Ik weet niet waar ik moet beginnen maar ik probeer het maar zo duidelijk mogelijk neer te zetten. Ten eerst is mijn man een geweldige vader voor de kids, doet veel voor ze en neemt de oudste 2 regelmatig mee om leuke dingen te doen. Hij speelt met ze, knuffelt ze, leest ze voor en verwend ze met snoepjes als ik niet kijk Kortom een geweldige vader. Maar met de jongste heeft hij dus helemaal niets... Ze is nu ruim 4 maanden en de avonden en nachten zijn een ramp. Overdag is ze prima te doen, ze lacht, pruttelt en huilt zo af en toe maar als je haar op bed legt slaapt ze zonder problemen in. Van hazenslaapjes gaat ze ook langzaam naar de 1 a 2 uur slaapjes dus ideaal. Maar dit maakt manlief dus niet mee want dan werkt hij. Wat hij wel mee maakt zijn de avonden. Hij komt vaak rond 19:00 thuis en dan begint de jongste met haar huiluurtjes. Dit gaat door tot we haar laat in de avond pas in slaap hebben gekregen met heel veel moeite. Nonstop huilen om niets. Ze heeft een schone luier, drinkt gewoon voldoende, heeft geen koorts o.i.d. en we houden haar gewoon vast en spelen met haar. Niets helpt en ze wilt ook niet slapen. Elke avond hetzelfde riedeltje en hij heeft dus helemaal niets met haar. Ik vind dit heel lastig want ik heb echt het gevoel alsof ik in mijn eentje voor haar zorg, hij wilt het graag overnemen maar ik voel dat hij dat voor mij doet en niet voor haar. Hij vindt ook dat ik haar moet laten huilen en dat ze moet leren dat ze dit zo niet kan blijven doen en dat ik haar hiermee verwen maar ik kan haar dus niet laten huilen. Ja voor 5 min als ik ga douchen lukt me wel, ik weet dat ik er anders niet aan toe kom maar als ik niet perse iets moet doen vind ik het niet nodig om haar te laten huilen en hier komt dan ook steeds meer discussie over. Ik heb nooit ruzie met hem (zelden gebeurd) maar gisteravond is de bom gebarsten. Ik heb nu al 4 maanden gebroken nachten en slaap zelden, ben daarnaast wel ZZP-er dus niet werken betekend geen geld dus ik moet doorzetten en ik brak, ik begon te huilen en vroeg of ze me niet 1 nachtje slaap kon gunnen en mijn man reageerde heel bot "mag ik haar nu in de huiskamer leggen?" (hij bedoeld hiermee dat we haar daar neerleggen en wij dus boven "lekker" gaan slapen. en ik was woest want hij slaapt wel lekker elke nacht en kan het dus niet leien om haar even mee naar beneden te nemen tot ze in slaap valt ofzo hij bied het niet eens aan! Ik wil zo graag in de avond wat eerder naar boven, ik geef bijna volledige borstvoeding alleen rond 22:00 is de voeding vervangen door 1 papfles omdat dit helpt om wat langer te slapen. Het ging ook heel even goed en ik kreeg 5 uurtjes slaap. Nou ik leek wel herboren zo fijn vond ik dat... Dus ik zou het wel lekker vinden om na de voeding van 19:00 ergens (verschilt natuurlijk) lekker naar boven te mogen om te slapen maar hij laat haar dus rustig huilen zonder daar warm of koud van te worden en ik vreet me op boven want ik hoor haar op zolder helemaal brullen. Slapen is dan natuurlijk geen optie meer. En zodra ik dan naar beneden kom pakt hij haar snel op en probeert hij haar te sussen. Vaak ook nog zonder resultaat waardoor hij de opmerking maakt "ja ik krijg haar toch niet stil dus waarom proberen?". Het gaat echt in een negatieve spiraal en ik kom er niet meer uit heb het gevoel alsof ik er alleen voor sta met haar en ik breek... Heb niemand die me over kan nemen behalve mijn man. Mijn ouders heb ik geen contact mee, zijn ouders durven niet op te passen als ze huilt dan bellen ze me op en mag ik naar huis komen. Onze trouwdag komt er morgen aan en we gaan uit eten. Ik heb er geen zin in want ze gaat toch huilen en verpest ons diner.... ik wou dat ik er eventjes uit kon stappen.... net als hij doet. Deur achter me dicht gooien en roepen "Ik ga naar mn werk DOEEEEIII" en dan lekker even geen ouder zijn maar even iemand anders.... sorry moest het even kwijt. Zit echt in een dal.
Wat rot dat je je zo voelt... Hoe oud is je kindje? En hoe gaat het in de weekenden als hij overdag wél met haar is? Onze eerste heeft ook veel gehuild en ik ben ook niet van het laten huilen. Gelukkig dacht mijn man er hetzelfde over, al heb ik hem daar wel echt van moeten overtuigen. Dat heeft ook absoluut tot de nodige discussies geleid. Probeer ergens een moment te zoeken. Je 'moet' echt een goed gesprek gaan voeren met je man. Heeft hij door hoe slecht het momenteel met jou gaat? Wellicht kun je in het weekend overdag even zorgen voor oppas, zodat je dan even samen kunt gaan lunchen bijvoorbeeld. Dan is de kans groter dat je kindje lekker gaat slapen en heb je ook meer rust. Zorg dat je samen met je man op één lijn komt te staan betreft de aanpak van jullie kindje. Hier was de ´regel´ dat ik als thuismama de meeste zorg deed voor de kids, en dat er dus geen aanpak kon zijn waar ik me niet goed bij voelde. Wij hebben ook heel vaak avondjes uit laten schieten omdat onze dochter veel huilde en praktisch bijna alleen door mij te troosten was. Dat is balen, maar als je anders uit bent terwijl je geen lekker gevoel hebt omdat je je zorgen maakt over hoe het met je kindje thuis gaat heb je nog geen ontspannen avond. Probeer verder eens te kijken of je kindje wellicht overprikkeld is in de avond. Wellicht is ze over de vermoeidheid heen waardoor het niet meer lukt om in slaap te komen. Mogelijk kan het cb je erbij helpen hier wat inzicht in te krijgen.
Ik ben ook het meeste thuis met de kinderen en ik sta open voor heel veel aanpakken maar laten huilen is daar geen 1 van. Als hij thuis is is ze ook zo onrustig... dan wil ik hem laten zien hoe ze normaal overdag is en dan is ze ook zo onrustig... Het komt wel eens voor dat ze net zo is als bij mij en dan maakt hij wel de opmerking dat ze een heel ander kind is overdag en dan zeg ik "zo is ze eigenlijk altijd wel hoor" maar echt geloven doet hij het niet... Hij durft haar ook niet op bed te leggen omdat hij denkt dat ze gaat huilen en dan gaat hij haar in de wipper in slaap proberen te krijgen midden in de huiskamer overdag... Dan roep ik wat en dan zegt hij "shhhtt heb haar bijna in slaap!" en dan zeg ik "waarom leg je haar niet op bed" en dan komt eruit dat hij dat niet durft... en als ik dan laat zien dat je dit prima kunt doen overdag dan is hij heel verbaast... In de avond lukt dus namelijk niet alleen overdag. Je legt haar neer, doet haar slaap-beer aan en ze valt vrijwel direct in slaap. Het is net als bij de dokter. Is je kindje doodziek en bij de dokter doet hij/zij ineens alsof er niets aan de hand is. Nou hier hetzelfde. Altijd gaat het prima tot mijn man thuis is overdag dan is ze in een lastige bui... Ze is nu 4,5 maand. Een oppas kunnen we proberen maar als ik weet dat ze huilt ga ik inderdaad toch niet fijn weg en als ze niet huilt wilt oma best oppassen... Het kan best zijn dat ze inderdaad overprikkelt is maar ik heb geen idee hoe ik dat kan verhelpen. Ik ben gastouder en er zijn dus altijd wel kindjes over de vloer, daarbij komt dat ze opgroeit in een groot gezin met een broer en zus en er dus altijd leven in huis is... Ook sleep ik haar vaak mee naar fotoshoots omdat oma dus niet op wilt passen en 3 kinderen al snel te veel is, waar ik helemaal in kan komen hoor dus neem het haar niet kwalijk en de klanten waar ik kom vinden het niet erg. Ik ga eens googlen naar hoe ik kan zorgen dat ik het overprikkelen zoveel mogelijk kan verzachten voor haar. ben niet zo'n fan van het CB...
Heb je enig idee waarom ze juist savonds slecht slaapt? Heeft ze ergens last van of is het oververmoeidheid? Wel erg dat je er zo alleen voor staat. Laten huilen doe ik ook niet, maar soms wel 10-15 minuten, omdat ze dat soms gewoonweg nodig heeft om in slaap te vallen. Wel een verschil in krijsen of huilen natuurlijk. Wat ik me afvraag, waarom ligt ze dan niet in haar bedje? Hier krijgt ze rond 6 uur,half zeven een flesje. En dan 7 uur half, acht is ze duidelijk moe, dan gaat ze naar haar bedje. Soms huilt ze dan nog maar valt ze na 10 minuten in slaap. Blijft ze langer huilen troosten we haar, maar ik blijf op haar kamertje, neem haar niet ergens anders mee naar toe.
Dat heeft in de avond echt geen zin. Ik heb avonden achter elkaar gehad waarin ik vond dat ze gewoon in haar eigen bedje moest slapen en dus zonder overdrijven 4 a 5 uur naast haar bed zat. Ze lag te krijsen en te schreeuwen en ik zat er heel rustig naast en bood haar de speen aan, na 1,5 a 2 uur bood ik haar weer eens de borst aan en dan viel ze in slaap aan de borst maar daarna in bed begon het weer. Eerst boeren helpt niet, direct overleggen in haar slaap helpt niet. Niets hielp. Uiteindelijk als we de nacht in gaan geven we het dan op en nemen we haar mee in bed, ze valt dan liggend aan de borst in slaap en ik kan amper slapen... Heel af en toe valt ze in slaap in het wiegje naast ons bed waar ze nog amper inpast. Dan kan ik 2 tot 4 uurtjes slapen en dan begint het feest weer opnieuw. Ik houd haar stil aan de borst de hele nacht om mijn man zo goed mogelijk te laten slapen en de kinderen uiteraard anders heb ik feest met 3 midden in de nacht maar ik houd dit gewoon niet meer vol en zie geen andere oplossing. Dacht hem even gevonden te hebben in een kunstvoeding met rijstebloem erdoor. 2 keer achter elkaar ging het geweldig en viel ze keurig in slaap in haar eigen bedje en ik had zeker 5 uurtjes slaap te pakken. We waren helemaal door het dollen heen zo blij en toen begon het weer van voor af aan... Daarna hebben we hem een keer gevonden in het in slaap laten vallen beneden in mijn armen en daarna gewoon blijven zitten met de kleine in je armen tot ze echt diep slaapt (zeker 2 uur blijven zitten dus) en daarna overleggen. Dit hielp ook maar minder goed want ze werd vaak na 2 uurtjes alweer wakker en dan sliep ik net 1 uurtje. (douchen, naar bed toe en in slaap vallen nam al een uur in beslag vaak). En waar we nu mee bezig zijn is haar in de kinderwagen te leggen en rond te lopen. Zelfs mijn man krijgt haar stil hierdoor en we lopen dus de hele avond met de kinderwagen rond door de huiskamer... En als ze dan slaapt gaat ze met kinderwagenbak en al mee naar boven naast ons bed. Helaas helpt dit nog minder en is ze binnen no time alweer wakker als de wagen niet meer rijd... Dan denk je haar in slaap te hebben en naast je bed slaapt ze nog steeds, je gaat je tandenpoetsen en als je dan terug boven komt ligt ze dus gewoon wakker in de bak. Wel stil, maar wakker en dan is het een kwestie van tijd tot ze begint te brullen... het is echt hopeloos
Ze is ook de enige van de 3 kinderen die bij ons in bed mocht slapen. Beide kinderen hebben dit hiervoor nooit gemogen. Op uitzonderingen bij ziekte na. Ons bed is altijd ons bed geweest en ik ben er zwaar op tegen om daar kinderen in te leggen. Dit is leuk voor een zondag ochtend tekenfilm-ontbijt-moment maar niet om te slapen, ieder heeft zijn eigen bedje. Toen onze zoon zo'n midden in de nacht probleem had kreeg hij een campingbedje op onze kamer maar hij mocht dus echt niet in ons bed slapen van ons. en nu kunnen we niet anders, of we slapen niet, of hij slaapt en ik dut af en toe weg.... dan optie 2 maar...
Ik ben net uitgekomen op Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding - 404 Dit lijkt enorm veel op ons probleem, zou dat het dan gewoon zijn...? Dat ik gewoon iets langer door moet gaan de nacht in tot het clustermoment over is?
Wat mij echt opgevallen is die eerste maanden is dat vermoeidheid voor veel problemen kan zorgen. Ik was ook zwaar vermoeid, een hele periode geen nacht doorslapen en dat breekt je op. Ik zag dingen veel negatiever, voelde me rot en alles leek veel erger dan het werkelijk was. Vermoeidheid doet echt rare dingen met je. Ik heb dus op een gegeven moment ook met mijn vriend afgesproken dat ik af en toe een hele nacht slaap nodig had. Dan ging ik om 19.00 naar bed, en sliep dan het klokje rond. Dat was zo lekker! Heb je ook gewoon nodig. Als je vermoeid blijf kom je in een negatieve spiraal. Ik had nooit gedacht dat weinig slaap zo'n invloed kon hebben op mijn gemoedstoestand. Ik vind echt dat jouw man het verplicht is aan je om die zorg even over te nemen zodat jij kan bijslapen. En geen gezwets over niet naar bed durven brengen, of laten huilen....hij is haar vader, en hij heeft net als jij de volle verantwoordelijkheid. En als jouw man moet hij dat gewoon voor je over hebben, klaar! Ik ben overdag ook thuis, en ik ben weleens jaloers dat mijn man lekker naar z'n werk kan en de hele dag niet hoeft na te denken over de zorg voor onze dochter. Maar in het weekend doet hij bijvoorbeeld de flesjes, staat hij vroeg op zodat ik kan blijven liggen. Omdat hij zich wel beseft dat het hele dagen thuis zijn en zorgen voor kinderen gewoon heel zwaar is! Ga een gesprek met hem aan en vertel waar je behoefte aan hebt!
Klokje rond slapen kan ik niet ivm borstvoeding en hij krijgt haar niet stil dat is het probleem... Hij wil haar best overnemen in de avond dat ik alvast naar bed ga maar dit werkt dus niet. Ik kan door het gehuil niet slapen, Hij weet dit en is erg gefrustreerd dat hij haar niet stil krijgt en geeft het op... het zorgt voor veel spanningen bij beide...
Je geeft borstvoeding, heeft ze geen behoefte aan clusteren? Ik heb mijn dochter altijd aangelegd tijdens haar huiluren, dan was ze stil. Opeens kwam de omslag in de soort huil en merkte ik dat ik haar kon laten huilen om in slaap te vallen. Dat was met 4 maanden ongeveer. Wekker op 5 min en merkte dat ze voordat deze afging al in slaap was gevallen. Ze heeft het nodig om in slaap te vallen. Mijn dochter ging met 4 maanden wel al eerder naar bed. Ze lag er dan rond half 8 in, ze was op. Het is lastig te doorbreken. Succes ik doe nu nog steeds de nachten alleen. Afgelopen weekend is hier de bom gebarsten, ik was op. Ik leef met je mee, weet een beetje hoe je je voelt.
Dingen die bij mij opkomen: -inbakeren al geprobeerd? - overdag een draagdoek al geprobeerd? - heb je overdag een duidelijke structuur? Dus is het duidelijk wanneer het bedtijd is, tijd om te eten enzovoort.. - reageert zo overdag duidelijk op een bepaalde prikkel? Is er een bepaalde periode van de dag dat ze onrustig is? Bijvoorbeeld bij een bepaald kindje? Of bij een fotoshoot bij het flitsen? (ik noem maar wat) Mijn dochter was op die leeftijd erg gevoelig voor prikkels en als dingen afweken van de routine. Haar toen heel veel in de draagdoek gehad. Dat vind ze nog steeds fijn. (ze is nu 2) En misschien toch eens die oppas zodat je even bij kan tanken.
Allereerst een dikke knuffel. Ik herken je probleem voor een deel. Gelukkig heb ik een man die het wel wil proberen, maar het gewoon niet voor elkaar kreeg om de kinderen stil te krijgen. Hij is zelf te onrustig, onzeker en dat voelden ze allebei aan. Dus stond ik zelf maar weer op om de kleine proberen te sussen. Heb je misschien iemand anders in de omgeving, als opa/oma, die je zou willen helpen en waar je vertrouwen in hebt? Een broer/zus of goede vriendin? Zodat je er misschien toch een keer uit kunt of een avond kunt slapen? Want dat heb je gewoon echt nodig. Anders blijf je in die vicieuze cirkel zitten en ga je misschien negatief reageren tegen je dochter wat weer averechts werkt. Ik heb zelf geen ervaring met borstvoeding dus kan je op dat gebied niet verder helpen. Heel veel sterkte en succes ermee!
Ik denk inderdaad dat het clusteren is en dat daar de oplossing ligt... Ik ga haar daarom maar meer aanleggen in de avonden. Hoe vaak leg je je kleintje aan tijdens het clusteren? Elk uur, elke 2 uur? Ik hoop zo dat het aanleggen de negatieve spiraal doorbreekt... Wekker op 5 min is niet nodig, soms moet ik douchen en dat duurt met afdrogen en ochtendjas aangooien al langer dan 5 min (ben een lange doucher en ben niet van plan hem in te korten voor madam is het enige waarin ik haar niet hoor huilen door het water en ik heerlijk tot rust kan komen) en daarna krijst ze nog steeds onuitputtelijk. Ik heb de link doorgeappt naar mijn man over het clusteren en ik krijg terug "wat heb ik de plank misgeslagen met het laten huilen, ik heb mn frustratie op jou en (naam baby) geuit en dit was niet mijn bedoeling. Het clusteren klinkt logisch en het slechte drinken herken ik er ook in. Het spijt me ik ben een lul." toch wel heel lief... Misschien komt het dan toch nog goed tijdens het etentje en ga ik nu alvast beginnen met kolven zodat oma een extra flesje kan geven tussendoor als we uit eten zijn... wilde haar al mee gaan nemen maar nu kan ik haar wat makkelijker achterlaten.. denkik...
En is het dan geen optie om af en toe de borstvoeding af te kolven zodat je man dat flesje kan geven en jij wel kan doorslapen? Wat jullie nu doen werkt ook totaal niet Mijn man kon onze dochter in het begin beter stil krijgen dan ik. Ik was veel te gestrest. Maar dat was nog geen reden dat ik het dus maar niet deed omdat het me toch niet lukte. Dat zou betekenen dat jij nooit weg kan en je kind bij haar vader kan achterlaten. Dat moet je toch ook niet willen
Inbakeren heb ik inderdaad al geprobeerd maar dit hielp niet ze werd alleen maar bozer. Wel helpt het soms als je haar je hand geeft. Ze houd deze dan heel stevig vast en viel uiteindelijk in slaap. Duidelijke structuur is er, ze word wakker, er word met haar gespeeld, ze drinkt en ze gaat weer slapen maar ook als ik hier vanaf wijk omdat ik iets tussendoor moet doen dan is het geen probleem en valt ze gewoon in slaap als ze daarna in bed ligt of in de kinderwagenbak o.i.d. Verder geen prikkels hier behalve de TV die aan staat is het verder vrij rustig in huis na 19:00...
Dank je wel voor je lieve bericht, ik denk dat dat hier ook gebeurd, doordat hij haar niet stil krijgt, hij onzeker word en het dan maar niet meer probeert... heb helaas verder niemand waar ik een beroep op kan doen in mijn omgeving. Vriendinnen hebben zelf jonge kinderen en zitten niet op nog een huilbaby te wachten, met mijn familie is geen contact, zijn familie wel maar die kunnen dus niet tegen huilende babies... Zijn zus is een workaholic en trekt dat echt niet, ik sta er soms verbaast van dat ze nog overeind staat met haar werk en haar verbouwing op dit moment en zijn ouders zijn al vrij oud en kunnen het echt niet aan, zelfs niet lachend laat staan huilend... helaas.
Ik kolf eigenlijk nooit ik vind het vreselijk en als ik het wel probeer dan krijg ik er weinig tot niets uit. hooguit 90ml... Het doet me ook pijn want ik krijg het al snel koud en dan krijg je harde tepels en is kolven niet fijn. kortom het is echt niets voor mij en heb het na een aantal mislukte pogingen afgezworen... Voel me net een koe en vind het niet werken... En nooit wegkunnen is natuurlijk erg overdreven ik denk dat het bij hem meer onmacht is. Wel willen maar het lukt niet... dat is erg frustrerend natuurlijk... geeft geen excuus voor zijn gedrag maar snap het ergens wel... Ik ga gewoon proberen te clusteren en hoop dat het werkt, heb zojuist mijn man aan de telefoon gehad en we gaan het anders aanpakken. Hij heeft morgen vrij en over 2 weken een hele week vrij en dan gaan we het samen doen zodat ik tussendoor kan bijslapen. kan niet wachten
Fijn dat je met hem gepraat hebt. En probeer idd het clusteren eens. Dat hielp bij ons wel enigszins rond die leeftijd. En idd toch proberen te kolven of anders een nachtvoeding vervangen door kv, zodat je die rit door kunt slapen. dat hebben wij ook wel gedaan, dan ging ik om 9 uur naar bed, mijn man gaf om half 12 een fles en dan kwam hij om 3 uur wel weer, maar dan had ik er al 6 uur opzitten. Echt heerlijk! Sterkte, ik weet wat vermoeidheid met je doet. Ik heb net zo'n kind als die van jou, alleen duurt het hier nu al ruim een jaar en gaat het 's nachts gewoon door en ik zit er regelmatig door. Wij zijn inmiddels sinds 2 nachten zo ver dat we hem 's nacht laten huilen. We trokken het echt niet meer. Ik kan niet meer functioneren op 3x een uurtje slaap per nacht. Ik kan niet werken, zorgen voor 3 kinderen en een huishouden en al die nachtvoedingen geven op 3 uur slaap per nacht. En mijn man ook niet meer. Ik sta absoluut niet achter laten huilen, maar we zien hier gewoon geen andere optie meer, alles is al geprobeerd en uitgesloten (oortjes, nekwervels, krampjes, allergie). We hebben tot nu toe nooit hem laten huilen, hij heeft altijd bij ons in bed geslapen, kreeg desnoods 4 nachtvoedingen per nacht (echt dikke onzin bij een kind van 1 jaar dat overdag superveel eet en drinkt). Maar zelfs dat is nu allemaal niet genoeg meer, hij kruipt krijsend rond door het bed, kan geen rust vinden en wij ook niet. Maar met 4 maanden zou ik dat nog niet proberen zelf, er is nog zoveel mogelijk om haar te helpen leren slapen voordat je aan laten huilen toe komt. Die van mij is al 1 en dan vind ik het alweer een heel ander verhaal om een kind te laten huilen (wat in de praktijk meestal nog geen 5 minuten duurt alleen veel langer aanvoelt en ieder half uur weer terugkomt helaas).
Geen tips, maar wel een dikke knuffel! Alvast veel plezier morgenavond. Even quality time met je man. Hopelijk kunnen jullie fijn over wat dingen praten.
Meid dat klinkt inderdaad heftig en logisch dat je daar onderdoor aan gaat. Raar he dat zo een kindje dan niet wil slapen. Dat clusteren zou wel heel goed een oplossing kunnen zijn, ik hoop het voor je! Wat fijn ook dat je man zo reageerde op je bericht. Een stuk herkenning maakt het iets dragelijker lijkt me! Succes en sterkte!