hoi ik vraag me af hoe dames hier erover denken om andere mensen te vergeven op het gebied van misbruik een hele verkeerde manier zeg maar (weet eigenlijk niet of hierover gesproken mag worden) ik zelf vind het nogal lastig om mensen op dat gebied te vergeven (en of vergeten)als ik weet wat ze iemand hebben aangedaan
Heb ik nog steeds niet kunnen doen. Vergeten zal ik nooit doen helaas. Heb wel met EMDR therapie geleerd hoe ermee om te gaan. Soms is het nog steeds moeilijk.
Je bedoelt kwa seksueel misbruik? Vergeven is een groot woord vergeten doe je nooit. Ik heb er wel voor gekozen om het niet mijn leven te laten lijden. Ondanks dat ik vreselijk ziek door die man ben geweest en er pmls aan over heb gehouden. (Rusteloze benen syndroom in combinatie met veel stress) Voor mij is de beste "wraak" om gelukkig te zijn met mijn gezin. Dat heeft me zeker 8 jaar gekost terwijl ik al een nieuwe vriend had en daar ook mee ben getrouwd. Hij wist ervan.
ja bedoel idd dat soort misbruik ik heb dat zelf ook probeer het wel maar vind het erg moeilijk 1 geval daarvan is gebeurd bij mensen die inmiddels zijn overleden ik debk zelfs dat de persoon die is misbruikt daar door vroegtijdig is overleden (mijn moeder door haar eigen vader)was wel vaak onder invloed toen het gebeurde maar het is eigenlijk geen excuus voor mij. dat andere is onder minderjarige(pubers) gebeurd en is niet al te ver gegaan zeg maar (alleen lichaamsdeel aangeraakt geen geslachtsdeel) ik wil deze mensen vergeven omdat het allemaal gebeurd is en ze er wel berouw voor hebben getoond maar ik vind het nog steeds heel moeilijk het lukt me tot nu toe niet echt vergeten lukt natuurlijk nooit maar misschien dat je daar idd wel mee zou kunnen leren omgaan
Vergeven doe je niet voor de dader, maar voor jezelf om de negatieve energie die wraak-gevoelens nou eenmaal kosten los te kunnen laten. Dat is naar mening heel iets anders als niet willen dat de daders hun straf volgens het strafrecht krijgen, dat kan daar los van staan. Mijn moeder heeft geen fijne jeugd gehad, om het heel eufemistisch uit te drukken, maar heeft haar ouders wel vergeven. Zo kon ze verder. En voor haar heb ik mijn grootouders ook vergeven, wat had zij eraan als ik nog wrok tegen hen zou koesteren?
Ik had eerder gereageerd dat ik niet zou vergeven. Maar dat bedoel ik meer als het goedpraten van. Maar bovenstaande vind ik erg mooi en ook zeker van toepassing.
Vergeven wel maar vergeten niet. Ik heb vooral heel veel medelijden met hem. Geen idee waar dat precies vandaan komt.
tja voor zulke heftige dingen weet ik het niet ik denk dat het jezelf rust geeft als je vergeeft maar of dat ook echt lukt geen idee
ja ik zou het graag willen vergeven omdat ik idd ook geen negatief gevoel meer wil hebben ik denk ook van het is al gebeurd er kan niks meer aan veranderd worden gewoon rust voor mezelf ik vind het wel heel knap voor de mensen die het wel kunnen maar begrijp ook heel goed als mensen het absoluut niet kunnen vergeven en vergeten
Ik heb hem wel vergeven. Heb er zelfs weer aardig contact mee. Betekent niet dat ik die vreselijke jaren zal vergeten....
Waarom zou je vergeven en niet gewoon denken, zak in de stront en doorgaan met je leven? Waarom nog bezig zijn met deze persoon ipv loslaten en doorgaan? Verdriet zal er wel zijn, maar dat is dan iets wat je met maatschappelijk werk ofzo kan gaan aanpakken maar wel los van dit soort vragen lijkt mij...
Hier is het niet zo ver gegaan als bij veel van jullie denk ik. Maar het heeft mijn leven wel bepaald. Heb het nu wel vergeven en kan er goed mee omgaan. Het komt soms nog wel naar boven maar dan praat ik er met mijn man over en kan ik weer verder. Gelukkig wel want zie deze persoon nog heel vaak. Kan nu ook goed met hem opschieten. Sterkte voor de meiden die het er nog moeilijk mee hebben!!
Mag ik een stomme vraag stellen? Ik wil hier niemand mee kwetsen, maar ik begrijp absoluut niet waarom je iemand die je heeft misbruikt later zou willen vergeven.. Misschien is dat omdat ik zelf niet in die situatie zit, dat zou kunnen. Maar ik zou echt niet weten waarom je je beter gaat voelen als je iemand vergeeft. Een plek geven, eventueel therapie, loslaten, gelukkig zijn met je gezin, dat begrijp ik allemaal. Maar ik zie totaal niet hoe vergeven bijdraagt aan het 'genezingsproces'. Ik wil het graag begrijpen, maar het lukt me niet. Ik lees dat veel dames toch iemand hebben vergeven. Kunnen jullie uitleggen waarom, of hoe dat heeft geholpen? Je hoeft hier natuurlijk geen antwoord op te geven als je niet wil!