Wat een lieve reactie van je man. Ik heb toen mijn dochter clusterde (het duurt ff voor je dat door hebt) de hele avond met haar in mijn armen gezeten. Tepel erin en ze spuugde hem zelf weer uit. Als ze huilde hup tepel erin. En dat zo'n 2 a3 uur achter elkaar. Tot ze in mijn armen in slaap viel en ik haar weg kon leggen. Zelf in slaap vallen dat komt wel. Nu even doorzetten met clusteren, dat vond ik namelijk ook erg pittig, en dan opeens hoeft het niet meer. Mijn man vond er de eerste weken ook niks aan. Hij kwam thuis en mocht een huilend kind sussen zodat ik kon koken en snel eten. Toen het clusteren over was, was hij ook meer betrokken. Hij kende alleen haar achterhoofd of jankend. Dat is ook niet leuk. Je bouwt er dan ook geen band mee op.
Mijn meisje maakte trouwens na het clusteren een lange ruk van 6 a7 uur. Mijn tip, ga met haar mee naar bed.
Wat ik wel herken is het thuiskomen van vriend net op het moment dat het chaos is. Er zit al een hele dag op en de kinders zijn moe. Vriend maakte een paar keer de opmerking dat hij het niet zo leuk vond om zo thuis te komen. Maar ja....wat kan ik daar mee? Niets dus. Toch over gepraat en uitgelegd dat ik snap dat hij ook moe is van een lange dag op zijn werk.Maar dat een dag met 3 kinderen ook vermoeiend kan zijn. Dus dat als we samen proberen het nog even gezellig te maken en de kids naar bed brengen, iedereen tevreden is. Vriend heeft soms wel eens de neiging om maar zo snel mogelijk naar beneden te gaan. Niet altijd gelukkig. Je moet inderdaad blijven praten. Dat je begrijpt waar de ander vandaan komt. Best lastig soms. Je zit nu met 4,5 maand ook nog eens in een lastige periode. Waarin ook veel mama's een bv dip krijgen door het moeilijke drink gedrag. Clusteren lijkt me een oplossing: ga het proberen en kijk waar het schip strand! Ik hoop echt dat het slapen binnenkort wat beter gaat, het klopt wat je schrijft, met 5 uur achter elkaar ben je al een ander mens..niets zo vermoeiend als kort kort kort.. Probeer zo vroeg mogelijk er in te gaan. Niet echt gezellig, maar elk uurtje telt!
Dank jullie wel voor de lieve reacties. Ben niet de enige hoor ik al. Dat stelt me al gerust dat het niet aan mij als moeder ligt. Die twijfel spookt dan ook door mn hoofd natuurlijk. Communicatie is hier erg goed gelukkig, mijn man vind me eerder te hard werken dan dat hij het gevoel heeft dat ik met 3 kids lekker op mijn reet voor de tv zit de hele dag. Hij zou ook niet met me willen ruilen zei hij. Wel fijn dat hij erkend dat het zwaar werk is thuiswerken. Ik ken er genoeg die dat niet vinden en denken dat het hier open huis is elke dag. Thuis werken betekend immers dat je altijd binnen kan lopen voor sommige mensen... Mijn man vind absoluut dat ik hard werk en als hij thuis komt begint hij vaak direct met opruimen of de kids naar bed brengen zodat we samen voor de tv kunnen ploffen met een bord op schoot. En nu gaat dat dus samen met het sussen van de jongste en ipv samen eten wisselen we af. de een loopt de ander eet en dan andersom... erg romantisch... NOT Maar we slaan ons er wel doorheen en ik hoop dat het clusteren gaat helpen en dat we weer wat romantiek en wat couples-time terug krijgen. dat mis ik zo!
Heb de reacties net even doorgelezen, wat fijn dat je man zo'n lief berichtje heeft gestuurd.. Een draagdoek of draagzak is misschien een oplossing voor jullie, dat stilt de huidhonger, wellicht is ze in de avond dan iets rustiger.
Misschien klinkt het erg raar en ik bedoel het absoluut niet negatief, maar misschien zou het ook kunnen dat jullie dochtertje de spanning aanvoelt als jouw man thuis komt. Mijn man kon er ook echt niet tegen als onze tweede elke keer huilden (Kiss en reflux) en hij kon hem dan ook niet troosten door de spanning die mijn man er zelf van kreeg. Natuurlijk neemt het huilen niet helemaal af als de spanning weg is, maar een rustige hartslag ontspant al meer. Succes en geniet van je etentje!