Hallo Angelsfire, Ik heb steeds meegelezen maar nog niet eerder gereageerd. Maar van harte met de goede echo! Wat fijn dat het geem mk is geweest en nu gewoon heerlijk dat kloppende hartje hebt gezien! Was je man bij de echo? Ik hoop zo voor je dat hij echt bij draait en dat jullie dit gewoon samen kunnen doen en in je huidige leven in kunt passen! En daarnaast hoop ik natuurlijk dat het vertrouwen voor je man terug kan groeien, want dit lijkt me, ongeacht hoe dit gaat aflopen, een heftige deuk in jullie relatie... Veel succes de komende tijd! Groet Snoozie
Bedankt voor alle lieve meelevende berichtjes! Sinds de goede echo is mijn man redelijk bijgedraaid, geloof ik. Enthousiast is hij natuurlijk nog niet, maar hij doet weer helemaal normaal. Heel raar. Ik werd er zelfs een beetje wantrouwig van haha!! Hij was niet mee naar de echo want dat wilde ik niet. Als het slechts nieuws was, wilde ik dat in mijn eentje kunnen verwerken, zonder zijn opluchting te merken. Het was goed zo. Volgende week controle met weer een echo. Ik ga 'm nu wel meevragen.
@Angelsfire: Fijn dat je man aan het bijdraaien is, kan me niet voorstellen hoe het zou zijn als hij de hele zwangerschap afstandelijk blijft. Hoop en duim voor je dat hij snel super enthousiast is!
Angelsfire Van harte gefeliciteerd! Probeer ook lekker te genieten. Ik hoop dat je man het een keer op kan brengen om excuses te maken. En dat hij straks net zoveel van deze kleine houdt als van de andere 2. (vast wel trouwens) en dat hij dan zegt dat hij niet kan begrijpen waarom hij zo heeft gedaan! Ik hoop dat je volgende week de mooie echo samen kan delen! en dat je toch lekker kan genieten. Liefs Jazzie
Wat een heftig verhaal zeg. Heel erg fijn dat het geen mk is geworden. Ik hoop dat je man bijdraait, vind het wel heel erg om te lezen dat ie geen rekening houdt met jouw gevoelens en je wilde dwingen tot een abortus. Wat fijn ook dat de 'abortus-arts' gelijk inzag dat het geen abortus mocht worden. Sterkte met je man en een hele fijne zwangerschap gewenst!
Jeetje meid, ik wist niet dat hij zo dwars lag! Blij dat hij wel weer een beetje is bijgedraaid. vanaf dag 1 is het leven, dat haal je idd niet zomaar even weg!
Gefeliciteerd met de goede echo geweldig hè een kindje in je buik straks dat lekkere getrappel, Heerlijk! Probeer er zoveel mogelijk van te genieten! Hoop dat je man bijdraait en het goed maakt! Want het is idd een behoorlijke afknapper!
Hoe is de houding van je man nu? Draait ie nog steeds verder bij?? En hoe is het met jou? Trek je het emotioneel allemaal nog? Groet Snoozie
Het gaat gek genoeg heel redelijk hier. Mijn man is in zoverre bijgedraaid dat hij tegen mij weer normaal doet. Van de een op de andere dag. Na de goede echo was hij weer gewoon zichzelf. Het hele onderwerp zwangerschap en baby mijdt hij nog wel. Als ik er iets over zeg, reageert hij kort, maar normaal. Uit zichzelf begint hij er niet over. Hij ontkent het niet, maar is er niet meer zo mee bezig. Heel vreemd, de eerste dag was ik gewoon heel argwanend, zo van he... hij doet normaal? Scary.... Ik laat het nu even zo en ga over een paar weken wel wat meer praten erover. We krijgen ook samen nog opvolgggesprekken bij het FIOM, dat is wel goed denk ik. Er is toch heel veel gebeurd tussen ons. Zelf ben ik nu ook niet boos op hem merk ik. Eigenlijk voel ik vrij weinig. Ik ben heel moe. Van alle emoties denk ik. Het is vaak net of ik helemaal niet zwanger ben (op de misselijkheid na dan). Dat komt nog wel denk ik. Ik moet echt heel erg bijkomen. Het grote genieten is nog niet begonnen, maar het drama is nu ook weg. Ik heb wel wat meer vertrouwen in een toekomst samen...
Gelukkig meissie! Hopelijk draait hij eerdaags nóg meer bij en wordt hij superenthousiast over de laatste aanwinst van de familie
Zou het echt zo erg zijn dat hij je uiteindelijk laat zitten? Als ik dit zo lees dan heeft hij er moeite mee en moet hij eraan wennen. Misschien is dat ook wel logisch gezien zijn standpunt maar ik denk niet dat hij echt weg zal gaan. Dan moet er wel iets heel erg mis zijn...
Hey meid, Wat fijn te horen dat hij in ieder geval wat begint bij te draaien. Slim van je om het even een paar weekjes te geven voordat je er met hem over praat. Eerst maar eens even op rust komen en dan proberen te gaan genieten. Ik hoop dat hij snel gaat inzien wat hij je op dat moment heeft aangedaan, want dat was niet niks. En hopelijk zullen de gesprekken bij de FIOM ook daaraan bijdragen. Veel succes met je man en probeer te gaan genieten van je kindje in je buik. Liefs Vaam
Fijn om te horen dat je man in ieder geval weer normaal tegen je doet. Kan me voorstellen dat je het nu maar even zo laat en er over een tijdje nog wel over gaat hebben. Ook goed dat er nog gesprekken bij het FIOM staan. Wat je zelf al zegt, er is een hoop gebeurd! Ik hoop dat jij je ook snel weer beter zult voelen en kunt gaan genieten, kan me helemaal indenken dat je super moe bent van dit alles...neem de tijd. Lieve groet, Snoozie
Poeh zeg wat verschrikkelijk allemaal. Gelukkig heb je inmiddels een goede echo gehad en hoop ik voor je dat dit zo blijft uiteraard. Jullie relatie heeft een flinke deuk opgelopen en ik hoop heel erg voor je dat je man nog bij draaid in de zin dat hij dadelijk toch nog blij kan zijn. Jij hebt er i.i.g goed aan gedaan door naar je eigen gevoel te blijven luisteren! Heel knap dat je je niet om hebt laten praten, menigeen was tegen haar eigen gevoel ingegaan denk ik. Wees maar trots op jezelf meid! Liefs!
Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb ( net als de meeste) met verbazing zitten lezen, of toch niet.. Ergens verbaasd me dit niet dat mannen zo reageren, zo emotieloos, alsof je een keuze moet maken tussen een rode of een groene auto.. Ik vind dat je je heel dapper en sterk hebt neergezet en bewonder je daarvoor. Ik weet dat ik ook geen abortus zou kunnen plegen, dat kan ik niet... Daarom hoop ik alleen dat wij nooit in die situatie terecht komen. Mijn man gaat binnenkort een "knoopje" erin laten zetten en ik gebruik een spiraal. Alles om maar niet die keuze te hoeven maken. Geniet van je zwangerschap en ik hoop dat je man snel net zo verliefd op jullie nieuwe kindje raakt als jij..
Wat een verhaal... Hier waren we "klaar" met 3 kids...echt klaar.. tot ik in november ook door de anticonceptie zwanger raakte.. nu moet ik zeggen dat we allebei weten dat we erg vruchtbaar zijn en dat we ook weten dat de kans erin zit dat het "mis zou gaan" maar toch hadden we er geen rekening mee gehouden.. we gebruikten altijd ook condooms.. just to be sure.. behalve 1 x en toen was de pil (een zwaardere vorm) al niet meer voldoende...en ik was zwanger..Manlief reageerde woest..niet speciaal op mij, maar wel tegen mij.. we waren altijd zo voorzichtig.. en hoe moest dit nu.. zag overal doemscenario's.. hij reageerde zo onnozel kil....Ik heb nog geroepen.. zo wil ik dit niet.. en ik hoop dat het mis gaat zo.. niet vermoedend dat dit ook zou gebeuren.. een week later op zaterdag avond vertelde hubbbie dat hij het had geaccepteerd.. veranderen konden we het toch niet (tegen anbortus ook) dus konden we er maar beter van gaan genieten.. ik was in de zevende hemel.. tot ik de morgen erop begon te vloeien.. die klap kwam heel hard aan. De wens voor een 4e bleef bij mij heel erg, maar ik wilde die beslissing niet uit emotie nemen.. Hubbie bleef bij het standpunt- hoewel hij de miskraam echt heel erg vond-- dat 3 genoeg was. Eind januari ging ik weer aan de pil.. halverwege mijn cyclus leek het alsof ik een eisprong had.., dat vond ik vreemd want ik was aan de pil... en 2 weken later.. jawel.. ik werd in de stopweek niet ongesteld. Deze keer lichtte ik manlief in voor ik een test deed. alsof ik m voor wilde bereiden. ik wilde niet nog een keer diezelfde reactie... ik had m al gemeld van de eisprong en toen zei hij al met een knipoog.. "jouw lijf doet toch wat ze zelf wil" .. maar nu zei hij ook weer.. het zal toch niet he.. 4 dagen later kocht ik een test.. we testten samen en toen er zwanger kwam te staan.. gaf hij mij een knuffel en zei gefeliciteerd. Toen wist ik dat het goed zat. We genieten ervan en hoewel hij nog steeds wel vragen heeft over hoe dit toch kan met anticonceptie e.d. en zich dus werkelijk aan het verdiepen is in sterilisatie vind hij het wel erg leuk... toevallig wordt het een meid en is het hele gezin in een mooi evenwicht (is niet belangrijk wel leuk) en we grappen wel eens.. de eetkamertafel is straks vol.... Uit het oogpunt van mijn man kan ik (na alle gesprekken) wel bedenken hoe jouw man zich voelt al keur ik het uiteraard niet goed.. Ook hij zal uiteindelijk wel bijdraaien. Maar wat ook al vaker is gezegd.. met rust laten is HET advies.. wanneer je gaat pushen op wat voor manier dan ook zal hij zich alleen maar meer van het idee afzetten.. Het is nu ook een kweste van TROTS bij mannen.. eerst was hij heel stellig in zijn NEE.. nu draait hij bij, maar dat betekend wel dat hij moet toegeven en dat is voor een man wel heel moeilijk hoor....al vind ik het niet meer dan normaal... Ik bewonder je moed ontzettend.. al zou ik hetzelfde doen.. abortus zou ik niet kunnen. maar mijn man verliezen.. pfff.. dat is ook niet niks..Knap dat je hebt doorgezet.. je zult zien dat je uiteindelijk als winnaar uit de bus komt.. en dan niet alleen.. maar SAMEN.. als team.. als papa en mama.. en als GEZIN..... Zet m op en GA ERVOOR!!!!
Ik snap sommige mannen niet. Het is hun vlees en bloed en toch willen ze het niet. ze moeten uberhaupt blij zijn dat ze kinderen kunnen krijgen.
@ Ichtus, mooi gesproken, en mooi verhaal ook van jou! @ Hibatulla, ik denk dat je het niet dat je het zo zwart en wit moet zien. Ik denk dat als je 2 of 3 kids hebt en het financieel allemaal net red je best in zak en as zit als je zwanger blijkt te zijn. Misschien is de reactie van de man wat overdreven maar we moeten ook begrijpen dat mannen niet direct dat gevoel hebben met hun ongeboren kind als een vrouw dat heeft, het groeit ten slotte in ons en zij staan op de zijlijn mee te kijken en pas wanneer het geboren is en zij het voor het eerst in hun armen hebben weten zij écht hoe het voelt! Natuurlijk zijn wij allemaal blij dat we kinderen kunnen krijgen en ik zou niet willen weten hoe het is als het niet of moeilijk gaat, maar soms komt er meer bij kijken dan alleen een zaadje en een eitje dat bevrucht (moet) word(en) en zijn er meerdere dingen die meespelen. Snap best dat dat moeilijk is voor iemand die geen kinderen kan krijgen, maar zo is het nou eenmaal...
sassa ze zegt net zelf dat ze een groot huis hebben en een goed inkomen en dat ze et best redden samen alleen haar man wil het niet omdat hij de "praktische zaken" niet ziet zitten zoals naar zwemles en cresch etc... nou dat vind ik geen oplossing om dan voor een abortus te kiezen.... mannen zijn echt emotie-loze wezens, zou je bijna denken bij dit verhaal!! Angelfire ik vind je een echte doorzetter meid en ik ben heeeeeel blij dat je beebje er nog zit zet m op en doe nooit iets tegen je wil in!!!
Ohhh ik dacht dat je het over mannen in het algemeen had! Nee inderdaad ik vind dingen als naar de creche brengen e.d. ook slappe excuses hoor! Het is gewoon een hele vervelende kwestie als er onenigheid is over een zwangerschap. En wat ik al zei voor een vrouw voelt het vanaf meet af aan al anders dan voor een man, dus wij denken niet rationeel meer en mannen misschien juist weer té...