Hoi meiden, ik moet het gewoon ff kwijt want ik merk dat het me onrustig maakt (wat ik ermee wil weet ik niet, maar het hier opschrijven zal al heeeeeeeeeel veel helpen ) Vorig weekend stuurde mijn ex mij een berichtje dat hij mij en zijn zoontje zo miste dat hij dacht aan een overdosis medicatie (hij is onder behandeling voor een psychiatrische stoornis) en dat het dus mijn schuld was dat hij dood wou. Ik moest hem maar vaker komen bezoeken...vond hij... Na dit bericht heb ik besloten hem niet meer op te zoeken in de kliniek waar hij zich bevindt. Ik zag hem normaal 1x in de maand. Ik vind het zelf geen pretje om naar hem toe te gaan, mn zoontje van 10 maanden huilt de rest van de dag en nacht als we bij hem geweest zijn, en dit soort berichten maken hem helemaal onveilig... Dus heb ik gezegd: ik zie je wel weer als je stabiel bent en een 'normaal' leven kan leiden met verantwoordelijkheden, zoals een huis en een baan. Hoeveel pijn me dit ook doet, het voelt echt als een opluchting. EINDELIJK kies ik na die 10 maanden écht voor mezelf, ik voel me vrij, kijk hoopvoller naar de toekomst etc... Toch voel ik me een 'trut'.. ik neem hem zijn kind af voor mijn gevoel (eigenlijk deed hij dit zelf toen hij besloot drugs boven zijn zoon te verkiezen). Ik voelde me gisteren en vandaag zo goed... maar nu lijk ik opeens in te storten. Ik voel me rot, schuldig, bang voor de toekomst (want hoeveel verzet gaat hij tonen, en hoe gaat hij mij nu nog meer emotioneel chanteren, zoals dat zelfsmoord willen plegen). Nog steeds denk ik dat ik er goed aan doe hem niet meer te zien, maar zijn halve familie emailt of belt mij met vragen en om me schuldig te laten voelen, en dat ik een fout maak etc... Waarom kunnen ze me niet met rust laten? Ze denken alleen aan zichzelf maar niet aan mij en mn zoontje, die toch het recht heeft op een veilige toekomst???
Dat vind ik ook! Jullie hebben recht op een veilige stabiele toekomst, jij en je zoontje!! Hij manipuleert je gewoon en heel goed dat je een grens hebt gesteld. Hij laat je trouwens ook geen andere keus....anders zou je je hele leven aan zijn grillen moeten voldoen. Hij is ronduit getikt....sorry dat ik het zeg. Hier nog zo 1: mijn ex doet precies hetzelfde, alleen zit hij niet in een kliniek en minder last van familie. Maar ook hetzelfde dreigen met zelfmoord.....nou van mij mag ie!! Ik heb ook (bijna) alle contact verbroken. Hij mag mijn zoon 1 x in de week ergens buiten zien....zolang als het goed gaat. En ik merk ook dat IK er op aangekeken word, vooral bij mensen waarbij hij mooi weer speelt. Ik wil dus niets meer met dat soort mensen te maken hebben. Ik herken de onrust ook......het is zo'n moeilijke beslissing. Ook om aan vast te houden. Ik ben nu anderhalf jaar zo bezig met hem en ik heb nu wel ingezien dat er maar 1 manier is om met hem om te gaan en dat is zo weinig mogelijk contact. Vanuit een kliniek kan hij niet zo veel beginnen denk ik. En is er bekend wat hij mankeert......Laat je niet bang maken door hem Heel goed dat je voor jezelf en je zoon hebt gekozen. Ik denk juist dat het manipuleren en dreigen ophoudt nu je een grens hebt gesteld. Hier wel tenminste.....En ik zou lekker geen contact meer hebben met die familie. Die denken niet aan het belang van je zoon, das duidelijk.......Sterkte!!
ik vind dat jij een heel goed besluit hebt genomen en je eigen en je zoon op nummer 1 hebben gezet zeker voor jullie veiligheid ik zou anders de nummer en mails laten blokeren van familie en je er niks meer van aantrekken als hun het niet willen zien dat jij de veiligheid van je zoon op nummer 1 zet dat is dat hun probleem ik vind het heel knap dat je nu hebt gekozen voor jezelf en je zoontje daar is heel veel moed voor nodig en ook een hele sterke wil reageer niet meer op je ex en laat zijn telefoonnummer/mail blokeren zodat je ook niet meer gemanipuleerd kan worden onwijs veel sterkte het komt vast en zeker goed vind het erg moedig van je