Ik denk dat ik het dan ook zou afbreken als het echt meervoudig gehandicapt zou zijn. Anders echt niet.
ik heb ja gestemd... een kindje met een meervoudige handicap zouden wij denk ik niet aan kunnen, natuurlijk is het makkelijk praten als het niet zo is... maar zo denk ik er nu over...
ik werk met verstandelijk gehandicapten, en ik vind het geweldig, maar als ik zou weten dat ik een meervoudig gehandicapt kindje zou dragen, zal ik de zwangerschap laten beeindigen..omdat dit ten koste van mijn relatie zou gaan. Mijn vriend kan hiermee niet overweg. En ook omdat het je hele leven over de kop zal zetten. Down syndroom kindje..tja ik heb 'iets' met down kinderen...en tegenwoordig kun je veel bereiken met deze kids..dat weet ik nog niet..maar je weet de evt bijkomstige problemen niet...das het moeilijke... Echter kan er veel tijdens de bevalling gebeuren, waardoor je geen invloed meer kan uitoefenen op je keuze... Bengel
Ik heb ja gestemd. Op het moment dat wij al kozen voor een test, wisten wij al wat wij met de uitslag zouden gaan doen. Ik wil niemand voor het hoofd storen, ik spreek gewoon volledig volgens mijn eigen gevoel. Synd. van Down heb je bijvoorbeeld in lichte en zware vorm. Dat komt niet naar voren uit de testen. Een lichte vorm kan idd een heel goed zelfstandig begeleid leven gaan leiden. Maar de zware vorm??? Zolang wij voor het kindje kunnen zorgen geen probleem, maar er komt altijd een moment dat dat niet meer gaat. En dan stop je je eigen kind weg in een tehuis ofzo. Dat kan heel goed gaan, maar wie gaat er bij mijn kind op bezoek als ik er niet meer ben?? Dat idee breekt mijn hart bij voorbaat al. Nu hebben wij besloten dat wij samen kiezen voor een abortus als blijkt dat er iets is.
ik heb nee gestemd ook zou mijn kind gehandicapt zijn ik zou het houden, behalve als blijkt dat het echt geen leven zou hebben en als een kasplantje zou moeten leven
Ik heb nee gestemd. Ik zou alleen de zwangerschap laten afbreken als ons kindje bv echt als een kasplantje moet leven. Mijn vriend heeft dit namelijk al met zijn broertje mee gemaakt en dat is geen doen.
Ook ik stem NEE. Bij mijn eerste controle vorige maand, vroeg mijn VK of ik onderzoek wilde laten doen. Ik schrok daar erg van, omdat ik pas 29 ben, en me dat bij mijn andere zwangerschappen nooit gevraagd is.. Maar dat is blijkbaar nieuw, in ieder geval hier, dat je dus als zwangere altijd die keuze hebt om een bloedtest te laten doen. Maar ik heb meteen nee gezegd, omdat ik geen onderzoeken wil, en omdat ik, als ik eventueel een verhoogde kans heb, niet in ongerustheid wil worden gebracht, en niet in een medische mallemolen terecht wil komen. We houden het kindje gewoon, en we zien wel. Angelina
ik sluit me bij summer en de rest aan, mijn ouders zijn vrijwilligers en hebben zo'n 1 keer in de week een verstandelijk gehandicapte in huis, het is een schat van een jongen. ik zou trouwens geen testen laten doen, als het zo mocht zijn dan is het maar zo.
In eerste instantie dcht ik "ja ik zou het afbreken". Maar... tegen de tijd dat je de uitslagen hebt ben je al best wel een eind in je zwangerschap... Is de kans groot dat je je kleintje al hebt voelen schoppen in je buik. Ik weet nog bij Kaylee het gevoel wat ik toen had... wauw... Ik weet niet of ik het dan nog zou kunnen. Bij meervoudige handicaps denk ik van wel, maar anders zou ik echt hard gaan twijfelen.
Ik kan niet echt stemmen... Wij hebben ervoor gekozen om geen tests te laten doen, omdat we die keuze niet willen maken. Het kindje is hoe dan ook welkom. Ik moet er echt niet aan denken dat je te horen krijgt dat het niet goed is en dat je dan moet kiezen of je het houdt of niet. Mijn ergste nachtmnerrie!
Zou het kindje gehandicapt zijn, zou ik de zwangerschap beeindigen. Mijn man en ik hebben het hier uitgebreid over gehad tijdens mijn zwangerschap en mijn man gaf ook eerlijk aan dat niet aan te kunnen. Ik heb zelf met meervoudig gehandicapten gewerkt en ik zou dit zelf ook niet aankunnen.
Ik heb meer onderzoek gestemt, het hangt natuurlijk van zoveel zaken af. Hoe gehandicapt zou het kindje worden, zou het veel pijn hebben, wat zou de verwachte levensduur worden, heeft het gevolgen/gevaren voor de moeder (en/of volgende zwangerschappen).... Afhankelijk van al deze antwoorden zou ik dan een beslissing nemen.
Volgens mij kunnen ze vooraf NOOIT bepalen hoe erg een handicap zou zijn. Of wel? Ik zou dat eigenlijk wel willen weten idd.
Nee dat is waar, ze kunnen niet bepalen hoe erg de handicap is, alleen of het down syndroom heeft of niet.
Het is een hele moeilijke keus. Want de uitslag blijf een kans van 1 op .... dus zeker is het nooit. Wij hebben de keus wel gemaakt en ik heb respect voor ieder die een keus maakt of juist niet maakt.
Lastige vraag. Ik wil sowieso eerst meer onderzoek. Mocht het echt zo erg zijn dat het idd een kasplantje zou worden, dan breek ik de zwangerschap liever af.
Ik zou mijn zwangerschap denk ik af laten breken, als er een grote handicap zou zijn. Ik doe vrijwilligerswerk met gehandicapten en vind het echt super leuk en fijn,maar als ik hoor van de ouders hoeveel zorg ze erover hebben en hoe moeilijk het is om te zien dat je ze los moet laten als je ouder wordt en afhankelijk bent van de instelling waar ze wonen.... Nee, dat niet, ik denk dat het beter is van niet, de zorg in Nederland gaat achteruit, alles wordt alsmaar slechter..... Jan en ik zijn het beiden eens, dat is dan wel weer fijn...
ik heb nee gestemd, als wij een kindje zouden krijgen met een (meervoudig) handicap, dan heeft het zo moeten zijn, ook dan zou ik het uiterste uit mezelf halen om voor het kindje te zorgen.... mocht de uitslag het dus van te voren al aangeven, dan heb ik meer tijd om me voor te bereiden op een zware tijd...ik zou mijn zwangerschap dus niet afbreken.
ik heb ook nee gestemd. ik zal de zwangerschap niet afbreken als uit onderzoeken bleek dat het kindje meervoudig gehandicapt was. maar zo als ik er nu tegenaan kijk zou ik helemaal geen testen cq onderzoeken willen laten doen.