Ik werd ingeleid en wou eigenlijk geen ruggeprik. Maar kwam in een hevige weeën storm terecht. Heb toen wel een ruggeprik genomen want had best wel wat pijn, zei toen wel tegen me man sorry dat ik een prik neem (want wou het niet) haha. Maat heb zelf geen gevoel van falen, het hielp toen!
Ik wou thuis bevallen maar dat kon uiteindelijk niet. En ik heb uiteindelijk een ruggenprik gevraagd en donders wat was dat fijn! Nee, ik kijk totaal niet terug met spijt. In tegendeel ik prijs de ruggenprik voor mij een reden om een eventuele volgende keer wel naar ziekenhuis te gaan.
Tijdens mijn eerste bevalling stond ik de erg heftige weeën weg te puffen in de douche. Ze kwamen snel achter elkaar en ik moest al mijn energie richten op mijn lijf. Op een gegeven moment hield ik het niet meer en kwam de gedachte van een ruggeprik bij me op. Ik had een ontzettend sterk gevoel van falen dat ik er überhaupt aan dacht dat ik als een gek bleef wegpuffen. Achteraf stond ik meer dan een uur persweeen weg te puffen en de angst staat nog steeds in mijn geheugen gegrift. Ik moest toen als een gek gaan persen, had natuurlijk al bijna een kind tussen mijn benen. Nu net van de tweede bevallen. Helaas in het ziekenhuis. Ik kreeg een idiote weeenstorm en heb meteen een prik gevraagd. Dat kon niet qua tijd en gelukkig had ik 6 min later volledige ontsluiting. Ik zal nooit meer het gevoel van falen hebben, een ruggeprik is een uitkomst wanneer je het nodig hebt denk ik. Ik heb het dus wel ervaren zoals de verloskundige zegt. Daarom is het goed er vooraf veel over na te denken.
Het maakt je zeker geen minder goede moeder en je hoeft volgens mij ook niet het gevoel te hebben dat je gefaald hebt! Wel kan ik me voorstellen dat er vrouwen zijn die 'een plaatje' in hun hoofd hebben en dit dan even anders loopt. Persoonlijk wilde ik geen ruggeprik, vond het een fantastisch gevoel dat ik zonder pijnstilling mijn kindje op de wereld heb kunnen zetten. Maar iemand die er wel voor kiest is prima toch, als je jezelf er maar goed bij voelt!
Ook een ruggenprik gehad tijdens de bevalling (ingeleid, weeënstorm). Met 9 cm ontsluiting werd het stopgezet. Had goede persweeën en heb onze zoon zelf eruit geperst. Falen omdat ik een ruggenprik heb gehad, nee hoor! Ben trots op mijn top prestatie.
Ik ben 10 dagen geleden bevallen met de ruggenprik. Echt, ik ben hier zoooooo blij mee! Vooral omdat de pijn draaglijk was en alles zo goed beleefde. Het laatste wat ik wilde is dat ik zo'n bijzonder moment niet echt zou beleven door de pijn. Ik ben heel blij met m'n keuze om voor de ruggenprik te gaan. Ik heb de anesthesist dan ook ter plekke heilig verklaard. Ik heb dan ook 14 uur over de bevalling gedaan. Zonder ruggenprik had ik het echt volgehouden. Ik zeg doen!
Wat een oer Hollands geouwehoer...in de VS nemen alleen de flinstones geen ruggenprik.... Je gaat toch ook geen wortelkanaalbehandeling doen zonder verdoving. Onzin! je bevalt met of zonder ruggenprik, al die maanden heb je je kind gedragen en ik zou mij geen bevalling zonder durven aan te gaan en ik faal voor niemand.
Ik heb alleen ervaring met een voorspoedige thuisbevalling en daar kijk ik heel fijn op terug. Ik zou het zo graag nog een keer willen doen! Na afloop zei mijn verloskundige inderdaad hetzelfde, dat moeders die thuis, zonder pijnbestrijding bevallen toch het gevoel hebben dat hun lijf dat zonder pijnbestrijding toch maar zelf gedaan heeft. Ik kan me daar ook wel iets bij voorstellen. Het gaat er niet of je minder/beter bent maar ik zou zeker weten een ander gevoel overhouden aan een ziekenhuisbevalling met alle toeters en bellen dan aan m'n eerste bevalling heerlijk thuis. Even helemaal los van het feit dat het soms ook gewoon moet, in het ziekenhuis bevallen en/of pijnbestrijding, m'n gevoel bij de bevalling zou wel anders zijn, schat ik in. Wat ik altijd nog een intrigerende vraag vindt, in het ziekenhuis wéét je dat je pijnbestrijding kunt krijgen. Volgens mij heeft dat psychisch zeker invloed in het vragen om pijnbestrijding (ook weer los van het feit of je daar niet of wel achter staat). Thuis is het niet aanwezig, dus je kunt er niet om vragen, dus het is dan geen issue. Ik heb lopen kotsen van de pijn maar omdat pijnbestrijding niet mogelijk was, is het ook geen vraag geweest. En achteraf vind ik dat prima.
Kwilde zo graag zonder pijnbestrijding bevallen. Maar tijdens de voorbereiding met de vk had ze me zo bang gemaakt dat als het een keizersnee werd en je geen ruggenprik had je onder narcose moest. Ik kon de weeen prima handelen, heb toch ingestemd met een ruggenprik. Toen de anesthesist hem kwam zetten zat ik nog in dubio of ik het eigenlijk wel wilde. Spijt? Geen haar op mn hoofd. Ik heb al lachend, serieus, mn dochter eruit geperst. Heerlijk! En ik voel me er echt niet minder 'knap' door. Met of zonder pijnstilling, het blijft een hele prestatie!!
Ik heb vanaf het begin geweten dat ik niet thuis mocht bevallen vanwege mijn medicatie. Daarbij vond ik het zelf een prettiger idee dat áls er complicaties zouden zijn (die er helaas ook waren) we direct op de juiste plaats zouden zijn. De mogelijkheid van pijnstilling heb ik in mijn achterhoofd gehouden maar eerste instantie wilde ik het zelf doen. Uiteindelijk heb ik van 02.30 uur tot 13.00 uur in de middag heftige weeën gehad maar de ontsluiting kwam niet op gang. Toen ik het niet meer redde, heeft de VK me naar het ziekenhuis gebracht en daar heb ik een ruggenprik gekregen. Toen ik die eenmaal had gehad, werd ik zelf veel rustiger en voelde ik me veel meer 'klaar' voor de bevalling. Het enige nadeel vond ik zelf was dat ik de persweeën niet goed voelde waardoor Faye uiteindelijk langer onderweg is geweest. Ze is met de pomp gehaald omdat haar hartslag opeens terug liep en ze had een moeilijke start. Gelukkig was ze een uur na de geboorte al helemaal bijgetrokken maar dat was best even eng. De fout die ze bij mij gemaakt hebben, is dat ze me eerst morfine hebben gegeven omdat de anesthesist nog onderweg was. De combinatie van ruggenprik én morfine is waarschijnlijk te heftig geweest waardoor Faye het lastig kreeg aan het einde. Naderhand bleek dat dit vaker voorkomt bij dit soort bevallingen. Het gevoel van falen herken ik wel maar dan vooral omdat het me werd aangepraat door de omgeving. Alsof ik de pijn niet over had voor het baren van mijn dochter en alsof ik niet sterk genoeg was om het op eigen kracht te doen... Het voelde heel vervelend dat ik mijn keuze moest verdedigen terwijl ik heb gedaan wat op dat moment het beste was. Na twaalf uur intense pijn raakte ik oververmoeid en licht in paniek waardoor ik de weeën niet goed kon opvangen en ik ben blij dat deze mogelijkheid er was.
Die pijnstillingtaboes heb je ook werkelijk alleen in Nederland, wat een onzin zeg! VK is gewoon bang voor d'r portemonnee. Mijn zoontje had een thuisbevalling niet eens overleefd. Ik wilde wel een ruggenprik, maar hij zat er scheef in en werkte dus maar voor 10% ofzo. Heb de anesthesist in kwestie verrot gescholden want ik zat perfect stil, hield zelfs mijn adem een minuutlang in zodat hij rustig kon prikken grrrrrr.
Ik ben met ruggenprik bevallen. En dat wil ik deze keer weer. Geen gevoel van falen hoor. Voor en na de prik nog genoeg pijn gehad om het bijna 3 jaar niet aan te durven om weer zwanger te worden
Sorry, maar wat een onzin... Ik kijk juist door de ruggenprik erg positief terug op mijn bevalling. Scheet vooraf in m'n broek voor een ruggenprik en wilde hem niet, tot dat de weeen begonnen en ik in het ZH aan de wee opwekkers moest. Op dat moment had ik 5 cm en kon ik het redelijk goed weg puffen, maar nog sneller en pijnlijker zag ik niet zitten. Dus toch maar voor de prik gegaan. Wat een feestje!!! Geen stress en mega veel pijn. Zou het zo weer doen! Waarom is het falen als je om pijnstilling vraagt? Het is hoe dan ook een prestatie wat je levert!!! Weet niet wat mensen je allemaal "aan kunnen praten". Mijn meisje is uiteindelijk met een ks gekomen en ook dan reageren mensen raar. Zo van, goh, das ook erg, alles mee gemaakt, icl persen en dan toch een ks, heb je daar geestelijk geen last van gehad? Ik heb niet gefaald omdat mijn meisje met een ks is gekomen, ben er blij om dat het kan!! Maar goed, iedereen heeft hier zo zijn eigen gedachtes over en gevoel bij, dit is wat mijn ervaring is.
Ik heb bij de eerste een ruggenprik gehad maar heb het nooit gezien als falen. de tweede geen pijnstilling maar ik had toen ook geen weeen storm zoals bij de eerste.
Van wat ik hier lees kan ik dus de volgende conclusie trekken: Vrouwen die zonder ruggeprik bevallen zijn, zijn trots dat ze het op eigen kracht gedaan hebben. Vrouwen die met ruggeprik bevallen zijn kijken juist vanwege de ruggeprik positief terug op de bevalling. Of je het met of zonder doet, blijkbaar heeft geen enkele vrouw gevoel van falen na de geboorte. Alleen de gedachte van 'misschien zou ik het als falen zien als ik het anders gedaan had'.
Op het moment dat ik om een ruggenprik vroeg voelde ik me een ontzettende faler. Ik riep van tevoren zo hard dat ik geen pijnstilling zou nemen maar de pijn was echt ondraaglijk (en ik kan heel wat hebben). Ik schrok nog wel even toen ze zeiden dat de ruggenprik uit zou moeten tijdens het persen als het me niet op eigen kracht zou lukken. Geperst voor m'n leven want wilde absoluut niet dat ze m uit zouden zetten en gelukkig met succes. Achteraf gezien had ik al eerder om de ruggenprik moeten vragen en heb ik helemaal geen gevoel van falen. Ik heb een prachtige gezonde dochter, wat zou ik daar aan gefaald moeten hebben?
Van tevoren zei ik dat ik absoluut geen ruggenprik wilde, maar ik ben blij dat ik het toch gedaan heb! Op een gegeven moment had ik heftige rugweeën en ze zouden opwekkers gaan geven omdat het snel moest doorzetten omdat mijn zoontje had gepoept in het vruchtwater. Nadat ik de ruggenprik had gehad was ik zo ontspannen dat ik (zonder opwekkers!) binnen een uur volledige ontsluiting had. Tijdens het persen ging het ook goed en mocht het blijven zitten, ik kijk heel goed op mijn bevalling terug! Volgende keer zou ik het zo weer doen
Ja zoals eerder hier gezegd, dat taboe hoor je werkelijk alleen in NL ja. Wat een regelrechte onzin. Nou ik heb bij beide een ruggenprik gehad en ik vond het heerlijk! Zo dat is eruit! Geen gevoel van falen. Ik vind het ontzettend knap van mezelf dat ik 2 mensen op de wereld heb gezet!
Een vriendin van me doet de opleiding vk en er wordt daar gezegd dat ze de thuisbevalling moeten promoten.
Serieus? Ooh, ik vond de ruggenprik echt zalig! Ik was echt helemaal zen. Ik snap niet waarom vrouwen het gevoel van falen hebben. Beetje taboe inderdaad hier in Nederland, om een ruggenprik te vragen. Ik heb het mijn hele zwangerschap al geroepen, dat ik er een wilde. Waarom onnodig pijn leiden?