Heeeel herkenbaar, is echt of ik mijn eigen verhaal lees. Alleen duurde mijn bevalling maar 4 uur. Ik ben ook ingeleid en zat gelijk in een weeenstorm. Heb om 9 uur mijn eerste wee gekregen en om 10 uur om een ruggenprik gevraagd. Ben om half elf naar boven gebracht, zetten was ook geen pretje. Kwam een uur later pas weer terug beneden, met persdrang. Getoucheerd, 8 cm. Uur later mocht ik persen en na een half uur werd mijn zoon geboren. Ik wilde zoooo graag zonder pijnbestrijding bevallen, maar op dat moment dacht ik alleen maar: als dit nog 8 uur duurt, dat trek ik nooit. Nu weet ik dat ik dat dus wel gekund zou hebben. Bij de volgende bevalling wil ik dus ook absoluut niet dat iemand me vraagt of ik een ruggenprik wil, maar juist dat iemand zegt dat k het zonder kan.
Ik denk dat het hier niet alleen gaat om die ruggeprik. 10 jaar lang een mmm traject is heftig en vaak komt dit verwerken pas na de bevalling. Heb je hulp gehad om dit traject een plek te geven!? Ik vind je mega dapper dat je zo lang je wens hebt vastgehouden, echt diep respect. Ik heb een ruggeprik gehad en spoedkz bij 9cm ontsluiting. En ik heb echt geen last dat ik gefaald heb. Het leven loopt nou eenmaal zoals het loopt. De een heeft een prachtige thuisbevalling, direct op de been etc. dat had ik niet. Dat maakt mij geen mindere mama . En fijn dat het genieten is begonnen, het verwerken van alles komt met vlagen terug. Wees alsjeblieft lief voor jezelf en niet zo beoordelend/kritisch. Het gaat er om wat je hem nu kan bieden aan warmte, stabilliteit en plezier.
Alsof ik mijn eigen verhaal lees... alleen heb ik een pethadine prik gehad. Wat een naar spul was dat zeg en het werkte niet eens, het deed nog even veel pijn voor mijn gevoel. Ik had er een rare, soort brandwond door op mijn been gekregen (waar de prik is gezet), dat voelde als straf haha, ik had makkelijk zonder gekund, mijn eerste bevalling heb ik ook gewoon zonder pijnstilling gedaan. Maar bij de tweede bevalling deden de weeën zo'n ##@$@#/ veel pijn, dat ik écht iets tegen de pijn wilde. Achteraf is altijd makkelijk praten, maar ja het is nou eenmaal zo gegaan.
Mooi gezegd! Mijn eerste bevalling was ik meteen vergeten. Maar mijn tweede bevalling heb ik 2 jaar over gedaan om het een plekje te geven ook omdat zoonlief een slechte start had. Zelfs met de huisarts nog over gesproken een keer. Maar uiteindelijk slijt het gevoel.