Tja ik kan ook slecht tegen dat gehuil... Ik vraag dus altijd of ze even ergens anders kan gaan huilen. Manlief dreigt altijd met straf als ze niet stopt... Maar ik heb toch niet het idee dat dat erg effectief is Het houdt wel op.. Maar even uithuilen waar ik er geen last van heb is meestal sneller en dan is ze het tenminste kwijt en kan weer verder. Zonder bij het eerst volgende excuus weer vol in tranen uit te barsten.
hier ook zon meisje.. 3 jaar en 3 mnd. Bij het CB ging het nu heel goed heb al ver van te voren alles doorgesproken en een paar keer herhaald. Hier zijn nieuwe of onverwachte dingen ook eng, huilen. Ze zit niet op PSZ ofzo. Met andere kinderen met name jongens spelen vind ze moeilijk, heel lang bij me zitten en aftasten hoe ne wat. terwijl ze niet direct verlegen te noemen is en met ouderen zo praat. Soms is dat moeilijk. Inderdaad volledig van slag als iemand boos is of haar niet begrijpt. heel benieuwd hoe het op school zal gaan!
De kans dat jouw dochter hooggevoelig is, die is er wel. Kinderen en dus (vooral?) ook hooggevoelige kinderen, kun je het beste de ruimte geven om de dingen op hun eigen tempo en manier te leren. Dat kan langer duren, maar als ze er doorheen zijn, dan zijn ze dat ook. Dus geen dwang, niet pushen en vooral niet teleurgesteld zijn of laten merken dat je het eigenlijk wel spuugzat bent (da's menselijk hoor!). Het duurt wat langer, dat geeft niet. De wereld is voor hen zo overweldigend, dat heeft gewoon tijd nodig om alle prikkels te verwerken. Als het met haar intelligentie goed zit (wat dus ook wel zo is), kun je prima met haar praten over haar prikkelverwerking in de vorm van huilen. Je moet het zo zien; het is haar manier omdat ze een andere manier nog niet kan comunniceren. Daar kun je tools voor zoeken, samen met haar. Ga samen bedenken wat ze nog meer kan doen als ze bijvoorbeeld schrikt. Misschien helpt het wel om een voorwerp bij zich te hebben. Ga met haar in gesprek, dat snapt ze. Net als dat een baby alleen nog maar kan huilen om een behoefte aan te geven, zo werkt dat ook ongeveer bij jouw vier jarige dochter; ze voelt van alles, maar je zult haar moeten helpen met vertalen. Ze kent nu één taal en dat is huilen. Leer meerdere talen. Zoek eens op HSK en zoek eens op wijze ouders / ik ben oke Er is misschien wel een consulent in jouw omgeving die jou kan helpen je dochter te begeleiden. Zelf heb ik de "ik ben oké" training gedaan en mag ik ook kinderen én ouders begeleiden. Erg leerzaam en erg leuk. Vooral samen zoeken naar het alternatief. Succes!
Bedankt justme,een duidelijke uitleg Het zal vooral voor mezelf lastig worden, veel geduldiger worden. Ik ga nog even zoeken op je tips, bedankt!
ik denk ook dat ze hooggevoelig is. Ik ben het zelf ook en mijn oudste dochter ook. Juist omdat ik er zelf ervaring mee heb gaat het hier heel goed eigenlijk. Heel veel praten en bij nieuwe dingen laat ik het haar eerst altijd zelf proberen. Als we bijvoorbeeld in een nieuwe speeltuin komen en ze wil op een klimrek klimmen laat ik haar eerst gewoon zelf ontdekken. Als het vervolgens toch wat hoger is dan ze had verwacht en ze denkt dat ze het niet kan, wordt ik nooit geïrriteerd, want ik herken zoveel van mezelf daarin. Ik zeg altijd "van proberen, kun je het leren" (dat wordt hier vaak gezegd haha) En ik ga er dan altijd even bijstaan en dan houdt ik haar even bij d'r broek vast ofzo, zodat ze weet dat ze niet kan vallen. Ze merkt dan meteen dat ze het zelf ook best kan en stuurt me meteen weer weg hahaha. Heel trots gaat ze vervolgens dan wel 30 keer dat ding op en af. Ze heeft het best wel lang moeilijk gehad met vreemde mensen. Dan durfde ze gewoon echt niks te zeggen. Ik heb dat op een gegeven moment gewoon benoemd "hey, jij vind het best wel spannend om tegen grote mensen te praten die je niet zo goed kent he? Dat geeft niks hoor, alle kindjes moeten sommige dingetjes nog leren. Weet je wat, we gaan het vanmiddag gewoon samen oefenen en als het goed is gelukt, krijg jij van mama nieuwe stiften." En toen ze het goed had gedaan (het moest echt uit haar tenen komen in het begin) heb ik heel vaak gezegd dat ik heel trots op haar was en dat ze het heel goed had gedaan. Nu, een maand later is er echt niets meer van haar verlegenheid te merken. Gevoelige kindjes hebben heel erg het gevoel nodig dat ze er niet alleen voor staan. Een back-up dus. Dat wil niet zeggen dat ze niet zelfstandig zijn, want op andere gebieden zijn ze dat vaak weer een stuk sneller dan andere kindjes. Wij praten ook iedere avond even de dag door, dan verteld ze wat ze leuk vond aan die dag en wat ze minder leuk vond. Zelf zeg ik ook altijd wat ík leuk vond aan die dag en wat ik minder leuk vond (niet de serieuze problemen natuurlijk) Ze hebben het haarfijn door als de interesse niet gemeend is, dus als je hoofd er niet naar staat kun je altijd nog beter eerlijk zeggen dat je nu echt heel moe bent en maar heel eventjes kunt kletsen dan dat je maar half luistert. Het vele huilen negeren is echt een afbraak aan je band met je kind, zou ik niet meer doen, tenzij het over een moe kind gaat die huilt omdat ze gewoon even strontvervelend is haha. Als mijn oudste gaat huilen bij dingen die ze spannend vind, ga ik haar niet troosten, maar praat gewoon op een normale toon tegen haar. Ik vraag iets en dan huilt ze terug, waarop ik weer doodleuk zeg dat ze beter even kan stoppen met huilen, omdat ik haar anders niet kan verstaan. :hihi: Sowieso reageert ze vrij slecht op "babypraat" ze vind het veel fijner als mensen op een normale manier met haar praten .ip.v met zo'n neptoontje.
hoi hoi ik laat mijn dochter meestal wel huilen hoor. ik ben zelf best geduldig mot ik zeggen en zeg dan ook dat ze mag huilen. meestal als ze huilt omdat iemand anders pijn of straf krijgt dan zeg ik ook dat is niet fijn he dat die persoon straf krijgt dan is het ook zo over. ook als ze zegt pijn te hebben vraag ik waar om het pijn doet en dan geef ik de tafel/ stoel/ muur straf en dan is het vaak weer over. maar wat ik wel weet is dat straf geven hier een ave rechts effect geeft. dan word het vaak nog erger. maar ook ik heb er soms geen zin in of geen tijd voor dan ben ik wat strenger maar dan merk ik ook dat dat geen effect heeft en ze erger word. dus ook dan moet ik tot 10 tellen mijn geduld weer vinden en dan weer troosten en verder gaan. het is natuurlijk wel een verschil in het huilen van het gevoelig zijn of het huilen omdat ze 3 is hahaha. maar ja dat moet je voor je eigen kindje uit vinden
ben het helemaal met jou eens. ik merk ook dat je veel moet vertellen en uit leggen. ik zeg ook vaak wat is er en dan weet ze het niet dan vraag ik aan haar of ze het eng vind of moeilijk of dat ze bang is of zo, ze kan het zelf goed vertellen dus dan weet ze het wel.
Hoi Mijn dochter i ook hoog gevoelig en mijn man en ik ook. Van onszelf wisten we het nog niet maar er vallen wel steeds meer stukjes op hun plaats. Veel dingen herken ik van mezelf van vroeger. Ze huilt veel en heeft veel bevestiging nodig, soms lastig omdat het huilen bij ons ook erg doordringt Benoemen en uitleggen werkt hier goed maar dochter is nog maar 2. Groetjes esther