Even op zoek naar herkenning Ik heb bijna de hele kraamweek huilend doorgebracht. Voornamelijk vanwege de bevalling. Ik vond het zo'n indrukwekkende ervaring! Morgen is mijn dochter 2 weken oud en inmiddels gaat het stukken beter, hoor. Af en toe nog een huilbuitje.. Wie herkent dit?
Ik herken het!!! O ik heb zoveel gejankt aan't begin! Kreeg onverwachts een keizersnee, ZL wilde niet drinken, lag uren te huilen... was snel van de roze wolk af hoor! Maar 't komt allemaal goed, nu zijn we helemaal gewend en genieten erg van ons mannetje..
Ik huil af en toe. Hoofdzakelijk puur van geluk en uit dankbaarheid. Maar ook omdat je met zo'n ukkie extra bewust bent van hoe kwetsbaar het leven is.... Xxx
Hier hetzelfde en zon moment dat je bewust wordt dat zon kleintje totaal van jou afhankelijk is! Huilen of je alles wel aan kunt
Haha dat heb ik nog steeds. Als ik op bepaalde momenten naar de ze kijk,of als ze zowat in me kruipen om te knuffelen. Ja dan heb ik altijd tranen in mijn ogen hoor.
Herkenbaar!!! Ik vraag me alleen af of het ooit nog over gaat (ik heb de afgelopen maanden meer gehuild, dan in mijn hele leventje )
Oh fijn dit topic. Ik ook veel kraamtranen na spoedkeizersnede....wordt er gek van!! Wanneer neemt dit af?????
ik heb het bij mijn eerste twee niet gehad, nu ontzettend veel. Gister zei mijn oudste: niemand vind mij meer leuk, ik ben niet meer gestopt, hun leventje veranderd ook zo erg..
Ik had 2 maanden kraamtranen maar ze gaan uiteindelijk weg hoor Bij mij kwam dat voornamelijk omdat Jarne nog 4 weken in het ziekenhuis verblijf door zijn vroeggeboorte.
Ik had het de eerste week. Vooral als ze niet bij me was. Ze is geboren dmv een keizersnede waardoor je als moeder zijnde afhankelijk bent van anderen.Vreselijk!! Na een week kon ik zelf weer het 1 en ander doen. Maar zo nu en dan ontsnapt er nog een traantje hoor....
Zou bijna gaan huilen van deze topic (grapje) Hier vreselijk last gehad van kraamtranen en echt alleen de eerste week heel erg heftig. Ik huilde serieues om alles en kon soms gewoon niet stoppen. Dacht echt dat ik er nooit meer uit zou komen en dat het gedaan was met mijn vrolijke ik normaal ben ik niet zo'n emo persoontje namelijk. Gelukkig na een week toen ik eenmaal weer naar buiten ging, ging het al snel een stuk beter. Nu nog wel last van tranen maar dat is meer om mijn allessie omdat ik gewoon zo trots ben dat ik zijn moeder mag zijn
Weet niet of het ook bij de kraamtranen hoort, maar de eerste week na de bevalling heb ik wel een paar keer traantjes moeten laten als ik aan mijn schoonmoeder dacht.... Zij is vorig jaar overleden aan longkanker op 54 jarige leeftijd. Ze was zo ontzettend gek met onze oudste zoon en het doet me zo'n pijn dat ze haar andere kleinkinderen nooit meer zal mogen ontmoeten.. (schoonmoeder was echt een lieverd..) Maar verder geen kraamtranen gelaten
Heb de ogen uit m'n kop gejankt de eerste week haha. Nu is m'n dochter inmiddels al 13 maanden dus ik functioneer weer normaal .
Ik weet in mijn geval niet wat kraamtranen zijn geweest en wat niet. De eerste week na de bevalling heb ik veel gehuild omdat iedere dag gewoon zó veel onzekerheid met zich meebracht en zoveel zorgen. En het niet thuis hebben van je kindje e.d. brengt gewoon heel veel verdriet met zich mee. Na die week is ze overleden....en tjah, de tranen worden er niet echt minder op natuurlijk! Jank me iedere dag een ongeluk.....
Meid, ik heb weken gebruld.....de verantwoording, verwerking van de bevalling (hoewel deze super goed is gegaan), kloven niem maar op.... Huulen om negatieve gevoelens, huilen van de kleine, maar ook posutieve tranen van geluk en dankbaarheid