Hormonen denk ik. En ik baal er van dat ik in de ziektewet zit, probeer te reïntegreren maar m'n werk houdt zich niet aan de afspraken (ik zou boventallig staan en dit sta ik helemaal niet) en daar baal ik heel erg van want ik ben heel blij dat ik weer 2x 2 uurtjes wat mag doen maar het op deze manier niet prettig vind en dat maakt me weer verdrietig omdat ik bang ben dat ik daardoor straks ook doe 2x 2 uurtjes niet meer kan werken
Oh hoe komt dat? Soms fijn alle emotie eruit te gooien, maar als het voor jou niet fijn voelt dikke knuffel van mij!
Nee nog niet. Ik kreeg gisteren m'n rooster pas en wilde eerst kijken hoe het ging in zo'n dienst. Vandaag stond ik dus (wel eens waar kort 10/15 minuten) alleen op de woning. Nu gaat het me niet om de tijd, alles behalve zelfs maar we hebben een aantal bewoners met epilepsie en als er wat gebeurd kan ik op dit moment niet helpen. Daar voel ik me gewoon echt niet prettig bij. Plus het feit dat ik dus niet weg kan als ik me niet oké voel want er is dus niemand op de woning Nu kan ik m'n manager natuurlijk niet bereiken want die werkt niet in het weekend en maandag is ze vrij. Maar ga wel advies in winnen bij de arbo, gezien de arbo arts duidelijk (m'n manager ook trouwens want ging twijfelen aan mezelf of ik de mail dan wel goed begrepen had) heeft gezegd dat ik fysiek werk moet laten, geen adl mag doen en boventallig moet staan.
Die tijd maakt wel uit, probeer het niet goed voor ze te praten. Je staat niet voor niets boventallig. Jouw handen daar zijn extra hulp, om jou te laten reïntegreren. Je bent daar niet als vol persoon waar ze op kunnen en mogen rekenen. Dus zelfs al was het 5 minuten dan was dat nog te lang. Wacht niet te lang en ga het gesprek aan. Als jij je mond houd denken ze dat je het wel aankan zo en gaan ze straks uitbreiden of deze uren omzetten naar herstelde uren en sta je die uren in je eigen functie weer alleen op de werkvloer.
Ohh nee dat gaat sowieso niet gebeuren, de kans is heel groot dat het sowieso bij deze 4 uurtjes pw blijft (woorden van de arts) heb wel gelijk bij m'n collega's aangegeven dat ik het niet fijn vind, zowel voor mezelf als de bewoners niet omdat ik niet te hulp kan schieten als er wat gebeurt. Maandag ga ik m'n manager sowieso mailen (misschien leest ze thuis wel mail) en aankaarten dat dit niet boventallig is zoals afgesproken met haar en gecommuniceerd is naar de woning.
Ah shoot! Das inderdaad flink balen. Zie dat we ongeveer even ver zijn, veel last van kwalen? Hormonen helpen ook niet..
Ja ik heb al tien weken onverklaarbaar bloedverlies en sinds een week of 5 hele erge bekkenpijn. Ik heb dagen dat ik geen gevoel meer heb in m'n been door de pijn en dan ook niks meer kan.
@Vaasje Wat erg dat je werk er zo laks mee om gaat. Zou mij per direct weer volledig ziekmelden en duidelijk aangeven bij je volgende gesprek met de arbo hoe je werkgever hier mee omgaat. Dit is niet oké!! Wees zuinig op je lichaam. Ik ben over mijn grenzen gegaan toendertijd en zit na ruim 4 jaar nog steeds op de blaren. Dit moet je niet accepteren hoor. Je staat niet voor niets boventallig.
Wat lief je berichtje dank je wel! M'n volgende gesprek is helaas pas over 6 weken. Daar baal ik extra van omdat het best nog lang duurt. Ik ben ook nog steeds 100% ziekgemeld bij het uwv (zwangerschapsgerelateerd) Ik ga vd week wel contact opnemen met de arbo om hun advies hierin te vragen en aan te geven dat het me heel zwaar valt en ook onnodig stress oplevert.
gezien je nickname moest ik even lachen om je woordkeus Maar heel herkenbaar!! Al ben ik met vlagen super extreem daarin Na drie weken mis ik al die hulpeloze baby en na zes weken denk ik: was ie nog maar drie weken.
@Vaasje ik zou nu thuis blijven, je bent al ziek gemeld. Jij en je gezin gaan nu sowieso voor. 18 weken zwanger 10 weken bloedverlies en 5 weken erge bekkenpijn. Ga jij eens aan jezelf denken alsjeblieft.
Zolang ze je niet boventallig roosteren, moet jij weigeren te komen. Jij staat volledig in je recht, hun niet. Echt denk aan jezelf en je kindje! Ik weet het, de zorg is keihard. Werk er zelf ook in. Maar dit kan gewoon niet. Zeker niet met het bloedverlies erbij.
Ik kreeg voor mijn verjaardag geld van schoonouders en mijn ouders, met van ze allemaal de nadrukkelijke mededeling dat ik er iets voor mezelf van moet kopen. Maar ik werkelijk geen idee heb, wat.
Geeft niet, ik heb mijn rekeningnummer in een pm gedaan, ik offer mezelf maar weeeer eens op en maak je geld wel op hoor. Komt echt goed! Mss een luxe massage, een mooi boek, een dure mascararoller, een horloge, leuk shirt, ketting net voorletters van je geliefde, een kopje koffie met taartje in de stad, een fles van je favo drank of luxe sap, een Bladkado bon, etc ETC ETCCCCCC
Knuffel ❤ Reïntegreren kan zo verschrikkelijk zwaar voelen. Laat je niet pushen tot teveel of te snel opbouwen/werkdruk. Direct bespreken als er dingen niet goed lopen. Pff zo moeilijk. Voor jezelf moeten opkomen wanneer je je juist op je zwakst voelt.
Dat ik zó blij ben dat dit weer begonnen is.... De komende 8(!!!!!!!!!) weekenden mogen we weer genieten! Heeft iemand een schuilkelder in de aanbieding voor me?