Wat zou jij doen in mijn geval? Doorgaan?

Hoi Sandana, Dit lijkt mij het juiste moment om met je bedrijfsarts in gesprek te gaan over de klachten die je ervaart en de mogelijkheden.
De bedrijfsarts zal geen enkel risico willen lopen en de ervaring is dat ze veelal erg meegaand zijn met zwangeren. Wanneer jij aangeeft twee uur in de ziektewet te willen verwacht ik dat hij daarmee akkoord zal gaan.

Jouw lichaam moet nog een heel leven mee en jij moet daarnaast ook goed voor je kleintje zorgen. Als je lichaam aangeeft dat het rustiger aan moet dan vind ik dat je daar zeker iets mee moet!

Succes!!

 

Misschien kun je in elk geval vragen om alleen nog dagdiensten te hoeven doen, zodat je wat makkelijker werktijden hebt? Of hebben jullie alleen maar vroege en late diensten?

 

Ik zou vooral naar je lichaam luisteren. Trek je het niet? Dan meteen aan de bel trekken dat je wellicht wat wilt veranderen aan je werk rooster omdat je het steeds zwaarder vind en last van rug en bekken krijgt.
Liever dat je er iets te vroeg bij bent, dan dat je er enorm lang straks na-plezier van hebt dat je een beetje eigenwijs bent geweest

 

In ieder geval vast aangeven dat het zwaar wordt en je klachten ervaart. Mocht je besluiten om (gedeeltelijk) in de ziektewet te gaan, dan zijn ze voorbereid en komt het niet uit de lucht vallen voor je werkgever.

Inderdaad zijn ze bij zwangere vrouwen vaak erg voorzichtig, is ook mijn eigen ervaring.
Ik werk zelf ook in de zorg en heb me ook een paar weken voor mijn verlof gedeeltelijk ziek gemeld omdat ik veel last had van harde buiken. Het gaf mij heel erg veel rust!

Mijn leidinggevende stelde dit zelf voor, ze wilde voorkomen dat ik uitgeput aan mijn verlof zou beginnen en dat moet je ook echt niet willen.

 

Iedereen heeft moeite met de nieuwe grenzen Maar die steken zijn een duidelijk teken dat je rustiger aan moet doen. Overleg het op het werk, misschien dat er nog andere opties zijn, zoals extra pauze. Je hebt recht op 1/8 van je werktijd aan extra pauze, doorbetaald. Het is sowieso handig om in overleg te bespreken wat de beste oplossing is voor beide partijen.

 

Ik herken het dat je moeite hebt met je grenzen, omdat het steeds verandert wat je aankunt. Ik denk dat je het antwoord zelf al gegeven hebt. Je gevoel zegt je dat je rustiger aan moet doen, dat is heel normaal als je zwanger bent. Helemaal als je in de zorg werkt, denk ik. Je hebt er niks aan als je jezelf pusht, je moet aan jezelf en je kind denken. Het zal waarschijnlijk wel opluchten als je minder gaat werken. (dat was bij mij in ieder geval wel zo)

 

ik ben met 23 weken uit de zorg gegaan, het werd te zwaar. Ik ben 100 procent in de ziektewet gegaan en ik ben toen therapeutisch op kantoor 3 dagen elk 3 uur gaan werken. Ze waren heel blij met mij op kantoor want ik kon dingen bijwerken waar nog niemand aan toe was gekomen.

 

Les 1 voor alle verzorgers: je kan pas voor een ander zorgen als je voor jezelf zorgt. Het heeft helemaal geen zin om door te lopen als je het eigenlijk niet trekt. Uiteindelijk wordt iedereen daar slechter van, ook je patienten en collega's. Geef dus aan waar je last van hebt, dan kan er een goede oplossing worden gevonden. 2 uur per dag minder werken klinkt als een goed en werkbaar plan en je bedrijfsarts zal absoluut kijken wat jouw mogelijkheden zijn.

 

In mijn eerste zwangerschap werkte ik nog 32 uur in een verpleeghuis en daar werd ik nadat ik verteld had dat ik zwanger was, alleen nog maar ingepland voor dagdiensten. Op zich heel fijn dat mijn werkgever zich aan de regels hield, maar ik vond het idd behoorlijk pittig om 4/5 dagen in de week om 5.30 op te moeten staan.

Achteraf gezien had ik liever ook soms een late gewerkt, gewoon om even bij te tanken. Vroeg naar bed en vroeg weer op is voor het thuisfront ook niet erg gezellig.. Er waren avonden dat ik om 20.30 al in bed lag, omdat ik zo moe was.

Edit: Ik had niet ver genoeg gelezen, ik zie nu dat je het al geregeld hebt. Succes met je zwangerschap!