Ja begrijpelijk. Waarschijnlijk als er straks meer op de echo te zien valt, hij het kindje kan voelen en later in zijn armen houdt, zal hij heel erg blij en trots zijn.
Hoi Angel, Wat heftig zeg. Ik heb hier geen ervaring mee, maar ik wil je wel meegeven dat het goed is dat je achter je keuze blijft staan. Een abortus ga je vast enorm veel spijt van krijgen. Ik vind de reactie van je man wel heel heftig. Ik zou me bijna gaan afvragen wat nou de werkelijke reden is van zijn reactie. Hoe dan ook, ik wens je veel sterkte. En natuurlijk wil ik je ook feliciteren met je zwangerschap. Liefs, Romy
Als ik jou was zou ik je man onmiddelijk naar het ziekenhuis sturen voor een sterilisatie. Dat is een kleine ingreep voor een man, en als hij zo stellig geen kinderen meer wil, is dit nog altijd de veiligste oplossing (voor de toekomst). Als hij dit niet op zeer korte termijn zou willen laten doen, dan is het duidelijk dat zijn kinderwens nog niet (helemaal) weg is. Daar heb je misschien voor dit kindje dan wat aan. Ik zeg het misschien een beetje cru, sorry. Als hij *echt* geen kinderen meer had willen hebben had hij zich laten steriliseren.
Wat gaat je man jullie derde kind straks zeggen als die oud en wijs genoeg is om dit allemaal te begrijpen? Ik heb zelf een mk gehad, maar wist na die ervaring nog meer dan voorheen dat abortus geen optie is. Vind het erg dapper dat je zelf bij je standpunt bent gebleven! Wens jullie heel veel sterkte en geluk voor de toekomst en hoop dat jullie samen toch snel van de zwangerschap kunnen gaan genieten!
Of de duvel er mee speelt: vanmiddag kreeg ik bloedverlies, dus ook gelijk een echo (heb eerder mk's gehad). Geen hartje, bloed om het vruchtzakje heen. De arts zei dat het vrijwel zeker een mk wordt. Nu heb ik erge pijn in mijn onderrug. Afwachten dus. Het erge is dat we vanmorgen samen naar het FIOM zijn geweest, waar we hebben afgesproken er samen voor te gaan. Zo tegenstrijdig allemaal. Ik ben doodmoe van alle emoties van de afgelopen weken: onverwacht zwanger, wel, niet, wel, niet, wel, niet, dan eindelijk wel en dan een miskraam??? Het erge is nu dat een derde kindje er voor mij echt niet meer inzit. Voel me zo verward...
pppff...dit kun je er ook nog wel bij hebben. Wens je heel veel sterkte toe. En hoop dat jullie er samen uit kunnen komen, wat denk dat je man veel moeite zal moeten doen om jou vertrouwen terug te winnen.
Hmmm, heel dubbel... een mk is natuurlijk altijd erg, maar misschien wel de beste oplossing voor de situatie.... Ik wens je hoe dan ook veel sterkte!
Jeetje wat heftig voor jou voornamelijk! Hoe gaat het nu met je/jullie? Ik heb wel meegelezen maar trouwens niet eerder gereageerd. Gr. Charis
Het wordt steeds moeilijker hier. Het bloedverlies zet niet door en de huisarts gaf aan toch nog wel vertrouwen te hebben in 'een goede afloop'. Tussen haakjes, want ik weet niet wat een goede afloop is. Donderdag echo. Mijn man was helemaal opgefleurd bij het idee van een miskraam en was vrolijk en gezellig tegen me. Nu hij ongerust begint te worden dat het toch blijft zitten, is hij weer stuurs, boos, nors. Ik ben zo teleurgesteld in zijn reactie. Ik word er ook gewoon heel boos van. Waarom stelt hij zich zo achterlijk op? Waarom probeert hij zijn eigen vrouw te dwingen tot een abortus. Hij behandelt me alsof ik hem aids heb gegeven ofzo. Geen enkele vraag over mijn werk, geen aardige opmerking, geen lachje. Alleen maar boos, boos en gefrustreerd. Als het nou echt zo erg is voor hem, zouden we dan toch echt beter af zijn met een abortus? Zou ik dat beter kunnen verwerken dan hij een derde kind? Ik merk dat ik hoe dan ook een hekel aan hem begin te krijgen. Of ik het nou hou (voor mezelf) of een abortus doe (voor hem). Tjeezzz.... en daar ben je dan mee getrouwd. Wat een afknapper.
baseert je h.a dat alleen op het feit dat je nog geen bloedverlies hebt? Want dat wil volgens mij niets zeggen..... Krijg je nog een echo? Maar jeetje, ik snap dat je zo een hekel aan je man krijgt! Wat een hork zeg, i.p.v zijn vrouw te ondersteunen gaat ie alleen maar zitten mokken en zwelgen in zelfmedelijden. Trap onder zijn hol kan die krijgen. Volgens mij weet hij niet wat in voor en tegenspoed betekent is t wel?! Echt heel erg kinderachtig dit! En stel dat het idd nog niet over is, je zwangerschap, dan zou ik zeker voor zo'n lulhannes geen abortus plegen. Want iemand die zo egoistisch is in mijn ogen is dat besluit echt niet waard. Wat zeg ik, voor niemand moet je dat besluit nemen! Jou lijf, jou kind, jou beslissing! Dan zou je en je kindje kwijt zijn en uiteindelijk je man hoor.
Hè gatver meid, wat een afschuwelijke situatie. Ik kan me erg goed voorstellen dat je een hekel krijgt aan hem, als hij zich ineens (in mijn ogen) ronduit wreed gedraagt. Is hij vergeten dat jullie in voor- en tegenspoed getrouwd zijn? Kan hij niet beter even ergens anders een tijdje afkoelen? Niemand is er bij gebaat als hij de sfeer thuis zo enorm verziekt.
Ik vind het ronduit walgelijk om te horen dat hij ineens vrolijk gaat lopen doen als er misschien sprake is van een miskraam. Echt waar. Het zegt mij alleen maar die ie totaal geen inzicht heeft in wat dit met jou doet. Bah. Ik hoop echt voor je dat het goed gaat, en zoals Puppy78 al zei, misschien is het een idee om even af te koelen. Dit soort stress is helemaal niet bevordelijk voor niemand niet.
Hoi, Wat een nare situatie. Ik heb zelf ook zo'n nare keuze moeten maken. De situatie was niet helemaal gelijk, was nog niet zo lang samen, maar we woonden wel samen. Uiteindelijk stelde mijn ex me voor de keuze, of de baby of huis en relatie. Ik ben weggegaan, met veel pijn in mijn hart. Je zult toch bij jezelf te rade moeten gaan wat je wilt en hoe je nu over je man denkt. Wat je graag wilt, kan nou eenmaal niet. Maar ik zou als ik jou was, niet om deze reactie een abortus plegen. Want je moet het alleen doen als je er zelf achterstaat en niet omdat je man nu zo naar tegen je doet. Want je man blijft je man, ook zonder baby, dus met abortus, zul je je dit altijd blijven herrinneren. Kun je daarmee leven? Dit is niet als aanval,maar i k wil het je alleen maar meegeven. Ik heb zelf in de situatie gezeten en weken getwijfeld, beslissingen genomen en weer getwijfeld. Het is zo moeilijk en zo tegen je gevoel in. Want wat je eigenlijk wilt, leuke relatie en baby, kan simpel weg niet. Ik ben er mee opgehouden om mijn ex over te halen, want dat werkte niet. Maar ja de beslissing kwam pas later. Heel veel sterkte en succes Liefs Suzanne
Ik kan me heel goed voorstellen dat je een hekel begint te krijgen aan je eigen man. Wat kunnen mannen toch verschrikkelijk zijn he. Op zulke momenten denken ze werkelijk alleen aan zichzelf. Meid, mocht het toch allemaal goed zijn, houd het dan!! Mannen zat! En ik spreek uit ervaring. Ik ben na 12 jaar, waarvan 3 jaar huwelijk en 10 weken zwangerschap verlaten. Mijn ex-man was verliefd geworden op een ander. Het is natuurlijk niet dezelfde situatie als die waarin jij zit, maar hij is in bepaalde opzichten vergelijkbaar qua emotie's. Inmiddels heb ik een nieuwe vriend (al heel snel) die helemaal voor mij gaat en voor mijn zoon die hij beschouwd als de zijne. Dus geloof het of niet, maar na regen komt echt zonneschijn, maar het kan even duren. Heel veel sterkte in deze moeilijke situatie. Een dikke megaknuffel van mij Liefs Vaam
Oh, ik zie dat je vandaag je echo krijgt! Ik hoop voor je dat er toch nog leven te zien is en dat het goed is. Laat je het ons weten?
Vanmorgen inderdaad de echo gehad. 6 weken en 6 dagen zwanger en een prachtig kloppend hartje. Nu ik dit heb gezien weet ik het 100% zeker. Ik blijf zwanger! Joehoe!! En nu maar even afwachten hoe de situatie zich verder zal ontwikkelen!
@Angelsfire: VAN HARTE GEFELICITEERD!! Wat een supergoed nieuws zeg. En inderdaad...je gaat het houden hoor! Hopelijk draait je man bij en kan hij er straks ook van genieten, zoniet dan is hij het ook gewoon niet waard! Ga in ieder geval genieten van je zwangerschap, dat is belangrijk. Liefs Vaam