Ik heb mijn kinderen net uitgelegd dat wanneer er op school zo'n spelletje wordt gedaan dat ze daar van mij niet aan mee mogen doen. (ik weet dat het ze het dan ook gewoon niet doen, ook niet stiekem.) Niet omdat ik nou perse denk dat er allerlei kwade krachten loskomen ofzo, maar gewoon omdat ik denk dat ze er bang van zullen worden en naar van gaan dromen. Hier namen ze genoegen mee.
Mensen die "bezeten" zijn leiden gewoon aan een psychische stoornis maar bezeten klinkt spannender. Voor je het weet komt een regisseur met het idee om van dat locale verhaaltje een film te maken waarin ook echt gezien word dat er geesten zijn opgeroepen. Die man met schizofrenie die als bezeten werd gezien en zijn ouders of wie dan ook vermoordde zal vast echt hebben bestaan en dus waargebeurd. Maar het bezeten verhaal omheen is niet meer dan roddels en het idee van de scriptschrijvers. Heel misschien bestaan er wel degelijk geesten en heb ik het mis. Maar ik kan nooit geloven dat ze bij een klein kind komen spoken omdat die een spelletje doet met zijn vrienden.. Als ze bestaan, dan hebben ze lijkt mij wel wat beters te doen. Zijn alle kinderen die het nu doen en die het de afgelopen 60 jaar gedaan hebben gebruikt als een poort naar het hiernamaals? Ik heb het meerdere keren gedaan en mijn leven is best leuk. Heb met vriendinnen in een deuk gelegen toen we met een Ouija bord aan het klooien waren. Leuke herinneringen, meer niet. Ik snap de angst maar wij mensen worden heel snel bang gemaakt en maken onze kinderen zo ook heel angstig. Dat wil je toch ook niet?
Nou, als iemand mij iets verbiedt omdat ik daar misschien bang van zou worden, praat degene mij dus degelijk angst aan. Want waarom zou ik bang worden van een spel met papier/potloden/en daarboven dingen roepen? Behalve als me aangepraat wordt dat dat 'eng/gevaarlijk/bovennatuurlijk/je krijgt er nachtmerries van' is?
Ik praat mijn kinderen helemaal niets aan, dank u. Ik heb uitgelegd dat het een spelletje is over geesten/spoken en dat ik daar helemaal niet in geloof. (of dat echt zo is weet ik nog niet). Maar van sommige verhaaltjes ga je naar dromen (met voorbeelden erbij van bijvoorbeeld spannende tekenfilmpjes waarbij ze dit wel degelijk hadden.)
Daar heb je een punt maar kinderen maken elkaar natuurlijk een beetje bang en als jij een kind hebt die niet goed tegen spanning kan dan kan je best op een normale manier zeggen dat hij beter niet zulke spelletjes kan doen. Duidelijk erbij zeggen dat het niet echt is maar dat zijn horrorfilms ook niet maar daar kan je ook bang van worden. Zolang je je kind maar niet verteld dat je erin geloofd want dan krijg je kinderen die bij elk geluidje denken dat het een geest is en helemaal geen oog dichtdoet. Mama heeft immers altijd gelijk(tot de puberteit dan) Ik zou het mijn kinderen niet verbieden maar als je het echt niet wilt hebben dan vind ik de uitleg dat het te spannend is wel prima.
Mijn mening is dat zo'n spelletje op deze manier juist wel als iets angstigs wordt overgebracht aan een kind. Ik bedoel: waarom zou je naar gaan dromen van papier en 2 potloden? En juist van te voren aankondigen dat je ervan naar zou gaan dromen werkt deze angsten juist in de hand.
Komop, je weet toch wel hoe zo'n spelletje gaat? Zo iets gaat echt niet zoals met boter kaas en eieren hoor. Dat wordt op een spannende toon gedaan, er worden "enge" dingen verteld. Die kinderen kunnen zichzelf (en elkaar) daar echt mee over de zeik helpen hoor.
dat KUNNEN ze inderdaad, zeker. Maar als een kind vooraf nuchter genoeg is, en weet dat het gewoon een spel is, dan is DAT kind niet zo makkelijk bang gemaakt. Overigens heb ik dezelfde mening over tekenfilms e.d. Kinderen die vrij vroeg doorhebben dat een tekenfilm een tekening op beeld is, en op jonge leeftijd al leren dat er echt geen reuzen, draken of elfjes daarbuiten rondlopen, vinden gemiddeld sprookje of spannende tekenfilm echt niet eng om te kijken. Maar dat is in ieder geval hoe ik erin sta, mede door mijn eigen ervaring uit kinderjaren.
Tja, mijn meiden zitten toch iets anders in elkaar. Gevoelige meidjes, ondanks dat wij een zeer nuchtere familie zijn.
Nou geef mij een ouiji bord en ik ben ook bang, ookal ben ik nuchter. Zelfde. Voor films, van saw heb ik nachten wakker gelegen. Dus ik weet niet of het zo simpel is, voor veel mensen in ieder geval niet.
Ik zeg niet dat het simpel is. Ik stel eigenlijk alleen dat de benadering van bepaalde onderwerpen een kind kan sturen in zijn kijk op dat onderwerp. We kunnen dingen positief, negatief of neutraal benaderen. Stel mijn 7jarige wil voor het eerst in een achtbaan. Hij is er nog nooit in geweest, dus staat er vooraf neutraal in. Ik kan daar op 3 manieren op reageren: 1. ja leuk, moet je doen, ik denk dat je het super zult vinden; 2. je bent er lang genoeg voor, als je wilt kun je gaan; 3. nee lieverd, doe maar niet. Het is op zich veilig, maar zo'n achtbaan gaat heel hoog en snel en je kunt misselijk worden of het eng vinden en dan naar over dromen. Met welke reactie zal een kind eerder een onverklaarbare angst/afkeer [want hij heeft het immers nooit zelf ervaren] ontwikkelen over achtbanen?
Ik snap je punt. En dat is ook vaak de manier waarop ik de kinderen opvoed. Alleen met sommige dingen weet je gewoon al dat de kans groot is dat het verkeerd zal gaan. En dan zie ik het ook wel als mijn taak om ze daartegen te beschermen.
Ik denk dat jij optie 3 bedoelt. Maar je kent je eigen kind en je kunt soms ook zelf al een inschatting maken voor je kind. Want als je bij voorbaat al weet dat je kind die 8baan nu nog veel te eng gaat vinden, kun je het prima uitleggen dat een achtbaan veilig en leuk is, maar dat jij je afvraagt of hij het nu nog niet te eng gaat vinden omdat het erg snel gaat en dat hij misschien beter een jaartje kan wachten. Dan kan dat uiteindelijk minder angst opleveren dan je kind er toch in laten gaan en een nare ervaring te laten hebben, die je had kunnen voorkomen als je het nog even had uitgesteld.
O my er zijn echt volwassen mensen die dit gevaarlijk vinden en bang zijn dat er iets gebeurd??? Weird!
Of je er nou in geloofd of niet. Het kan best wel wat met je doen. Een oud klasgenoot moest stoppen met de opleiding omdat ze compleet doordraaide na glaasje draaien. Ze had plots dikke wallen onder haar ogen, grijze gloed over haar gezicht, sprak met niemand.. Nouja alleen inzichzelf. Ze is echt knetter geworden daardoor. Echt heel naar om te zien. Dat gun je niemand.
Ik zeg toch ook nergens dat er geesten komen? Ik heb het over glaasje draaien en de drama/spanning er om heen. In haar ogen was het echt en daardoor is ze volledig doorgedraaid. Of het nou echt of nep is daar discuseer ik niet over. Kinderen hebben een hoop fantasie en kunnen de gekste dingen gaan zien in bijvoorbeeld alleen maar een schaduw. En daardoor doodsangsten uitstaan en daar kun je dus echt wel van doordraaien. Hoe gezond je verstand ook is.