Hallo, ik ben nieuw hier Mijn naam in Pat en ik woon in het noorden van het land. Ik schrijf hier maar even wat ik kwijt wil want ik zit zo erg in de knoop. Ik ben momenteel 16 weken in verwachting van mijn ex vriend. Mijn ex en ik kennen elkaar al 5 jaar .. Wij hebben 3 jaar een relatie en daarna heb ik het uitgemaakt omdat hij werkelijk de hele dag op zn kont zat en totaal geen motivatie had/heeft. Na een tijd had ik spijt maar het was al te laat om er nog wat van te maken.. We hadden beide te veel fouten gemaakt in de relatie.ondanks de breuk bleven we elkaar regelmatig zien.. Dit voor ongeveer 2 jaar. Het afgelopen jaar besloot ik na mn studie een half jaar in het buitenland te zitten en daarna kwam ik terug. Ik was toen tijdelijk gestopr met de pil maar daarna weer begonnen. In september kreeg ik geen menstruatie .. En ja hoor :zwanger! Ik heb toen een vroege echo aangevraagd en wat blijkt: een TWEELING. Mn ex was er bijen het eerste wat hij vroeg was .. Wil je het nog houden? Ik ben niet van plan om op mn27ste 2levens te verwijderen.. 1had ik waarsch ook niet weggehaald maar 2 is een dubbele abortus! Mn ex wilt er niet van weten en zegt er niet aan toe te zijn. Hj appt niet.. En laat niet van zich horen .. Er is geen interesse Maar tegelijkertijs zegt hij wel dat geen enkele andere man zn kinderen mag opvoeden. En dat hij zn kinderen zal zien. Ik mis hem nu meer dan ooit .. Maar hij kan me niet eens aankijken of aanraken. Voor mij is het er in of er uit. Ik heb geen behoefte aan contact waarbij hij 9 maanden nietsvam zichlaat horen ... En dan komt kijken wanneer ik mn wondertjes op de wereld zet. En wat hebben mn kids aan een vader die ze 1 x in de zo veel tijd zien?! We hebbennu geen contact maar ik heb zo vaak contact gezocht dat het bijna smeken werd. Zelfs toen ik opgenomen was in het ziekenhuis was hij te druk om te reageren op een bericht. Ik snap hem niet .. Hij wilt mij en de kids niet maar er mag geen andere man in de buurt komen?!? Ik weet niet hoe ik met hem om moet gaan en moet betrekken als hij dat soms wel wilt en somsniet. En weet niet wat ik hem wel en niet toe zeg voor de kids. Ik heb hem nu al 3 weken met rust gelaten maar elke dag heb ik de neigig om hem te benaderen.. Pff ik lijk wel een ezel met al mn emoties(
Hmmm... lastige situatie. Ik heb de indruk dat hij nog veel moet verwerken en het niet allemaal goed weet. Hij wil je niet zien maar je mag ook geen andere man ontmoeten? Lijkt mij dat hij een vader wil zijn maar niet goed weet hoe hij er mee om moet gaan? Heb je contact met zijn familie? Weten zij er van? Misschien eens met zijn moeder praten? Of als het contact niet zo goed is dan eens eisen dat hij je ontmoet om over de praktische zaken te praten? Hij moet het kind erkennen, jullie zijn niet getrouwd dus dat zou een goed excuus zijn om eens samen te zitten en zien wat er van komt.
Of er wel of niet een man bij jou in de buurt mag komen is iets dat je zelf bepaald, heeft hij werkelijk niets van te vinden of te willen, jammer dan. Het enige dat er nu toe doet is of hij bereid is zijn verantwoordelijkheid te nemen en dan niet zoals het hem uitkomt want daar hebben de kindjes natuurlijk niet heel veel aan. Wilt hij de kindjes in zijn leven dan zullen er afspraken gemaakt moeten worden. Wil je erkenning, omgangsregeling, alimentatie, noem maar op. Dan kan je het beste met een mediator om tafel gaan zitten zodat dit ook meteen vastgelegd kan worden.
Wat een onvolwassen hork weer. Maar tegelijkertijs zegt hij wel dat geen enkele andere man zn kinderen mag opvoeden. En dat hij zn kinderen zal zien. Daar heeft hij dus echt helemaal niks over te zeggen. Ik zou als ik jou was nog één keer aangegeven dat je je heel erg alleen voelt staan in je zwangerschap, dat je graag wil genieten en hem wil betrekken bij jullie leven (jij en de kinderen) maar dat je niet van plan bent om tot het einde der tijden alleen te blijven. Hij kan zijn verantwoordelijkheid nemen en je steunen, motiveren, helpen en anders moet hij niet gek op kijken wanneer een ander dat straks doet. Voor erkenning, gezag etc zou ik nu nog helemaal niks bespreken.
Twee kindjes tegelijk opvoeden is een prachtige maar wel heel intensieve taak. Als jij straks mama bent heb je niet eens tijd meer voor deze man. En een man die samen met jou de schouders eronder zet (hij niet dus) is zeer welkom kan ik je vanuit ervaring zeggen.
Laat hem los ts... aan deze man (zal ik hem wel een man noemen? watje) heb je helemaal niks. Je gaat het straks druk krijgen, heel druk. Daar kun je deze drama niet bij gebruiken. En hij wil geen andere man voor jou en geen andere vader voor zijn kinderen? Wat denkt hij wel niet?! En dit moet je ook niet accepteren dat hij dit zegt. Het lijkt misschien vleiend, maar dat is het niet. Het is een regelrechte belediging, hij probeert je nog te onderdrukken ook. Nee hoor, hier zou ik vrij snel klaar mee zijn. Focus je op jezelf en je kindjes.
Bedankt voor de tips! Ja met zn ouders heb ik een hele goeie band. Zij zijn blij dat ze grootouders worden maar niet blij met de situatie. Ik praat meer met zn moeder dan met hem .. Want hij negeert mij compleet. Ik weet bijna zeker dat ik niets meer van hem zal horen als ik het zo laat! Ik heb hem 2 x geinformeerd over de dag en tijs van de echo. En hij was er wel... Maar als ik niets had gezegd dan had hij nooit iets gevraagd. We hebben duizende gesprekken gehad en zijn antwoord op alles is: ik weet het niet, ik wil het niet, ik wil geen relatie. Het gaat mij niet persee om een relatie .. Maar meer om oprechte betrokkenheid en steun. Maja ik laat hem nu los.. En ik ga het zekee heel druk krijgen. Nu ga ik er vanuit dat ik niets meer van hem ga horen( zolang ik geen contact leg) Eventuele erkenning verdient hij niet. Dan dragen ze maar mijn naam met trots. En of ik hem de kids laat zien , geen idee .. Pff denken jullie?! Is het egoistish als ik zeg dat hij er dan ook niet hoeft te zijn als hij nu ook nergens te bekennen is?!!
Hmmm, ik denk dat je over je laatste post later nog eens moet nadenken. Twee babies tegelijk is echt heel pittig! Het is fijn als iemand dat af en toe over kan nemen, hij dus ook. Ook is twee tegelijk een flinke kostenpost en zonder erkenning geen alimentatie. Best welkom denk ik.
Ik vind van wel. De situatie waarin jullie beide verkeren is absoluut verre van ideaal. De manier waarop hij er mee omgaat siert hem niet. Maar hoe je het ook bekijkt, het zijn ook zijn kinderen. Hij voldoet niet aan het idee wat jij hebt van een goede/betrokken vader en dat snap ik helemaal. Maar zolang hij een rol wil spelen in het leven van zijn kinderen, op een "normale" manier, dan denk ik niet dat het jouw recht is om ze hun vader te ontzeggen en hem zijn kinderen. Eerste les in het moederschap; wat het beste is voor je kind(eren) gaat boven jouw gevoel. Hoe hard en moeilijk dat soms ook zal zijn. Later zullen ze je alleen maar meer waarderen en bewonderen omdat jij, ondanks je verdriet, werkte aan een relatie met hun vader. Of dat zijn vruchten af gaat werpen zal de tijd leren. Ik wens je een voorspoedige zwangerschap en heel veel succes!!
Dat hij er nu niet voor je is is natuurlijk schofterig maar wie weet komt het besef pas op het moment dat de kindjes geboren zijn. Maakt het voor jou niet minder rot natuurlijk maar wel tastbaarder voor hem. Ik ben van mening dat wanneer een vader er (uiteindelijk) voor zijn kinderen wilt zijn dit nooit afgewezen moet worden. Hoe slecht de relatie/communicatie ook tussen de twee ouders is, de kinderen zouden hier los van moeten staan en nooit als machtsmiddel gebruikt mogen worden. Dus ik raad je aan om hier nog rustig over na te denken. Voor wat betreft alimentatie..ook zonder erkenning heeft hij alimentatieplicht. Dit dient dan wel via de rechter te gaan.
Ik denk dat het tijd gaat worden dat jij zelfverzekerder gaat worden en voor jezelf en je kinderen gaat kiezen! Hou op als een hondje achter hem aan te vangen. Maak jezelf niet langer afhankelijk en ga zeker niet lopen smeken om aandacht voor jouw situatie of je kinderen. Ik zou dus geen contact meer zoeken maar dit bij hemzelf laten. Als hij echt interesse heeft in jouw of jullie kinderen dan kan hij toch zelf contact opnemen?? Bereid je mentaal, financieel en praktisch voor op een leven als alleenstaande moeder. Hij kan daar natuurlijk een rol in spelen maar alleen onder jouw voorwaarden. Verzamel mensen om je heen (familie, goede vrienden, misschien hulpverlening) van mensen die jou wel steunen. Vraag bijvoorbeeld je moeder of een goede vriendin om mee te gaan naar de echo's. Jij moet nu en zeker straks al je tijd en energie gaan richten op je zwangerschap en je kinderen. Daar kan je een dwingende en eisende ex toch niet bij gebruiken. Misschien dat hij bij zal draaien. Misschien ook niet. Maar dat is niet iets dat jij kunt afdwingen! Maak ook heel duidelijk naar hem dat jij voor jezelf kiest. En dus ook je eigen beslissingen maakt. Hij heeft absoluut niets te zeggen over andere mannen of de opvoeding zolang hij geen rol speelt in het leven van de kinderen. Daarbij ben jij toch echt de hoofdopvoeder en neemt de beslissingen. Wees ook niet zo dom om hem te laten erkennen of de achternaam te geven. Dan geef je hem rechten die jouw later in de problemen kunnen brengen. Regel gewoon je eigen zaakjes. Zoek ook iemand die samen met jou gaat uitzoeken hoe je het financieel moet doen. Waar heb je recht op en wat gaan dingen kosten? Misschien een hulpverlener om dit samen te doen. En nogmaals misschien komt het later wel goed. Maar maak je niet afhankelijk van hem (zoals je nu doet of hebt gedaan).
Echt bedankt voor je reactie .. Net effe wat ik nodig had. Ja ik heb hem tot nu toe niet benaderd en dat is zoo moeilijk ! Elke dag jeuken mn app vinger om hem uit te schelden en verwijten. Dat is gewoon een combinatie van boosheid , emotie en hormonen. Ik hou nog van hem maar ik baal zo dat hij mij en de kindjes niet belangrijk genoeg vind om voor ons te kiezen. Ik heb gelukkig veel familie om mij heen en ik ben financieel absoluut niet afhankelijk van hem.. Alleen emotioneel.. Il ben zo bang om de bevalling alleen te down zonder hem.. Voor mijn gevoel heb ik hem nu nodig wn niet NA de bevalling om een beschuitje met muisjes te eten!! Over een paar weekjes gaan ze waarsch opereren omdat mn baarmoederhals te kort is. En ik wil hem over alles en nog wat informeren .. Echos etc! De enige gedachte wat mij nu sterk houdt is dat ik hem helaas niet gelukkig kan maken met deze situatieen dat ik mijn kindjes dat afwijzende gevoel nooit zal laten voelen. Johh iedereen is zo blij dat ik een tweeling krijg.. En als hij zich bedenkt weet jij mij te vinden .. En zolang hij gewn contact zoekt zal hij er precies dezelfde afwijzende housing hebben.
Even korte reactie, ik vind je wel sterk overkomen ondanks de rot situatie. Wat ik wou zeggen, je kunt hem wel laten erkennen, en dan bij het gemeente huis aangeven dat de kinderen jou achternaam krijgen. Is zeker mogelijk. Met erkennen heeft hij nog weinig rechten( wel plichten), maar laat hij wel zien dat hij er wil zijn voor zijn kinderen. Maar dat kan ook nog na de geboorte en heeft dus geen haast! Gezag geven via de kantonrechter zou ik wel even mee wachten,. dat kan over 5 jaar bv ook nog wel, als hij heeft laten zien er te willen/kunnen zijn.
Ik moet ook zeggen dat ondanks alles wat hij jou aandoet, hoe het later zal zijn voor de kids kun je nu nog niet bepalen.. Als moeder zijnde zul je eigenlijk al je eigen emoties richting vader moeten uitschakelen en doen wat het beste is voor de kindjes. Ik heb, ondanks alle ellende, ook de papa van de kids bij de bevalling zelfs laten zijn. Puur omdat ik niet degene wil zijn die die momenten "steelt".. En ondanks dat hij niet naar zijn kids omkeek, stuurde ik he, uitnodigingen van belangrijke momenten, en foto's van speciale gelegenheden. Dan is het volledig aan hem en op zijn kerfstok of hij wel of niet betrokken is. Mij valt niets kwalijk te nemen en zo heb ik altijd gehandeld en zo zal ik ook handelen. Dat wil ik ook later voor de kinderen. Als je rekening houdt met het ergste; je ex kijkt niet naar ze om, maar krijgt later wel contact.. Je kids houden van hem. Ze houden van hun vader en moeder want ze weten niet beter.... En dat moet je hun ook gunnen, vergroot de kans dat jouw kids een band krijgen met hun vader, los van jouw eigen gevoel... Is taak als mama denk ik.. Verder; ja het is zwaar, en ja je zal soms niet weten hoe je het moet doen... maar geloof me, die kinderen zijn het waard hoor... <3
Ik ben het ook met veel dames hier eens...misschien is goed kijken wat de voor en nadelen zijn van gezag en dan zelf je conclusie trekken. Ik zou hem wel een kans geven denk ik om zn kinderen te kunnen zien. Maar als die niet zou komen en dan weer wel zou ik er denk ik wel snel klaar mee zijn. Maar dat merk je pas na de bevalling. Ik zou hem nu iig niet meer appen...en als die echt in jullie leven wil zijn hoor je het wel. Probeer een ander sterk netwerk om je heen te creëren die je eventueel zouden kunnen helpen af en toe met de babys of in huis. Dat je er niet alleen voor staat. Maar zou idd niet meer achter zn kont gaan aanlopen. Ik zou me echt met andere dingen bezig gaan houden. Veel succes
Hey meiden, Bedankt voor alle tips!! Ik had mezelf voorgenomen om 2016 positief in te gaan. En mij te concentreren op me tweeling! Ze doen het super goed en groeien goed! Na mijn ex ong 2 maanden niet te hebben gesprokwn heeft zijn moeder mij gevraagd om heb aub nog te benaderen voor de echos. Na lang denken dacht ik dat het geen kwaad kon. Maar ik vergat heel even dat ik onbewust toch hoop had. Meneer had het druk en was moe. Vervolgens kregen we weer een heftige discussie op de app. Volgens hem had ik ze weg moeten halen want hij kan nu niet meer N "ding" doen. Het is duidelijk dat hij er absoluut niwt wil zijn vooe MIJ! Maar hij wil absoluut zn kinderen zijn als ze er zijn!ik weet niet of ik hiwr blij of verdrietig om moet zijn.? Voor mn kids vind ik het goed maar ik denk niet dat ik hem ooit kan vergeven voor zn houding naar mij en de afkeer naar de kids( op dit moment) Daarnaast denk ik niet dat ik dat kan NA de bevalling! Ik wil zowiezo dat mn kids hun vader kennen.. Maar hij kan hier niet meer over de vloer komen ( mn familie heeft nu afkeer naar hem) Dus dat zal op straat gebeuren. Zal ik hem informeren wanneer ik moet bevallen? Ik denl wel dat hij dat wilt zien en dat zou ik voor de kids ook wel willen. Maar als ik daar lig wil je je volgens mij sterk voelwn en niet boos en kwetsbaar.?!
Weetniet, ik had je een berichtje gestuurd, heb je deze gelezen? Heel raar hoe hij nu naar jou doet, in je buik zijn ze nu toch ook al die kindjes. Tav bevalling, je kan hem ook informeren, dan wacht hij in de hal tot na de geboorte en kan ze dan direct zien als hij wil. Misschien dat je hem op dat moment wel erbij wil. In ieder geval heb je hem de kans gegeven er direct na de geboorte bij te zijn. Sterkte!
Lieverd, je hebt het straks zo druk met 2 kleintjes tegelijk, ervaringsdeskundige, dat je overpeizingen over hem vanzelf weggaan. Dan word het vanzelf helder in je koppie wat je wilt en vooral of hij zich aanpast of niet. Komt goed met jou, helaas niet met jullie samen als liefdesstel.