt moeten he... niks aan te doen ach meid... bevallen doet pijn maar wat veel mensen je niet vertellen is dat het (meestal) ook leuk is. Je gaat je kleine ontmoeten... dat is toch hardstikke spannend!
Ja ik probeer ook steeds maar te denken: bevallen is leuk, want dan heb je je kindje (oke na een leidensweg misschien maar goed....) T valt me ook op dat bijna iedere vrouw het ACHTERAF mee vond vallen. Dat is vaak natuurlijk, ook met andere dingen, achteraf is altijd makkelijker! Maar we zullen er toch doorheen moeten en probeer mezelf ook voor te houden dat t maar een aantal uren is op een heel mensenleven. Haha jullie zien: ik praat mezelf wel moed in!
Nou ik vind bevallen niet leuk, noch vond ik het meevallen. Maar je krijgt er wel iets prachtigs voor terug en het heeft me niet weerhouden om nog een keer erdoorheen te gaan .
Hier ook iets soortegelijks... S'nachts begonnen de weeën en die kwamen geleidelijk op gang. Rond 1uur smiddags werden ze in ieder geval een stuk pittiger, vliezen breken om het wat sneller te laten gaan en toen werden ze helemaal zwaar, de gyn. merkte zelf nog op dat ik flink pittige weeën had. Uiteindelijk rond een uur of 4 a 5 een ruggeprik gehad, nadat mijn zoontje na het plassen al een dip had gehad, maar de MBO's goed bleven (de gyn heeft de ruggeprik zo lang mogelijk uitgesteld zodat het blok nog stond als het een eventuele KS zou worden en ik dus geen algehele narcose zou hoeven). Uiteindelijk maar een geluk geweest, want ik had zware bronchitis en de verdovingsman (kom even niet zo snel op het woord hahaha) wou ook liever dat ik voor een epidurale ging. Uiteindelijk de avondshift, weer katheriseren en weer een dip, alleen die bleef nu hangen, zuurstof en op mijn zij liggen hielp niks en had 8.5cm ontsluiting, dus spoedks, mijn 2de. Eerste zoontje is met 27w3d geboren, omdat ik zware PE had, dus ze wouden nu gewoon echt geen risico nemen of afwachten. Hier ook een apgar van 9 en 10 en een prachtige roze baby, die ook gulzig en goed deed aanhappen vanaf het eerste moment. Je hoeft je niet schuldig te voelen of te denken dat het door je ruggeprik komt. Wees blij dat je hem had! Als je namelijk geen ruggeprik had gekozen en er werd toen besloten voor een spoedks, dan had je helemaal onder gemoeten, omdat het te lang zou duren om hem te zetten.
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Na de keizersnede merkte de gyn op dat ze het een volgende keer waarschijnlijk niet nog een keer vaginaal laat proberen, ivm vermoeden te klein bekken (baby was klein, hoofdje ook, omtrek 32 cm) Vandaar dat ik mijn droom van een gezin met 5 kindjes uiteen zag spatten. Hier "mag" je alleen een 4e keizersnee bij een ongelukje... met alle risico van dien. Ze hebben me flink bang gemaakt, gescheurde baarmoeders en overlijden van de moeder etc :'-( Fijn om ook wat verhalen van lotgenoten te horen, dat bied me wat perspectief. Ik ben natuurlijk niet de enige besef ik me steeds meer. Sorry voor de egotrip.
meid waarschijnlijk een te klein bekken zou ik niet mee akkoord gaan. Ze kunnen dat gewoon opmeten hoor. Desnoods vraag je een second opinion. En wie weet hoe het loopt, misschien wil je straks geen 5 kinderen meer of misschien krijg je wel een tweeling... Maar als je een te smal bekken hebt komt het toch niet door de ruggeprik? Dus dan moet je je sowieso niet schuldig voelen!
Heel herkenbaar. Ik lag aan de CTG toen bij iedere wee (had er net 3 gehad denk ik) de hartslag onder de 90 zakte. Voor ik het wist stond er een gyn in mijn kamer met een echo apparaat. Ze gingen kijken waar mijn placenta lag. Toen die goed lag, stroomde de kamer al vol. Bij mij stonden er ook zo'n 6 mensen opeens in de kamer. Een van het lab stond al voor de deur te wachten. De gyn had haar al opgeroepen en mij nog niet eens verteld dat het een ks zou worden. Die werd dus vriendelijk buiten de deur gehouden totdat ik geinformeerd werd. HAHA. Daarna ging het ook snel. De een was bezig met een infuus, lukte niet. De ander met een katheter, weer 2 of 3 met iets anders. Ik werd meegenomen, op de gang zeiden ze 'de crashkar staat al klaar'. WAT!!! Ik schrok, maar ze beloofde dat het standaard was. En daar ging ik, naar de ok. Binnen 5 minuten lag ik daar en toen leek het een eeuwigheid te duren voordat onze dochter er eindelijk uit kwam. Ik was zo overdonderd dat ik niet eens gelet had op het huilen van haar toen ze er eenmaal uit was. Dat bleek ook langer te duren dan normaal. Maar gelukkig deed ze het ff later toch. De gyn zei nog, hoor je haar ze huilt. Haar score was ook niet gelijk goed, 5, 8, 9 (als ik het me goed herinner). Ze heeft ook nog 4 dagen op de couveuse gelegen. Het was enorm schrikken en heb er ook echt een 'trauma' aan overgehouden. Al hoewel mensen dat echt niet snappen. Nu krijg ik waarschijnlijk een geplande ks maar zelfs daar kunnen mijn man en ik nog niet aan denken. Ben nu zo bang dat ik weeen heb / krijg of mijn water breekt en dat het weer fout gaat / kan gaan. Zit nu al het hele scenario wat er allemaal kan gebeuren af te spelen in mijn hoofd.
Een epiduraal verhoogt de kans op een kunstbevalling wel iets, maar je kan niet weten hoe het gegaan zou zijn zonder epiduraal. Ik zou me daar niet schuldig om voelen meid, het is niet dat je zomaar een ruggeprik hebt genomen omdat je geen pijn wilde voelen. Je moest even bijkomen om uberhaupt de bevalling door te komen. Je hebt je er niet makkelijk af gemaakt hoor ! Over hoeveel keizersnedes mogelijk is hangt af van de conditie van je baarmoeder. Soms krijg je na 2 al het advies om te stoppen omdat de baarmoeder zo slecht is...en sommigen kunnen er gewoon 5 krijgen. ik zou me soweiso niet zo vastpinnen op een aantal, kijk gewoon hoe het leven loopt meid.
Er zijn meerdere ziekenhuizen hoor! en meid.. 5 kids.. geniet eerst eens van deze, kom eerst eens even goed over dit drama heen. en ga dan eerst weer eens met de gyn kijken, naar wat dat dan is bij jou van binnen.. maar die loze losse opmerkingen van medisch personeel.. dat hoor je wel vaker. Jij maakt je heel druk en soms weten zij achteraf niet eens wat ze hebben gezegd. en ga daar eens kritisch tegen aan schoppen! secon opion vragen..