Hai meiden, Ik vroeg me af of het normaal is waar ik 'last' van heb.. Ik ben op het moment bijna 34 weken zwanger en mijn hele hoofd bestaat uit babyzaken. Het is zelfs zo dat ik niet meer kan nadenken over wat ik zal gaan koken als er vrienden te eten komen.. Ik heb gewoon geen inspiratie..! Ook merk ik dat ik eigenlijk geen zin heb in sociale contacten met vrienden en familie. Ik wil het liefste me terugtrekken in mijn zwangerschapscocon.. Hebben meerdere meiden last hiervan? Liefs Chocotof
Yep..... maar ik ben zelfs ook niet met babyzaken bezig eigenlijk met niks... ja chagerijnig zijn... VERSCHRIKKELIJK. Ik irriteerd me als mensen aandringen om af te spreken etc. Ik heb gewoon nergens zin in en vergeet alles. Jeetje wat zit ik te klagen... Ik heb gister en vandaag echt slechte dagen. Ik hoop dat het morgen beter gaat en ik weer wat positiever ben hahahahaha
Dat herken ik wel ja! IK noem het ook altijd mijn coconnetje . De vorige x had ik het ook, zelfs zo erg dat ik een traumatische ervaring tijdens mijn zwangerschap pas een aantal maanden na de geboorte van mijn dochtertje begon te verwerken, daarvoor zat ik heerlijk op mijn roze wolk! Ik denk dat het echt een functie heeft hoor, het beschermt je gewoon. Dus niks van aantrekken en in je cocon kruipen .
Ohhh!! Ik herken het zooo! Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Bloedchagerijnig kan ik zijn en dan denk ik; rot op, laat me met rust!! Daar voel ik me dan weer min of meer schuldig door omdat anderen het vaak goed bedoelen. Zal wel een hormonale kwestie zijn?
Ja ik herken het ook helemaal! Sociaal contact hoeft voor mij ook niet meer zo... ben gewoon allemaal maar bezig met onze baby die gaat komen....
Ik herken het ook wel. Kan ook alleen maar over zwanger en babies praten. Moet mezelf hier echt wel een beetje in remmen, is voor anderen natuurlijk niet altijd leuk. Ik spreek wel expres af met vrienden, omdat ik toch nog wel een beetje onder de mensen wil zijn en me niet helemaal af wil zonderen.
Ik trek me niet helemaal terug maar ik merk wel dat ik onwijs behoefte aan rust heb. Geen gezeur om me heen enzo.. niet met mij bemoeien, laat mij maar lekker keuvelen hihi. Ik kan me trouwens ook mateloos irriteren aan dingen.. vaak ook onterecht maar ik weet het ook van mezelf dus ik probeer er wel op te letten. Maar ik zou dus echt al uit mijn dak kunnen gaan omdat mijn schoonmoeder een plant anders terug had gezet :x
Ik herken het niet. Heb wel momenten dat ik roep van laat me met rust maar dat heb ik altijd al gehad, dus het is meer voor mezelf dan. Ook ga ik nog graag de deur uit en ben ik blij dat de meeste vrienden die langskomen mannen zijn. Na een hoe gaat het met je en alles goed met de baby hoeft het dan niet zo nodig meer over zwangerschap en babies/kinderen te gaan.