Tja hoe leg ik dit uit ..... In augustus ben ik van mijn zoon bevallen na een heerlijk zwangerschap Helaas ben ik wel ingeleid i.v.m. zeer hoge bloeddruk en PE verschijnselen Nu heb ik in mijn beleving ook een fijne bevalling gehad , alles is medisch gelukkig goed gegaan en we hebben zelfs tusen de persweeën door kunnen lachen Ik heb over de bevalling 8 uur en 53 minuten gedaan en dus gewoon eigenlijk een hele voorspoedige bevalling gehad Rond 8 uur s'ochtends zijn ze begonnen met inleiden en had ik van mezelf sowieso een verstreken baarmoedermond en 2 bijna 3 cm ontsluiting ze hebben mijn water gebroken , heel snel had ik weeen en deze werden ook snel sterker Rond 2 uur ben ik getoucheerd en had ik 4 cm ontsluiting en heel heftige weeen Hierop heb ik een ruggenprik gevraagd waar ik lang op heb moeten wachten , ik heb hier zelfs nog excuses van de anesthesist voor gekregen Het zetten van de prik vond ik erg heftig want kon zo moeilijk zitten terwijl ik weeen had , wou alleen maar liggen en moest me dan ook echt vastklampen aan de hele lieve verpleger Ik bleef echter heel goed voelbare weeen houden en ben direct na de ruggenprik naar de verloskamer gebracht Hier bleek ik 10 cm ontsluiting te hebben dus ben binnen een uur van 4 naar 10 cm gegaan dus mocht beginnen met persen Het was even zoeken hoe ik moest persen maar ook dit is uiteindelijk heel goed gegaan en onze zoon is dus voorspoedig ter wereld gekomen en ook ik ben er redelijk ongeschonden vanaf gekomen , heb 2 hechtingen gehad en dat was het Was gelijk redelijk mobiel en kon zelf overstappen op een ander bed Al met al dus een hele voorspoedige bevalling En toch ...... heb ik dus het gevoel vals te hebben gespeeld Het probleem ligt bij dat uurtje waarin ik vooruit geschoten ben met ontsluiting Achteraf heb ik het idee dat ik dit zonder verdoving ook had gekund Op de 1 of andere manier blijft dit knagen en heb ik dus achteraf ''spijt'' van de ruggenprik Voel me ietwat een slappeling en vind dit stuk moeilijk te verwerken want heb het idee dat ik wat harder voor mezelf had mogen zijn of mezelf minstens wat meer had mogen uitdagen want achteraf bleek het nog maar een klein tijdje te zijn tot ik 10 cm had Mijn man zegt hierin wel dat ik waarschijnlijk van de ontspanning zo vooruit schoof maar toch voelt het ietwat als mislukken of valsspelen en kan dit dus niet goed loslaten .......
Waarom zie je een ruggenprik als valsspelen? Ben je een betere mama Als je zonder zou bevallen dan? Edit: beter gezegd: zou je je een betere mama voelen zonder ruggenprik? Zo nee, probeer het dan gewoon los te laten... Ik zie het probleem niet helemaal. Sorry
Jeetje meid je hebt toch eigenlijk een volledige bevalling zelf gedaan? En lekker boeiend of je nu wel of geen pijnbestrijding hebt gehad!! Iedere moeder is een topper want je kindje is toch maar mooi bij jou gegroeid en uit jou geboren (op welke manier dan ook)!
Hier 4x bevallen zonder Maar heb ook makkelijke bevallingen gehad als ik dat niet zou hebben zou ik Mischien ook wel voor gegaan zijn De laatste was 2.20 min vanaf de eerste wee Me eerste duurde wel lang begon zondag avond en dinsdag ochtend bevallen maar die waren goed te doen Dan bv de laaste dat was zo heftig laatste stukje dat ik bijna knock out ging van de hyperventilatie dat ineens van geen pijn naar mega pijn ging Je bent goed bevallen hou je daar aan vast met of zonder prik. Je hebt iets nooit ervaren zet je er over heen en geniet van je kindje
Er mij overheen zetten is zeker iets wat ik tegen mezelf zeg en wat ook zeker waar is !! Het belangrijkste is dat mijn zoon gezond geboren is tuurlijk hebben jullie daar helemaal en absoluut gelijk in Het punt hierin is voor mijn gevoel dat ik idd een betere mama zou zijn ja Ik wil het verhaal eigenlijk kort houden ... Het komt erop neer dat ik helaas toch een hechtingsprobleem heb gehad in combinatie met verschijnselen van een PND We hebben 10 jaar op onze zoon moeten wachten en in die 10 jaar heb ik gestreden en op het laatste stuk heb ik voor mijn gevoel opgegeven Misschien als ik die echte pijn wel had ervaren dat al onze problematiek er niet zo zijn geweest Tja zoals ik zei heel moeilijk uit te leggen ..... Maar begrijp me niet verkeerd hoor , hou zoveel van mijn ventje en voel me gelukkig echt een mama maar er zijn wat opstartprobleempjes geweest zeg maar welke nu naar de achtergrond verdwijnen en het genieten is gelukkig begonnen Misschien dan ook alleen maar een luxe probleem achteraf
Ehh je kind is gezond en die heb jij er echt zelf uitgeperst, maak het jezelf niet zo moeilijk! Denk je nou dat die prik er voor de lol is, het doet ontzettend veel pijn (even veel pijn als het amputeren van een been heb ik me laten vertellen ) Niet zo streng zijn voor jezelf hoor.
Lieve Ryvkah, Ik begrijp wat je zegt. Zo'n gevoel kan ontzettend aan je knagen en heel onzeker maken. Ik heb ook voor een ruggenprik gekozen, en voelde me achter hetzelfde..heel veel gedachten met 'wat als'. Het truttige is dat je er nooit achterkomt wat er had gebeurd als je het niet had gedaan. Ik denk dat je vriend een erg goed punt heeft. Tijdens een bevalling is voor ontsluiting ontspanning enorm belangrijk, en zo te lezen kon je lichaam na de pijnstilling zo goed ontspannen dat het zo snel is gegaan. Dat is niet falen of opgeven dat is de juiste beslissing maken voor jouw lichaam en jouw bevalling. Dat je niet mag 'klagen' ofzo omdat je kindje gezond is etc snap ik wel, maar tegelijkertijd lost dat je probleem niet op. Geef het tijd...is m'n enige advies. Geef je geest tijd om te helen en te wennen aan het hebben van een kind. Want dat is niet zomaar gelukt voor jullie en heeft veel impact..soms meer dan je denkt. Geef het tijd en de puzzelstukjes vallen vanzelf op hun plek. Bedankt voor het delen dappere mama 😘
Toen ik las dat je had 'vals gespeeld' was mijn eerste reactie: Dat wil ik ook!! Ik ging dus eigenlijk kijken hoe je het voor elkaar had gekregen om iemand anders je bevalling te laten doen. Want als dat kan wil ik misschien toch wel een derde. Even serieus: ik heb bij onze eerste geen pijnbestrijding gehad en bij de tweede een ruggenprik. Maar ik vond de tweede bevalling zeker niet makkelijker dan de eerste hoor. Al had ik daar wel heel erg op gehoopt. Ik vind een ruggenprik geen vals spelen. Geen enkele wijze van een kind krijgen is vals spelen. Het is altijd hard werken. Zelfs -bij wijze van spreken- een draagmoeder hebben of een andere vorm van adoptie is nog geen vals spelen. Dat traject is waarschijnlijk zwaarder dan 'gewoon' zwanger worden. Eigenlijk zijn de enigen die valsspelen de mannen.
Achteraf is altijd makkelijk praten! Wees niet zo hard voor jezelf. Je hebt een topprestatie neergezet!
Ik heb een hele makkelijke fijne bevalling gehad en toch was er een moment dat ik dacht: oké, nu wil ik ook pijnbestrijding! De dokter zei alleen dat ik op dat moment al te ver was en dat het niet ging, haha. Het was dus zijn keuze om het zonder te doen. Niet de mijne... Ik vind het niet 'vals spelen', ik vind het pijn verminderen. Wanneer je onnodig veel pijn moet lijden terwijl dat niet nodig is, vind ik dat een stuk stommer.
Pijnbestrijding is geen valsspelen. Als de keuze er is om t zonder of met wat minder immense pijn te doen, dan kiezen veel vrouwen daarvoor en terecht. Zelf kreeg ik morfine wat totaal niet hielp dus achteraf dacht ik wel: had ik maar niks gekregen. Dat begrijp ik wel. Maar een betere mama? Nee! Er zijn vrouwen waarbij t kindje overlijd tijdens de bevalling of ernstig zuurstoftekort krijgen, zijn die dan slechte mama's? de manier van bevallen zegt niks over jou als moeder zijnde, dat komt daarna.
Ik vind het ook niet valsspelen. Ik snap je gevoel wel, maar als buitenstaander zie ik het anders. Bij mijn eerste heb ik een ruggenprik gehad en bij mijn tweede niet. De eerdte bevalling was toch zoveel zwaarder. Dus dat zegt gewoon helemaal niets. En als je hoofdpijn hebt neem je toch ook pijnstillers? Waarom mag dat met bevallingspijn dan niet? Die pijn is een miljoen keer erger!
Tussen 8:00 en 14:00 ben je dus van 2 a 3 cm naar 4 cm gegaan... ik vind het dan niet zo gek dat je om een ruggeprik hebt gevraagd. In 6 uur maar 1 a 2 cm ontsluiting is best pittig lijkt me. Denk dat je door de ruggeprik kon ontspannen en het daardoor opeens snel ging. Of het anders ook snel was gegaan, zal je nooit weten. Al met al was het op dat moment de goede keuze! Probeer dat in gedachten te houden! Je hebt sowieso een topprestatie neergezet! En ik snap je gevoel trouwens wel, zou ik misschien ook wel hebben. Ook al is je kindje gezond (waar het uiteindleijk om gaat). Wat iemand al schreef, denk dat dit gevoel moet slijten. Wat volgens mij voor een groot deel al gebeurd is.
Echt heel zonde van je energie.. Ik denk dat je deze wel beter kan gebruiken. Je wordt geen minder goede moeder van een ruggeprik. Ik heb er ook 1 gehad. En voel me niet minder moeder dan mijn vriendinnetje die er geen heeft gehad. Echt heel heel zonde om dit in je hoofd te halen.
Ik begrijp je gevoel van spijt heel erg goed. Ik heb het zonder pijnstilling gedaan, bij mij waren het andere zaken waar ik achteraf spijt van had. Ik ben heel hard voor mezelf. Zal nooit toegeven dat iets niet gaat. Dat is tijdens een bevalling niet zo handig aangezien het niet alleen om jou gaat, maar ook om de kleine. Ik had eerder aan de bel moeten trekken en aan moeten geven dat het gewoon niet ging, dat er niets gebeurde met het persen. En dat ik naar het ziekenhuis wilde. In plaats daarvan heb ik maar door liggen buffelen tot er een ambulance aan de pas moest komen. Onze dochter had apgar 4... Daarna lukte borstvoeding niet, na drie weken ploeteren en een dochter die de borst continu weigerde ben ik gestopt met proberen. Wat heb ik me schuldig gevoeld. Maar zal ik je een geheimpje vertellen? Je bent nu echt niet jezelf. De hormonen doen zo veel met je. Onderschat die alsjeblieft niet. Ik roep altijd hormonen maken meer kapot dan je lief is. En dit gaat over. Dit gevoel gaat ook over. Slaapgebrek ik combinatie met het het overweldigende gevoel van verantwoordelijkheid en liefde wat je voor je kindje voelt versterkt alles enorm, ook de negatieve emoties. Dikke knuffel en je hebt het gewoon super goed gedaan! Want zoals iemand voor me al zei: Dit was wat je lichaam nodig had om te ontspannen en tot volledige ontsluiting te komen. Daar heb jij door te kiezen voor de ruggenprik voor gezorgd.
Op dat moment heb je een keuze gemaakt, die op dat moment goed was. Je stond er volledig achter. Dat het daarna sneller is gegaan dan verwacht, tja, als je alles van te voren weet. Je weet ook niet hoe het zou zijn gegaan zonder ruggeprik. Misschien waren die laatste cm dan wel veel langzamer gegaan. Je weet het gewoon niet. Bij een volgende zwangerschap maak je weer andere keuzes. Op basis van je ervaringen. Maar ook dan is de uitkomst niet zeker. Het is gegaan zoals het is gegaan. En zoals het is gegaan was het goed.
Meid wat doe je als je naar de tandarts moet en die zegt dat hij je kies gaat trekken? Een bevalling is geslaagd als de baby eruit is gekomen, en jouw bevallingsverhaal is er eentje waar ik zo voor zou tekenen! Ik ben helemaal nooit begonnen met de inleiding. Kind bleek in stuit te liggen. Kreeg een ruggenprik en een keizersnede en 3 uur later was ze er dus al. Dan moet ik wel de grootste valsspeler zijn die er is Ik heb het heus jammer gevonden dat ik niet normaal ben bevallen en ik hoop het deze keer wel mee te maken, maar ik heb nooit gedacht had ik maar dit of dat. Ik kan het me dus totaal niet voorstellen dat je je zo voelt. Maar dat hoeft ook niet, het is jouw gevoel en dat is echt. Dus ik zou je aanraden hier goed over te praten met iemand. Zoek daar hulp voor via je huisarts of verloskundige.
Ik las tussen de regels door dat er eigenlijk hele andere problemen spelen en dat je alles nu projecteert op die ruggenprik. Als je zelf hechtingsproblemen hebt snap ik heel goed dat je je extra onzeker voelt over je kwaliteiten als moeder. Want dat heeft zeker invloed! Als je zelf in de basis niet die hechting hebt gekregen die nodig is, is het ook extra spannend, maar het is echt niet onmogelijk om een goede moeder te zijn als je hechtingsproblemen hebt! Alleen heeft dit echt niets met pijnstilling tijdens de bevalling te maken Echt, probeer het los te laten en zie om hulp of ondersteuning vragen alsjeblieft als een kracht! Superman en superwoman bestaan echt niet, en alhoewel alles alleen kunnen opknappen in deze maatschappij soms hoog op een voetstuk wordt geplaatst, het is niet gezond! Als jij op dat moment het gevoel hebt gehad het nodig te hebben dan was het een goede keuze! Achteraf is altijd zo makkelijk praten! Veel geluk met je kleine en durf in jezelf te geloven!
Waarom zit die ruggeprik je zo dwars? Ben je bang dat dit van invloed is geweest op jou en de hechting met je kindje? Mis je bepaalde hormonen die zonder ruggeprik wel vrij waren gekomen? Want ja, dat lees je overal en hoeveel pijn je ook had, ineens voel je je gewoon rot door die ruggeprik. Nou als moeder die zowel een ingeleidde bevalling met ruggeprik en een geheel 'natuurlijke' bevalling heeft meegemaakt, kan ik je het volgende zeggen: het klopt niet. Bij de eerste vond ik het echt een hel. Een ingeleidde bevalling was bij mij heel anders dan mijn bevalling die uit zichzelf begon. Bij de eerste kwam ik op een punt dat ik het zeg maar niet erg had gevonden als ik ter plekke van het zkhgebouw af zou vallen (heul hoog), als die pijn maar stopte. Ik stikte er zowat in, zo veel pijn. Die ruggeprik heeft me echt gered van een episode van waanzin denk ik Bij de jongste begon het zelf, heerlijke, rustige bevalling gehad. Zo niet te vergelijken met de eerste! En beide keren toen die bolle baby (ik maak ze groot ) op mijn buik werd gelegd, was daar die stralende liefde die je alleen voor je baby voelt. Wel vond ik het de eerste keer veel moeilijker in de kraamtijd. Het moederschap overviel me zeg maar, ik had geen idee waar ik aan begon, was ook nog erg jong. Bij de tweede ging het makkelijker. Maar hebben niet de meeste mama's dat? Je raakt eraan gewend en dat gaat met vallen en opstaan. Bevallen is een hele klus en soms is het een ware hel. Ik ben blij dat er pijnstillende opties zijn! Dus valsspelen? Echt niet! Er is een mens, een echt mens! uit jouw buik gekomen! Gefeliciteerd!