Falen... Nee hoor. Ik heb respect voor je! Slaap gebrek is zo zwaar en het sloopt je geestelijk en lichamelijk. Ons zoontje heeft de eerste 2.5 jaar geen 1 nacht fatsoenlijk doorgeslapen. Hij is nu bijna 4 en nog steeds komt hij snachts. Meestal word ik er half wakker van en kruipt jij in ons bed. We laten het maar toe want dan kunnen we snel doorslapen want dat is hard nodig. Het is heel goed dat je hulp hebt ingeschakeld. Ik hoop dat ze iets voor je kunnen betekenen.
Het is 3.18 en ik ben naar de bank verhuisd en heb nog steeds niet geslapen. Gisterenavond veel ruzie met vriend, zelfs vannacht om half 2 in t bijzijn van onze dochter. Ze was weer paar keer wakker. Ze is net weer in slaap gevallen maar met voeten zo beetje in mijn gezicht dus ben maar uit bed geslopen. Dat wordt morgen weer een helse dag op t werk. De ruzies gaan over het feit dat ik veel op mijn "fouten" wordt gewezen door mijn vriend. Hij probeert mij te helpen alleen van de manier waarop wordt ik nog verdrietiger en ik kan niet meer normaal communiceren door het slaapgebrek. Aanstaande weekend gaan we een nachtje weg en slapen mijn ouders in ons huis. Het huiswerk is een dvd kijken van triple P. Een folder en wat opdrachten. Eigenlijk geen aanpak voor de nachten maar wel voor overdag want daar zou mogelijk de oorzaak liggen. Volgende week gaan we evalueren en een plan bedenken.
Ach Lena, ik herken het zo. Onze oudste had enorme slaapproblemen. Wij functioneerden niet meer. Werden zo onredelijk van het slaapgebrek. We waren elke nacht uren wakker. Wij hebben het CB ingeschakeld en via hen zijn we bij de jeugdriagg beland. Het was een enorme drempel, ik voelde me een waardeloze moeder, maar het heeft ons veel opgeleverd. Dochter slaapt inmiddels heel goed. Als je het fijn vindt om ervaringen uit te wisselen mag je me altijd pb-en. Sterkte.
Toen mijn middelste ruim 7 maanden was heb ik een half uur gehuild bij het cb. Ik kon niet meer. Ik begon me zelfs zorgen te maken om mijn kinderen hun veiligheid, merkte dat ik steeds meer moeite kreeg om niet constant boos te zijn. En ik wist niet meer wat ik kon doen. Gezamenlijk besloten naar een fysiotherapeut te gaan met hem. Zij heeft mij geleerd hem, letterlijk en figuurlijk, los te laten. Ik zat zo bovenop hem dat hij zich niet kon ontwikkelen en ook niet kon leren slapen. Het heeft echt nog een tijd geduurd voor hij goed sliep, maar ik leerde weer vertrouwen op mezelf en zorgen voor mezelf. Die ervaring zat erg in de weg met de wens voor een derde, uiteindelijk besloten geen derde meer te proberen, we kozen voor rust. Toen ik dus geheel onverwacht weer zwanger was, was ik naast heel gelukkig ook heel angstig. En ook deze slaapt prut. Heel veel last van haar buikje (nu nog), veel behoefte aan mama en ook een wat chaotische eter. Maar deze keer durf ik afstand te nemen. Zij is daarmee ook een veel blijer kind. Want als ik me geef, dan geef ik ook echt en als ik afstand neem, weet ze dat ik terug kom. Ik kan door beter voor mezelf te zorgen, beter voor haar (en de andere) zorgen. En nog steeds loopt regelmatig het water over mijn schoenen, maar toch kan ik ook genieten. Hulp vragen is een teken van kracht, niet van zwakte! Van fouten maken leer je en dat is juist goed. Niemand verwacht van haar kinderen dat ze bij de eerste poging meteen kunnen kruipen, waarom zou jij dan foutloos moeten zijn? Iedereen snapt dat je kwantummechanica pas snapt na goede uitleg, maar een kind opvoeden (toch vaak een stuk lastiger) moet iedereen zo maar kunnen? Maak gebruik van kennis en liefde om je heen, durf aan jezelf te twijfelen en vertrouw op je liefde. Dat maakt je een goede moeder!
Lieve meiden, Met dit mooie zonnetje schijnend op mijn werkplek, kan ik mededelen dat ik me zo veel beter voel. Ook jullie lieve reacties hebben hier aan meegewerkt. Het gesprek met de verpleegkundige heeft me enorm aan het denken gezet en ook alles doen laten veranderen. Mijn houding, mijn reacties, mijn opvoed manieren. Lijkt wel of ik ben wakker geschud. De afgelopen 2 nachten heeft mijn vriend mij verplicht te blijven liggen en wonderbaarlijk slaapt ze al 2 nachten in haar eigen bed en krijgt hij haar gewoon steeds liggend terug in haar bed. Hierboven staat een verhaal van een mama die er achter kwam dat ze te veel op haar kindje 'zat'. Ik heb het idee dat dit hier ook enorm speelt... LET IT GOOOOOOO.... Morgen gaan mijn vriend en ik lekker een nachtje bijtanken in een superdeluxe hotel. Dat het slecht weer wordt, is alleen maar mooi hahaha!!
Fijn dat je je wat beter voelt geniet van jullie weekendje samen! En kregen we maar een gebruiksaanwijzing bij ons kind hé? ik vind het juist heel dapper dat je hulp gevraagd hebt. En je weet, je zit zo in een negatieve cirkel, zeker als je slaapgebrek hebt en dat als maar erger wordt. Jullie hadden het vast even nodig om uit de cirkel te stappen en weer een nieuwe weg te bewandelen Niet twijfelen hoor, je bent een topper!
Meid, ik ben trots op je! En op je vriend, wat ontzettend goed van hem dat hij ook doorgepakt heeft. Complimenteer hem daar ook maar mee namens mij. Geniet van je weekend!
Even een update Er is nu 2 keer iemand geweest van het consultatie bureau. We volgende de opvoeding richtslijnen van Triple P. We hebben echt onwijs veel gehad aan de afgelopen 2 bezoekjes en het is al zo veel verbeterd!! Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel blij ben dat ik hulp gezocht heb!
Super, ik was me ook net aan het afvragen hoe het ging, fijn dat je dat ook terugkoppelt. Geniet ervan en wees trits op jezelf!
Mevrouwtje slaapt al 3 weken in haar eigen bed. En in deze 3 weken al 3 x meegemaakt dat ik me om 7 uur kapot schrok... "doet ze het nog wel"? .... Het gekke is: overdag ook alles perfect, ze heeft al 3 weken geen driftbui gehad. We zijn zo gelukkig nu met zijn drietjes!
Oh Lena, wat fijn om dit alles te lezen. Ik was een stille meelezer. Ik heb zelf ook zo'n moeite gehad met de oudste. en de jongste is een plakkerd en slaapt ook niet zo lekker. Met de oudste gaat het nu best goed, hoewel hij laat slaapt en niet veel slaapt nodig heeft. De jongste is nog te jong om er iets zinnings over te zeggen natuurlijk. Maar ik kan me jouw verdriet echt voorstellen. Zo zat ik er ook bij. En nog wel eens, maar ik heb ook een temperamentvol kind waar we onderzoeken mee doen nu wat er nog meer speelt. En ik kan die tranen weer voelen op mn wangen en de wanhoop die daarbij komt. En wat ongelofelijk fijn dat er nu verbetering in zit! Wat kan jij ontzettend trots zijn op jezelf. Dat heb je toch maar even gedaan, je hebt zelfs toen je op je diepst zat nog de kracht gevonden om hulp te zoeken. En wat een kracht moet jij dan in je donder hebben als alles straks goed blijft gaan. Dan kan je echt alles aan als je weet op je 100% kracht bent. Powervrouw toch? En mocht het ergens toch mis gaan of er is een dip of terugval, mag je altijd pb-en.