Moet hier even wat van me afschrijven... Mijn man had heel erg gehoopt op een zoon en was best telleurgesteld toen ons kleintje een meisje bleek te zijn. Nu moeten jullie me niet verkeerd begrijpen: Ook dit meisje is bij hem meer dan welkom en daar zal hij ook een fantastische papa voor zijn, daar twijfel ik niet aan! Toch vind ik het lastig dat hij dat maar moeilijk van zich af kan zetten. Ik denk dat het van zijn kant komt, omdat hij 2 hele leuke neefjes heeft, waar hij helemaal gek van is. Mijn man is nogal een wildebras en zag het al helemaal voor zich om met zijn zoon in bomen te klimmen en kattekwaad uit te halen Herkent iemand dit en hoe is dat bij jullie gegaan?
Bij ons was dit niet zo, we hebben wel 2 jongens gekregen. Maar ergens kan ik het voor een papa wel voorstellen. Natuurlijk is hij blij met zijn dochter maar ik kan me voorstellen dat een vader een beeld voor zich heeft dat hij lekker kan stoeien en voetballen met zijn zoon. Je man is echt niet de enigste denk ik die zo denkt
Haha, hij ziet het inderdaad ook al helemaal voor zich dat hij met de barbies moet gaan spelen Ik ben er absoluut niet bang voor dat hij niet blij is met ons meisje, hij is ook ontzettend trots op m'n buikje en neemt me het liefst overal mee naar toe om het te kunnen showen Echt heel lief allemaal, maar toch voel ik me op de een of andere manier een beetje bezwaard. Misschien juist omdat ik op een meisje hoopte (omdat mijn overgrootoma pas is overleden en we een 4 generaties meiden hadden en die nu weer opgevuld wordt). Toch zou ik zelf helemaal niet telleurgesteld geweest zijn als onze meid toch een jongen bleek te zijn, misschien dat ik het daarom een beetje moeilijk vind...
Nee, geen herkenning. Hij zal het er mee moeten doen. Hij gaat straks echt wel inzien dat meisjes ook heel leuk zijn. Bij kindjes gaat het niet om geslacht, maar om karakter. Een jongetje kan ook een kindje zijn dat niet van bijv. wilde spelletjes houdt. Ik heb een neefje die heel gauw schrikt en dingen eng vindt. Onze jongens kan het vaak niet gek genoeg. Komt vast goed!
Hier was ik juist degene met de sterke 'voorkeur' en gelukkig had ik de mazzel dat ik mijn zin kreeg, maar ik kan me goed voorstellen dat het best even duurt om zoiets van je af te zetten. Ik weet niet of dit jullie laatste kind is, maar in dat geval is het helemaal begrijpelijk dat je man echt even afscheid moet nemen van zijn wens. Probeer zijn verdriet/teleurstelling te erkennen en te respecteren, zelfs als je het je zelf niet zo goed kunt voorstellen. Hij draait vanzelf wel bij, maar moet dit gewoon even een plekje geven... Ik kan me ook wel goed voorstellen dat het voor jou niet leuk is, hoor! Je wilt natuurlijk gewon dat jullie allebei even blij zijn enzo. Dat komt heus vanzelf wel! Sterkte
ik snap wel dat mannen graag een zoontje willen. daarom stond ik vreemd te kijken toen mijn vriend vertelde dat hij graag een dochtertje wilde. en het word ook een meisje.
Wat ons betreft is dit niet de laatste en ik heb laatst al een opmerking gemaakt 'we gaan gewoon net zolang door totdat we een jongen krijgen' Tot op zekere hoogte natuurlijk, anders zal je straks zien dat er hier 10 meiden rondlopen We willen allebei heel graag een stuk of 4 kinderen, maar 't is natuurlijk altijd afwachten of je die krijgt en of daar wel een jongen tussen zit he Ik ben blij dat jullie het allemaal begrijpen en het dus blijkbaar toch niet zo vreemd blijkt te zijn. Ik weet ook zeker dat hij zielsveel van ons meisje gaat houden, maar voor mij voelt het toch alsof ze een tweede keuze is.. Zal wel over zijn zodra ze geboren is denk ik
Ik weet zeker dat zodra ze er is en hij haar voor het eerst echt ziet, ruikt en voelt, dat hij dan helemaal om is en misschien zelfs wel vergeet dat hij een jongen had gewild. Dat komt echt wel goed! En ze is echt geen tweede keus, hoor! Wat ik al zei: zo'n gevoel kan gewoon heel erg sterk zijn en dat duurt even om opzij te zetten. Voor jou is het anders: jij bent zwanger, jij voelt je kindje al en 'kent' haar al. Voor je man moet dat allemaal nog komen. Dat scheelt ook wel, denk ik.
Hier hadden we de eerste keer allebij geen voorkeur maar als we mochten kiezen hadden we graag eerst een zoon en daarna een dochter zodat zoonlief later zijn zusje zal helpen haha... Dit was meer als grapje bedoeld hoor, maar we kregen wel ons droombeeld eerst een jongen en daarna een meisje. Nu hadden we geen van beide een voorkeur of wat dan ook we hebben immers van beide al 1 dus voor ons het gewoon leuk om te zien wie gelijk had. Ik gokte in het begin op een jongetje maar na een week of 6 sloeg mijn gevoel om en dacht ik een meisje en mijn vriend net zo alleen dan omgekeerd haha. Nu weten we wat we krijgen en is het mijn gevoel dat omsloeg toch wel een goed gevoel geweest. We krijgen een klein damentje erbij. Onze zoon had eerste een voorkeur voor een broertje en mijn dochter voor een zusje maar mijn zoontje is toch wel bij gedraaid hij is liever samen met papa de enige man in huis dus hij heeft nu liever een zusje dan word hij meer verwend haha geweldige gedachten he zo´n kind. We hebben besloten ze niets te zeggen zodat het voor hun een echte verrassing is wat de baby gaat worden dus ben benieuwd hoe ze reageren straks als ze de baby tezien krijgen.
Ach mijn man had bij de eerste geen voorkeur het werd een meisje...... Bij de tweede zwangerschap hoopte hij stiekum wel op een jongetje........maar het werd een meisje Bij de derde zwangerschap idem toch stiekem hopen op een jongetje.......maar........... We hebben nu drie dochters hij is er super blij mee. Zal me echt niet druk maken om zijn voorkeur, als het er eenmaal is dan zijn ze meestal helemaal om.
Ik denk dat mannen dat wel vaker hebben. Mijn man had het absoluut niet. Wij dachten ( geen voorkeur) 100% zeker dat het een meid zou worden en waren ook verrast toen het dus een jongen bleek te zijn. Wat mijn man toen direct zei was: Goh je hebt geluk jongens trekken het meeste naar hun mama. En meisjes zijn meestal , niet altijd natuurlijk, papa's kindjes dus erg leuk voor je man
Dat wilde ik net zeggen: meisjes trekken toch veel meer naar papa? Mijn vriend wil ook graag een zoon maar we weten niet wat het wordt (ik wilde het niet weten). Ik denk ook niet dat het straks uit zal maken als de kleine er eenmaal is.
mij vriend had ook een voorkeur naar een jongen maar het eerste wat die zei toen we wisten dat het een meisje is...zie die ohhh dochters trekken altijd naar de vader toe haha denk dat de meeste mannen in de eerste instantie wel een voorkeur hebben naar een jongen..
Komt vanzelf goed. Ik was vroeger echt een meisje-meisje en kon me ook niet voorstellen dat ik 'later' achter een bal aan zou rennen bij een zoon. Ik zag me meer als een meisjes moeder. Met poppen spelen. Tijdens mijn zwangerschap had ik geen voorkeur. En nu ik een zoontje heb ben ik enorm blij. Ik zou niet anders willen. Ik vind het heerlijk om met hem te dollen en met de auto's en bal te spelen. Opeens vind ik meidendingen ook enorm tuttig. Ik denk dat het gewoon het beeld is van wat jongens en meiden doen. En wat een voorganger al zei, er zijn ook jongens die van poppen houden en niet van ballen en meisjes die in bomen klimmen en geen rokje aan willen. Uiteindelijk maakt het geslacht niet uit. Het is jouw vlees en bloed en je zal er oneindig van houden.
Ik denk niet dat je het moet zien als 'tweede keus'. Hij hoopte op iets en dat blijkt niet uit te komen, dat voelt als een teleurstelling. Maar dat wil niet zeggen dat hij niet blij is/kan zijn met iets anders. En hij heeft nog ff om te bedenken hoe geweldig een dochter wel niet is he. Hier is het trouwens echt zo: mijn zoontje is 1 en al mamamamamama! en mijn dochtertje strekt dr armpjes nu al uit naar papa. Mama vind ze prima, maar papa is geweldig!
Man belde net naar huis (is naar de muziekvereniging) om te vertellen dat iemand haar pasgeboren dochtertje had meegenomen. Hij vond het zo leuk en zei dat hij er steeds meer naar ons kindje uit gaat zien! Toch weer een geruststelling, vond het zo lief dat hij daarover belde Ik weet ook wel dat hij er heus hartstikke blij mee is, maar die hormonen af en toe maken het wel lastig
mijn man had ook een enorme voorkeur voor een jongen en heel zijn familie voorspelde ook dat ik een jongetje zou krijgen.. toen kwam de 20 weken echo haha het werd een meisje(ik had gelijk want ik zei al vanaf t begin het word een meisje, begon wel op een gegeven mometn te twijfelen, omdat iedereen zei dat het een jongen werd) hij was een dagje een beetje "teleurgesteld", maar nu onze dochter er is is hij hartstikke trots hoor. er kwam zelfs vorige week een "eigenlijk is een meisje toch veel leuker want die jurkjes zijn zo schattig" ook lijkt mijn dochter enorm op hem.. dus hij is enorm trots.. ik denk dat ze uiteindelijk altijd trots en blij zijn.. want het is toch hun "eigen" kind! of het nu een jongen of een meisje is
hier hetzelfde, manlief heeft er echt aan moeten wennen dat onze dochter een meisje werd (was echt teleurgesteld). Nu is ie stapel gek op zijn prinsesje hoor, wil dr niet meer inruilen. Ze kunnen heerlijk samen stoeien. En nu krijgen we een jongen. Dus hij is blij. Ik had een tweede meid net zo leuk gevonden.
wat ik wel heel grappig vind is dat iedereen het goedpraat als een man een voorkeur heeft... maar open maar eens een topic over een vrouw die een voorkeur heeft... dan krijg je alleen rotte reacties...