Ik ben zo klaar met deze zwangerschap. Niks kan gewoon gaan zit al maanden thuis. Eerste misselijk/overgeven Bekkenpijn Afgelopen maandag zo pijn in benen afgevoerd met ambulance blijk rughernia te hebben. Gister gehoord dat kleine dwars ligt en bij vliezen breken gelijk liggen waar ik ook ben en ziekenhuis bellen. Al 4 dagen vreselijke harde buiken en krampen gisteravond diarree, vanochtend weer krampen en ontlasting.......onwijs misselijk geworden en kokhalzen, duizelig, koude rillingen. Daarnaast natuurlijk rugpijn door hernia. Heb het gevoel op te zijn, wil niets meer en sta op het punt om in janken uit te breken. Nog meer die er zo klaar mee zijn en alleen nog kunnen janken?
Wauw wat heftig zeg...ja ben er wel klaar mee, ben 34 wkn. Maar als ik jou verhaal lees dan valt het bij mij nog wel mee.... aambeien, rug/bekken pijn, onrustige benen en carpaal tunnel syndroom aan beide armen. Ik mag dus nog wel blij zijn als ik hey met jou vergelijk (sorrie 😊 maar hoe willen ze een bevalling gaan doen met een hernia? Of krijg je een sectio? Wel heftig allemaal en begrijp dat je er helemaal klaar mee bent en er doorheen zit....zou ik ook hebben...ff goed janken kam soms ook goed doen he, dus ik zou die tranen gewoon ff lekker eruit laten stromen...kan soms een hele opluchting zijn...ik wil je heel veel sterkte wensen nog, en goed alles aangeven bij de verlos/gyn. 😘
Ik herken het. Heb het inmiddels om de paar dagen en na een huilbui is het even over. Hier een zware vorm van zwangerschapsdiabetes wat er al vanaf week 6 voor zorgt dat ik de heledag bezig ben met eten tellen spuiten prikken ontzettend moe zijn. Daarnaast flinke bekkenklachten door de bi en ben ik in heel veel dingen afhankelijk van hulp van anderen. Weet dat het een goed doel is en ja we hebben er zelf voor gekozen om nog een keer zwanger proberen te worden maar t valt me deze keer zo tegen met alles. Tis nog veel zwaarder als de vorige keer geworden. Ik heb het "geluk" dat ik weet dat dat ik voor de 38weken grens wordt in geleid dus al een redelijke leidraad heb waar ik me op kan richten. Sterkte met de laatste loodjes
Het is gewoon hartstikke zwaar als je naast de "gewone" zwangerschapskwaaltjes als bekkenpijn, misselijkheid en maagzuur ook nog eens iets medisch hebt zoals jullie. Ik kan er over meepraten. Heb deze hele zwangerschap (die ook nog eens als verrassing kwam) al mega veel pijn van een niersteen. Zit daardoor ook al in de ziektewet vanaf het begin. En zo radeloos word je ervan. Enorm veel pijn maar er niet aan geholpen kunnen worden, zelfs geen goede pijnstilling. Vorige week heb ik een week in het ziekenhuis gelegen en hebben ze een nierdrain geplaatst. Ook dat was zonder verdoving en echt zo pijnlijk. Gelukkig lijkt het nu na een week wat beter te gaan, maar men, wat ben ik er klaar mee. Iedereen zegt, je bent er bijna maar 7 weken zijn nog erg lang als je pijn hebt en heel beperkt bent. En dan heb ik ook nog het vooruitzicht dat ik na de bevalling eraan geopereerd moet worden. Door die drain (katheter) slaap ik ook heel slecht. Dus hier ook regelmatig jankbuien
Wat was bij jou de reden? De vk had het ook over inleiden maar ik heb nu toch al de hele zwangerschap pijn, dan maken die laatste 2 weken ook niet veel meer uit. Heb toch liever dat het een natuurlijke bevalling is maar misschien denk ik er met 37 weken weer anders over
Ik had de hele zwangerschap pijnklachten en zat vanaf 25 weken volledig thuis met bedrust. Ik was lichamelijk en mentaal op. Ik ging naar het ziekenhuis voor inleiden en toen ze gel inbrachten kwam de bevalling direct op gang dus uiteindelijk natuurlijk toch bevallen. Ik had ook al ontsluiting, m'n lijf gaf aan dat het zo ver was. Voor mij waren die 2 weken wel echt heel fijn en een geruststelling. De 40 weken was onhaalbaar voor mij. Je kunt het altijd bespreken en aankijken hoe je je voelt. Als je nu al aangeeft dat die 2 weken er ook wel bij kunnen, dan zegt dat denk ik al genoeg . Bij mij waren die 2 weken een wereld van verschil
Hoi meid, ik ben ook helemaal op. En ben 'nog' maar 32 weken zwanger. Heb op t moment erge last van mn heupen, maagzuur en vooral moodswings. Mn vriend probeert me te helpen waar mogelijk, maar die heeft ook niet altijd een idee hoe. Nu heb jij ook nog medische klachten, dat lijkt me helemaal zwaar. Meid, kop op. Het komt helemaal goed! X
Meid wat heftig! Iedere keer even flink huilen kan zo opluchten. Gewoon doen, dat is echt niet erg! Ik wil je heel veel sterkte wensen en een digitale knuffel geven.