Klein draakje heb ik net de echo laten zien. (staat een overduidelijk voetje op die herkende ze ook) En uitgelegd , maar die snapt t nog niet helemaal. Wilde wel gelijk "er was eens het leven" kijken dus ergens is er een link maar t hoofdje is er nog niet helemaal uit wat t nou inhoud. Best lastig ook dat abstract denken. Gewoon weer even laten sudderen en lekker andere dingen doen. Ze moet nog behoorlijk lang wachten en het kan nog alle kanten uit. Hopelijk een hele drukke december maand dit jaar . Gup 2, sinterklaas, verjaardag G, kerst, oud en nieuw.
Dat ze op m'n nieuwe werk zo tevreden zijn over me dat ik als m'n 21+toets haal ik in september mag starten met een niveau 4 opleiding
Het is zo moeilijk Ben in mijn hoofd al bezig met de begrafenis van mijn vader omdat mijn moeder er nog niets van wil weten en ik denk dat als het zover is, ze het ook niet aankan. Maar ik zorg er ook voor dat de telefoon van mijn vader opgeladen is, zodat hij hem kan gebruiken mocht hij toch bij bewustzijn komen.
Hele dikke knuffel... Heel verstandig om daar alvast over na te denken. Het scheelt voor straks werk. Tip: zorg voor een adressenlijst waar kaarten naar toe moeten. Dan kan je die gelijk meegeven met de uitvaartverzorger, als die voor het eerste gesprek komt. Werkte bij ons heel prettig toen mijn moeder overleed in maart. Nogmaals een hele dikke knuffel voor je. Been there too...
Mijn ouders/moeder hebben de meeste adressen, dus ik wacht daar nog even mee. Mijn ouders hebben geen uitvaartverzekering volgens mij, dus moet als het zover is sowieso kijken welke uitvaartverzorger. Wij hebben gelukkig genoeg geld en ik heb al gezien mijn ouders ook (deels via een omweg om eraan te komen).
Prima, als je maar weet waar het te vinden is. Misschien alvast eens kijken, welk bedrijf prettig zou kunnen zijn. Mijn vader wist er toevallig eentje en ik moet zeggen dat die ook goed bevallen is. Maar dat was ook nadat we dat bedrijf op internet hebben opgezegd om te kijken of het beviel. We keken ook bij een ander bedrijf maar die waren iets te gladjes, dus dat paste niet echt bij ons. Misschien dat dan nog een idee is. Fijn dat er voldoende geld is. Geen verzekering hoeft geen probleem te zijn, als er maar op een andere manier geld beschikbaar is. Even ter illustratie: we zijn inmiddels twee maanden verder en de meeste rekeningen hebben we nu gehad. Uit mijn hoofd moeten er nog twee komen. Dus misschien handig om te weten wanneer wat ongeveer binnenkomt. Verder misschien ook handig: hoeveel gasten wil je doen? Ik weet even niet hoeveel er nu mogen komen, bij ons max 50. En we zaten al ongeveer aan bijna 50 kaarten, dus dat ging niet of we moesten kiezen. Dat wilden we niet, dus we hebben het in besloten kring gedaan. En voor de rest, hoe zou je/zouden jullie het willen? Muziek? Bloemen? Hoe moet de kaart eruit zien? En voor de rest zover dat soort dingen gaan natuurlijk. Je verdriet zal ook genoeg aanwezig zijn komende tijd, nog voor het overlijden. Nogmaals dikke knuffel....
Dat ik vanmiddag zo'n erge hoofd en nekpijn had, paracetamol hielp niet dus dacht: laat ik wat sterkers in nemen.had nog gabapentine liggen dus die ingenomen. Hielp niet, nog maar 2 paracetamol erbij.. Maar was niet zo'n goed plan Nog steeds pijn helaas maar voel mij niet helemaal 'helder' en val telkens bijna in slaap Dochter is helaas laat thuis en man werken. Ga zo lekker in bed liggen met de jongens en hopen dat ik wakker kan blijven tot dochter er is
Zijn goede dingen om aan te denken inderdaad. Heb vanmiddag al een en ander opgezocht, een offerte opvragen vond ik iets te ver gaan omdat mijn vader wellicht nog wel op gaat knappen en ik wil dan even met mijn moeder brainstormen, maar dat is nu nog te vroeg. Het blijft gewoon nog heel onzeker maar het ziet er niet heel gunstig uit en mijn gevoel erbij is niet goed. Dus ik vind het wel fijn om me alvast een beetje erin te verdiepen. Soort van verwerking. Die hopelijk niet nodig is (al zal het niet makkelijk worden als hij het wel gaat redden). We weten niet eens of hij begraven wil worden of gecremeerd. Hij wilde altijd begraven worden, maar de keren dat mijn moeder er naar gevraagd had de afgelopen jaren (zo tussen neus en lippen door) zei hij dat hij het niet wist. Hij wilde daar nooit aan denken want dat zou hem niet overkomen... Ik weet wel dat hij weinig poespas zou willen en geen grote 'happening'. De muziek weet ik al wel mochten we daar iets mee doen Maar ja, hopelijk kan hij me ergens deze of volgende week zelf vertellen hoe hij het zou willen over een jaar of 25 (hij grapt altijd dat hij 100 wordt)
Nogmaals sterkte. Ik zou er juist nog even helemaal niks over willen weten. Alsof je het daarmee veroorzaakt of zo. Toen mijn moeder (al bijna 20 jaar geleden een hersenbloeding kreeg hebben we ook een paar zenuwslopende dagen/weken gehad. Niemand mocht in mijn bijzijn het woordje dood of overlijden gebruiken. Mijn moeder zou immers gewoon weer opknappen. Dat gebeurde gelukkig ook. Net als jou pa! Met mijn vader heb ik het wel uitgebreid over gehad. We wisten immers dat hij terminaal was lang voor hij echt overleed. Maar ieder heeft zijn eigen manier om met deze onzekerheid om te gaan. En als het jou rust in je hoofd geeft om dingen uit te zoeken dan moet je dat natuurlijk gewoon doen. Ik hoop vurig voor je dat je al deze zaken nog met hem kunt bespreken. Voor over 25 jaar.
Ik had inderdaad al een excellijst gemaakt met naam(incl aanhef Fam.), straat + huisnummer, postcode en woonplaats gescheiden staan (en voor mezelf t aantal personen) wij waren beperkt tot 30... Meeste tijd ben ik bezig geweest met foto's uitzoeken. Zo raar, van oudere mensen hebben we zelden echt een mooie portretfoto. Uiteindelijk met photoshop nog wat kunnen vissen uit de grote bak. Familie dook ook de archieven in. Zodoende had ik onder Conquest of Paradise een hele Powerpoint presentatie, gewoon van foto's en beetje normale fade-over's. Was een idee van de uitvaartondernemer. Echt, had ik t maar eerder geweten want ik ben echt UUUREN bezig geweest daarmee vlak na z'n overlijden. Met mn moeder de moed nu nog niet gevonden maar ik ga met haar ook zitten binnenkort (als we t EMC verhaal achter de rug hebben) met wat ze wil. Ze is nu nog goed maar heeft zichzelf zo extreem weggecijferd dat ik serieus niet eens weet welke muziek ik voor haar zou moeten kiezen. En periodiek gaan we gewoon mooie foto's maken. Niet bij een fotograaf ofzo, maar gewoon tussen de "standaard" foto's door. Beetje meer aandacht daarvoor. Dan verzamel ik alle foto's in elk geval digitaal vast in een map en heb ik dat voor 90% klaarstaan, want komt de tijd ligt t toch op mijn nek heb ik t vermoeden. Die van mn vader heb ik tenslotte ook zowat volledig in elkaar gezet, mn moeder was helemaal lamgeslagen. (en dat was een terminaal traject). Mja, zij is langstlevende dus dan komt er nog wel wat meer bij kijken...
Ik hoop zo dat je gelijk hebt! En er zit bij mij ook echt nog wel een sprankje hoop. Maar ben ook bang voor als hij wel weer bij bewustzijn komt, want hoeveel schade heeft hij opgelopen (is er straks wel sprake van volledig bewustzijn als hij wakker wordt?) en waar herstelt hij nog van. Hij wil niet hulpbehoevend zijn, hij wil thuis wonen en zijn ding, voor zover dat kan, doen. En met de problemen die er nu zijn zou dat wel eens lastig kunnen worden. En dat wil ik niet voor hem Ik ben daar zo bang voor... Het mooiste zou zijn als hij helemaal zou herstellen, met misschien een klein beetje restschade. Maar die kans is echt wel heel klein.
Ik denk als dadelijk de buik gaat groeien en het voelbaar is allemaal (schopjes etc) dat het dan in haar hoofdje ook echter wordt... Zeggen ze toch ook over mannen dat ze er niks van begrijpen, totdat het voelbaar is allemaal. En snap dat ergens ook wel, is ook niet te begrijpen hoe dat kan... Lekker genieten! Ze heeft er de leeftijd voor. Lekker je buik laten beschilderen strakjes... Superleuk