Nee man. Ik heb daar, als ik na een lange werkdag om 17.45 uur mijn twee kinderen op kom halen op het KDV en nog naar huis moet om te koken en de kids eten te geven, helemaal geen tijd voor en geen zin in. Gelukkig luistert mijn oudste behoorlijk goed, maar soms treuzelt ie. En op zo'n moment, heb ik vaak geen geduld (zwak punt van me). Ik vraag het 1 of 2 keer netjes en als hij dan nog geen aanstalte maakt, of heel langzaam doet, dan verhef ik mijn stem: "HUP! Kom op!" en soms kan ie dan nog een letterlijk duwtje in de juiste richting krijgen, helemaal als ik met een zware maxi-cosi met 7 kilo wegende baby sta. Het is me nog maar een paar keer voorgekomen, dat ik echt heb moeten ingrijpen. Normaal zak ik door de knieën en probeer te achterhalen wat er aan de hand is en probeer ik hem op andere gedachten te brengen, maar in sommige situaties heeft ie pech. Dan pak ik z'n arm en neem hem mee. En ja, dan wordt er wel eens gehuild. Of hij krijgt een duw van de maxi-cosi, als ie voor me op het bad stil blijft staan. Duurt toch nooit lang, want ik blijf ook niet boos. Maar als we weg moeten, dan moeten we weg en als het te lang duurt, dan helpt mama. En ja, dat kan wel eens vervelend zijn. Ik kan me voorstellen, dat ik dan overkom als een verschrikkelijke moeder (helemaal bij de mensen, die mij nét in zo'n situatie zien en verder niet), maar da's dan jammer. Het resultaat is, dat mijn oudste erg goed luistert, maar niet bang voor me is of zo. Want dat zou ik niet willen!
Ik heb zelf nog geen kinderen, maar heb regelmatig neefjes en nichtjes te logeren. deze varieren wat betreft leeftijd van tussen de 3 a 4 tot een jaar of 12. Ik ben behoorlijk streng, niet onrechtvaardig streng, maar toch streng genoeg dat je bij mij niet alles kunt uithalen. En toch willen ze altijd maar graag hier weer terug komen. Is voor mij een teken dat ik het toch goed doe Ik hou er niet van om kinderen te verwennen, of zoals hier in het topic werd gesteld, om te kopen. Ik zie ook dat veel mensen tegenwoordig te druk (en dus ook moe) zijn om kinderen op te voeden, waardoor ze vaak sneller toegeven aan zeurgedrag.. Wat dat betreft ben ik wel voor het ouderwetse plan... 1 ouder blijft de eerste levensjaren thuis om voor het kind te zorgen. Ik vind dit persoonlijk beter voor de ontwikkeling van het kind. Werken kun je dan weer mee beginnen als je kind naar school gaat. Maar daarentegen geld dit natuurlijk niet voor iedereen die werkt. Er zijn zo veel ouders die het wel goed aanpakken, maar mij valt het veel op dat bij een aantal jongeren werkende ouders toch niet goed heeft uitgepakt. Zowel op jonge als latere leeftijd.. Maar he, ieder zijn eigen ding/mening
Ben zelf wel van het bespreken en compromissen sluiten maar met harde hand. Gedraag je je goed en beleefd kan er veel en ook veel besproken worden maar met niet luisteren en onbeleefd betekend geen ruimte voor discussie en luisteren die hap... Krijg ook altijd complimenten als ik met de kids van het werk ga winkelen of wandelen. Ze hadden me zelfs in de winkel gemist tijdens mijn zwangerschapsverlof (kinderen luisterden beter als ik erbij was volgens hun)
Waarom omkopen met wat lekkers, Hier wordt goed gedrag beloont met respect voor de kids hun mening , vrijheid en leuke activiteiten bij goed gedrag kan er veel bij slecht gedrag kan er weinig en ben ik niet flexibel in hun ogen.... Werkt mijn inziens beter dan belonen met wat lekkers
Belonen met lekkers is ook af te raden, krijg je emo-eters van. Maar hier hangt een spreuk: "geef kinderen een pluim en ze krijgen vleugels" vind ik een hele mooie. Hier is het dikke duim of een "plekmedaille"'met beetje speeksel een doen alsof medaille op hun borst plakken
Ik koop ze om met dat we naar de paardjes gaan kijken (onderweg in de auto komen we langs verscheidene paardenweides), of dat papa al thuis is (is meestal vroeg klaar). Emotionele omkoperij dus