Hallo, Ik ben hier al een tijdje lid maar wil iets kwijt wat ik anoniem wil doen ivm eventuele herkenning en de aard van het verhaal. Korte situatie schets: Ik ben (samen met (half) broers en zussen) mishandeld en verwaarlosd door bio-moeder, kreeg nauwelijks te eten/drinken, dit moest ik krijgen van halfzus boven mij en dat bestond uit koffie en af en toe een korst brood, mijn bio-moeder nam de moeite niet om te wassen/verschonen, alleen als bio-vader thuiskwam stond er een maaltijd op tafel, zij heeft me ook van de trap gegooid toen ik 2,5 jaar was, kleren voor mijn ogen verbrand en eigenlijk bestond ik nauwelijks voor haar, ze kreeg mijn zusje en dreigde toen ons het raam uit te gooien als we niet opgehaald werden direct(door pleegmoeder - die ook heel wat op haar kerfstok heeft), ik was 3 en woog maar 7 kilo. Nu is mijn probleem dat mijn zus, ze heeft pas een kind gekregen, ze heeft contact gezocht een jaar geleden met haar bio-moeder en is erachter gekomen dat wat wij haar voor waarschuwden waar is en ze zou nooit meer gaan. Nu las ik op haar fb dat ze met haar kind naar bio-moeder gaat, ik heb haar gezegd dat het niet juist maar ze beloofde er altijd bij te blijven totdat ik las dat ze haar kind achterlaat bij bio-moeder, ik ben enorm boos geworden op haar en gewezen op het feit wat voor persoon bio-moeder is. Ik heb gezegd dat ik AMK bel omdat ze haar kind niet daar moet achterlaten maar ik twijfel, heb er met verschillende mensen over gehad maar ik weet het nog niet, mijn hart zegt ik moet zorgen voor nichtje/neefje maar hoofd zegt twijfel Wat zouden jullie doen? PS ik heb toestemming van Lotte voor dit account.
Ik kan alleen maar zeggen; volg je gevoel! Wat erg dat je dit als kind mee hebt moeten maken. Iedere kind moet zich geliefd en geborgen voelen.... Doe wat je hart je ingeeft en als je kan voorkomen wat jou is overkomen dan moet je dat doen. Sterkte en succes. Groetjes Floor.
oef meid wat moeilijk, Ik zou mijn zus bellen en zeggen heb je erover nagedacht wat ik zei? zo ja weet dat ik het echt niet vind kunnen. Doet ze het toch zou ik denk ik in jouw situatie toch echt wel bellen. iedereen verdiend normaal een 2e kans MAAR er zijn grenzen en kinderen verwaarlozen dan verdien je bij mij geen kans meer. Wil ook nog even kwijt dat ik het heel erg voor je vind dat je zo"n verschrikkelijke baby/dreumes tijd hebt gehad!
Jeetje wat een verhaal, wat triest zeg Dikke knuffel voor jou. Ik zou mijn kind er nooit achterlaten na wat ze jullie aangedaan heeft. Te verschrikkelijk. Het is natuurlijk de keuze van je zus, is je zus wel goed voor haar kindje? Is je moeder misschien veranderd in de loop der jaren zodat je zus haar kleintje daar achter durft te laten? Ik zou anders toch nog een keer met je zus praten. Kleine kinderen kunnen zichzelf niet verdedigen en iemand moet het toch doen? Ik zou het in elk geval in de gaten houden.
zal wel aan mij liggen maar vind het hele verhaal nogal raar in elkaar steken, neem aan dat zus zelf ook mishandeld is dus zou je helemaal geen contact meer zoeken, en lijkt me al helemaal niet je kind achterlaten twijfel een beetje aan het verhaal maar goed zoals andere zeggen volg je gevoel
Wat een verhaal meid Mijn 1e ingeving: morgen direct het amk bellen met jou bevindingen van vroeger en je zorgen om je neefje/nichtje Veel sterkte meid
ook ik ben mishandeld, ondervoed geweest, ik had alcoholistische ouders etc.... En JA, ik zie mijn moeder af en toe! Waarom? Zij is degene die mij op de wereld gezet heeft, met mijn kindjes (onder toezicht van mij uiteraard) is het een geweldig mens waar ik jaloers op word! IK vind het vreselijk, disrespectvol, gevoelloos en zwaar onvolwasasen om zo te reageren!!!! OT: AMK bellen heeft weinig zin vrees ik, kun je zelf niet ook langs gaan om een oogje in het zijl te houden (als je het emotioneel kunt opbrengen uiteraard)? Kun je niet buiten posten? Kun je je zus niet vertellen dat je AMK bellen in gedachte hebt? Kun je je zus niet vragen stiekem een babyfoon neer te zetten en deze iedere seconde te beluisten? Ik wil even zeggen dat ik jou een ongelooflijk sterke vrouw vind! Sterkte, succes en veel wijsheid gewenst!
Er zijn genoeg mensen die mishandeld zijn en/ of zelfs misbruikt die gewoon nog bij hun ouders over de vloer komen. Dat komt echt niet weinig voor
Ik denk dat ze bedoelen dat ze het een raar verhaal vinden dat zij haar zus heeft uitgelegd Wat voor moeder bio-moeder was om zus te waarschuwen haar kind daar mee naar toe te nemen, terwijl ze in het stuk erboven schrijft dat haar zussen en broers vroeger ook mishandeld werden. Ik snap het namelijk ook niet helemaal. Tenzij ze schoonzus bedoelt, het staat er gewoon erg onduidelijk.. Maar Meid, Wat rot voor je, volg je gevoel wbt amk..
Het blijft een keus van je zus al kan ik me helemaal inleven in het feit dat jij zelf of uberhaubt je kind daar zonder toezicht zou achterlaten. Toch denk ik dat een mens kan leren en wie weet is ze nu een totaal ander mens. Dit maakt niet goed wat er met jullie is gebeurd maar jou zus gaat er misschien anders mee om en heeft er misschien wel vergeven. Ieder mens verwerkt dingen op een andere manier en ook al zou jij dit nooit doen wat ik helemaal begrijp, je kunt niet voor jou zus bepalen wat ze moet doen. Zolang het kindje geen tekenen van verwaarlozing heeft denk ik ook niet dat het amk iets doet. Mijn schoonmoeder was vroeger ook geen lievertje en liet der kinderen alleen wanneer ze zin had zonder eten en drinken etc en liet ze mishandelen door stiefvaders terwijl ze hier van af wist met gevolg van tot de dood van een van de kinderen. Mijn partner en zijn broertje en zusje zijn allemaal in verschillende pleeggezinnen opgegroeid. Partner zelfs in verschillende. Toch hebben ze nu hun moeder vergeven en ja ik laat mijn kinderen zonder problemen bij haar achter. Ze is een fantastische oma en de kinderen zijn dol op haar. Wat ze vroeger heeft gedaan is moeilijk te begrijpen maar blijkbaar was ze niet klaar voor kinderen, verkeerde mannen en verkeerde keuzes. Hoop dat jou moeder ook het licht heeft gezien en een totaal andere keuzes zou maken in de opvoeding van der kleinkindje. De kans mag ervaren te bewijzen dat ze het wel kan. Zal wel veel reacties over me heen krijgen maar ik geloof in het goede van een mens. Je kan toch niet alleen maar slecht zijn??? Vergeven lijkt me moeilijk en dit betekend niet dat je alles goedkeurt wat er is gebeurd. Het helpt wel bij het verwerken.
Of misschien het jongere zusje. Het zou kunnen dat die weinig tot geen herinneingen heeft aan de situatie bij bio-moeder. Ik denk dat je maar één ding kunt doen en dat is: echt heel goed het gesprek aangaan met je zus. Apen dan niet via facebook of telefoon, maar echt. Vertel haar je zorgen. En vraag wat voor haar de redenen zijn om haar kindje tich bij jullie bio-moeder achter te laten. Wat ziet zij in jullie moeder wat jij niet ziet? Is ze veranderd? Of wat ziet zij misschien niet, wat jij wel ziet? Was je zus te jong waardoor ze dingen niet meer weet? Is ze heel erg op zoek geweest naar haar wortels, waardoor ze nu haa moeder toch graag een kans wil geven, waardoor ze misschien een beetje blind is voor de dingen die gebeurd zijn. Of zit ze zo erg omhoog met knderopvan, dat ze het gevoel heeft dat ze geen keuze heeft ofzo? Waarschijnlijk zal het een combinatie zijn van allerlei redenen. Ga in gesprek. Begin niet meteen te dreigen met amk. Ik snap heel goed dat je amk wilt bellen. Maar ik ben bang dat als je het gesprek zo begint, dat je dan het gesprek ook gelijk eindigt. Snap je wat ik bedoel? Dan zal je zus waarschijnlijk niet mee open naar jou zijn over deze situatie. Geef haar (en jezelf!) dus eerst de kans om dit goed samen te bespreken. Ik denk dat je pas na een goed gesprek kunt bedenken wat je moet doen.
Traumatische ervaringen van vroeger(zeker ook als kind zijnde) kunnen je leven behoorlijk beinvloeden.Ik vind het behoorlijk heftig wat jullie meegemaakt hebben en kan me ontzettend goed voorstellen dat je je neefje/nichtjes wil beschermen.Aan de andere kant is dit de keus van je zus en ben ik bang dat je er weinig mee kan.Misschien een gesprek aangaan met een maatschappelijk werker en vertellen dat je dit erg moeilijk vind en wat je hiermee kan. Tenslotte is het ook zo dat,als we vermoeden dat kinderen mishandeld worden,we dat moeten melden bij de kinderbescherming.Wie beschermd anders onschuldige kinderen? Erg moeilijk dit hoor.Ik wens je heel veel sterkte!
Het is echt vreselijk wat je hebt meegemaakt...ik heb zo ongeveer t zelfde meegemaakt....alleen weet ik zeker dat als mijn pa nog geleefd had hij een supergoede opa zou zijn. Het is de keus van je zusje...maar wel moeilijk en frustrerend voor jou! Sterkte ermee...
Tjee,... pfff, pittig. Ik vnd het heel sterk van de dames die dit soort dingen meegemaakt hebben dat ze erbovenop zijn gekrabbeld. Ik heb het zelf ook niet makkelijk gehad en ieder draagt zijn eigen kruis, maar de verhalen die ik hier lees gaan 'way beyond the limits'. Ik zou idd nog eens heel rustig het gesprek met je zus aangaan. Vraag haar naar hoe zij de dingen ziet, zodat je de dingen ook even door haar ogen kunt zien. Vertel over je twijfels, zonder meteen met AMK te dreigen. Misschien is je bio-moeder idd verandert, ik geloof wel dat het kan... Maar ik zou zelf mijn kind niet achterlaten bij mijn bio-moeder als ik het zo lees. Ik snap ook niet dat de vader van het kindje hiermee akkoord gaat, of de bio-moeder moet echt verandert zijn en dit op een of andere manier hebben bewezen...
Ik zou eerst een gesprek met je zus aan gaan.. ik snap je zorgen, die zou ik waarschijnlijk ook hebben.. Praat met haar en kijk dan wat voor stappen je wil ondernemen..
Ik hoop dat je hierin je eigen gevoel volgt. Bij mijn pleegouders klopte het vroeger ook niet. Op mijn 13e ben ik zelf de deur uitgelopen en niet meer terug gegaan. Later sprak ik mijn oude buren en die zeiden allemaal Tja we wisten het wel Ik had graag gehad dat iemand er wat aan gedaan had. Natuurlijk is het de keus van je zus op haar kind daar achter te laten.(en eventueel in gevaar te brengen) Maar het is van sommige ouders ook de keus om hun eigen kinderen te mishandelen. Dat is nooit goed. In beide gevallen niet. Dus volg je gevoel meid en heel veel sterkte in het nemen van een beslissing. groetjes kim