Hoi allemaal, Ik heb n dochtertje van 2 jaar en had tijdens deze zwangerschap vanaf Week 9 al bekkenklachten en zat in week 13 in een rolstoel ivm zware BI. Ik heb maanden op bed gelegen. Ik had het geluk dat mijn schoonma voor mij kon zorgen. Ze kookte, waste en deed het huishouden. Mijn man en ik willen graag n broertje of zusje voor onze dochter maar weten niet hoe we dit (mocht het lukken) kunnen regelen. Ik werk 20 uur en mijn dochter gaat 2 dagen naar de crèche. Mijn man werkt fulltime. Familie of vrienden hebben t eigenlijk allemaal druk met hun eigen leventje. Schoonma wordt ook ouder en heeft gezondsheidsklachten. Heeft iemand ervaring met n soort gelijke situatie? Of heeft iemands tips Ik was trouwens na de geboorte van mijn dochter in tegenstelling tot wat de dokters zeiden binnen 1 maand op de been. Dus BI lijkt hormonaal te zijn.
Hier bij mijn zoontje met 18 weken fikse bi gekregen vanaf 23 weken volledig thuis kon niets meer. Uiteindelijk is het na de bevalling ks doorgeslagen. Ik kon niet meer lopen niet meer zelf voor onze zoon zorgen. Uiteindelijk heb ik opnieuw leren lopen. Gerevalideerd i het sjc in rotterdam. Wij durfden ook niet maar hebben gewacht tot onze zoon aardig zelfstandig was. En nu nog helemaal geen last niets. Dus het kan wel. Ik heb wel veel aan de " regels" vanuit het sjc.
Hoi Senta, Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Het geeft mij moed dat jij en je man het hebben aangedurfd. Niet voor je pasgeboren kindje kunnen zorgen na zo n zware zwangerschap lijkt mij emotioneel gezien erg zwaar. Ik ben blij voor je dat je dit keer geen last van BI hebt. Ik heb niet zo lang geleden het sjc in Rotterdam gebeld en gevraagd wat ik zou kunnen doen bij n volgende zwangerschap zodat ik zolang mogelijk zelfstandig kan functioneren. Sjc zei dat ze mij pas kunnen helpen als ik weer klachten heb, dus niet preventief (Ik had gehoopt mijn bekken en onderrug te kunnen trainen ofzo). Welke regels van sjc bedoel je? Mijn man en ik dachten eerst ook dat het beter zou zijn als onze dochter zelfstandiger zou zijn maar het heeft 3 jaar geduurd voor wij haar kregen...(zonder MMM) en ik ben 32. Mag ik vragen hoe je de zorg voor je eerste kindje hebt geregeld in de periode dat aan t revalideren was? Dat is mijn grootste zorg. Groetjes Sofie
Natuurlijk mag je alles vragen. Ik heb toen gerevalideerd en ook tijdens mijn ziek zijn hebben mijn moeder en opa en oma heel veel op onze zoon gepast. Verder mijn man mee geweest naar de partner dagen. Dat maakte het voor hem ook wat realistischer. Dat kwamen dingen aan bod als stofzuigen. Dat doet mijn man dus sindsdien. Maar ook lopen bij Let op mijn houding zeker nu ik zwanger ben corrigeert hij mij wel eens in de zin van Let erop dat je stappen groot genoeg blijven of niet te ver voorover hangen. Dit is dan net de reminder die ik nodig heb. Wat mij bij de eerste heeft geholpen is een fysio zoeken die werkt volgens de sjc methode een echte benen fysio dus. Nu doe ik eigenlijk nog alles zelf. Ik ben al wel 2 keer opgenomen in verband met galstenen en operatie en ingreep dus redelijk verzwakt maar zelfs dat zorgt er nu niet voor dat ik bekken klachten heb gekregen ik zwem eens per week nu. Tips: Ademhaling vanuit borst naar buik brengen Lopen bewust zijn van gekruist systeem grote lange passen nemen Rust Ontspanning ga op je rug liggen 1 been plat 1 been knie omhoog. Duw de knie in de ondergrond 3 seconden en laat los herhaal dit enkele keren. We bewust van je buikspieren ga op je rug liggen benen omhoog getrokken en trek je navel in dit gevoel ga hier mee aan de slag uiteindelijk moet je dit ook kunnen als je loopt geeft en natuurlijke steun. Enne bekkenband niet doen. Eventueel bij teveel last en dunne shawl knopen voor even steun. Hopelijk kunnen jullie de keuze maken.
Heel hard buik, bekkenbodem en been/bilspieren trainen! Heb jij geen begeleiding na de bevalling gehad? Bi is voornamelijk te wijten aan te slappe dwarse buikspieren. zodra o.i.v. hormonen je weefsel slapper wordt en je spieren dit niet op kunnen vangen gaat het mis. Ikkrijg heel veel van deze vrouwen over devloer diemet hard trainen voor ze weer zwanger worden, uiteindelijk geen klachten hebben gekregen. Je hebt het dus voor een groot deel zelf in de hand...
Been spieren wel maar in het sjc mag je absoluut niet werken met je bilspieren. Schijnbaar ga je sneller verkeerde houding aannemen als je je billen aanspant waardoor de druk op je onderrug alleen maar groter wordt. Toevallig had ik het van de week met mijn familie hierover zij zegt op de praktijk ook altijd wel benen absoluut geen billen trainen/ aanspannen. Dat is een verkeerde overname van spiergroepen De dwarse buikspieren zijn enorm belangrijk maar die zijn zo klein( klein is niet het juiste woord meer moeilijk te trainen) die kan je haast niet trainen is meer bewustwording van gebruik. Zie de oefening rug liggen en navel intrekken.
Dankjewel voor alle antwoorden en tips. Ik heb mijn man erover verteld en we beginnen steeds meer hoop te krijgen en te geloven dat ik er nu al aan kan werken. Ik denk dat ik deze oefeningen onder begeleiding van n fysio therapeute moet doen zodat ik weet dat ik ze goed doe. Een ingreep tijdens een zwangerschap is best heftig, hoe wist je dat het galstenen waren? Ben je inmiddels weer aangesterkt? Goed dat je regelmatig zwemt! En fantastisch dat dit met 27 weken kan (vergelen met de zwangerschap van je zoontje )!
Ja hier, sinds 7 weken bekkenpijn sinds 2 dagen dramatische pijn. Ik 'red' het nog aardig met de bekkenband, verder lig ik de hele dag op de bank, gelukkig kan Sylvano goed alleen spelen. Mijn vriend doet het huishouden dat bestaat uit 1x per week het hele huis doen inclusief de 4 wassen hebben een droger aangeschaft dus niet nog vouwen e.d. En ik zou nu al vast een afspraak maken bij een cesar/bekkenfysio dan kan ze je direct begeleiden.
Ik zou het zeker onder begeleiding doen, ja en net wat ik al zei ik heb heel veel baat gehad bij een fysio die werkte volgens die methode, en ongetwijfeld zal niet iedereen het met hun eens zijn, voor mij is het een feit dat ik niet meer kon lopen voor ik ging en nu ruim 4 jaar later zwanger ben en al 9 weken verder ben zonder klachten. en in de tussentijd ook gewoon alles weer kan doen zonder pijn. Ik kreeg steeds hevige pijnaanvallen iedere keer werd er gezegd dat het mijn baarmoeder was die groeide en dat trok aan de peesplaat, tot het zo hevig werd dat ik de huisarts heb gebeld op het noodnummer en daar midden in een aanval aankwam. Toen ging het balletje rollen leverwaarden afwijkend, echo was duidelijk te zien dat de galblaas vol zat, toen ben ik 8 dagen later geholpen maar direct na de operatie kreeg ik weer last hoorde erbij, tot ik eerder terug moest bij de chirurg doordat de wond niet dicht wilde was toen 24,5 week zwanger ik ga er aan van heb nog veel last meer dan voor de operatie mijn lecverwaarden waren heel slecht en kreeg binnen 3 dagen nieuwe echo en mri. Uiteindelijk bleken er nog 5 stenen in mijn galweg te zitten. Ik zou 3 dagen later geholpen worden door een ercp onderzoek, maar in het weekend kreeg ik enorme pijn, koorts kon niets meer verzwakte met de minuut toen bleek het zo verstopt te zitten dat mijn alvleesklier ontstoken was geraakt, dag later het onderzoek en toen ging het goed, heb nu al 1,5 week geen pijn meer, durf nu te genieten. (dat was het even in het kort)
Nog een tip, wat ik na het traject heb gedaan is een fysio in een sportschool bezocht hij deed 1x per week een training met mij samen de rest van de week ging ik zelf aan de slag.
Wat erg zeg! Ik ben wel geschrokken van hoe snel het kan gaan.De vrouw van een oud collega van mij moest met een zwangerschap van 16 weken galstenen laten verwijderen. Is goed afgelopen. Godzijdank is het bij jou goed afgelopen en heb je geen pijn meer. Tijdens de zwangerschap van mijn dochter had ik ook last van extreem vermoeidheid. Of die vermoeidheid nu bij BI hoorde of een andere oorzaak had heb ik nooit geweten. Was jij ook extreem vermoeid door BI? Ik lag alleen maar in bed. Mijn spieren verslapte. Ik kon aan het einde van de zwangerschap niet lang mijn hoofd recht houden omdat mijn spieren zo verslapt waren. Is allemaal goed gekomen.
Fleursylvano, ik hoop voor jou dat de pijn verdraagzaam blijf en dat de zwangerschap voorspoedig verloopt. Het zal gevoelsmatig wel sneller gaan nu je al een kind hebt rondlopen. Persoonlijk zou ik nooit een bekkenband dragen. Ik had er geen goed gevoel bij. Als het voor jou werkt prima dan moet je dat gewoon doen.
Ik zat bij een sportschool die revalidatie circuit had en de mogelijkheid had van zo een wand even de naam kwijt. Waarbij je je rug schouder en buikspieren kan trainen. Dan hebben ze vaak alles im huis. Ik was ook enorm moe bij de eerste ja.maar pijn sloopt je. En je gaat al snel je ademhaling verkeerd leggen dat speelt ook mee. Ik heb er nu echt aan moeten wennen dat ik mijn ademhaling anders had.
Het is de enige manier om nog iets te kunnen daarom draag ik m. Hij is absoluut niet goed maar geen pijn hebben voor 5 minuten daar teken ik voor vandaar de keuze voor een bekkenband.
Bij mensen die HG (extreme misselijkheid) hebben gehad en daardoor ook 9 maanden op bed hebben gelegen / niet hebben gefunctioneerd raden ze aan om van tevoren je goed voor te bereiden. Het is natuurlijk een andere situatie, maar wellicht heb je iets aan deze tips: HG zwangerschap voorbereiden | Steunpunt hyperemesis gravidarum Ze noemen dingen als - bereid je psychisch en lichamelijk voor op een zware zwangerschap Ik denk zelf dat dat een belangrijke is. Zie je het zitten om weer 7 maanden plat te liggen? Hoe ga je je psychisch wapenen voor deze periode? Niet om je te ontmoedigen, maar ik denk dat voorbereid een zware periode ingaan kan helpen. - schakel je netwerk van tevoren in (vertel familie wat jullie van plan zijn - is misschien moeilijk, maar je kan vantevoren uitleggen waarom en hulp vragen (géén toestemming vragen, dat is iets anders!)) - regel hulp (bijv huishouden) en kinderopvang - regel praktische dingen (kamertje, zw kleding, kraamzorg etc) vroeg in de zwangerschap, maak lijstjes vantevoren met zaken die je nodig denkt te hebben. Zo kun je anderen inschakelen om je te helpen. Succes! En moedig van je!
Hoi pipamoi, bedankt voor de tips! Meeste heb ik al over nagedacht maar het blijft moeilijk om familie en vrienden te vertellen dat we nog n kindje willen. We weten natuurlijk niet of het gaat lukken en hoelang het zal gaan duren. Bij onze dochter duurde het 3 jaar. Maar goed je hebt wel n punt dat ik hulp kan vragen. Psychisch ben ik sterk. Ik ben niet depressief geweest in de periode dat ik op bed lag omdat ik zo blij was dat ik eindelijk zwanger was. Ik dacht alleen zolang mijn kind gezond is en goed groeit trek ik dit wel. Ik weet dat het ook anders kan lopen (mijn zus had wel pdd) Ik had alle tijd in bed om online op m'n iPad alle praktische zaken te regelen. Ik had zelfs het eerste jaar na de geboorte een jaar lang n huishoudster in huis. Kadootje voor mijzelf na een zware zwangerschap. Senta, bedankt voor de info. Ik eens even googlen welke sportschool dat heeft.
Ik heb inderdaad ook HG gehad en zat vooraf dus ook in een soortgelijke situatie. Wel of niet aandurven voor een tweede zwangerschap. Heb eerst uitgebreid met huisarts en gynaecoloog gesproken en we hebben toen uiteindelijk wel besloten om het nog een keer te proberen. Heb inderdaad weer HG gehad, 20 weken lang op bed met sondevoeding en nog een kleintje hebben rondlopen. Is wel zwaar en je moet voldoende mensen achter de hand te hebben om op je andere kindje te kunnen passen cq. op te vangen. Mijn oudste was toen 3 1/2 jaar en zat veel bij ouders. Het was vooral in de periode zwaar voor mijn partner. Full time werken, eten bij ouders en daarna zelf onze oudste op bed leggen. Het is uiteindelijk wel goed gekomen maar het was maar tot 20 weken, hadden ook gewoon 9 maanden kunnen zijn. Ik wens je veel succes met het afwegen van de voors en na's.