Volgens mij kun je het beste praten over "wat verwacht jij nog van deze relatie" en "heeft het nog zin om voor elkaar te vechten". Ik denk dat jullie al een stadium verder zijn dan de "hoe maken we deze relatie werkzaam" en "zullen we in therapie". Zoals Jessy77 zich logischerwijs af vraagt is, wat doet hij als hij weg gaat...Die vraag had ik ook meteen. Verder zijn er een hoop signalen waaruit je kunt opmaken dat hij gezelligheid met jou en je kindje niet op nummer 1 heeft staan. *Geen sex *boven muziek luisteren *geen leuke dingen met elkaar doen *'s avonds alleen op pad Ik ben een persoon wat therapie niet altijd als de oplossing ziet. Als de liefde echt weg is ben ik er van overtuigd dat deze ook niet meer terug komt. Niemand is perfect en een liefde kan helaas wel eens over gaan. Daar word je niet minder van, misschien zelfs wel beter. Denk goed na wat jij wilt, en ga van daaruit het gesprek aan. Wil je vechten? Vraag dan eerst of hij dat ook nog wil. Maak in elk geval een einde aan deze vereenzaming van jouw positie binnen je eigen relatie. Sterkte en succes!
Zoals iedereen aangeeft; wat een nare situatie. Ik vind dat in een relatie met kinderen echt gevochten moet worden voor de relatie, therapie lijkt me een goed idee. Ik kan me voorstellen dat relatietherapie heftig klinkt maar ik denk niet dat je je ervoor hoeft te schamen. Een vriendin van mij is ook in relatietherapie en ik heb daar echt respect voor! Als je het niet onderling op kan lossen kan een buitenstaander misschien wel iets betekenen! Heel veel sterkte in ieder geval!
Ik ben het deels met bovenstaande eens: jullie zullen eerst moeten bepalen of jullie samen verder willen, of niet. Maar wat betreft therapie: volgens mij werkt het wel en ik heb het ook gezien. Een vriendin van mij heeft een relatie die echt he-le-maal niet liep. Ze zaten elkaar alleen maar af te zeiken, en eigenlijk dacht ik (en ik ben er een van altijd blijven proberen, dus kan je nagaan): stop er maar mee. Maar ze zijn in therapie gegaan en hoewel ze zelf vonden dat het niet werkte, gaat het daarna wel veeeeel beter. Ze hebben meer inzicht gekregen in waarom de ander zich zo gedroeg en handvaten gekregen om daarmee om te gaan. En ze zagen ook in dat ze aan zichzelf wat moesten veranderen. En dan komt het andere - positieve aandacht voor elkaar, etc. - vanzelf. Ik denk eigenlijk dat het nu wel goed zit tussen hen. En dat had ik van tevoren nooit gedacht.
Achteraf gezien had mijn vriend hetzelfde soort gedrag, als jou vriend ( maar wel sex) , alleen was mij vergeten in te lichten over zijn gevoelens. Ik wilde ook graag een tweede, hij zei stop maar met de pil en we gebuiken eerst wel condoom. Nou nooit gebruikt natuurlijk en hij zei nog steeds ach als t komt dan komt t. Dus na 3 maanden was ik zwanger. Met 12wk zwangerschap issie weg gegaan met de mededeling dat ie met mij niet gelukkig kon worden. En bedankt! op de vraag waarom hij dan toch met mij voor nummer 2 was gegaan antwoordde hij : tja sorry naief van mij, dit mag je me kwalijk nemen, ik had eerder eerlijk moeten zijn over mijn gevoelens. Dus pas alsjeblieft op, ik heb het idee dat de tweede zwangerschap helemaal de druppel was die de emmer deed overlopen. Als ie eerlijk was geweest hadden we relatietherapie kunnen doen voordat we voor nr 2 zouden gaan.. Dus probeer eerst te kijken en voelen wat er nog zit bij jullie beide en hoe jullie samen verder willen en of dat mogelijk is, sterkte.
och meid wat een rotsituatie waar je inzit. Je hele verhaal bestaat uit verschillende dingen waar jij je iig niet prettig bij voelt en dat kan ik mij voorstellen. Maar heel veel is ook persoonlijk en ik denk dat het belangrijkste is dat jullie samen op 1 lijn komen wat jullie wel prettig vinden. Bv, dat hij s avonds altijd alleen weg is. Er zijn genoeg mannen die 4 of 5 avonden voor een hobby o.i.d. weg zijn en die vrouwen vinden dat prima, maar jij voelt je er niet prettig bij. Over seks, tja niet iedereen vind dat belangrijk, dat is mij in een eerder topic al opgevallen. Maar iets van intimiteit zoals een kusje of knuffelen lijkt mij wel nodig. Maar goed er zijn vast stellen die nooit seks hebben, maar toch ontzettend gelukkig zijn. Dat bedoel ik met wat jullie persoonlijk belangrijk vinden. Uit jouw verhaal blijkt voor mij dat jij je iig niet kunt vinden in hoe het nu gaat. Dan lijkt het mij idd belangrijk dat je het uitpraat, met of zonder hulp. Niet geschoten is altijd mis, je kunt het iig proberen. En ik ben het met Yukl eens, dat je met kindjes iig verplicht bent om voor je relatie te vechten voor je uit elkaar gaat (dat is overigens geen aanval naar jou toe hoor)
eerst praten praten praten ,, er is wat aan de hand en vraag hem direct wat er aan de hand is vertel wat je ons hebt vertel. is er duidelijkheid dan kan je de volgende stap nemen bij elkaar blijven en werken aan de relatie of uit elkaar.. hup duidelijkheid zo raak je overstuur en dat heeft geen mens verdient.. wees niet bang maar wees direct en duidelijk sta waar je op staat.. xxjes succes het gaat je lukken