Herkenbaar! Had al nooit veel vriendinnen en toen de enigste vriendin me ook nog eens belogen heeft had ik helemaal niemand meer. Gelukkig wel leuke buren en goed contact met ouders, schoonouders en schoonfam. maar geen vriendin die ook moeder is. Tot ik per toeval hier op het forum een moeder heb leren kennen. We wonen niet bij elkaar om de hoek, maar hebben wel veel contact via FB. Hebben elkaar voor 2 maanden terug voor het eerst ontmoet en dat klikte goed! Volgende afspraak hebben we binnenkort. Al kunnen we niet dagelijks bij elkaar op de thee, het idee dat er iemand is die je begrijpt neemt al zoveel eenzame gevoelens weg! Ik zit sindsdien veel beter in mijn vel! voelde me voor die tijd echt depressief soms! Je bent echt niet de enige moeder met probleem. Ik hoop dat je snel een leuke vriendin vind(misschien wel via dit forum!) suc6!!! XXX
Best herkenbaar ja, ik heb nooit veel vriendinnen gehad maar altijd wel een paar. Sinds we verhuisd zijn en er kinderen zijn gekomen is het contact verwaterd. Ik begrijp het wel, ze konden zich moeilijk inleven in mijn situatie en voor hun is het een ver van mijn bed show dat ik helemaal lyrisch ben dat onze dochter loopt of haar eerste woordjes zegt. Jammer vind ik het wel. In onze omgeving wonen vrijwel geen gezinnen met (jonge) kinderen en dat maakt het ook lastig nieuwe contacten op te doen. De gesprekken, ervaringen uitwisselen, je onzekerheden maar ook je trotse momenten delen, elkaar kunnen bellen als er iets is. Dat mis ik best wel. Ik hoop ook wat nieuwe mensen te leren kennen als onze dochter over een klein half jaartje naar de PSZ gaat. En anders tijdens de basisschool periode. Misschien dat ik weer terug ga werken een paar dagen, juist om het sociale aspect. Want eigenlijk het enige volwassen contact wat ik nu heb is mijn man, de kassadames bij de supermarkt (lijk net zo'n bejaarde als ik dat zeg haha), de mensen die me buiten aanspreken en dit forum natuurlijk. Al met al klinkt het alsof ik een heel zielig mens ben, maar dat is niet zo. Tuurlijk zou ik graag vriendinnen hebben maar om te zeggen dat ik echt eenzaam ben, nee. Het is meer een stukje van mijn leven wat nog niet compleet is voor mijn gevoel. Het lijkt me heerlijk om een vriendin, of een groepje vriendinnen, te hebben om leuke dingen mee te doen. Met én zonder kinderen.
Hoi, Herkenbaar hoor! Heb veel vriendinnen maar toch was het eerste jaar met onze dochter eenzaam. Vriendinnen hadden zelf nog geen kids en ik was 3 dagen per week vrij terwijl de hele buurt dan aan het werk was. Heb weleens gehoord dat het eerste jaar als moeder het eenzaamste jaar van je leven kan zijn, schaam je dus niet, dit overkomt veel jonge moeders! Inmiddels werk ik meer, hebben vriendinnen ook kinderen en veel nieuwe moeders tegengekomen op bijvoorbeeld babyzwemmen.