Sinds kort heeft onze jongste denkbeeldige vriendjes.. Het begon met Bot, een jongetje, en die luistert niet naar haar zegt ze. We hebben het gewoon maar laten gaan, we dachten dat het wel over zou gaan. Maar nu zijn er 2 bijgekomen, en daar heeft ze constant ruzie mee! Zit de hele dag te mopperen en boos te doen tegen ze! Hoe gaan jullie daar mee om? Laten jullie het gaan, tot bepaalde hoogte? Ik weet even niet zo goed wat ik er mee moet. Aan de ene kant is het wel grappig, maar het is af en toe ook wel eens vervelend!
mij lijkt het niet goed als er meerdere bij komenik akn je niet helpen maar zou het wel goed in de gaten houden.
Hier hebben we Wuppie, die woont in Engeland en ze belt er regelmatig mee. Gelukkig geen ruzie met Wuppie, ze heeft mogen elkaar wel. Ik roep dan dat ze de groeten moet doen als ze met hem belt .
Misschien iets om eens te overleggen met je huisarts of het CB? Ik zou het ook wat vreemd vinden idd... Verder geen tips, sorry
Mijn jongste heeft er ook 1, die heet jantje Die gaat overal mee naar toe, soms roept ze ineens heel hard tegen me, en als ik dan vraag wat er is, dan zegt ze, je zit bovenop Jantje. Ik laat het gewoon gaan. in haar beleving is hij echt, en hoe harder ik ga roepen dat hij niet bestaat, des te erger gaat zij er tegenin. Tegenwoordig merk ik wel, als er iets kapot is gemaakt of ze is stout tegen mij, dan zegt ze dat moest van jantje. Dat is heel slim, want dan krijgt zij niet op dr kop....denkt ze Het is de ene keer minder dan de andere keer, van de week hoorde ik haar ineens zeggen, nee jantje dat vind ik niet leuk, toen keek ik om de hoek en was ze echt met jantje aan het praten Maar het is er altijd maar 1, en als het er meer zouden worden en ze zou er mopperend en boos tegen praten zou ik proberen met haar te praten waarom ze zo boos op ze is. Hoe oud is ze eigenlijk? ik las het al
Ik zou daar toch even mee naar het cb bellen. Mijn dochter zag ineens een kat in de huiskamer, het beest was blauw en niet lief. Ze durfde op een gegeven moment de hoek van de kamer niet meer langs, want daar zat de blauwe kat. Toen heb ik het cb gebeld, die zeiden, even aankijken en geen aandacht meer aan besteden, als ze meer denkbeeldige dingen gaat zien en daar ook veel mee praat, dus in zichzelf praat, even terug bellen. Tis hier vanzelf over gegaan, soms doet ze alsof ze hem ziet maar dan zie ik aan dr gezicht dat het "nep" is, terwijl ze eerder echt bang was.
Ik zou me er niet teveel zorgen over maken. Het is een fase en het gaat echt weer voorbij. Wij hebben hele volksstammen aan tafel gehad en nu hoor ik haar nauwelijks meer praten over haar vriendjes. Het hoort ook echt bij de leeftijd. Het ene kind heeft het wat extremer dan het andere. Ik ging er soms in mee, en soms niet. Echt, het waait wel weer over!
Misschien vindt ze het fijn om tegen iemand te mopperen of boos te zijn? Een fantasievriendje is dan lekker veilig. Ik zou me er niet te druk om maken, zou er niet super in meegaan maar het ook niet stellig ontkennen. Je zou ook eens met haar erover kunnen praten. Dat als zij ze niet leuk vindt, ze ze ook weg mag sturen etc.
Hier heeft onze zoon een denkbeeldig vriendje.. Jort.. Hij belt altijd met hem en dan bespreekt die de hele dag door, wast die heeft gedaan. Ik denk dat het bij hem een soort van verwerking van de dag is.. Tja lastig.. het hoort wel bij deze fase... maar als ze ruzie dus echt stemmen in der hoofd heeft is wel weer wat anders.. Even aankijken of ze zelf er last van begint te krijgen(onrustig, niet meer rustig kunnen spelen, slecht slapen enz). Dan zou ik even ha of cb bellen
Dank jullie wel voor de reacties!! Ik hou het maar gewoon een beetje in de gaten, ze slaapt verder wel goed, en kan ook wel rustig spelen. Ik zal wel even met haar praten om te vragen waarom ze zo boos is. Als ze er verder last van gaat krijgen, bel ik wel even het cb. Wel grappig te lezen dat er zoveel kinderen denkbeeldige vriendjes hebben! (zolang ze lief doen haha)
Heel veel kinderen hebben denkbeeldige vriendjes. Ik zie het op mijn werk (kdv) ook heel veel. Je hoeft je niet druk te maken dat het er nu 2 zijn, kinderen fantaseren wat af en het kan ook echt flink bij ze leven (je kan ze zelfs over fietsen of op ze gaan zitten, oh oh.. wat een drama's ik daar wel niet over mee heb gemaakt.. zelf zie je ze natuurlijk niet maar de kinderen kunnen compleet in paniek raken), wij hebben altijd geleerd het kind hierin serieus te nemen. Ook met spoken, ik las een stukje van een blauwe kat. Je kan zo'n kat samen gaan vangen en het samen buiten zetten en tegen de kat zeggen én nu nooit meer terug komen kat! Ik heb het een keer gehad met een jongentje die niet meer bij ons durfde te komen vanwege een spook op de groep. We hebben hem toen samen gevangen en in de prullenbak gestopt maar hij was er nog niet gerust op dus toen hebben we de vuilniszak buiten in de grote container gegooit, toen was het klaar. Zelfs bij mijn 10-jarige dochter heb ik het advies van haar psychiater (ze heeft gedragstoornissen) gekregen om de monsters die onder haar bed zitten samen te verjagen, het schijnt dat ze zelfs op die leeftijd nog denkbeeldige vriendjes kunnen hebben en last kunnen hebben van monsters/spoken.
ik liet het gaan. niks mis met een beetje fantasie op deze leeftijd. fantasie is zelfs heel erg belangrijk voor de ontwikkeling. het wordt iets anders als het een kind duidelijk belemmerd omdat ze echt in het hoofd zitten en ze daardoor wellicht slecht gaan functioneren in slapen eten en in de omgang met anderen. maar zoiets komt zelden voor denk ik. de een speelt met poppen en doet zo rollenspellen, de andere met fantasievriendjes, weer andere met auto's en hangt hele verhalen op.
Pfff lastig zeg zou het niet precies weten, ik heb hier wel eens een krokodil uit het raam moeten gooien (die zat onder het bed en wilde niet weg dus maar even zelf aangepakt hihi) maar verder nog niet echt hier gehad dus lastig ik zou met het CB of je huisarts even over hebben, klinkt een beetje teveel van het goede zeg maar.... Hier lagen ze trouwens dubbel toen ik dat deed (ikzelf ook wel een beetje maar moest natuurlijk serieus zijn )
Ik ben ook gedragswetenschapper en zou dit ook adviseren.. Het is inderdaad een fase, fantasiespel, hier leren ze veel van en 9 van de 10 keer gaat het vanzelf weer over. Ik zou het wel in de gaten houden dat het haar niet belemmert zeg maar..
Dank jullie wel voor de reacties!! We laten het idd maar gewoon gaan, zolang ze er zelf verder geen last van heeft. Misschien is dit ook wel haar manier van omgaan met het overlijden van opa, ze heeft het ook veel over de dood, tegen ons en haar denkbeeldige vriendjes. We houden het gewoon in de gaten!
Ach, hier hebben we een aantal jaar samen geleefd met Neffie en Beffie. Dat waren de denkbeeldige vriendjes van mijn zoon Ze reden in een BMW. Elke BMW die we tegenkwamen, zaten Neffie en Beffie in, ze kochten zeer regelmatig een nieuwe. Mooiste was een keer dat ik bij de Lidl m'n boodschappen in stond te laden. Komt een BMW aangereden en wordt geparkeerd. Stapt er echt een enorme vent uit, met een kaal hoofd (echt zo'n stoere kerel) en Milan roept verontwaardigd; "OOoooooh kijk mama, Beffie is he-le-maal kaal". Nouja, je kon mij van de grond rapen En zo hebben we ook nog een poosje Slabbie gehad. Die rende regelmatig mee naast de auto en ging 20x per jaar op vakantie naar Spanje.... Mijn dochter heeft een korte tijd een denkbeeldig vriendinnetje gehad. Zij heette "Meissie". Rende ook mee naast de fiets en belandde zelfs een keer in de sloot.. Milan is nu bijna 7 en heeft het uit z'n eigen nooit meer over zijn "imaging friends" Soms vraag ik er nog weleens naar Neffie en Beffie, hoe het met ze gaat. Gaat altijd goed en ze kopen nog steeds regelmatig een nieuwe BMW. Verder doet hij er niets meer mee. Misha d'r Meissie is er maar kort geweest, daarna heb ik haar nooit meer over 1 of ander denkbeeldig vriendje/vriendinnetje gehoord. Lekker laten gaan. Het is gewoon fantasie en vaak kunnen deze figuren helpen om alle nieuwe indrukken een plekje te geven. Ik vond het iig altijd heel vertederend en bij tijd en wijle stomweg hylarisch en speelde het spel vaak gewoon mee. Ze hoorden er gewoon bij en moet eerlijk zeggen, dat nu het dus zo goed als over is, ik die mannen wel mis eigenlijk...Ze beleefden zulke mooie avonturen
Mijn dochter heeft 2 vriendjes en nee ze bestaan echt hahahahaa Het zijn me VOETEN We hebben een jongetjesvoet(linker) en de meisjesvoet(rechter) Kan helemaal stuk gaan van het lachen hier als ze bezig is met me voeten want ze praat hele verhalen en als ik me sokken aan heb dan vraagt ze aan de voet "Voet wil je de sok uit" Ik speel het wel gewoon mee door met me voeten ja of nee te schudden Soms heeft ze ook ruzie met me voeten en dan krijgen ze straf whahahaaaa
Ik denk ook dat het idd gewoon een fase is. Mijn zoon zit al een hele tijd in die fase. Ik denk nu al zeker een jaar of 1,5/2. Hier zijn het babyleeuwen. Hij moppert ook vaak op ze. Hier ga ik gewoon in mee. Als hij begint te mopperen vraag ik wat ze nu weer gedaan hebben. Dan geeft hij uitleg en mopper ik ook gezellig even mee tegen de babyleeuwen De babyleeuwen gaan ook overal mee naartoe op de scooter. Ze rijden zelfs wel eens over het dak van de auto en een lol dat Joris dan heeft. Of ik moet de babyleeuwen op schoot nemen, ze zijn ook regelmatig op vakantie (dan met de auto naar Italië, dan met het vliegtuig naar Engeland, dan met de boot naar Frankrijk en ga zo maar door). Ook loopt hij soms scheef en als je dan vraagt wat er is, dan trekken de babyleeuwen aan de riem. Ze poepen op het balkon, Joris laat ze ook netjes uit Heerlijk die fantasie! Ik zal de babyleeuwen echt gaan missen hoor als de fantasie stopt bij Joris en de babyleeuwen