Op het moment ben ik 1 grote frustibom... 5 maanden geleden ben ik bevallen. Na +/- 8 weken daarna hadden we weer een keertje sex... Van mij had het allang eerder gemogen, maar goed..ik denk dat die 'open wond' nog te vers op zn netvlies stond waardoor hij het nog niet aandurfde. OK dacht ik. Dat kan. Is ook niet niks voor een man om dat te zien. Op het moment nadat we het dan hebben gedaan, geef ik echt aan van goh wat fijn is het toch en dit zou ik wel vaker willen en dat ik het echt nodig heb om me gelukkig te voelen. Ook geef ik hem complimentjes etc. Ik dacht dat die hints wel zouden leiden tot vaker dan 1 x per 2 weken... Hij weet ook dat ik het liefst om de dag zou willen. Maar hij heeft gewoon bijna nooit zin. Ik denk dan, dan MAAK je maar een keertje zin..maar nee, dat heeft ie nog nooit gedaan. Er zijn al heel wat gedachtes door mn hoofd gegaan, heb zelf vaak het initiatief genomen, maar nadat ik een paar x moest stoppen terwijl ik net zn je-weet-wel in mn mond had...ja dan voel ik me enorm afgewezen. Welke man wil zich nou niet gewoon ff oraal laten helpen daar beneden ? Ik snap het niet hoor. Ja, heb echt geen zin zegt ie dan. Nou dan ga ik heel gefrustreerd slapen en voel ik me rot. Heb er al over gepraat met 'm...hoe en waarom. Toen liet ik me in het begin afschepen met "het komt wel weer goed, ik heb gewoon niet zoveel zin" of "Maak er toch niet zo'n punt van". Een volgende keer wil ik er weer over praten, maar dan wordt het een te geforceerd iets en voelt ie zich weer onder druk gezet en dan gebeurt er HELEMAAL NIETS. Ja, en IK zit ermee. We zijn nu bijna 2jr samen, zijn verder heel happy, het is echt een lieverd en een superlieve papa voor ons dochtertje, heeft alles voor ons over..alleen tsjaaaa die sex hè !? In het begin van onze relatie was ie ook niet méga-actief in bed, toen stond ik er soms al eens van verbaasd als ie eens een keertje niet wilde. Maar ik vond het heel belangrijk dat ik nu eens een keer een "normale" en vooral betrouwbare vent had. Dat stond op 1. Nu merk ik weer aan mezelf hoe belangrijk ik sex ook alweer vind. Ik hoef bij hem niet bang te zijn dat ie vreemdgaat..daar durf ik mn handen wel voor in het vuur te steken. Dat is dus fijn. Alleen begin ik aan mezelf te twijfelen, ik heb ook zo mn behoeftes en solosex verveelt ook. Bij eigenlijk alle exxen van me hoefde ik maar iets te doen en poinkkkk hij stond alweer. Nou, ik kan nu op mn kop gaan staan bij wijze van, maar nee hoor... Daarnaast moet er nog een kilootje of 5 af bij mij, hij heeft gisteraaf zelfs gezegd (ja heel voorzichtig, ook omdat ik er om vroeg) van ja niet om het één of ander maar van je kont mag nog wel ietsje af.... Heb stiekum potje liggen janken. Voel me er echt onzeker door en denk nu dat als ik straks mn oude lijntje helemaal weer heb ik misschien beter kan verleiden en dan ons sexleven weer een beetje normaal zal worden ?! Ben opt moment toch nog wat ontevreden over mezelf dat ik nu aan mezelf begin te twijfelen ! Herkent iemand dit, of heeft er iemand een goed advies ? Alvast bedankt xxx
Ik ken je probleem, ik heb er ook nog geen oplossing voor gevonden Van mij mag het ook wel wat vaker. (Edit: ben trouwens niet onlangs bevallen hoor, maar zag je berichtje bij onbeantwoorde berichten)
Ik denk niet dat het verschil maakt als jij je oude figuur weer terug hebt. Bij ons is het hetzelfde. En het ligt bij ons ook aan hem. Hij is altijd moe of moet iets anders doen, of is televisie aan het kijken of weet ik wat. Nu is er bij ons wel meer dat niet goed zit. Maar ook voordat dat allemaal speelde was er bijna geen seks meer. We hebben dit jaar helemaal geen seks meer gehad en ik ben ook gestopt met het proberen. Dat heb ik hem ook gezegd, ik zei je hebt me nu vaak genoeg afgewezen daar heb ik geen zin meer in het moet nu van jou afkomen. Hij heeft ook dooddoeners als dat komt wel weer en weet ik het. Ik snap het ook niet, ik heb seks ook nodig. Maar het fabeltje van mannen willen altijd en vrouwen hebben altijd hoofdpijn is in ieder geval niet waar.
Bij ons is het precies andersom. Ik weet natuurlijk niet waarom je vriend niet wil, maar hier heeft het niks te maken met aantrekkelijk vinden hoor. Als ik je een tip mag geven: aandringen werkt (bij mij in elk geval) juist averechts en zin maken doe ik ook niet aan hoor. Gaat het me juist alleen tegenstaan.
hmmm wil alleen even wat zeggen over de zin "dan maakt hij maar een keer zin" hiervan krijg ik dus echt de rillingen over mijn lijf. Als een man dat zou zeggen zou het zeer vrouwonvriendelijk zijn. En als mijn man dat tegen mij zou zeggen kreeg hij helemaal geen sex meer. Soms heeft mijn man geen zin, soms ik niet, geen probleem. Dat kan gebeuren en daar hebben wij beide respect voor. Ook toen ik onlangs 2 maanden geen zin had zei hij er niks van...
Alsof ie het aangevoeld heeft, sprong ie gisteravond meteen op me. Typisch. Dacht nog van, zal ik nou eens zo doen van nee ik heb geen zin en laat me met rust..maar ik vond het veel te fijn dat ie me weer eens aanraakte. Dank voor jullie reacties. Inderdaad aandringen werkt zéker averechts.. I know. En met zin maken, bedoelde ik meer van help de ander eens een keer als hij/zij "omhoog" zit. Kleine moeite. Heb ik in het verleden bij mn ex ook wel eens gedaan, dacht ik ach...ik doe hem er een plezier mee. (maar die wou echt vaker op een dag en soms stond mn hoofd er niet naar) Dus ik ben echt geen botterik van huppakee je maakt maar zin om te sexxen...(wou ik nog ff kwijt). Klopt trouwens ook dat we gewoon bijna niets meer samen doen.. We hebben het allebei hartstikke druk. Verschil is ook dat ík sex als ontspanning zie, ook al lig ik 's avonds hartstikke moe in bed.. Zijn libido is ook gewoon heel laag denk ik. Je kijkt toch naar je ervaringen en dan denk je dat een man met veel zin normaal is.. Afijn, de lente/zomer komt eraan..gaat alles weer een beetje kriebelen !
Ik hoop dat dit een grapje is want als je dat echt zou doen, dan maak je het probleem natuurlijk alleen maar erger
Ik ben anderhalve week geleden bevallen, met knip en ik vloei ook nog. Moet dus gewoon nog wel ff wachten, maar ik heb echt enorm veel zin om met mijn man te vrijen. Helaas, van hem komt ook totaal niets... Ik heb mijn oude figuur ook weer terug en ik dacht eerst dat hij dan wel weer zin zou krijgen ( tijdens de laatste maanden van de zwangerschap had hij ook absoluut geen zin) Maar nee hoor.... Niets... Ik snap er niets van en ben erg gefrustreerd, omdat ik er gewoon zo van zou genieten, als hij zou laten blijken, dat hij me aantrekkelijk en sexy vindt... Bah, ik baal als een stekker, weet niet wat ik moet doen...
neisha: misschien moet je gewoon geduld hebben? vind het al knap dat je zelf na 1.5 week na bevalling al zin hebt dat een man tijdens laatste maanden zwangerschap geen zin heeft is ook te begrijpen... hij ziet je lichaam veranderen.. en dat kan minder opwindend zijn, ookal vind die jouw buik de mooiste buik op de aardbol. Of angst dat die beebje toch kan beschadigen... er zijn tig redenen voor. nu is het 1.5 week later... ik neem aan dat hij bij bevalling is geweest? dat kan een mega impact op hem hebben gehad.. ineens ziet hij jouw doosje niet meer als lusthonk, maar associeert hij het met pijn, bloed en geboorte van de kleine... dat is iets dat hij even verwerken moet. zeg het hem gewoon... kruip tegen hem aan, knuffel hem.. dan zal je zien dat hij het over tijdje weer los van elkaar kan zien en dan komt het vrijen ook weer terug.
Pfff...ik mag nog 20 weken voor ik beval, maar dít soort verhalen zijn voor mij dan ook een reden om te zegge"n, dat hij NIET mag kijken naar "de doos"tijdens de bevalling. Het lijtk me werkelijk zo'n libidokiller. Hij blijft maar lekker bij het hoofdeind staan, denk ik maar. En dat mijn lichaam misschien wel nooit meer de oude wordt, tja..dat kan. ik mag toch hopen, dat zin om te vrijen niet alleen komt van een mooi lichaam, maar ook juist van de band die je samen hebt. Meiden..succes ermee!
of hij nu bewust kijkt ja of nee dat maakt niet zo heel veel uit het is ook een deel mentaal (het idee dat er een kindje doorheen is gegaan) en helemaal niet kijken is vrij lastig je ziet per ongeluk toch meer dan je lief is soms hahah na anderhalve week vind ik zoiezo niet erg slim of erg spreken van geduld ik zou veel meer met mijn pasgboren kindje bezig zijn ipv seks maar goed dat ben ik...
Ja, Limmeke en Imd jullie hebben ook wel gelijk. Anderhalve week is niet echt lang na de bevalling en ik zal mijn man ook wel wat meer tijd moeten geven... Maar goed, ik had zelf ook nooit gedacht, dat ik al zo snel zin in sex zou hebben, maar het is echt zo... Tja, geduld is een schone zaak, maar ik hoop echt, dat mijn man er ooit weer zin in heeft. Ben heel erg bang, dat het allemaal ingeslapen is tijdens de zwangerschap en nu na de bevalling, het niet meer terug komt...