Als ik anderen in mn omgeving om advies vraag is hun antwoord heel simpel. Jayro is verwend en ik moet hem maar gewoon laten huilen. Nou op een gegeven moment ben je zo moe dat je dat toch maar eens probeert, maar na 10-15 minuten merkte ik toch echt dat hij alleen maar wakkerder werd en daarna duurde het alleen maar nog langer om hem weer te laten slapen. Daarnaast staat het me gewoon tegen. Zijn er meer mama's die hun beebje niet laten huilen en slapen die wel/niet goed door? Jayro sliep met 3,5 - 4,5 maand wel door (van 20:00-5:00 ong) en daarna werd het steeds minder. Hij kan 's nachts alleen getroost worden met de borst. Overdag krijgt hij geen BV meer, maar de nachten trek ik anders niet, dan ligt hij alleen maar te huilen. Na 10 minuten bv slaapt hij wel weer,maar soms wil hij zelfs elk uur/ elke 2 uur. Dat vind ik eigenlijk echt te gek en ik probeer hem vaak op een andere manier te laten slapen. Niets lukt. Ook overdag is het een slechte slaper, hooguit 2x 20 minuten met veel moeite. Dit lukt alleen als ik hem inbaker en echt dwing om te slapen. Maar als hij helemaal niet slaapt lijkt hij de nacht over zn vermoeidheid heen te zijn en slaapt hij al helemaal niet. 's Nachts baker ik hem niet in. Echte honger kan het ook niet zijn s nachts, hij krijgt overdag genoeg. Tanden of krampjes is het ook niet, hij heeft het al vanaf 4,5 maand en ondertussen heeft ie wel al 4 tanden, maar het wordt nog steeds alleen maar erger. Als baby kon ik altijd trots vertellen hoe een lieve, rustige en goedslapende baby het was.. En nu.. nu is het net een 'grote' huilbaby. Er zitten nachten tussen dat ik maar 2 uurtjes kan slapen en dat terwijl ik soms hele dagen moet werken. Ik dacht dat het een periode zou zijn die wel over zou gaan, dat zegt iedereen ook, maar.. wanneer gaat het over dan? Het wordt dus alleen maar elke nacht erger! Eerst had ik in ieder geval nog de avond voor mezelf en werd hij pas regelmatig wakker na een uur of 0:00, maar nu is hij vanaf 19:00 ook al 3 keer wakker geweest. Pff... ik begin echt een beetje op te raken.
Ik geloof dat het een vicieuze cirkel is. Door het slechte slapen, wordt dit steeds erger. Mijn zoontje heeft althans die fase ook gehad. Het begon overdags en toen werd het 's nachts ook steeds erger. Het probleem zit hem er denk ik in dat hij niet zelf in slaap valt als hij wakker wordt. Alle kinderen worden meerdere malen per nacht wakker (ook tijdens de dagdutjes trouwens), maar slapen dan dus meestal snel weer in. Ik heb overigens helaas niet de ultieme tip voor je (ik heb mijn zoontje wel laten huilen) Je hebt de standaard tips als alle prikkels wegnemen, donkere kamer maken, ritueel voor het naar bed gaan, hem iets in bed geven (speen, knuffel of doekje) waar hij troost bij vindt, etc. Maar ik denk dat je het allemaal wel al hebt geprobeerd?
Heb je de 5 minuten regel al toegepast? Dus als je kleine helpt elke 5 minuten heen gaan en weer neerleggen en rustig zeggen dat hij slapen moet. Het is niet zo dat dit naar een paar keer heen gaan lukt het duurt vaak een paar dagen. Heb je een vast ritueel met naar bed brengen? Begrijp dat het ontzettend vermoeiend is helemaal als je de volgende dag nog moet werken.
Ja hij kan gewoon niet (opnieuw) zelf in slaap vallen. Terwijl dit nooit een probleem was! Hij moet gewoon aan de borst of bij je liggen en dan valt hij uiteindelijk wel in slaap.. En dan voorzichtig wegleggen. Laten huilen vind ik het nu te laat voor, dan had ik daar voor mn gevoel eerder mee moeten beginnen. Nu is dat niet meer eerlijk tegenover hem vind ik. Achteraf had ik dat misschien toch wel anders moeten doen. Maar eigenlijk weet ik niet of het zou hebben geholpen. Ik heb inderdaad al die dingen wel geprobeerd. Rond de 4,5 maand begon hij ook opeens de speen niet meer te willen. Hij leek door te krijgen dat dat niet de borst was en hij werd al driftig als ik er mee aan kwam. Dat heeft hij helaas dus nog steeds. Een doekje geeft hem alleen troost als hij wakker is, als hij moet slapen dan gooit ie dat doekje gewoon weer net zo snel door de kamer. Het begint sowieso opeens best wel een driftkoppie te worden. Aan en uitkleden begint heel moeilijk te worden, hij houdt zich helemaal stijf en wordt heeeel boos. Zo ook als ik hem dus wakker in zn bedje leg. Ik snap het niet, want dat zat er eerder helemaal niet in.. Het ging allemaal zo goed... Pff.. zoveel kinderen meegemaakt, had niet verwacht dat het met je eigen kind zo anders zou zijn
Ja die 5 minuten regel al een keer ruim een uur gedaan, maar toen was ik het zo verschrikkelijk zat.. en hij was zo overstuur en stikte er bijna in... Dus uiteindelijk toch maar weer gepakt en aan de borst gelegd.. :S Ik haalde hem er 's nachts nooit uit, want ik was al bang dat hij dan daar aan zou wennen. Maar ja, als ie dan om 4:00 nog niet sliep won mn oververmoeidheid het van me... :S En ja we hebben een vast ritueel... Momenteel wordt hij meestal rond 18:00 al moe. Ik probeer daarom rond 17:30 te eten, nog even spelen, dan rond 18:15 (of eerder of later, ik zie wel wanneer hij moet begint te worden) krijgt hij nog een fles beneden op de bank. Dan merk ik of hij moe wordt en gaat hij mee naar boven. Daar verschoon ik hem en kleed ik hem om. Dan doen we samen de gordijnen dicht en hij krijgt op zn kamertje de borst (bedoeld als laatste voeding, maar ja niet dus haha). Dan leg ik hem slapend in bed. Ook geprobeerd hem wakker in bed te leggen, maar dat werkt dus niet.
Heel moeilijk dit. Onze dochter heeft ook vanaf 6 maanden precies tot 7,5 maand elke nacht veel gehuild. Laten huilen is het enige wat ik niet heb geprobeerd, ik kon het gewoon niet aanhoren en niet opbrengen. Ik heb haar altijd bij me genomen, getroost, terug in bed gelegd en soms ging dat goed. Soms gaf ik haar iets te drinken en als dit allemaal niet hielp liet ik haar tussen ons in slapen om zo zelf ook nog wat te slapen. En opeens, van de ene op de andere nacht, was het echt opeens voorbij! Nu slaapt ze weer elke nacht van 20-8u...soms moet ik er 1x uit voor de speen maar daar heb je ook alles mee gezegd, ik heb geen idee hoe het kan maar opeens sliep ze weer door. Als jij alles al hebt geprobeerd en jij voelt je er goed bij dat hij bij jou slaapt, doe dat dan. Ik heb ook heel veel commentaar gehad op dat ze tussen ons in sliep, maar wij voelden ons daar goed bij en ik geloof zelf niet zo in laten huilen...ieder zijn ding, ik kan er niet mee omgaan denk ik. Veel sterkte, ik weet dat het zwaar is, zeker als je moet werken, dat was hier net hetzelfde (wij hebben een eigen bedrijf). Succes, geef het de tijd en doe waar jij je ook goed bij voelt!
Hier was dat ook de tip van het CB... lekker stom, ze vroegen verder helemaal niet door en ik ben inmiddels wel wijzer. Thirza had hier last van een KMA en nu we dat onder controle beginnen te krijgen, komen de nachten ook tot rust. (Laatste nachten weer even niet, maar nu zijn het 2 tandjes en 4 kiezen die doorkomen, dus dan mag het ook ff ). Maar wat ik daarmee wilde zeggen was vooral: heb je medische oorzaken uitgesloten? Dat stijf houden/overstrekken vind ik zelf geen geweldig teken... en zeker omdat hij het pas na 4 mnd is gaan doen, (was hier dus ook). Als ik je dan verder nog een tip mag geven: maak eens een overzicht van zijn ontwikkeling, hoe de nachten verliepen, hoe hij overdag was en alle belangrijke gebeurtenissen ook in dat overzicht, alles op chronologische volgorde. Misschien dat je dan ergens een verband mee gaat zien... En we hebben een clubje van slapeloze moeders Onder algemene clubs... wees welkom, zou ik zeggen!
Wat vervelend zeg! Kan me erg goed voorstellen dat je op bent. Wij hebben ook zo'n periode gehad (gelukkig maar heel kort). Ik ben ook niet van het laten huilen. Op internet heb ik veel info gevonden over de gevolgen van het laten huilen (als een kindje echt helemaal overstuur is). Ook ben ik een boek tegengekomen. "Lekker slapen zonder huilen". In dit boek staat beschreven hoe je een goed ritme in het slapen van je kleine kunt krijgen. Je moet ook een slaapboek bijhouden. Maar om het kort te houden, echt een aanrader dat boek! Ik hoop dat je er wat aan hebt. Want het is gewoon erg vervelend!
Ik laat mijn zoontje (9 maanden) ook bijna nooit huilen. Kan het ook niet opbrengen. En hij slaapt ook slecht, en nog slechter sinds er tandjes komen. Ik troost hem , neem hem bij ons in bed als het echt niet gaat in zijn eigen bedje. Overdag ook een slechte slaper geweest, maar dat gaat nu wel beter. Maar kom meeschrijven bij de club van slapeloze moeders, zoals Rozemarijke zegt. Je vindt er in elk geval veel steun en misschien wel tips!
Is het misschien de kou wat hem eerder wakker maakt? Heb je dat al geprobeerd? En wat je ook kunt proberen is om naast hem te gaan zitten. Niet de kamer verlaten, maar tegen hem praten, zingen, aaien, handje vasthouden. Laten zien dat je er bent. En anders afbouwen? Steeds beetje minder geven?
Hier nog zo'n beebje. Ze sliep tot 3 weken geleden ook niet door en wilde 's nachts alleen nog maar verder slapen als ze aan de borst had gedronken. Ook ik kreeg te horen.."laat haar maar huilen" en "ze is verwend" Op het cb heb ik het er met de wvp over gehad en zij zei me dat ze niet verwend is maar dat het gewenning is. Ik ben de kiekeboe methode gaan toepassen bij haar en langzaam ging het steeds beter. Eerst moest ik er nog uit om haar een speentje te geven, maar na 1,5 week sliep ze door. Ze slaapt nu van 20.00u tot 5.30/6.00u