Irriteer me aan de VK's

Haha, tja ik herken het niet nee. Bij mijn oudste voelde ik me de laatste 4 weken elke ochtend slap en had last van mijn buik en krampen. Duurde echt tot de middag voor ik me een beetje mens voelde, maar al met al in de middag ging het dan weer steevast zo goed dat ik het over het algemeen nog niet beu was.
Bij de tweede was ik het echt al een week of 2 zó moe! Ik had zoveel last van rusteloze benen dat ik echt geen moment meer stil kon zitten of liggen. Toen was ik het wel echt beu maar ik irriteerde me niet echt aan dingen.


Ik kan me wel voorstellen dat je dat laatste van de afspraak dwars zit.
Ik heb dat ook wel eens. Bijv laatst toen ik voor de carnavalsoptocht voor het KDV de bolderkarren ging versieren. Bleek dat het niet heel handig was dat ik ZL bij had en ik ging dus heel even bij zijn KDV groepje kijken of ik hem daar even kon laten spelen terwijl ik voor hun de wagens versierde. Leidster 1 vond het geen probleem voor dat eventjes maar toen ik hem ging halen een uurtje later begon leidster 2 over leidster-kind ratio (wat vooraf door leidster 1 was goed gekeurd) en dat ik had moeten bellen van te voren... ja...ik kom het toch vragen, je hoeft geen ja te zeggen, als het niet gaat dan gaat het niet.
Vond ik achteraf ook zoiets.

Dat de VK's die opmerkingen maken kan ik me ook wel voorstellen dat dat vervelend is. Dat je je niet helemaal serieus genomen voelt. Af en toe wil je gewoon even je ei kwijt denk ik, dat is alles. Luisteren en stil zijn en af en toe een begrijpend "Ja dat kan ik me voorstellen" kan soms zoveel meer waard zijn.

 

Ik herken het niet, maar wel dat hormonen rare dingen met je doen!
Met 38 weken vind ik het ook allemaal erg spannend worden. Je weet tenslotte niet hoe je bevalling gaat verlopen. Ik zou zeggen, kop op. Je bent bijna bij de bevalling. Heel veel succes daarmee een hopelijk heb je een snelle en soepele bevalling en hoef je niet net als ik te wachten tot je de 41 weken gepasseerd bent (strippen kon bij mij helemaal niet eens bij precies 41 weken)

 

Ik herken het niet echt maar ik merk sinds een paar weken wel dat er eigenlijk erg weinig tijd is om even van je af te praten. Ze lopen vaak uit en dat willen ze graag inhalen. Dus snel de vraag "hoe gaat het?" maar als er geen grote dingen zijn gaan we in rap tempo door met wegen, bloeddruk, buik meten, vijf seconden hartje luisteren en klaar. Tot over twee weken. Dat ik steeds meer last heb van het carpaal tunnelsyndroom en galstenen en dat ik het af en toe niet meer zie zitten omdat ik het niet gewend ben om klachten te hebben en niet alles te kunnen doen, daar wordt amper aandacht aan besteed. Ze kunnen aan die dingen ook niet zoveel doen maar echt gehoord voel ik me dan ook niet echt.

 

Ik herken het ook niet (sorry ), ik vond het maar wat fijn dat mijn mannetje precies tot de uitgerekende datum in mijn buik zat en mis mijn buik ook weer enorm (oh, dat is zo'n debiel iets van de kraamtijd, dat je dan opeens weer zwanger zou willen zijn ). Ook heb ik met alle vk's op de praktijk een goede band (ik mis ze zelfs nu, eh... )

Maar goed, iedereen is anders, toch? Ik vond het einde van de zwangerschap met 2 kinderen erbij ook echt pittig! Instabiel bekken, kort lontje, dat gedoe om iedereen naar school te krijgen met de bakfiets terwijl ik het liefst alleen maar op de bank zou liggen, ik was echt een snauwgrauw. Maar dat was niet omdat ik de zwschap zat was, maar omdat ik zo snakte naar rust om in mijn buikbubbel te duiken. Het liefst eentje waar niemand zich met mij ging bemoeien.

Wat ik wel herken is het ergeren aan invullen hoe je erin zou moeten staan. Ik had 't een beetje omgekeerd, mensen die steeds zeiden, oh, je kan vast niet wachten tot je mag bevallen, kan je nog wel staan, blabla. Ik vond het heerlijk om die laatste weekjes te wachten op 't mannetje. Heb toen ook wel rust kunnen pakken. Nee, ik kon amper nog lopen door BI, en moest soms bijna spugen van het zuur, maar ik zag dat zelf dan weer niet als reden om klaar mee te zijn.

 

Ja, hier nog 1. Tenminste, bij 1 VK.

Dit heb ik twee maand geleden in de februatitopic geschreven:

Maandag afspraak in het zkh ivm de door mij zeer gewenste pijnstilling tijdens de bevalling. Ik ben spaans benauwd voor de pijn. dit nav mijn ervaringen met eipunctie ivm IVF, liesbreuk wat alleen maar hevige pijnen gaf in de baarmoeder en lang geleden het zetten van de mirena-spiraal. Ik ben daar dagen honds en hondsberoerd van geweest. Ik ben erg gevoelig in de baarmoeder.
Mijn VK staat er geloof ik niet achter, maar ik heb me überhaupt al nooit serieus genomen gevoeld door haar.
Want ik ben militair geweest en militairen zijn stoer dus hebben blijkbaar geen pijnzenuwen ofzo......
Ook destijds bij wat ik al genoemd heb, heb ik me nooit serieus genomen gevoeld. Pijnstilling bij eipunctie vond zez niet nodig want het deed geen zeer (dat vond de gyn dus). Wel heb ik bijna een voet in haar gezicht geplant, maar ja, bewegen met een naald door de baarmoeder heen is ook niet alles.

En ook als ik aangaf dat ik veel last van maagzuur had, dan hoorde dat er gewoon bij, dat ik een spier had verrekt in mijn bil, was dat vervelend, maar ging vanzelf wel over, hoort er bij, omdat alles weker wordt. Terwijl de pijn steeds erger werd. Dus uit mezelf maar naar de manueel gegaan.

Vorige week had ik een andere VK, en die gaf me een veel fijner gevoel

 

Ik ergerde me soms ook rot aan de verloskundigen.
Vooral bij mijn bevalling waar de jongste verloskundige bij was, echt een meisje. Ze bleef maar zeggen hoe goed ik het deed, zucht hem weg die wee. Nog maar 7 uurtjes. Toen wilde ik naar het ziekenhuis voor een ruggenprik ze deed alsof er niks aan de hand was terwijl ik een enthousiast energiek meelevend meepuffend persoon nodig had. En ze kon niet hard masseren man moest het overnemen.

 

Bij mijn verloskundige praktijk hebben ze 4 verschillende vrouwen.
Ik kan ze niet allemaal even goed hebben, maar dat is vrij normaal denk ik (je kunt niet iedereen leuk en aardig vinden toch?)

Maar bij mn eerste 2 echo's had ik wel echt een stomme VK.
Bij de eerste echo had ze alleen dat apparaat met het scherm er boven op (geen los scherm recht tegenover je) dus ik ging met mn bovenlichaam omhoog om ook te kunnen zien (begrijpelijk toch?!) zegt dat mens heel bot "je moet wel blijven liggen"

en de tweede keer met haar moest ik heel erg lachen van de zenuwen toen ik het hartje hoorde, toen beet ze me ook toe dat ik niet moest lachen want dan kon ze haar werk niet doen.

Oh ik hoop niet dat ik haar krijg met mn bevalling!
Gelukkig zijn de andere 3 wel heel erg leuk en lief

 

Ik had dat ook bij mijn tweede kindje en vooral bij 1 van de 3. En ja hoor daar kwam ze bij MIJN bevalling. Nee dat wou ik niet. Maar dat durfde ik niet te zeggen.
Nors oud wijf.

Tijdens de bevalling transformeerde ze naar mijn gewenste adoptie oma. Jeetje wat een heerlijk mens.
Dat norse onbegripvolle vrouwtje verandere in een zachte begripvolle baby kussende dame.

hormonen ook

 

Ik herken het helaas wel.
Ben al sinds het begin aan het spugen, veel afgevallen en meeste ziekenhuis opnames gehad. Sinds week 20 ongeveer kreeg ik bij iedere controle te horen dat ze niet wisten wat ze met me aan moesten en dat ze me maar lastig vonden. Tja, als hun het niet weten hoe moet ik het dan wel weten. Had er absoluut geen vertrouwen meer in dus ben over gestapt naar de gynaecoloog.
Wat een verademing, eindelijk voel ik me wel serieus genomen. Eindelijk worden er extra controles uitgevoerd en krijg ik betere medicatie. We hebben nu zelfs een datum wanneer ze me in gaan leiden omdat ik gewoon op ben. Wanneer ik dit bij de verloskundige aan had werd er steevast gezegt dat we het daar rond de 40 weken wel eens over zouden hebben.

 

Ik vind het alleen vervelend dat je iedere keer een andere vk hebt..
Gaf van de week nog aan dat ik met de ene meer heb dan met de ander en dat begreep de vk ook..
Helaas kan je niet kiezen als iemand op dat moment dienst heeft dan ben je de klos..
En idd die opmerking van nog even die kunnen ze mij ook niet altijd wijs maken hoor haha.. Maar ja we moeten toch

 

@ martonneke dat had ik ook. Ik had duidelijk voorkeuren en een afkeur voor de vk, maar ik had al het gevoel dat ik precies mijn afkeurs vk bij de bevallig zou krijgen. Gebeurde ook, maar toen was ze zo fijn; en ik denk zelfs fijner dan de anderen!
Ik zeg trouwens niet dat het voor iedereen zo zal zijn, maar er bestaat een kans dat het wel goed gaat. Succes!

 

Dat is karma, had ik hier ook.

Ik had ook met één (en mijn man trouwens ook) van de Vk's hier geen klik, en inderdaad, toen ik 's nachts belde trof ik de Vk aan die ik 'liever' niet gehad had. Maar eerlijk is eerlijk ze heeft me geweldig geholpen! Ze heeft het op een gegeven moment uit handen moeten geven vanwege de weeënopwekkers die ik moest helpen, maar tot die tijd voelde ik me toch erg prettig bij haar.

Liefs,

 

Ik wordt altijd geholpen door de stagiaires!
Daardoor heb ik minder vertrouw/ band met de vk
Ik vind ook BV heel raar dat ze nooit met ons hebben overgehad of we ze mij mogen helpen.

Last moesten we bloedprik doen, en dat ging ook eest niet goed, daarna wel. En de jongste stagiere wou mijn buik voelen,
Ze drukt niet met zijn vingers/ handen maar met zijn nagels!niet Leuk piff
Ik heb verder niks gezegd maar ik weet niet of dat allemaal normal is. Ik wil misschien volgende keer met de vk hebben