Gewoon echt het warme eten, dus zou je hem brood geven dan zou hij dat wel gewoon eten, pizza en pannenkoeken gingen ook trouwens altijd heel erg goed, aten we bijvoorbeeld bami met saté stokjes at hij dus alleen maar het vlees. En nu is bami een van zijn favoriete gerechten.
Wat zegt hij zelf eigenlijk als je hem vraagt waarom hij langzaam eet of waarom hij bepaalde dingen wel eet en ander niet? Hij lijkt me oud genoeg om te weten waarom ie het doet. Misschien kunnen jullie hem betrekken in het zoeken naar een oplossing. (Of misschien is er wel geen oplossing nodig omdat hij gewoon graag langzaam eet.)
Nee niet doen. Dan haal je wat je behaald hebt onderuit. Je vriend kan de prullenbak in. Dwingen en eten gaat niet samen straks eet hij weer niet!!! Laat gaan komt van ZELF echt goed. Jullie hebben een opvoedprobleem samen. Streng aan tafel ik haat het tot in het diepste van mijn hart. Door streng zijn bij mijn eigen opvoeding via mijn ouders ben ik een slechte eter geworden. Ik moest eten werd met bord en al in de slaapkamer gezet en wat bereikte ze!! Juist ik at niet. En ik lust nu nog niet veel groeten ect ect. Aan mij zal je niet veel hebben aangezien ik het dus haat om met tijds druk en dwingen van eten aan tafel te zitten ik dwing mijn kinderen niet tijdens eten, Ze eten alle bij prima eten ze niet meer kunnen ze gerust hun toetje krijgen. Ik merk dat straf geven in de opvoeding niet altijd de beste keuze is wel mag je grenzen aan geven. Maar ik onderhandel wel met mijn kinderen. Kom op wie is het eerst klaar met zijn bord leeg te eten we maken er een spelletje van. En een eerlijk portie eten geven niet te veel liever wat te weinig zo dat ze nog kunnen vragen om meer. De kunst is om het aan tafel gezellig te houden. Daar krijg je gezelligere kinderen van en eet zelf ook een stuk prettiger. Snel eten komt van zelf.
Zou lekker laten, mijn dochter zit soms ook een uur aan tafel.. ik ruim dan meestal de keuken op en kletsen wat terwijl ze haar bordje leeg eet. De jongens zijn juist snel en gaan tv kijken of iets. Nooit in me opgekomen haar te pushen, waarom uberhaupt?
ben zelf ook een enorm moeilijk eter. kan gewoon niets snel eten, word dan gewoon misselijk. vooral mijn avond eten, misschien is dat het ook wel? tenzij hij gewoon zit te treuzelen, dat is dan wel erg irritant. misschien helpt kleinere porties, misschien dat ie daar opziet als het te veel oogt?
En hier hebben jullie toen professionele hulp bij gehad met video etc? Waarom dan? Ik ben heel benieuwd wie jullie dat dan geadviseerd heeft toendertijd? Was hij erg ondervoed hierdoor, dat er noodzaak was voor deze heftige maatregelen? Ik zie het probleem niet. Mijn dochtertje krijgt ook een bord met wat de pot schaft en daar pikt ze dan uit wat ze graag wil eten en de rest eet ze niet. Qua koken denk ik wel na over wat zij lekker vindt, maar niet in het bijzonder, meer dat ik ook niet iets ga koken wat ik zelf niet lekker vindt of wat mijn man niet lekker vindt. Ze had een tijd dat ze vooral het vlees at en nu is ze weer gek op pasta en rijst. Ondertussen laten wij haar gewoon van alles en nog wat proeven. Misschien dat je vriend door dit advies uit het verleden het idee heeft dat hij er bovenop moet zitten? En het daarom niet op z'n beloop kan laten?
En hier hebben jullie toen professionele hulp bij gehad met video etc? Waarom dan? Ik ben heel benieuwd wie jullie dat dan geadviseerd heeft toendertijd? Was hij erg ondervoed hierdoor, dat er noodzaak was voor deze heftige maatregelen? Wij hadden professionele hulp hierbij gekregen omdat mijn zoontje in het verleden met bepaalde dingen achter liep, en daar had k hulp voor gekregen en toen vroeg die mevrouw of ik nog meer valkuilen had wat opvoeding betreft, en dat waren op het moment het eten, maar ook zindelijk worden, maar het eten was toen het grootste probleem. Mijn zoontje is overigens niet ondervoed hoor, is een bol manneke hahaha Hij eet trouwens bij mij wel beter dan bij zijn vader waar hij elk weekend naar toe gaat., want die krijgt nog steeds vrij weinig bij hem naar binnen. Misschien dat je vriend door dit advies uit het verleden het idee heeft dat hij er bovenop moet zitten? En het daarom niet op z'n beloop kan laten? Mijn vriend is nog maar anderhalf jaar in het leven van ons, en dit qua het niet willen eten tot heel traag eten speelt al wat langer. En moet er trouwens ook bij zeggen dat door de weeks mijn vriend er niet eens bij is met eten want wij zien elkaar alleen in de weekenden.. Dus zovaak eet hij niet eens samen met mijn zoontje. Maar hij vind dat ik mijn zoontje strenger moet aanpakken wat eten betreft. Maar aan de andere kant heeft hij daar toch (zolang wij niet samen wonen) er eigenlijk niet eens wat op te zeggen?
Daar heeft hij idd niks van te zeggen. Iemand met geen kinderen zeker? Die weten het vaak veel beter!! En stiefvaders kunnen aardig vervelend zijn. Van hun opvoeding blablabla heb het gezien bij mijn zusje zwager super streng met de kinderen haar twee oudste zijn. Niet zo blij. Kan ik je vertellen. Ze zijn nu 17 en bijna 21. Veel strijd gehad kinderen stiefvader.! Hou als moeder de opvoeding bij je zelf. Pas als het echt goed gaat kan je een andere ( stiefouder) met de opvoeding mee laten doen.
Mijn vriend heeft inderdaad zelf nog geen kinderen, (woont zelfs nog bij vader thuis) krijg wel vaak van hem te horen dat hij vroeger niet zoveel mocht.. Dus als hij iets fouts had gedaan bijvoorbeeld met langzaam eten.. dat hij gewoon wel de volgende dag hele dag straf heeft gehad! Het contact tussen beide is gelukkig wel goed.. Hoe mn zoontje met hem omgaat zo gaat hij geloof ik niet eens om met zijn eigen vader.. Kusjes geven en knuffelen, loveyou zeggen enzo! Dus die omgang is wel heel anders.
Geen straf, hier wel maximale tijd om te eten. Gewoon een half uur, bord dan niet leeg is gewoon klaar met eten en geen snoeperij na.
Ik vind overigens dat als je vriend niet bij jullie inwoont, dat hij dan niet zoveel te zeggen heeft over hoe je opvoedt. Lijkt mij dat hij zich dan gewoon mag voegen naar hoe jij het doet en ik zou zelf snel klaar zijn met eeuwig dezelfde discussie daarover...
Ik zou daar niet voor straffen nee. Daarbij doen wij ook niet aan het 'je bord leegeten principe'. Vol is vol. maar minimaal het aantal hapjes dat je oud bent.
Nou we zijn natuurlijk geen uur aan het eten, maar ja wij maken er wel een item van. Ik heb 3 kinderen van verschillende leeftijden en dus ook allemaal na het eten hun eigen tijdsritme. Dus na het eten heb ik weinig tijd, afwassen/kleinsten onder de douche, jongste op bed. Nog even spelen met de middelste en als die op bed ligt heb ik (even) tijd voor de oudste, afhankelijk van de hoeveelheid huiswerk dat zij heeft. Overdag idem, qua tijd. Dus ja het avondeten is echt een moment voor ons, om dingen te vertellen waar ze eventueel mee zitten of gewoon kwijt willen
zo gaat het hier. Als wij aan het toetje beginnen en ze zijn niet klaar krijgen ze geen toetje (4.5 en 3 jaar) kleine toevoeging: het is hier dan geen kwestie van niet kunnen maar vaak niet willen. Als ze het ècht niet lusten hoeft het bord ook niet leeg te zijn voor dat ze toetje krijgen
Ik geef de jongste ook wel eens van te voren eten, als we wat later aan tafel zitten. Het is inderdaad nog wel eens lastig voor hem Wij zijn niet Italiaans, maar lekker tafelen is wel erg belangrijk voor ons. En wat je zegt, regelmatig hebben we mensen die spontaan meeteten erg gezellig.
Moet trouwens nog wel even zeggen, mijn moeder is overleden toen ik nog maar 16 was dus toen kwam ik bij me oma te wonen.. En zij had op het moment 3 cios-jongens in huis, en als we dan om half 6 gingen eten, waren wij ook pas soms na een uur pas van tafel hoor, daar werd heel veel gepraat en gelachen.. Maar als wij hier aan tafel zitten word er vrijwel niet eens gepraat. Mijn vriend eet thuis gewoon op zijn eigen kamer achter de pc terwijl zijn pa gewoon beneden eet voor de tv..
Straf zou ik hem niet geven. Dat helpt voor geen meter. Ik zou zelf eerder de kookwekker zetten op 30 minuten. Na die 30 minuten gaat het bord gewoon weg. Dan de volgende keer maar iets sneller als hij nog honger had ... Je kan natuurlijk als hij er nu 45 minuten over doet beginnen met de wekker op 40 minuten te zetten. En zo elke week 5 minuten minder tot aan 30. In begin kan je uiteraard ook als het bord leeg is als de wekker afloopt hem belonen met een sticker ofzo ... 5 stickers is iets leuks . Voor ons is de warme maaltijd overigens een echte "gezinsmaaltijd". Dan loop je dus echt niet zomaar van tafel (of je begint af te ruimen), maar wacht je daarmee tot iedereen gedaan heeft. Maar da's natuurlijk moeilijk vol te houden als die "maaltijd" uren duurt.
Straffen vind ik belachelijk, en al helemaal in de mate dat je vriend voorstelt. Zo zal je zoontje juist gaan opzien tegen het eten/er een ding van maken. Hij eet, en dat is belangrijk. Ik zou wel een half uur voor de maaltijd aanhouden, niet langer, is het dan niet op gaat het bordje weg, en dan een toetje. Ik zou je vriend ook duidelijk maken dat de straf die hij voorstelt veeeel te zwaar is en helemaal niet in proportie met het 'vergrijp'. Ik vind niet eens dat je een kind hiervoor zou moeten straffen. Sowieso nooit een ding maken van eten, want kinderen winnen dat altijd. Zij bepalen immers of ze eten of niet, als ouders kun je daar weinig tegen doen
Ik snap het. Dat is hier dus heel anders, wij zijn maar met zn tweetjes, dus zijn altijd al samen Daarom is voor mij dat avondmaaltijd moment niet zo belangrijk zeg maar. We eten wel gewoon samen, aan de eettafel, geen tv aan etc. Maar het is voor mij gewoon 'het eten van de maaltijd' en niet 'een familiemoment'. Maar ik besef me nu wel dat dat waarschijnlijk vooral komt door onze gezinssituatie.