Gevoel vs verstand bij keuzes maken

Gevoel, maar ben wel erg rationeel dus meestal liggen die twee op een lijn. (Laatste weken niet meer en dat is een behoorlijke struggle)

 

Verstand. Maar ik heb sinds kort mijzelf op het hart gedrukt om mijn gevoel te gaan volgen.

Edit, als ik en mijn partner niet op een lijn liggen, dan praten we erover tot wij eruit zijn.

 

Gevoel. Ik heb een vrij sterke wil, en twijfel daardoor zelden. Het enige stuk ratio daarin wat soms mee speelt is of dingen financieel wel kunnen, maar dat lost zichzelf vaak wel weer op.

 

Gevoel, ook al kan ik het op dat moment niet altijd verklaren dan. Maar soms valt later pas het kwartje of leg ik linken die ik eerder niet gehad gelegd en ben ik toch blij met mijn keuze om mijn gevoel te volgen.

 

Lig nu vaak ook niet met Mn man op een lijn maar dat respecteren we van elkaar en laten dat rusten. Stellen de keus even uit

 

Vaak op gevoel. In het geval van praktische zaken neem ik verstand er wel in mee. Dan is dat vaak de eerste 'filter'.

 

Ik ben een echte piekeraar ik kan ontzettend veel nadenken over de keuzes die ik moet maken, weeg voortdurend de voors en tegens af en denk na over de worst case scenario's. Dan nog kan ik meestal niet beslissen. Op het moment dat ik dan de keuze moet maken beslis ik dan toch volledig door wat mijn hart mij ingeeft. Eigenlijk erg vreemd nu ik er zo over nadenk.

 

Ik probeer altijd gelijk een keuze te maken, maar merk vaak dat ik achteraf toch ga twijfelen en piekeren.
Ik maak meestal keuzes op basis van mijn gevoel (op dat moment) kan dus nog wel eens veranderen.

 

Ik heb hetzelfde. Maak keuzes op basis van gevoel, maar als mijn verstand wat anders zegt dan kan ik letterlijk geen keuze maken. Ook als man en ik niet dezelfde keuze als voorkeur hebben kan ik de knoop niet doorhakken.

 

Gevoel is hier een hele belangrijke graadmeter. De keren dat ik die heb genegeerd en dus alleen vanuit verstand beslissingen maakte ging het mis of had ik spijt van mijn beslissing. Dat betekend niet dat ik niet nadenk over beslissingen maar dat het veel fijner voeld om met een goed gevoel iets te doen en dat dat vaak gewoon beter uitpakte.

 

Meestal op basis van gevoel, maar ik kijk wel of het verstandig is

Zo heb ik vrijdag de knoop door gehakt om bij mijn huidige werkgever te stoppen en op zoek te gaan naar een nieuwe uitdaging. Deze keuze is puur op gevoel gemaakt.

Mijn man en ik zitten 80% van de tijd op één lijn m.b.t. keuzes maken en anders praten we er over.

 

Vaak op gevoel maar een enkele keer zegt mijn verstand dat het beter is van niet. Of mijn vriend brengt mij tot verstand.

 

Ja ik weet niet. Ik heb dat volgens mij niet zo vaak. Het is vaak soort 1 proces bij mij. Verstand komt absoluut op de eerste plaats. Maar als ik een slecht gevoel heb over iets wat mn verstand wil, dan lijkt het me ook niet verstandig meer. En dan zal ik dat niet doen.

 

verstand!

 

Een combinatie meestal.
Kijk bijv. bij een kinderwens spreekt het gevoel heel erg bij mij: bij mij zal er altijd nog een kindje welkom zijn, maar dat meet ik wel af aan mijn verstand: kan ik het een ‘goed’ leven bieden, financieel, emotioneel? Is de gezinssituatie (effect op de huidige kinderen) er naar?
Met materiële dingen vaar ik meer op mijn verstand: heb ik dit nu echt nodig?
Maar met de beslissing of ik een pot ben&jerry’s wel of niet ga leegeten is mijn verstand een stuk minder aanwezig

 

Ik kan eindeloos twijfelen. Maar op een gegeven moment is mijn gevoel en verstand redelijk op 1 lijn en neem ik een beslissing.

Mijn gevoel zegt soms dat er iets niet klopt waar ik nog niet bewust overna gedacht heb.

 

Ik maak keuzes op basis van mijn gevoel én verstand.

 

Ik weet het niet zo goed! Ik denk een combinatie van. Ik ben absoluut geen twijfelaar en heb nooit spijt van beslissingen. Geen idee hoe dat komt eigenlijk. Mijn man is net zo..