Gevoel dat je kinderen een last voor anderen zijn?

Oei dat deel moet diegene echt voor zich houden tegenover de kinderen. Je kan als ouder je best doen om alles zo goed mogelijk te plannen. Maar dit deel is aan diegene zelf. Een goed gesprek zou daarin denk ik niet mogen ontbreken. Misschien kan je diegene helpen om een andere manier te verzinnen om de druk van de ketel af te halen. Die uitingen kunnen ook zorgen dat negatief gedrag (wat diegene ervaart) versterkt wordt.

 

Ik ben de gebruiksaanwijzing kwijt. Kan ik die misschien ergens online downloaden? En ook die van mijzelf, want ik als moeder doe ook van alles verkeerd, programmeer ik mijzelf gewoon ff opnieuw in.

 

Moeilijk e.
Onze oudste wil ook helemaal niet meer bij oma en opa gaan en als ze naar hier komen, dan zie je zo dat hij zich niet goed voelt .
Mss kan jij een gesprek aangaan en helpt het . Hier doet het niets uit.

 

Wellicht kan ze daar dan terecht voor advies. Want zelf kan ze blijkbaar niet bedenken hoe hiermee om te gaan. Behalve schelden (en dreigen) op anderen.

 

Wat heb jij ineens een zelfkennis, complimenten!

 

Alles begint met Sudo (linux...) en dan de command line

Hier ook een projectiel eerste klas, je kan zeggen wat je wilt maar je krijgt een ontzettend vrolijk onthaal. Zelfs de coolblue bezorgers werden dolblij verwelkomd als helden (nouja met een wasmachine sjouwend waren ze dat voor mij ook wel). Totaal GEEN vreemdelingen angst.

Als ze je regelmatig ziet is t zo weer afgekoeld maar heeft ze je lang niet gezien dan wordt je even helemaal up to date gebracht met alle laatste ontwikkelingen, knutsels en danspasjes. Uiteraard ook de vraag of je samen wilt spelen, trap je er in...

Beste werkt hier om dr programma ff af te laten lopen en dan aan te geven dat ze wel een mooie knutsel of tekening mag maken voor t bezoek of ik geef dr haar tablet of een ander bezigheidsdingetje wat niet te veel rommel geeft. Of t geleidelijk gaan negeren.

Bij mn moeder heeft ze dr vaste rondje, moet altijd ff boven kijken, oma dr bed opmaken, speelgoedkamer ff neuzen en bijkletsen en gaat daarna dr eigen ding doen met zo nu en dan een hulpvraag ofzo. Die moet je echt gewoon ff laten gaan en dan heb je er daarna geen omkijken naar.

Hoe meer je stuurt of ingrijpt hoe langer t duurt voordat je "relatieve rust" hebt. Elke aandacht is een trigger bij dr.

Bij mn moeder is ze de rust zelve, bij mn schoonouders echt een pingpong bal maar opa begint t door te krijgen dat als hij rustig doet, dat zij dat ook doet.

Als hij migraine heeft gehad bijv kan hij niet zoveel, dochter komt dan gewoon ff kroelen en laat de wilde knotsgekke spelletjes en grapjes achterwege.

Maar ik kan dan gerust zeggen tegen dr dat opa nog een beetje hoofdpijn heeft en of ze even een beetje rustig wil doen.

Dan zie je spontaan dokter G. verschijnen en is ze de zorgzaamheid zelve.

Mijn oma (91) moet ze ook rustig doen, anders krijgt oude oma/omi een "auw hoofd". Grappig genoeg speelt ze daar met de gehaakte onderzettertjes waar ik 32 jaar geleden ook driftig mee speelde. maar ook daar moet ze even vertellen en updaten en dan is t klaar.

 

@tuc is er enkel negativiteit vanuit die grootouder naar de kinderen? Of wordt dat ook op andere momenten gecompenseerd met positiviteit? Zoals hier eerder iemand benoemde denk ik dat het belangrijk is dat er geen afwijzing van de persoon is en dat er balans is.
Dat het voor grootouder teveel is en die er niet goed mee om kan gaan is een gegeven, is de realiteit. Die kan je niet veranderen. Waar je wel naar kunt kijken is of je de omstandigheden kunt veranderen. Wat kunnen jullie (ouders, kinderen en grootouder) doen om het negatieve/overbelasting zo min mogelijk er te laten zijn en het positieve/goed contact er zoveel mogelijk te laten zijn.
Wat dat precies is dat kunnen jullie alleen zelf uitvinden.
Opties die ik kan bedenken is bijvoorbeeld dat een ouder net een kind bij de grootouder op bezoek gaat.
De duur van de bezoeken inkorten en ook kijken naar het moment van de bezoeken. Mogelijk kan het ook helpen als de grootouder bij jullie thuis komt ipv op bezoek gaan daar.
Misschien wat actiefs doen samen bijv wandelen of naar de speeltuin.
Ik zou vooral op zoek gaan naar praktische oplossingen zodat het contact wat er is behouden blijft en zo positief mogelijk verloopt.

 

Ow. Dat maakt het extra ingewikkeld. En is die daar op aan te spreken, op het gedrag wat de kinderen extra druk maakt?

 

Ik kan me dat helemaal voorstellen. Zo’n hyperenthousiaste grootouder die de kinderen helemaal opnaait en dan vervolgens klaagt (of zijn/haar partner) dat de kinderen zo druk zijn.

 

Heerlijke post, en zo is het maar net. Accepteren dat het een kind is en de ruimte geven, maar met duidelijke grenzen en in de ene situatie kan net wat meer dan in de andere. Ik denk dat @tuc dat net zo goed doet,. Helaas kunnen sommige volwassenen dit niet zo opbrengen.

 

Nou dan gaat opa brombeer maar even wandelen, en komt terug als de confetti is neergedaald en oma en de kinderen hun gekke bui gehad hebben?

 

Haha echt hè.
Ligt dus niet alleen aan mij

 

Neuh, ik vind m’n vader die gefrustreerd om zich heen zit te zuchten en nee tegen m’n zoon zit te zeggen wel genoeg.

M’n zwager kan er trouwens ook wat van, die krijgt altijd hoofdpijn van alle kinderen. Al krijgt die trouwens overal hoofdpijn van. Haha