Lieve meiden, Ik (24) heb een jaar lang een relatie (met ook een break up van 4 maanden) met M (23). M en ik zijn diep verbonden maar hebben ook de grootste ruzies. Hij is iemand die heel erg in het negatieve blijft hangen en overal het negatieve van in ziet de laatste tijd. Kort geleden hebben wij (eigenlijk hij, ik moest er maar mee dealen) besloten het beter is geen relatie meer te hebben. Echter, blijft hij mij wel gewoon zien en benaderen alsof we een relatie hebben. Situatie is precies hetzelfde, zonder de "officiële" bestempeling en verantwoordelijkheid van een relatie. Hij zegt dat hij geen tijd heeft voor een relatie, studeert nu nog 3 jaar, wilt een eigen bedrijf opstarten en is obsessief bezig met sporten en voeding (al jaren). Ik zelf heb altijd wel een relatie met hem gewild, wat er ook is gebeurd ik blijf de goede kanten van hem zien. Echter was hij afgelopen maanden niet meer écht geïnteresseerd en bezorgd om mij zoals het hoort te zijn in een relatie. Dit maakte mij ongelukkig, onzeker, en minderwaardig waardoor ik steeds 'stress' veroorzaakte in onze relatie en hij daar niet mee om kon gaan. Naar mijn mening is dat uiten van gevoelens, maar hij ontploft nogal snel. Afgelopen week zijn we tot onze grote schrik er achter gekomen dat ik dus ongepland zwanger ben, 5 a 6 weken. Eerste 2 dagen is hij ontzettend lief geweest, zorgzaam en geïnteresseerd, zoals het eigenlijk hoort te zijn en wilde continu bij mij zijn en voor mij zorgen (nu ineens niet meer zo nu ik laat doorschijnen dat ik ik mij wel gelukkig voel). Dit liet mij heel goed voelen. Echter zegt hij het ene moment er voor mij en de baby te willen zijn nu en het andere moment er absoluut niet klaar voor te zijn en geen tijd te hebben voor een baby. Ik begrijp dan ook dat dit voor hem ontzettend moeilijk is en ook mijn ouders en zijn moeder proberen ons de realiteit in te laten zien. Hij ziet dus alleen maar de punten waarom het niet kan, ik zie alleen maar de punten waardoor het wél kan. Ik heb altijd gezegd dat als het mij zou per ongeluk zou overkomen, ik het nóóit zou weg halen. Toch heb ik deze optie de afgelopen dagen in mijn hoofd gehouden maar hoe meer ik daar over na denk, hoe bozer ik mij voel. Dat is niet wat ik wil.... Daarbij komt wel kijken, dat ik al een half jaar in de ziektewet zit omdat ik burnout was/ben. Tot op heden nog geen goede professionele hulp gehad maar ik wil er alles aan doen weer er boven op te komen. Dat wil zeggen dat ik nu misschien langzaam zou kunnen proberen te werken, alleen word ik natuurlijk nergens aangenomen wanneer ik meld dat ik zwanger ben... De relatie en zijn/mijn situatie zijn nu op dit moment alles behalve ideaal, maar ik ben al verliefd op dit kindje. Ik kan er niet aan denken het weg te moeten laten halen. Ik ben van mening dat er overal een oplossing voor is, en waar een wil is, is een weg. (Ex) vriend liet wel weten dat het een bijzondere happening is, en hij ooit wel kindjes met mij wilt maar gewoon weg niet nu.. Hij was dus ook gister niet zo lief meer ineens wat het voor mij nóg zwaarder maakt. Heel lang verhaal, maar ik zou graag eens willen weten hoe jullie kijk in onze/mijn situatie is... Liefs, een toch wel in de wolken vrouw die wenst het de delen met de papa
Hey! Wat een jammere situatie.. in elk geval toch gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik kan natuurlijk niet oordelen over alles maar het lijkt me geen stabiele gezinssituatie. Je moet jezelf denk ik wel de vraag stellen of je het alleen zou aankunnen. Zowel mentaal als financieel ed.. want veel zekerheid biedt zijn gedachtengang niet jammer genoeg. Het is iets om bij stil te staan. wonen jullie samen ? En wat bedoel je met ee realiteit laten zien. Als je het kindje wil houden dan is dat alleen maar je volste recht. Maar kan je het de toekomst geven dat je zou willen geven ? Ik denk dat alleeb jij hierop kan antwoorden.. ik wens je wel veel succes met alles en met wat je ook besluit.. X
Lieve Shari90, Dankjewel voor je reactie. Stabiel is het ook niet, echter wil ik dit met hem doen óf ik doe het alleen. Financieel moet dit mogelijk zijn (kingebonden budget, kinderbijslag maken een hoop mogelijk voor mij). Wij hebben in het begin van onze relatie een half jaar samen gewoond, hij is toen langzaam bij mij ingetrokken en toen het mis ging weer terug gegaan naar zijn eigen woning. Sinds wij weer samen zijn is hij wel in zijn eigen woning gebleven. Met de realiteit in laten zien bedoel ik, dat onze relatie en mijn situatie niet stabiel zijn. Ik voel nu ik al mama 'ben' dat ik alles maar dan ook alles er aan zal doen dit kindje een goed leven en toekomst te bieden. Ik kom daarnaast ook uit een ontzettend warm en lief gezin die mij waar dan ook zullen ondersteunen. Klaar voor een kindje ben je nooit... in welke situatie dan ook. Is de situatie nu ideaal? Volgens mijn ouders en vriend niet. Maar wat is dan wel 'ideaal'? Wie zegt welke situatie 'ideaal' is? De samenleving? Er is een reden dat dit kindje er nu moet komen en ik wil dit ook ontzettend graag aan gaan...
Dan heb je eigenlijk je antwoord al meid. En als dat je gevoel is zou ik zeggen ga ervoor. De rest volgt wel, samen of alleen. Het feit dat je veel steun hebt doet ook al wonderen. En de realiteit, tja.. tegenwoordig is het nu eenmaal niet evident om nog kinderen op de wereld te zetten, met de huidige maatschappij en dergelijke.. ik zeg altijd, als je echt enkel je verstand gebruikt begin je er niet meer aan. Maar je hart denkt daar vaak anders over. Vandaar dat ik nu ook een zoontje van 7 weken heb Het komt wel goed!
Hoi Wat lastig zo een situatie en dan ook nog eens je hormonen! Heb je al een afspraak gemaakt bij de vk? Ik zou dat maar eerst doen en hem de mogelijkheid geven mee te komen (dus samen afspreken wanneer hij ook kan) Misschien doet dat dan toch wat met hem als hij het ziet? Verder zou ik in jou geval me terug in mezelf keren en doen waar jij je goed bij voelt zonder je iets aan te trekken van hem. Jullie relatie klinkt niet echt stabiel. Ik zou in jou geval eerst zorgen dat alles in orde is voor je baby en daarna kijken hoe hij er in staat. Zou er sowieso niet van uit gaan dat hij in beeld zal zijn (voorkom je teleurstelling). Misschien kan een maatschappelijk hulp je ook helpen bij het voorbereiden van alle zaken omtrent de baby (voor het geval je er alleen voor staat en geen steun krijgt van naasten) maar zou zeker je gevoel volgen en hoe ik jou verhaal lees heb je nu al liefde voor je ongeboren baby. Je zal veel spijt krijgen als je het weg haalt. Zoiets blijft je leven achterna en als je later kinderen gaat krijgen zul je hier veel aan terug denken. Ga dus niet uit angst snel een keus maken. Denk er goed over na, ga naar de vk (om zeker te zijn dat alles goed zit) en bespreek je situatie eventueel met haar. Veel sterkte en wijsheid!
Gefeliciteerd! Je klinkt super wijs, ik krijg het gevoel dat jij dit kan!! Ik zou de komende tijd niet gebruiken om werk te zoeken maar om mentaal alles op een rijtje te krijgen. Een baby krijgen is heftig, zeker alleen. Als jij zorgt dat je sterk bent dan kun jij die zorg aan. En als je kindje er dan is kan je op zoek naar een baantje om wat extra's voor jullie te verdienen... Maar je moet natuurlijk doen wat goed voelt voor jou. En wat je vriend betreft... als jullie bij elkaar horen dan komt het wel goed. Als jij besluit voor dit kindje te gaan dan komt er vast op enig moment voor hem het keuze moment of hij hier in mee wil gaan. Hij zal ook even moeten wennen! Succes met alles!
Hoi, Bedankt voor je berichtje! Afspraak met de verloskundige had ik al direct de dag nadat ik erachter kwam dat ik zwanger ben gemaakt. Deze staat vanavond gepland om 16.50... de papa gaat mee. Gister is het hoge woord bij hem maar ook bij mij eruit gekomen; hij kan én wilt het niet. Ik ben daarna in elkaar gestort omdat ik hem duidelijk maakte dat ik niet een deel van mijzelf kan vermoorden, dan zal ik niet alleen mijn kindje maar ook mijzelf verliezen.... en dat begreep hij gelukkig. We begrijpen elkaar. Wat betreft onze relatie, voel ik mij schuldig want hij heeft door onze problemen zoveel pijnlijke herinneringen aan mij (en ik helaas aan hem) dat hij mij eigenlijk het liefst zou vergeten en wissen... maar dat gaat niet, hij wilt er voor mij zijn. Wij houden ontzettend veel van elkaar maar op veel vlakken botsen wij zo hard.. ik heb een jaar lang keihard aan mijzelf gewerkt koste wat het kost om zo ook met hem om te leren gaan. Hij is 23... heeft veel mee gemaakt en komt niet uit een stabiel gezin. Ik kan hem niet kwalijk nemen dat hij niet weet hoe een stabiele relatie hoort te zijn (heb er zelf wel een van 6 jaar gehad en 3 jaar samen gewoond) en probeer mijzelf ook áltijd in zijn schoenen te plaatsen. Helaas is het daardoor wel een relatie geworden waarin ik meer geef dan hij... In ieder geval, heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik niks van hem verwacht maar geen andere keus heb dit te doen, samen of alleen. Hoop dat ik straks iets goeds krijg te zien bij de VK...
Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje!!!! Ja... dat heb ik het laatste jaar ook veel geroepen "Beleef zelf in deze tijd hoe moeilijk het voor mijn generatie is, dit gun ik mijn kinderen niet. Misschien wil ik ze toch niet..." Tot het dus gebeurd.. ik weet zeker dat wij met de juiste opvoeding wij onze kinderen beter kunnen "begeleiden" in deze tijden als het ware...
Dankjewel ik weet ook zeker dat ik dit kan, hoe moeilijk ook. Als dit is wat het leven mij nu op dit moment geeft, dan moet het zo zijn... Ik ga er alles aan doen mentaal sterker te worden (was al goed op weg).. voor mijzelf en het kindje even de versnelling stukje harder! Wat betreft werken, vind ik dat een zorg voor later.. nog nooit heeft iemand het niét gered! Betreft mijn vriend, vind het heel rot voor hem, maar ik kies nu voor het eerst in onze relatie voor mijzelf. Dit had ik met onze problemen al veel eerder moeten doen en dit is gewoon mijn keiharde les, net zo goed voor hem!
Heel veel sterkte! Wat een moeilijke situatie zeg. Maar als ik het zo lees dan kom jij er echt wel, ook als hij er niks mee te maken wil hebben. Goed, ideaal is het niet, maar dat is het wel vaker niet. Hopelijk is het vanavond goed bij de vk!
Lief dankjewel!! ideaal bestaat niet... als 1 of 2 mensen hun stinkende best doen en alles geven, zijn er toch altijd dingen die anders/beter kunnen!
Hey, Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap, en heel veel sterkte met je situatie.. Kan het zijn dat je (ex) vriend bang is? Het viel me op dat hij steeds zegt dat hij geen tijd heeft. Niet voor een relatie, niet voor een baby.. wel ontzettend intensief bezig met (en gericht op) zichzelf. Kan hij bindingsangst hebben? In ieder geval ben je super sterk en vind ik het heel mooi en moedig van je hoe je met alles omgaat!!
Hoi!! Dankjewel, en jij ook!!! Ja... dit klopt.. ik zie dit al langere tijd en hij weet het ook van zichzelf maar doet er helemaal niks aan. Hij zit zo in de knoop met zichzelf, hoe wilt hij dan met mij iets opbouwen? Ik kies nu voor mijzelf en heb hem ook duidelijk gemaakt dat ik niets van hem verwacht. Als hij er voor het kindje wilt zijn uiteindelijk, prima! Ook hij zal eerst keihard aan zichzelf moeten werken en ontdekken wie hij is en waar hij aan zichzelf kan sleutelen. Hij heeft in een jaar tijd mij heel veel over mijzelf geleerd en mijn ogen geopend, ben ik heel dankbaar voor. Maar nooit keek hij naar zichzelf, altijd bezig met mij en hoe ik kon veranderen. Tijd voor hem is nu gekomen!
Allereerst gefeliciteerd! Weet je, er zijn zo veel stellen die samen aan kindjes beginnen en toch uit elkaar gaan.. je kan dit! En wie weet hoe hij bij draait bij het zien van de echo of als de kleine er eenmaal is.. hoor je ook vaak! Ik hoop dat je vanavond een mooi beeld krijgt een ondanks de situatie kan genieten van je wondertje!
Ik wou alleen even zeggen dat ik je heel erg dapper vind. Dat je zelfs in een burn out alles nog zo helder voor jezelf op een rijtje kunt zetten en naar je gevoel durft te luisteren. Ik wens je alle goeds toe!
Wat een moeilijke situatie! Heel veel sterkte. Heftig dat je met een burn out thuis zit! Hopelijk krijg je psychische hulp want een kindje op de wereld zetten is niet niks. En al helemaal als je in zo’n lastig pakket zit. Als je veel steun hebt van je fam is het heel erg fijn! Als ik het zo lees zou ik niet teveel ervan uit gaan dat je ex ook maar iets gaat doen. Maar wie weet draait hij nog bij als het allemaal wat realistischer voor hem gaan worden. Echo’s ziet en ziet dat je buikje groeit. Ik heb de ervaring dat de relatie ook al is hij heel stabiel toch een flinke klap krijgt bij het krijgen van een kind. Je hele wereld veranderd namelijk. Succes vanavond bij de verloskundige en met alles. Sterkte en natuurlijk gefeliciteerd met de zwangerschap
Ontzettend lief berichtje! Het voelt zó ontzettend fijn om dit allemaal te lezen.. het maakt mij sterker... Op de echo bleek dat ik pas 4 weken en 3 dagen ben.. alleen een vruchtzakje zichtbaar over 2 weekjes terug en dan zou het embryootje en hartje zichtbaar moeten zijn!!! (Ex) vriend was mee en zei meteen toen wij naar buiten liepen; weet je.. als het kindje toch komt kunnen we maar beter het beste er van maken.... Vandaag weer een discussie gehad en ineens is hij weer nergens te bekennen. Hij blijft ook maar dagelijks herhalen dat hij er nu voor mij wilt zijn maar het niet echt kan... hij studeert nog en heeft nu nog vakantie.. daarna zou ik hem maar wekelijks zien? Van die rot excuusjes en beren op de weg steeds.. hij zegt dat hij er wilt zijn maar doet iets heel anders... Nu is het aan mij de keus of ik überhaupt nog contact wil, dit wel niet wel niet spelletje maakt mij dood ongelukkig...
Ik kan je hierin niet de juiste weg wijzen.. kies voor jou en je kleintje. Jouw hart zal je de juiste weg echt wijzen. Laat niemand dat voor je doen. En weet je.. is jouw hart bij je vriend en zijn hart bij jou.. wat bestemd is komt samen! Geef hem de tijd te wennen, paniek is er nu wat waarschijnlijk in zijn koppie om gaat. Dat is iets wat hij moet oplossen.. Jij hebt iets belangrijkers in je buik. ❤