Mijn jongste is gewoon zindelijk! Nou is dat natuurlijk niet heel vroeg met bijna 3, maar mijn andere 3 waren gemiddeld 3,5, dus ben gewoon best een beetje trots op hem
Man is sinds maanden weer een keer op zakenreis, valt dat net op onze trouwdag Ik mag helemaal niet klagen (Doe ik naar hem ook zeker niet, ik weet dat hij liever bij ons is) maar baal er stiekem wel heel erg van. Zojuist is er een mega bos bloemen bezorgd met een lief kaartje. Super lief maar was toch liever samen geweest Om er toch wat leuks van te maken gaan de jongens en ik vanavond beneden logeren! zin in!
Inmiddels heeft dochter 3 nachten in haar eigen bed op haar eigen kamer geslapen en ik slaap me een partij slecht sinds ze niet meer naast me ligt. Ik dacht altijd dat ze mij heel hard nodig had om goed te slapen maar blijkbaar heb ik haar nog harder nodig voor een goede nachtrust. Ik vroeg net of ze vanavond een nachtje bij mij in bed wil slapen omdat het vakantie is maar dat wil ze niet. In haar eigen kamer heeft ze geen last van papa zijn gesnurk
Mijn dochter van net 2 jaar en 1 maand is sinds donderdag zindelijk. Cold turkey luier uit. Vandaag zelfs geen ongelukjes bij de gastouder. Ik ben zo trots op haar! En verder gehoord dat mijn huis er bijna niet meer was. Mijn schizofrene beneden buurman had de gaskraan open gedraaid. Hij is nu voor 6 weken gedwongen opgenomen. En woningbouw gaat proberen een definitieve uithuiszetting te krijgen. Dat werd tijd na 9 jaar elkende plus angst/onveilig voelen. Ik moet alles op papier zetten. Andere woonruimte voor mezelf eisen via de woningbouw gaat waarschijnlijk niet lukken. Ik wil hier zoooooooo graag weg, maar door die #@&€% regels van passend toewijzen gaat het nog wel 1 of 2 jaar duren voor ik hier weg kan
Ah wat lief van hem! Maar inderdaad balen om je trouwdag gescheiden van elkaar te vieren. Veel plezier met jullie logeerpartij. ♡
Bizar heh, hoe snel die kleintjes kunnen schakelen. Nu mama nog. Je hebt zolang samen met haar geslapen. Dat wen je niet zomaar af. Hopelijk slaap je snel wat beter.
@aicirtap oh wauw, die is er vlot bij met zindelijk worden. Super knap! Wow wat heftig zeg. Hopelijk heb je snel een andere woonruimte gevonden. Ik zou me daar ook niet meer veilig voelen.
Door meerdere tegenslagen kan onze keuken later gestuukt worden dan gepland. Ook moet er een dikkere laag op omdat de muur er slechter aan toe is dan gedacht. Hierdoor is de muur later droog en kan de keuken niet geplaatst worden op de dag dat gepland was. Bellen we het naar het bedrijf dat de keuken komt plaatsen, is de eerst volgende mogelijkheid pas 14 september Dus zitten we nog ruim 2 maanden in de stofzooi! Ik voel me psychisch al niet zo stabiel de laatste tijd en dan dit er ook nog bij... bah!!
Hoort eigenlijk in het biechttopic: Maar dat ik soms ook een draak van een mens ben hoor. Ik wandel veel met de kinderen die hier komen. Meestal hebben we vaste routes. Dan komen we langs huizen en lopen niet hard en dan spiek ik wat in de tuin. Maar sommige huizen hebben geen tuin en dan loop je bv vlak langs het keuken of kamerraam. En vooral die keukenramen sommige hebben echt zo'n rommelkeuken, afwas overal, kleine troep e.d. Is prima uiteraard, maar ik zou daar in mijn huis niet tegen kunnen. Ik kijk dan ook expres als een soort zelfkastijding ofzo
Ik hoorde zo’n grappig verhaal op de (Zweedse) radio. Ze hebben altijd zo’n dilemma van de dag waar de radiopresentator en luisteraars dan op mogen reageren. Deze ging over een familie die kinderen van 8 en 12 jaar hadden en al 6 jaar lang een hond. De kinderen waren er dus heel erg aan gehecht. Maar door nieuw werk van ouders konden ze de hond niet langer bieden wat deze nodig had. Dus uiteindelijk na een half jaar sukkelen dan toch het besluit - hij moest écht weg. Papa en mama besloten dat het een goed idee zou zijn om te zeggen dat de hond dood was. Een goede levensles. Soort van, nog nooit met de dood te maken gehad en ter voorbereiding op groter verlies in de toekomst. En verdrietig zouden de kids toch zijn. Twee vliegen in een klap dan toch? Zo gezegd zo gedaan. Hond weggedaan naar een familie aan de andere kant van het land (veilig ver weg). Die kinderen verteld dat ie naar de hondenhemel was gegaan. Kids verdrietig en rouwen. Maar, na een jaar werd er door hen niet meer zo vaak over de hond gepraat en ging het leven wel weer ongeveer zoals voorheen. Je voelt hem aankomen. Papa gaat, inmiddels nog een half jaar later, in de buurt hardlopen en komt de hond tegen. Die nieuwe baasjes zijn verhuisd naar dezelfde wijk. Super grote kans dat de kinderen dit ook zullen gaan ontdekken. Dilemma was dus: kinderen waarheid vertellen - of niet (en wat als je m tegen komt dan?) they are so f*cked. Leedvermaak ten top dit.
Waaaaaah ik word even stapel van m'n oudste dochter van 11!! Ze krijgt morgen voor de tweede keer een beugel, uiteraard ziet ze er tegen op, wil ze het liever niet, wat gaan straks de kinderen in de brugklas wel niet denken ect ect. Ze is alleen maar aan het doem denken! Aaaaah wat ik ook zeg om haar te helpen, het komt gewoon niet binnen. Alles wordt negatief gedraaid en ze blijft er giga in hangen...... Pffffffff alles wat ik zeg om de hele kleine positieve dingen te benoemen worden weer negatief omgedraaid....... Frusterend!!!
Wil ze het zelf dan wel? Ziet ze het nut ervan in? Mijn dochter heeft net een beugel, heb gezegd dat ze het zelf wilde (was niet echt nodig) en dat ik geen gezeur wil, tenzij echt pijn ofzo. Ik zou denk ik gewoon zeggen dat ze dan maar stopt, maar dan later niet moet komen zeuren dat ze een scheef gebit heeft..
volgens mij is het super gezellig bij jullie thuis. In het vorige topic dacht ik dat jij met je kinderen had geblowd en nu mis jij je drankjes
Ik zou haar vooral laten ventileren. Als je een beugel moet is dat gewoon niet fijn (als je er zelf voor kiest, is dat wat anders). Nu zal je toch niet kunnen doordringen. Als ze wat rustiger is, kan je het mss nog eens proberen uitleggen dat het nu eenmaal nodig is en ze zeker niet de enige zal zijn met een beugel.
Ik ben juf van een groep 8 en ook bij ons is er zo veel in het water gevallen dit schooljaar, aan leuke dingen die ècht alleen bij groep 8 horen (kamp, musical) maar ook dingen waar ze gewoon elk jaar naar uitkeken en die ze dit jaar voor de allerlaatste keer bij ons zouden doen (schoolreis, voetbaltoernooi e.d.) Dus: balen. Máár: ik ben nu bezig met de laatste week. En we hebben inmiddels een fantastische 'kampdag' achter de rug, ze hebben een mooie eindfilm opgenomen. Vandaag hebben we een heerlijke 'aanrommeldag' gehad, met allerlei spellen, picknick en ander leuks. Ik heb weer ontzettend van ze genoten! Wàt een leuke klas heb ik toch! En wat hebben we toch met z'n allen een fijne afsluiting van de basisschoolperiode voor deze kinderen kunnen organiseren. Na het aanvankelijke verdriet om wat er niet kon, hebben we juist ook hele speciale dingen wel gedaan die we anders nìet gedaan zouden worden. Hun laatste weken op de basisschool zijn uniek. En uiteindelijk zeker zo leuk als wat andere groep 8 leerlingen hebben beleefd. En nogmaals: het is met deze klas echt genieten. Het contact is met deze groep op een bepaalde manier alleen maar hechter geworden. De laatste loodjes wegen weer zwaar. ik ben echt op het randje van uitgeput, helemaal total loss. Maar het is zo mooi om te zien hoe ze met elkaar omgaan en de sfeer is zo leuk! Echt een gezellig clubje. Dus ondanks de vermoeidheid in mijn lijf en deels ook wel in mijn hoofd, krijg ik toch weer energie van dit heerlijke clubje kinderen. Dus nog even knallen op de laatste schooldag!
Helaas is het medisch ook echt wel noodzakelijk. Eerst nu een beugel, over een half jaar doorverwijzing naar de kaakchirurg omdat het probleem met een beugel alleen niet is op te lossen.