Lieve mama's (in spee), Ik heb een groot dilemma. Ik heb een zoon van 1 jaar en ben nu zwanger van mijn tweede kindje. Bij mijn zoon wisten we het met 20 weken. Ik heb hier toen erg an moeten wennen omdat ik altijd had gedacht dochters te krijgen. Nu ben ik weer zwanger en zou ik het graag een keer mee willen maken om te wachten tot de bevalling. Alleen alle mensen om mij heen raden me aan om het wel te weten bij 20 weken, omdat ik graag een meisje wil. Mijn zus denkt zelfs dat ik teleurgesteld zou zijn als het weer een zoon blijkt te zijn. Zelf geloof ik dit niet. Maar toch zit het me niet lekker. Houd ik mezelf voor de gek? Wie heeft hier ervaring mee en kan me helpen? Alvast bedankt! Liefs van een onzekere zwangere mama
Meid, laat anderen kletsen en doe wat voor jou goed voelt! Als je kindje geboren is, geloof ik nooit dat je telleurgesteld bent
Hey Blosh Zelf heb ik veel bewondering voor mensen die uberhaupt kunnen wachten tot de bevalling om erachter te komen wat het is Je moet doen wat goed voelt en ik denk dat je nooit echt teleurgesteld bent als je kindje is geboren, maar misschien is het wel handig om te weten voor het shoppen van kleertjes etc? Succes met je keuze. Groetjes, Caitlin
Ik denk ook dat je nooit teleurgesteld bent als je je kind vast hebt na de bevalling. Ik heb een meid en ik zou het leuk vinden als ik nu weer een meid krijg, aan een jongen zou ik even moeten wennen haha Maar volgens mij zou ik dat ook super gaaf vinden
Bij mijn eerste zwangerschap wisten we van tevoren dat het een meisje zou worden. Die geslachtsbepaling hadden we toen onder andere gedaan omdat mijn vriend zich best wel op een jongen aan het focussen was. Hij vond het heel fijn dat hij zo aan het idee van een dochter heeft kunnen wennen, en is nu zo ontzettend dol met zijn meisje. Nu in mijn tweede zwangerschap merk ik dat ik juist stiekem een beetje een voorkeur heb, voor nog een meisje. We willen het nu weer graag weten, omdat we gewoon hartstikke nieuwsgierig zijn, en ook omdat ik me zo zou kunnen voorbereiden op een eventueel zoontje. Begrijp me niet verkeerd, we zouden met allebei ontzettend blij zijn, maar toch... ik ben diep in mijn hart ook een beetje bang als ik pas na de bevalling zie dat het een jongen is en dan een beetje teleurgesteld zal zijn, hoe idioot en verwend dat ook mag klinken. Succes met je keuze!
Hai, Ik weet niet wat het wordt. Willen het ook niet weten. Bij ons dochtertje wisten we het ook niet. Ik dacht zelfs dat het een jongetje zou zijn. Ik betrapte me er op dat ik diep van binnen wel een dochtertje wel heel leuk zou vinden. Ben dus van beide de leuke kanten aan het op noemen gegaan. ( kinderen hebben natuurlijk veel leuke kanten. maakt niet uit welk geslagt). En het maakte me niet meer uit en het was zo geweldig om verrast te worden na de bevalling. 'Mevrouw en hoe gaat het heten?" ik "Nou wat is het?" "Een meisje......." ik "Ohhhh ehhhhh??" Was spontaan de naam kwijt. Nu bij de tweede weten willen we weer wachten. Kleertjes koop ik neutraal. vVoor de eerste weken. En zodra ik mag en kan shoppen haha dan ga ik als een gek prenatal plunderen in de juiste kleuren. Deed ik met mijn dochtertje ook.8) Maar wat ik nog zeggen wilde. Je kan altijd nog een echo laten doen om het geslacht te laten bepalen. Als je het eenmaal weet kan je niet meer terug. (Wouw wat ben ik toch geweldig scherp whahaha ondanks de hormonen) Doen wat goed voelt. Succes
bij de eerste wilde we niet weten wat het niet weten wat het werd, maar met een extra echo met 35 weken had de gyn zich versproken dat het een meisje werd.... tuurlijk waren wij heel blij, maar ook wel in shock, omdat wij het gevoel hadden dat het een jongetje zou worden... omdat ik veel extra controle's moest hebben en bang waren om het weer op zo een kort termijn voor de bevalling te horen hadden we er bij de 2e voor gekozen om het wel te weten... dit was achteraf heel handig, aangezien het weer een dochter werd hoefde ik niet voor blauw of neutraal te shoppen en hadden we nog veel kleertjes liggen van de eerste... maar ik denk niet dat als jij een jongetje krijgt en je weet dit niet van te voren dat je na je bevalling teleurgesteld zou zijn.... het is je vlees en bloed en volgens mij maakt het op dat moment niet meer uit wat het is... ik denk dat je gewoon je gevoel moet volgen en andere mensen lekker moet laten kletsen! doe waar jij je goed bij voelt!
jouw verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn. ik hoopte ook stiekem op een meisje, en kreeg een jongen. dit wisten we met 30 weken. nu kiezen we ervoor het niet te weten. ik vraag me weleens af of ik teleurgesteld zou zijn met nog een jongen, maar eigenlijk weet ik al dat dat niet zo zou zijn. ik hou zielsveel van Ties en een broertje voor hem lijkt me ook geweldig.(sterker nog, mijn voorkeur is eigenlijk verdwenen) zolang je je niet op enkel een meisje instelt is er niets aan de hand.
Wij doen het wel. Ik ben tot op heden echt een meisjes mama. En als het een jongen wordt is het ook goed voor mij om me daar even op in te stellen. En begrijp me aub niet verkeerd. Ik ben super dankbaar wat het ook wordt. Als het maar gezond is! Maar vind het gewoon fijn om me erop in te stellen. En toch even vast een paar leuke jongens dingen bijv. kopen. Ook voor het kamertje. En is het een meisje ook helemaal super maar dan moet mijn man zich er even op instellen. Ook zelfde idee als het maar gezond is, maar je er even op instellen.
Mocht ik ooit een tweede keer zwanger raken kies ik er ook voor het niet te weten. Ik vind het best verwarrend en echt 100% geloven doe ik het toch niet tot het kindje geboren is. En zoals meerdere zeggen, laat andere mensen lekker kletsen..
Wij hebben het bij Lucas nooit geweten en ook deze zwangerschap blijft het een geheim tot de geboorte. Ik heb dus al een zoon en zou het leuk vinden om ook een dochter te krijgen (met name omdat dit ws. de laatste baby is). Het lijkt me leuk om er van allebei ééntje te hebben, snap je ? Misschien stom, maar zo voel ik het. MAAR... dat wil zeker niet zeggen dat ik teleurgesteld zou zijn als het een jongetje blijkt te zijn! Mijn zoontje is zo geweldig, dus daar wil ik er ook nog wel 1 van .
Ik wil het wel graag weten met de 20 weken echo, MAAR......ik wil het deze keer voor onszelf houden. Bij mijn meisje wist iedereen wat het zou worden en zelfs hoe ze zou gaan heten! Achteraf vond ik dat helemaal niet zo leuk meer. Het werd zo publiekelijk.. Daarom wil ik het nu wel weer weten, maar wil ik het niet delen met onze naasten en vrienden. Ik zou zelf niet kunnen wachten tot na de bevalling want ik merk nu al dat het zo lastig is met leuke kleertjes en spullen. En ik ben gewoon te nieuwsgierig! Verder maakt het me nu niet zo veel uit of het een meid of jongen is. De sterke voorkeur heb ik nu niet! Bij mijn dochtertje wilde ik graag een meid en ik voelde zooooo sterk dat het een meid was. En nu voel ik niks qua intuitie Zo raak ik ook niet teleurgesteld, gelukkig.
Wij hebben bij de eerste een geslachtsbepalende echo gedaan en gaan dit nu weer doen. Dit heeft vooral te maken met dat ik een controll freak ben en de kamer en kleertjes allemaal meteen wil kunnen afstemmen. Een voorkeur heb ik niet, we hebben al een zoon, de eerste keer had ik wel echt een voorkeur voor een jongen, nu maakt het me gevoelsmatig niets uit.