Hangt er natuurlijk ook vanaf hoe uitgebreid je eet. Bij een vriendin van me eten ze altijd vooraf een soepje ofzo dan de hoofdmaaltijd en dan nog een toetje. En daarna een kopje koffie. Tja, dan snap ik dat je wel een uur zit. Maar zoals wij, met alleen een 'hoofdmaaltijd' duurt het niet zo lang. Toetje eten we wel maar niet meteen na het eten, dat is ook niet zo gezond. Dus daar nemen we nog even een pauze tussen.
je man heeft het over tussendoortjes. Krijgt hij die nog veel in de namiddag? Dan zou het kunnen zijn dat hij minder honger heeft natuurlijk.. Hier in de 2 uur voor het avondeten geen zoetigheid meer (koekjes/snoep/sap). Water mag wel. Of soms een wortel/paprika stelen bij het koken..
Ik zou hem er niet voor straffen hoor. Vind het avondeten altijd een gezellig moment en vind drie kwartier sowieso niet zo overdreven lang.
Ik snap dat het lastig is, maar ik zou er niet voor straffen. Langzaam eten is gezonder dan snel schrokken, dus in die zin is hij juist goed bezig. En zeker als het al zo'n toestand is geweest zou ik die druk er niet op leggen. Ook vind ik 3 kwartier niet zo lang voor het avondeten. Mijn stiefzoon van 12 eet ook veel langzamer dan wij en daar doen wij helemaal niks tegen. Kwestie van gezellig doorkletsen en hem de tijd geven om z'n eten op te eten. Als hij gaat haasten, dan moet hij overgeven. Hij kan gewoon niet snel eten. Hij eet overigens wel veel, gewoon een bord vol. Dus daar ligt het niet aan. De kinderen waar ik hier mee te maken heb zijn twee pubers van 12 en 16. En, zoals pubers betaamt, echte hongerlappen. Maar toch is de regel dat ze 2u voor het avondeten niks meer krijgen. Uit school een boterham prima, maar om half vijf/vijf is het schluss. (Wij eten om half 7/7)
Wij zitten makkelijk een uur aan tafel. En de kinderen vinden met elkaar eten juist heel waardevol. Ze hebben vriendjes/vriendinnetjes die graag bij ons eten en hun beklag doen dat er bij hun thuis altijd bij de TV gegeten wordt. Wij eten met elkaar aan tafel en we blijven rustig zitten en praten tot iedereen klaar is. Dan ruimen de kinderen af en gaan ze afwassen/vaatwasser inruimen. Daarna is er een toetje voor wie wil en koffie voor de rest.
Ik ook niet! Mijn hele leven al niet, ik ben ALTIJD de laatste! Haha! (en dan eet ik ook nog best weinig, maar ik KAN gewoon niet sneller.
Mijn dochter is een moeilijke en ook erg trage eter...ze kan rustig 2 uur over een boterham doen. Avondeten is meestal een drama, ze lust het niet, wil niet eten of wat dan ook... ook de dingen die ze wel lekker vindt gaan er maar moeizaam in. We hebben al met beloningen gewerkt en dan gaat het even goed, maar al snel is het weer drama. Ze hoeft niet veel te eten (haar broertje eet het dubbele van wat zij op haar bord heeft), maar het moet dan wel op. Dus dan zit ze regelmatig langer aan tafel, terwijl wij opruimen, afwassen en soms zelfs al de jongste in bad/bed doen. Ik kan me er echt over verbazen dat ze 1,5 uur kan doen over 1 opscheplepel pasta en een beetje saus....aardappel met groente en vlees duurt vaak nog langer. Ze krijgt wel altijd een toetje (danoontje of een klein ijsje).
Ik zou het eetmoment juist proberen gezellig te houden en helemaal geen strijd van maken of straffen/belonen voor dingen. Alsof een kind überhaupt nog het besef heeft de dag daarna van oh ja ik mag niets want ik heb mijn bord niet leeg gegeten. Nee ik vind dat echt heel erg zielig.
Ik was vroeger zelf ook een langzame eter, ik zei ook altijd dat ik langzame tanden had. Ik heb nooit straf gehad, alleen moest ik soms wel deels alleen aan tafel zitten omdat ik ook nog een broer en zus had die naar hun sporten moesten. Uiteindelijk is het bij mij rond puberteit gewoon goed gekomen, eet nu op normaal tempo en ben zeker de langzaamste niet meer. Ik denk ook dat bij mij straffen geen zin had, was gewoon langzaam,
Als het al zoveel tijd en moeite heeft gekost om hem het avondeten te laten eten. Ga je hem toch niet straffen omdat hij langzaam eet. Grote kans dat hij straks weer stopt met eten, omdat het zo weer een negatieve ervaring wordt voor hem! Dat wil je toch ook niet?
Je hebt een verschil tussen getreuzel en langzaam eten vind ik. Bij expres getreuzel is het kookwekker daarna pech en geen toetje of iets dergelijks. Bij langzaam eten kun je hem niet straffen. In jou situatie zou ik juist blij zijn dat hij eindelijk eet! Mijn man is een hele langzame eter en ik ben een snelle eter. Ik kan moeilijk mijn man ip de trap zetten of andersom steeds voor 5 minuten mijn bord weg trekken zodat ik langzamer eet?
helemaal eens met nense. Het is al zo'n drama geweest en als het nu alleen langzaam eten is en daar maak je je dan weer druk over dan zijn de poppen pas echt aan het dansen. Eeet hij eindelijk is het weer niet goed. Ieder kind is anders en drie kwartier aan tafel zitten met de avondmaaltijd vindt ik ook niet overdreven lang.
Tjeetje, ik kijk uberhaupt niet op de klok hoelang ze over het avondeten doen. De avondmaaltijd moet je toch niet gaan haasten? En hier hoeft het bord ook niet leeg, maar dan later niet zeuren dat je trek hebt.
Ik vind dat juist ook erg gezellig, uitgebreid tafelen. Ik hoef ook echt niet binnen 20min klaar te zijn. Hier ook een die eeuwig moet kauwen op een hap (behalve lekkers). Prima, dan zitten we wat langer. Niet op? Ook prima. We maken geen strijd, zolang het een gezellig moment samen is en hij eet ben ik blij. En inderdaad, snel eten is niet gezond dus waarom zou je? Ik zou straffen dus raar vinden. De kookwekker lijkt me een goede tip.
Euh nee. Nou ben ik ook een enorm trage eter, en je hebt met mij toch wel een probleem als je na een bepaalde tijd dat bord onder m'n neus wegvist. Als ik binnen een bepaalde tijd moet eten, eet ik liever helemaal niet. Nou zeg ik niet dat jullie kindje dat hetzelfde ziet, maar neem aan dat dat ook niet echt de bedoeling is, nu dat eindelijk opgelost is. Ik vind het een beetje bizar eigenlijk, als ik eerlijk ben..
Ik heb persoonlijk een hekel aan regels opleggen over eten en de strijd aan gaan over eten. Op die manier kan het eten ook een machtsmiddel worden of je ontwikkelt een ongezonde relatie met eten. Eten is om voedingsstoffen binnen te krijgen, meer niet. En je (ook een kind) kunt zelf volgens mij prima bepalen hoeveel of hoe snel je wil eten. (Als de relatie met eten al ernstig is verstoord, bijvoorbeeld doordat er te veel nadruk op is gelegd door ouders, dan wordt het een ander verhaal) Zo moest mijn man vroeger altijd zijn bord leeg eten (en z'n vader schepte flink op). Desnoods onder dwang. Ik vind dat zo absurd. Ik eet zelf ook zo vaak mijn bord niet leeg. Dan zit ik toch eerder vol dan ik verwacht had of ik vind het niet zo lekker. Dat kan toch!? Dooreten terwijl je vol zit is erg ongezond. Mijn man heeft er nog steeds last van dat hij geen grenzen kent met eten hierdoor en dat hij ook niet 'gezellig' kan eten. Het is echt snel naar binnen schuiven en wegwezen als het aan hem ligt. Bij mij is het zo dat mijn ouders eten gebruikte als troostmiddel. Zo van: je bent gevallen, hier een koekje. Daar heb ik ook nog steeds last van dat ik ongezond ga bunkeren bij emoties. Dus in het geval van je zoontje zou ik zeggen: geen nadruk meer op leggen. Het wordt zo een strijd en dat kan nooit goed zijn. Als jullie klaar zijn met eten zou ik gewoon vragen of hij nog verder wil eten. Zo ja, dan eet hij rustig verder en gaan jullie vast afwassen etc. Zo nee, dan niet, dan ruim je af en is het klaar. Relax! Als ie steeds te weinig eet krijgt ie vanzelf honger en zorgt ie op een bepaald moment wel dat ie genoeg (sneller) eet. En dan bij vraag naar snackjes tussendoor van hem uit, aan hem uitleggen dat ie moet eten op het moment dat het eten op tafel staat en dat hij dus niet tussendoor steeds iets krijgt. Naar mijn mening is een kookwekker zetten geen goed plan. Je zou toch zelf ook niet opgejaagd willen worden door zo'n ding terwijl je zit te eten? Maar goed, dit is allemaal mijn mening natuurlijk ten aanzien van omgaan met dit soort issues. Ik heb wel meer dingen die ik niet begrijp, dat ik denk 'relax' of 'hoe zou je het zelf vinden'. Zo snap ik ook totaal niet dat kinderen gedwongen worden aan tafel te blijven zitten als ze al lang klaar zijn met eten.
Als je ze straft wordt het eten weer een negatieve beladen aangelegenheid. En dat is juist niet de bedoeling. Ik eet zelf ook erg langzaam. Doe er ook gerust een half uur over. Maar we maken het gezellig aan tafel. Mijn dochtertje van 3 eet vreselijk slecht. Tijden niet gegeten. Maar omdat het gezellig is hapt ze nu ongemerkt toch wat weg. Ik straf haar daar niet voor. Uiteraard krijgt ze geen lekkers als ze niet eet. Maar als ze haar best doet mag ze best wat lekkers
Ik zou ook geen kookwekker gebruiken, maar als je er dan toch persé wat aan wilt doen dan beter zo ipv voor straf op de trap zetten.
Ik zit er nog eens over na te denken, maar kinderen hebben de aandachtsspanne van een fruitvlieg. Of tot de volgende pauze Een consequentie heeft alleen maar zin als hij direct volgt op gedrag. Dus een volgende dag 'straffen' voor gisteren langzaam eten slaat sowieso nergens op. En ik vind ook een heel groot verschil tussen 'niet eten', 'treuzelen', 'klieren' en langzaam eten. Als ik het idee zou hebben dat er getreuzeld werd of geklierd, dan zou ik daar wel wat aan willen doen. Net als aan 'niet eten'. Maar met langzaam eten heb ik geen probleem. Waarom ergert het je vriend eigenlijk zo?