Ik had die angst ook en helaas is het bij ons werkelijheid geworden. Wij zijn al 25 maanden bezig en zitten nu midden in de MMM.
@ Nisa: meis ik leef met je mee, maar weet je wat je moet doen, probeer het een plekje te geven, hoe moeilijk dat ook is, en begin pas weer met klussen wanneer jullie er klaar voor zijn. Het is niet niks een kindje te verliezen hoe kort te zwangerschap ook was. Praat er veel over met je man/vriend als je daar behoefte aan hebt. Ik weet niet of jij een foto hebt van je echo maar ik had er een van ons 1e vlindertje en die heb ik in een lijstje gedaan met een zelfgeschreven gedichtje erbij en die heeft een tijdje op mijn nachtkastje gestaan, nu ligt hij in mijn nachtkastje. maar ja iedereen verwerkt het op zijn eigen manier Liefs Noesje
[quote="noesjePraat er veel over met je man/vriend als je daar behoefte aan hebt. Ik weet niet of jij een foto hebt van je echo maar ik had er een van ons 1e vlindertje en die heb ik in een lijstje gedaan met een zelfgeschreven gedichtje erbij en die heeft een tijdje op mijn nachtkastje gestaan, nu ligt hij in mijn nachtkastje. maar ja iedereen verwerkt het op zijn eigen manier [/quote] ik had als cadeau van me man omdat we zwanger waren en dolblij als een verwennertje een gouden ketting met 3 vlinders (zie hiernaast en mn album) gekregen maar die wil ik niet omdoen omdat ik bang ben het kwijst te raken of ergens te verliezen en ik heb zelf 3 echo- fotos daar durf ik ook niet meer te kijken omdat ik dan te verdrietig wordt hoewel ik af en toe als ik "haar" mis stieken toch even kijk je ziet al het hoofdje e.d. veel duidelijker als voorheen. en praten met me man doen we wel maar hij is een grotere softie als dat ik ben de dag dat we het hoorden troostte ik hem meer als hij mij want hij is heel gevoelig van zichzelf dus ja ik praat hier dan maar met idereen die het lezen wil of niet het maakt het ook moeijlijk omdat ik heeeel veeel zwangere om me heen heb. - mn schoonzus woont 2 verdiepingen hoger in dezelfde flat(was 2mnd verder als ik) - nicht is net bevallen van een dochter - andere nicht (waar ik vanavond ben uitgenodigd voor avondeten) is 1 maand korter -nog een andere nicht van me man die rond dezelfde tijd is getrouwd als ons heeft ook een dochter nu ong 1 jr. dus al die bolle buiken kan soms iets te veel zijn hoewel ik het ze van harte gun, meen ik echt, zoiets moois moet iedereen meemaken vind ik dus ja ik denk dat ik nog een paar mnd nodig heb om het echt een plek te geven, maar dank je wel en ik hoop dat jij ook een mooie gezonde kindje mag voldragen gr. nisa
Er zijn dus meer die dat gevoel altijd al hebben gehad. Ik heb dat ook al sinds ik een jaar of 15 ben. Ik heb echt het gevoel alsof zoiets moois mij niet toevertrouwd wordt. Waarom weet ik niet, maar dat gevoel heb ik altijd wel diep van binnen gehad. En nu we 15 mnd verder zijn, wordt ik niet echt positiever
ik had als cadeau van me man omdat we zwanger waren en dolblij als een verwennertje een gouden ketting met 3 vlinders (zie hiernaast en mn album) gekregen maar die wil ik niet omdoen omdat ik bang ben het kwijst te raken of ergens te verliezen en ik heb zelf 3 echo- fotos daar durf ik ook niet meer te kijken omdat ik dan te verdrietig wordt hoewel ik af en toe als ik "haar" mis stieken toch even kijk je ziet al het hoofdje e.d. veel duidelijker als voorheen. en praten met me man doen we wel maar hij is een grotere softie als dat ik ben de dag dat we het hoorden troostte ik hem meer als hij mij want hij is heel gevoelig van zichzelf dus ja ik praat hier dan maar met idereen die het lezen wil of niet het maakt het ook moeijlijk omdat ik heeeel veeel zwangere om me heen heb. - mn schoonzus woont 2 verdiepingen hoger in dezelfde flat(was 2mnd verder als ik) - nicht is net bevallen van een dochter - andere nicht (waar ik vanavond ben uitgenodigd voor avondeten) is 1 maand korter -nog een andere nicht van me man die rond dezelfde tijd is getrouwd als ons heeft ook een dochter nu ong 1 jr. dus al die bolle buiken kan soms iets te veel zijn hoewel ik het ze van harte gun, meen ik echt, zoiets moois moet iedereen meemaken vind ik dus ja ik denk dat ik nog een paar mnd nodig heb om het echt een plek te geven, maar dank je wel en ik hoop dat jij ook een mooie gezonde kindje mag voldragen gr. nisa[/quote] Zoals ik al zei iedereen verwerkt het op zijn eigen manier Ikzelf heb bij de eerste mk een ketting gehad met een hangertje van winny the pooh die heb ik sindsdien dag en nacht aan. Ook ik heb veel zwangere en en verse mama's om me heen -2 nichtjes zijn net bevallen -2 vriendinnen zwanger waarvan 1 al de 2e in de periode waarin wij voor onze eerste proberen -in de kennissenkring ook 2 zwanger waarvan 1 een "ongelukje" en 3 in het afgelopen jaar bevallen Ik gun niemand om zo lang te moeten wachten op een wondertje en zeker niet een miskraam en al helemaal niet meerdere miskramen. Ik hoop voor iedereen dat ze snel en gezond zwanger zullen zijn
ik ken het gevoel! en toch probeer ik een beetje moet in te houden ma dat is wel heel moeilijk! bijna 2 jaar bezig ! 26-01-09 heb ik een miskraam gehad. en toch blijf je stiekum hopen op een wonder. Hou de moet er voor al in!
Herkenbaar. Het lijkt wel of dat iedereen óf binnen een paar maand zwanger is, óf dat het jaren moet duren... Wat is het toch dat we onze ogen sluiten voor het gewone gemiddelde?
Ik heb daar ook wel mee gezeten.. maar toen ben k zwanger geworden door de pil heen.. nu ben k ook wel bang om zwanger teworden mijn zoontje is met 28 weken overleden in mijnbuik.. hoop dat het voor iedereen heel snel mag gaan.. duim voor jullie.. wij w88 nog even omdat mijn vriend dat wil ik zou nu wel weer zwanger willen worden.. succes meiden! duim voor jullie hopen dat we snel een gezond kindje kunnen krijgen.. het is echt een wonder..
Och Sheila, wat erg van je zoontje. Ik kan me slechts ten dele indenken hoe je zo'n groot verlies moet verwerken, echt verschrikkelijk *knuffel* Heel veel sterkte, ook met het eventueel opnieuw zwanger worden. Ik zal voor je duimen. Het is inderdaad een wonder, een gezond kindje in deze wereld brengen. Ik begin het me steeds meer te beseffen. Ook mij bekruipt steeds vaker het gevoel: ben ik wel vruchtbaar, doen mijn vriend zijn zaadcellen het wel goed, is het ons wel gegund? Het heeft ook niet echt geholpen dat mijn moeder, een niet altijd even tactische flapuit, laatst zei: "Ik heb altijd gezegd, als je niet zwanger wordt, dat komt omdat je heel erg de bof hebt gehad toen je klein was." Eeh ja, dank je wel ma, voor deze enorm opbeurende opmerking *zucht* Maar goed, we gaan gewoon vrolijk door. Ik zit nog steeds binnen het jaar, dus ik mag me nog niet teveel zorgen gaan maken eigenlijk.
Heel herkenbaar dit allemaal denk al sinds mijn 12e aan kinderen en angst dat het niet zou lukken nu dat we dan eindelijk begonnen waren, tje nu is de angst nog groter want mijn cycli lijken nergens naar en ben al 10 maand bezig... een mens kan er zo treurig van worden, zeker inderdaad met al die zwangere/jonge mama's in je omgeving... ik mag bijna bij de gyn en daar kijk ik zooooo naar uit ik denk echt dat we hulp nodig hebben.
Hier hetzelfde hoor ben ik wel vruchtbaar of is hij wel vruchtbaar ben dus ook niej de enige. me nichtje kreeg afgelopen donderdag nog te horen dat de kans dat ze zwanger zou raken van haar vriend heel klein is.
hier ben ik ook zo bang voor! ik heb al een 'ronde' MMM gehad om uberhaupt een eisprong te krijgen. voor de rest moeten we nog even wachten, moeten we het een half jaar aankijken. er zijn nu 3 maanden voorbij zonder resultaat. Maar krijg steeds meer een gevoel dat we die MMM echt nodig hebben... Er gaat nl. nooit iets zoals ik het zou willen als het op gezondheidsgebied is. ik heb daar altijd wat hulp nodig. Mijn moeder zegt wel eens: als er een virus is heb je het, op dit moment is er ook een zwangerschapsvirus hier lijkt wel dus wie weet... maar eigenlijk heeft ze geen gelijk... ik heb nooit virussen, ik heb altijd aparte dingen.....(bijv. een bepaalde goedaardige tumor die maar eens in de zoveel tijd voor lijkt te komen in heel Nederland... Nou ik heb m 2 x gehad hoor....)
Heel herkenbaar hoor, zeker als het niet zo 1-2-3 lukt. Wij hadden al 2 kinderen en beide kinderen waren er direct eigenlijk. De oudste gelijk tijdens het stoppen in de 1e ronde. En de 2e zelfs maanden voordat ik zou stoppen met de pil voor een 2e (dus door de pil heen) en bij de 3e dachten wij het wel even nog een keertje te gaan doen Helaas pindakaas ging dat dus niet, en voelde ik me op een gegeven moment echt wel wanhopig (na 9 mnd) dat ik zelfs van die rare 0900 lijnen ging bellen met paragnosten of zij mij iets konden vertellen ja allemaal zeiden ze dat ik nog een keer zwanger zou raken, het zou moeilijk gaan dus wanneer wisten ze niet (ja duh) er was er zelfs 1 die zei dat ik in mei zwanger zou raken maar dat het niet goed zou gaan Die gevoelens plus nog eens erbij dat het zaad van mijn man inmiddels dermate slecht was dat de arts zei dat het op de natuurlijke manier niet meer zou lukken en we aangewezen waren op de medische wetenschap was dus geen leuke wetenschap en gaf ons (mij zeker) wel eens het gevoel dat het er niet meer in zou zitten omdat we zeker niet verder wilden gaan dan iui. Wat schetste onze verbazing dat ik in de maand dat we geholpen zou worden (mei) toch spontaan nog zwanger raakte, maar door het antwoord van zo'n paragnost heb ik niet echt kunnen genieten van mijn zwangerschap zoals ik bij die andere deed omdat de hele tijd er een soort van zwarte wolk overheen ging omdat ik dacht dat hij gelijk had (zwanger in mei) en dat het mis zou gaan (er was in ieder geval iets niet goed) terwijl er nu een heerlijke meid rondloopt van 14 mnd. Dus ja je gevoel is heel herkenbaar en logisch ook wel denk ik, maar kop op meid, ik ben samen met zoveel andere het bewijs dat het, al kan het even duren, zeker lukt (uitzonderingen daargelaten natuurlijk). succes liefs mamatje
ik had het vorige maand voor het eerst! ik denk dat het bij mij vooral kwam omdat mensen om je heen zo snel zwanger raken, althans dat gevoel heb ik! maar was laatst bij dokter en ze vroeg hoe het verder ging toen heb ik met haar besproken hoelang het gemiddeld duurt en voor je eerste kindje kan het zeker een jaar duren! dus probeer het nu naast me neer te leggen en wachten totdat het onze tijd is.. HEEL MOEILIJK!
sheila: oh meid ik weet niet wat ik zeggen moet ik leef met je mee sterkte met het verwerken van je verlies voor zover het te verwerken is GROTE KNUFFEL nisa
Volgens mij zijn heel veel mensen bang dat ze niet zwanger kunnen worden. Ik dacht ook altijd dat ik toch geen kinderen kon krijgen. Ben nu al over de helft van mijn zwangerschap.