Ok, je hebt een goed punt! Tis wel kwetsend om meteen alles af te zeiken Denk dat prioriteit no. 1 is, dat ze niet elke avond op de stoep staan. Wat betreft de cadeautjes: daar hebben we al heeeeel vaak wat van gezegd, dingen botweg terug gegeven of bij oma gelaten, maar dat boeit ze niks. Ze hebben zelfs zo'n spreuken tegeltje in huis hangen met een tekst dat opa's en oma';s zijn gemaakt om te verwennen
Dit is een geweldig idee!! Thanks!!! Ik g het even bij mn man neer leggen. plannen we het wel op mijn sport avondje
Ze passen never nooit niet op de kinderen door de weeks hoor!! Daar hebben we een lieve gastouder voor gelukkig! maar het komt af en toe voor dat ze een dagdeel of uurtje moeten oppassen ivm een feest, verjaardag 's avonds, etc. Ben al op een punt beland dat ik al heel flexibel ben als ze bijv mn zoontje meenemen voor een uitje. dat ik dan niet ga miepen over het vette eten wat ie dan krijgt. maar verder met bezoekjes vind ik het allemaal niet zo nodig. En ja, ze doen het idd ook uit liefde allemaal...
Geweldig!! Ik vind het wel een goeie moet ik zeggen! Op hun niveau communicceren heeft wel meer kans van slagen verwacht ik! Nu nog even toepassen op onze situatie... maar denk dat ik met de tip van het weigeren bij de voordeur al ene heel eind kom! Ik vind het wel eng hoor om het zo te doen. ik ben niet zo van de directe aanpak, meer van het praten
Even een upje, hopende op meer tips... Vandaag is het niet besproken, helaas. Ben bang dat ik toch eerst Mn man op 1 lijn moet zien te krijgen. hij zegt dat ik het maar moet zeggen want eigenlijk is het mijn probleem... toen ben ik een beetje uit mn slof geschoten, want: wil hij dan niet wat meer tijd met mij en zn gezin?? ARRGHH!
En toch ligt de sleutel bij je man. Ik ben bang dat het haast onmogelijk is om deze situatie te veranderen zonder dat je man achter je staat, tenzij je ruzie wil met je schoonouders (en man..) en jij de kwaaie pier bent. Kunnen jullie dit samen bespreken zonder in een verwijtende rol te gaan zitten en met opmerkingen tussendoor zonder dat er echt gepraat wordt? Weet hij hoe jij je erbij voelt? Ik heb de indruk dat hij niet echt weet hoe belangrijk dit voor je is, dat hij zijn kop wat dat betreft misschieb wat in het zand steekt in de hoop dat hij er dan niks aan hoeft te doen en de confrontatie met zijn ouders moet opzoeken. Zo lang het bij irritaties tussen jullie blijft over dit onderwerp kom je niet veel verder. Ik zou serieus met hem in gesprek gaan, aangeven hoeveel last je ervan hebt, met begrip voor de situatie van je schoonouders én van je man en probeer samen tot een oplossing te komen.
Wat een vervelende situatie Druif! Naast alles wat hiervoor gezegd is; wat hier (minder extreem maar toch) wel werkt is aan het begin van de week heel duidelijk zeggen dat jullie de hele week heel druk zijn/weg moeten/even rustig tijd aan het gezin moeten besteden behalve avond X maar dat jullie het gezellig vinden om (bijvoorbeeld) zondagochtend met zn allen naar de dierentuin/speeltuin/park te gaan of koffie te drinken oid. Dan hebben ze iets in het vooruitzicht, voelen ze zich minder afgewezen omdat t meteen gecompenseerd wordt en hoef je niet 1 vaste dag af te spreken wat denk ik wel kwetsend is. Een soort wekelijks bezoekrecht. Hoewel ik me je irritatie HEEL goed kan voorstellen hoor.... Wat ook helpt ter compensatie van de te stellen grenzen is regelmatig foto's printen voor ze, af en toe een fotokaartje sturen (bedankt voor het oppassen!) en creche kunstwerkjes geven. Nou ja, hopelijk komen jullie eruit!
ik zou op de avonden, of andere momenten dat je gewoon rust wilt je gordijn voor dichtdoen, en de bel uitzetten. of zelf gewoon lekker met de kids weggaan..