Even van me aftypen hoor.... We hebben een paar lastige turbulente jaren achter de rug waarin het oa erg slecht ging op school met onze dochter. Veel ruzie, ze was heel fysiek, gemeen etc. Haar school was in onze straat. Sinds een ruim jaar zit zij op een andere school verder van huis en is zij een heel ander kind. Veel liever, socialer en meerdere vriendinnen. Onze jongste is daar nu ook op school en heeft het goed naar zijn zin. Nu zijn mijn kinderen enorme buiten speel kinderen. Het luefst zijn ze iedere dag de hele dag buiten. Maar helaas hebben ze hier niemand (meer) De kinderen spelen niet met mijn dochter want die kennen alleen haar oude versie en zoon kent uberhaupt geen kids hier omdat hij hier nooit naar school is gegaan. Terwijl ze bij school zoveel vriendjes hebben wonen. Al vele malen heb ik overwogen te verhuizen omdat ik de kinderen niet tekort wil doen. Maar verhuizen is nu eeenmaal een flinke onderneming en bovendien wonen we nu verder heerlijk. Maar wat een rotgevoel dat je kids iets tekort komen
Mijn kinderen hebben ook geen vriendjes in de buurt helaas. De wijk is erg vergrijsd en mijn oudste zit ook niet in de buurt op school. Meestal spelen ze in de tuin. Maar wat fijn om te lezen dat het met je dochter nu goed gaat op school!
Hoe ver is de school van jullie huis dan? Kunnen de kinderen niet af en toe bij elkaar spelen uit hun klas? En kunnen je kinderen niet op een clubje( muziek/zwemmen/dansen) waarbij ze andere kinderen ontmoeten? Wel fijn dat je dochter nu met plezier naar school gaat.
Ze spreken gemiddeld zo een 3x per week af met een kindje van school en hebben beide hun sporten dus er is geen gebrek aan sociale contacten. Maar zodra ze thuis zijn willen ze buiten spelen en dat is dan toch een "dingetje" zeg maar...
Hier gebben we dat ook al omdat we 2 scholen hebben en de mijne op de andere school zitten dan de meeste kinderen. Ze hebben wel een paar vriendjes waar ze mee buiten spelen, dus het is niet zo erg voor ze. Dat de andere kinderen niet met ze spelen, dat maakt ze daarom ook niet uit. Maar in jouw geval is het natuurlijk niet leuk. Verhuizen zou ik niet doen over een paar jaar krijgt ze meer vrijheid en kan ze er zelf heen, of is het erg ver of gevaarlijk. En weer een paar jaar later spelen ze niet eens meer buiten. Heb je contacten met de ouders van de kinderen? Zou je het bespreekbaar kunnen maken met ze? Mijn dochter zou ook niet met jouw dochter willen spelen ( als ze vroeger gemeen tegen haar geweest zou zijn), maar als ik zou zeggen dat ze nu anders is dan zou ze best een keertje willen proberen of dat zo is. Is zoiets geen oplossing? Bij je zoontje zou je nog kunnen vragen aan leeftijdsgenoten of hij mee mag doen. De kinderen waar ik hier boven over schreef zijn niet gemeen of onaardig, het komt gewoon niet in ze op om mijn kinderen te vragen, want ze spelen al met een groep.
Brr, herkenbaar. Tenminste, een ongelukkig kind. Op zijn vorige school kroop onze al introverte zoon steeds meer in zijn schulp. Na allerlei andere dingen waar we tegenaan liepen zijn we overgestapt van school. Hij bloeide op. De juf van zijn nieuwe klas kwam op huisbezoek en vroeg wat er op de vorige school met hem was gebeurd, omdat hij zo schrikkerig was soms als ze iets aan hem vroeg of tegen hem zei. Ik heb uitgelegd dat hij wel eens met een blauw oog thuis was gekomen, en ik andere jongetjes uit zijn klas achter zijn rug om hoorde smoezen over hem. Maar hij vond het zelf nooit pesten, dus heb ik dat er ook niet van gemaakt. Voor de ervaren juf vielen alle stukjes op hun plek: dit is een kind dat gepest is. Verschrikkelijk om te horen, ik kon wel janken. Wel dolblij dat we de stap naar een andere school hebben gezet. Gelukkig gaat het nu geweldig met hem, er is niks meer te merken van zijn 'verleden'. Hij blijft introvert, maar dat mag. Hij heeft geen grote groep vrienden, maar dat past niet bij hem, hij heeft 1 beste vriend en 1 beste vriendin, waar hij altijd mee speelt. Hier spelen ze niet op straat, dus ik heb geen ervaring met kinderen uit de buurt. We wonen niet in een woonwijk, dus hier spelen ze altijd samen, behalve op woensdag en vrijdag als er een vriendje of vriendinnetje komt spelen. Misschien moet het een beetje slijten? We zijn nu 2 jaar verder, en soms ziet mijn zoon de pesters nog wel, tijdens knutselmiddagen in het dorp ofzo. De eerste keren merkte ik echt dat hij een beetje bang was. Maar dat is over, hij is zoveel sterker geworden door zijn nieuwe klas (en vooral de juf van vorig jaar), dat hij ze links laat liggen en zich er minder van aantrekt. Sterkte!
Ik denk dat zij contact moet gaan zoeken met de andere kinderen. Laat dr bij iemand aanbellen om te vragen of ze naar buiten komt. Ik weet niet hoeveel kinderen er in de buurt zijn? Met de jongste ga mee naar de speeltuin en spoor hem aan om contact te zoeken met de anderen. bv neem en bal mee en laat hem vragen of anderen met hem willen voetballen.
Dat doet ze ook wel hoor. En net als vrijdag en gister heeft ze de hele dag met 2 kindjes gespeeld maar ik merk dat er vaak toch groepjes kinderen worden gevormd die op school met elkaar optrekken en dat is lastig tussen komen. De jongste speelt met iedereen die hij tegenkomt echter ken ik hier weinig kids van zijn leeftijd (maar die spelen waarschijnlijk nog niet buiten) Ach, ze zijn ook niet compleet verstoten of wereldvreemd maar dichtbij school zou gewoon veel leuker voor ze zijn. Mijn kinderen zijn bijvoorbeeld altijd vrijdagmiddag vrij en de buurtkinderen niet dus als ze dan eens niet met een vriendje van school afspreken dan is er hier in de buurt niets te beleven
Dit vind ik echt zo erg om te lezen. Gelukkig hebben jullie stappen genomen en gaat het nu zoveel beter. Maar jeetje, wat kan ik pissig worden op kinderen die pesten...