Hallo dames, zoals jullie zien ben ik nu elf weken zwanger en ik ben dolgelukkig samen met mn partner. Alleen heb ik zo een gevoel dat mn schoonouders er niet blij mee zijn. Vanaf ik 8 weken was, besloten we mn schoonouders en me eigen moeder het grote nieuws te vertellen. Mijn moeder was heel erg blij. Maar mn schoonmoeder zei iets van oh gefeliciteerd.....stilte.... en het is haar eerste kleinkind ook nog. Mn schoonvader reageerde van ooh leuk, maar laten we de echo maar afwachten echt raar allemaal en het maakt me verdrietig. Die twee zijn gescheiden en ik weet niet of het daaraan ligt, maar het zit me echt dwars. Ik wou me hart even luchten ik ben iig hartstikke blij dat ik zwanger ben en mn vriend ook!
heey wat jammer zeg,als er iemand is die anders reageerd als je verwacht maar gewoon blijven genieten met je partner samen en hopenlijk trekken ze bij
hey meis, wat vervelend zeg, ik kan me voorstellen dat je een leukere reactie had verwacht en niet zo droogjes, misschien kun je ze vragen hoe ze erin staan? je moet er niet mee gaan zitten hoor, wie weet is er een reden voor hun reactie ook al vind ik dat ze het niet op jou/jullie mogen afreageren. mijn schoonouders reageerden ook niet meteen enthousiast, later legden ze uit dat het door de "schok" kwam, ze hadden het gewoon niet meer verwacht bij ons omdat we "al" 9 jaar getrouwd zijn, maar nu zijn zij degenen die steeds met kadootjes aankomen! zelfs nu zeggen ze "laat het eerst maar es geboren worden" als wij enthousiast over de toekomst met kleine praten. ze zijn gewoon bang dat het misgaat, ook al wil je zo'n opmerking niet horen, grrr, ik ook niet hoor. misschien moet je sommige mensen even de tijd geven, opa en oma worden voor het eerst is fantastisch, een mijlpaal, daar komen ze nog wel achter
Ik kan me best wel voorstellen dat ze ook in shock zijn van het nieuws, maar toch had ik het niet verwacht. We zijn al drie weken verder en tot nu toe hebben ze niet 1 woord gerept erover. Intussen heb ik mn schoonvader de echo laten zien, en hij riep wel iets van zoo leuk hoor maar dat was verder alles. Mn vriend had een lastige/moeilijke jeugd en niet alles ging perfect, dus mischien denken ze laten we niet te vroeg blij zijn, want hij heeft ze soms nogal teleurgesteld. Ik zie dit juist als een lichtpuntje dat het ook een keer goed kan gaan, al wat je in je verleden ook gedaan hebt. Maar ja, ik hoop dat ze bijdraaien en dat het allemaal wel meevalt. Bedankt voor jullie reacties alvast
het belangrijkste blijft toch dat jullie er blij mee zijn wat een ander ook doet of denkt (makkelijker gezegd dan gedaan), gefeliciteerd en geniet ervan
Tja meid, hier hetzelfde verhaal. Mijn ouders waren door het dolle heen, zaten beiden te huilen van geluk en mijn schoonouders zeiden: ow. leuk. Dat was het dan. Mijn moeder is nu druk aan het naaien, lakentjes, een badcape, noem maar op, en ze kopen regelmatig een klein cadeautje voor de baby. Mijn schoonmoeder heeft totaal geen interesse, het enige wat ze zei vorige week: is die babykamer nu nog niet af? Mijn schoonvader zegt om de maand een keer: zo, je groeit goed he. En daar kun je het dan mee doen. Maar ik maak me er niet druk om, ik ken ze al 13 jaar niet anders dan zo en mijn man en ik en mijn eigen ouders, en iedereen om ons heen is verder wel heel blij voor ons. Ze zijn nou eenmaal niet anders en daar laat ik me ons geluk echt niet door verpesten! Sterkte dus en probeer het je niet aan te trekken, het gaat om jullie en jullie kindje!
echt vervelend zon reactie.. vrwacht hier eigenlijk een beetje hetzelfde als het zover mag komen.. maar hebben zij misschien iets mee gemaakt met een ongeboren kindje? misschien een miskraam of iets dergelijks? dit kan natuurlijk ook een reden zijn.. en het kan zijn dat er nooit over wordt gepraat omdat ze zich schamen? of het gewoon voor jullie verborgen willen houden? ik zeg maar iets hoor, maar ze hebben er vast een reden voor denk ik... succes iig! en geniet van je zwangerschap
He jee, wat vervelend, zeg! Mijn schoonmoeder reageerde heel lief, maar mijn schoonvader filiciteerde ons en ging vervolgens gewoon verder met tv kijken (vond ik ook een beetje raar hoor!). Probeer gewoon te genieten van jullie kleine engeltje en zet dit echt van je af, want als je je erg druk gaat maken is dat ook nog eens slecht voor je babytje en waarschijnlijk draaien ze wel bij als jullie wat verder zijn. Sommige mensen zijn ook bang om hun jeugdigheid te verliezen als ze opa of oma worden heb ik weleens gehoord. Misschien is dit bij hun ook zo! Trek je er niet teveel van aan meid! Groetjes Banjabes
He wat jammer Maaar misschien draait ze nog bij en moet ze aan het idee wennen? Mijn ouders waren ook niet super enthousiast. Een beetje terug getrokken. Vond dit erg jammer want moest al een paar weken wachten voor ik het eindelijk kon vertellen (zij waren op vakantie daarna ik). Toen ik eenmaal mn echo gehad had en de eerste 12 weken voorbij waren (heb 2x eerder een miskraam gehad) waren ze door de dolle heen. Mn moeder is de dagn nog meer aan het aftellen dan mij, en de hele wereld mag weten dat ze eindelijk oma wordt Misschien heeft je schoonmoeder ook nog zoiets van...eerst even die 12 weken afwachten. Hoop voor je dat ze bij draait!
Hey meis, Heb precies idem gehad...nu ik steeds verder kom en me schoonmoeder er bij betrek...(echo's e.d.) is ze steeds positiever en vrolijker en praat ze er vaker over... Misschien moet je het even de tijd geven. suc6!
Ik had precies hetzelfde toen we afbelde omdat ik een MK had gehad. We zouden zaterdag naar hun toe gaan 1.30 uur rijden, en het dan vertellen. Ik had uiteraard geen zin omdat ik me al ellendig genoeg voelde. Ze reageerde zo droog tegenover mijn vriend. Later belde ze mij en zei ze: ja tot 12 weken kan het altijd nog fout gaan. Ben ook wel tegen haar uitgevaalen omdat ik dat ten eerste al wist en niet nu nog hoefde te horen. Leek alsof ik mijn vriend verplicht had me zwanger te maken. Belachelijk! En nu vertellen we het pas eind januari als we 12 weken onderweg zijn.
Wat naar zo'n reactie. Ik verwacht het stiekem ook een beetje bij mijn schoonmoeder. Mijn man wil daarom ook wachten denk ik. Zij is nooit echt enthousiast over iets, ziet overal gevaren en obstakels. Ik denk dat het met jouw schoonouders ook zoiets is. Misschien hebben ze idd ervaring met een miskraam of een doodgeboren kindje... Vraag anders eens waarom ze zo reageren? Je man/vriend dan. Succes met je zwangerschap!
mijn ouders raakten onverwachts zwanger van mij toen mijn moeder 22 was en mijn vader 25. ze waren wel getrouwd maar hadden bijna geen geld en pap studeerde nog. het was toen erg zwaar met een baby. om die reden wilde pap liever dat wij nog even zouden wachten. ik studeer nog (nog 7 hele weken ) en we hebben nog geen vaste woonruimte (wordt aan gewerkt) ik dacht dat hij degene zou zijn die niet zo enthousiast op het nieuws van de zw. schap zou reageren. maar dat was compleet anders! hij was super blij en heeft de hele avond met een grijns gestameld dat ie opa zou worden. mijn zusje weet het ook en nu noemt hij haar steeds stiekem tante mijn schoonouders weten het nog niet, die gaan we het met kerst vertellen. mijn schoonmoeder zal zo blij zijn dat ze een nationale feestdag gaat afkondigen. mijn schoonvader zal heel erg schrikken denk ik, maar dat zien we dan wel weer.
Bedankt voor jullie medeleven en positieve reacties! Als ik de verhalen zo lees, dan begin ik nu ook wel te denken dat ze mischien iets hebben meegemaakt en daardoor zo reageren. Ik ben iig ontzettend blij dat dit engeltje onderweg is. Ik ben volgende week twaalf weken en ik denk dat ik me schoonmoeder meer bij de zwangerschap zal betrekken, zodat ze aan het idee went. Eigenlijk heeft ze vanaf het begin van onze relatie een houding tegen me gehad. Ze stond niet achter onze relatie, omdat ik al een dochtertje heb uit een vorige relatie. Ze sprak heel erg negatief over alles en vond dat me vriend niet moest gaan zorgen voor iemand anders kind. Mn schoonvader dacht trouwens ook zo. Toen me vriend een keer zware ruzie met ze kreeg en hij ze heeft verteld dat we zielsveel van elkaar houden en dat hij voor me gaat al wat ze ook zeggen, draaiden ze bij. Maar ja de tijd zal het leren en wie niet blij is mist heel veel van deze mooie tijd.
meid mijn schoonouders hebben ons helemaal niet gefeliciteerd en ze zijn nu dol blij op hun klein kinderen
Mijn schoonouders moesten ook aan het idee wennen. Ze praatten er tijdens de eerste weken een beetje afstandelijk over, en toen een tante na een paar weken vroeg hoe ze het nou vonden om opa en oma te worden, reageerde mijn schoonvader met: 'tsja, we weten eigenlijk niet zo goed wat we ervan moeten denken....'. Dat vond ik een hele rare reactie. Maar ik denk dat ze gewoon moesten wennen aan het feit dat ze binnenkort in een hele nieuwe rol komen: die van opa en oma, en dat ze op dat moment nog niet precies wisten wat er in die rol van ze verwacht zou worden door ons. En hoe zij die zelf wilden invullen. Inmiddels zijn ze echt dolblij en laten dat elke keer weer merken ook. Ze waren in het begin trouwens ook bang voor een miskraam etc. Maar nu dat gevaar geweken is zijn ze echt niet meer te houden 8)
Wat vervelend zeg. Mijn schoonouders waren gelukkig helemaal gelukkig toen we het vertelden. Bij mij was het juist mijn moeder die er zo stom op reageerde. Mijn zusje heeft weleens gelogen over een zwangerschap. Toen ik dus de echo liet zien aan mijn moeder en stiefvader geloofde ze me eerst niet 'omdat mijn zusje toendertijd ook een echo had laten zien'. Ik heb hier wel heel erg van gebaald. De relatie tussen mij en m'n moeder is nooit echt super geweest, dus ik probeer me er niet teveel van aan te trekken. Maar gelukkig zijn mijn schoonpuders wel blij! Van hun hebben we de kinderwagen gelregen, het zijn echt schatten.
Mijn ouders waren trouwens wel ontzettend blij. Kreeg meteen een wagen met alles erbij kado en mijn vader straalde helemaal. Het ergste vond ik dat toen het mis ging hij hier ook erg van onderste boven was. Aan de ene kant willen we nu wachten tot de echo is geweest maar aan de andere kant moest ik met mijn moeder naar het ziekenhuis toen het fout ging. Lekker dubbel dus. Mijn vader is al jaren verslaafd aan alcohol en nu sinds een maand is hij gaan nadenken. Wil ik dat wel als er straks een kleintje is? Hij is dus nu een maand al op de frisdrank en in januari gaan ze ook stoppen met roken. Ben dus onwijs trots op mijn ouders. Tja en mijn schoonouders kunnen de boom in.
Mijn moeder is ook alcoholist. Vandaar ook die niet zo goede band. Ze gelooft me nu wel dat ik zwanger ben (die buik kun je nu niet meer omheen) maar ze is meer blij om het feit dat zij als eerste oma wordt Laatst waren we daar en toen heeft ze bijna de kleren van m'n lijf gescheurd om aan m'n buik te kunnen zitten. Moest ook 6000 keer van haar op de foto. Kon wel janken om hoe vervelend ze deed. Ik zie er ook heel erg tegen op om straks met de kleine daar heen te moeten gaan. Zolang ze nog alles blijft ontkennen en beweren dat ze geen probleem heeft met de drank probeer ik haar, hoe lullig dan ook, gewoon te negeren. Wel goed van je vader zeg Kimmeding! Ik hoop dat hij het volhoudt. Zou ik ook onwijs trots op zijn.
jeetje dat klinkt frustrerend zeg succes met de situatie, durf je je moeder straks wel op te laten passen? of is dat sowieso niet aan de orde?