Ik ken het, ik ben met mijn nek ook altijd de partypooper van dit gezin. Ik voel me kut omdat ik pijn heb en kut omdat ik de leuke dingen voor iedereen verpest of ze alle leuke dingen zonder mij laat doen. Het is zo dubbel. Man doet het met liefde en vind het niet erg zegt hij maar dat schuldgevoel gaat niet weg. Heb er een jaar lang voor bij een psychiater gelopen maar ook dat wilde niets veranderen. Maar je woordkeuze verzieken is niet juist he?! Zo voelt het misschien maar door je ziekte veranderd zijn vakantie. Ook jou partner doet dat vast met liefde dus er is niets verziekt aan.
Ik zit ook in Frankrijk, wij zitten in het midden/oosten . Ik krab alles open, m’n benen zien er niet uit. Heb volgens mij wel anti allergie pilletjes mee, zo even kijken en hopen dat dat werkt.
Ziet er leuk uit alleen ik vind vis stinken dus word moeilijk eten voor mij daar. Misschien nog iets anders.
Loetje staat bekend juist om zijn biefstukken Ik weet niet eens of ze wel vis hebben: bij wijze van. Je gaat juist voor de biefstukjes.
Ik ben zo teleurgesteld in m'n moeder. Op de verjaardag van m'n jongste zoon is ze er nooit want ze overwinteren in Spanje. Dit jaar zouden ze later gaan zodat ze op de eerste verjaardag van m'n dochter aanwezig konden zijn. Gaan ze nu toch eerder weg en zijn ze niet op haar verjaardag.
Ik ben zo schijt schijt schijt zat van mezelf en hoe ik mezelf in de weg zit op mn werk. Ben in maart aan een nieuwe baan begonnen, mijn droombaan. Ik heb hier geen afgeronde opleiding in en mn kennis van de gedeeltelijke opleiding is zo oud dat t niet meer relevant is. Ik begin dus echt op 0 en tis behoorlijk pittig. Maar ik maak dus de laatste weken zulke domme fouten, waardoor ik nog onzekerder word dan ik me toch al voel, soort van freeze en nog dommere dingen ga doen. Ik word gewoon een soort awkward. Er loopt nu een 4e jaars stagiaire mee en dan hoor ik dingen als 'zij is zo zelfredzaam' en '*naam* heeft dat en dat gedaan'. En dan baal ik als een stekker, ik wil dat soort dingen ook kunnen/zien liggen. En ik weet dat het niet eerlijk is om mezelf met haar te vergelijken, maar ik doe het toch. En ondertussen krijg ik over mezelf vooral te horen wat er niet goed gaat. Het gaat niet om dat ik complimenten wil krijgen ofzo, want uiteindelijk maakt dat niks uit, daar ga ik me niet zelfverzekerder van voelen. Ik zou gewoon willen dat ik zekerder was, mezelf niet zo in de weg zat. Het werk beter kende en zie liggen. Ik ben gewoon bang dat ik dit uiteindelijk toch niet (goed genoeg) kan. Maar ik loop momenteel tegen precies hetzelfde aan in de opvoeding van A. En het is iets waar ik al mn hele leven mee worstel. Ik vind het gewoon irritant dat ik nu zelfs in mn vrije tijd steeds aan t piekeren ben over de dingen die niet goed gaan op werk en daardoor ertegenop ga zien.. ook al vind ik het werk op zich echt super.
Waarom toch die openbare liefdesverklaringen op social media? Je kunt toch ook "ik hou van je" zeggen, zonder dit met al je volgers te delen?
Mijn zus postte dat ze blij was dat de kids over 3 weken alweer naar school kunnen maar ik daarin tegen vind dat het nog wel langer mag duren. Tot nu toe hebben we zo'n fijne vakantie gehad. Ook vandaag weer een relaxte dag en lekker wezen wandelen, bramen geplukt voor Jam. Kindjes zijn helemaal relaxed en happy, mooi weer, meer dan een halve kilo bramen voor jam. Van mij mag dit gevoel nog weeeeeken duren.
Voel me stom boos en verdrietig. Echt, ik snap niet waarom er steeds van alles is. Vrijdag zouden we naar huis gaan, van de camping. Manlief had alleen klachten, gisternacht werd het erger. Koorts.. dus vanmorgen zelftest gedaan en ja hoor, direct sloeg hij aan. Wij dus alles afbreken vandaag, vanmiddag met z'n allen, inclusief kinderen testen en nu thuis in quarantaine. En....we hebben al corona gehad en zijn gevaccineerd...stomstom! Vet last van m'n rug, moe, en boos...had ik dat al gezegd?door de stress voelde ik kleintje ook niet meer nu gelukkig wel weer... Sorry sorry sorry voor m'n geklaag..maar ben er even klaar mee!
Ik snap het ergens wel. Mijn kleine gaat nog niet naar school, maar wel naar de peuterspeelzaal en ik merk gewoon dat hij de interactie met andere kids mist en de 'uitdaging' mist. En tis niet dat wij niks doen of hele dagen thuis zitten. We spelen samen, doen playdates, gaan naar de speeltuin, dierentuin, zwembad, maken puzzels of bouwen hutten. En toch is hij qua gedrag anders dan wanneer hij de peuterspeelzaal en kindjes van de gastouder ziet. Hij vraagt ook naar ze. Dus ja. Van mij mag de vakantie ook wel klaar zijn. Zeker omdat ik gewoon moet werken
Nou in plaats van een heerlijk dagen niks anders dan gamen, ff een rondje door de stad /dierentuin en ergens een broodje eten met zn allen, staat hij met een wc borstel in zn handen en staat volgende week grote schoonmaak gepland. Er is nog wel wat werk te doen zeg maar en straks beginnen de scholen weer etc. dus die bezem gaat volgende week want later komt het er gewoon niet meer van. Dan wil ik op niveau "bijhouden" kunnen blijven draaien. Dus hij mag best wel een beetje klagen dat dit niet de vakantie was die hij voor ogen had. Hij heeft nu mijn vakantie ALS ik verlof heb sta ik te klussen of grote schoonmaak te houden, je ziet mij echt niet een dag lang gamen. (was vroeger wel een gamer dus ik snap de lol er wel van en doe er ook niet moeilijk over in de regel) Ik vind dat zo zonde van mn tijd. Had deze keer ook liever wat anders gezien maar goed we doen t er maar mee en allicht wordt t huishouden in de toekomst wat makkelijker als hij zelf nu tegen zn eigen zooi aanloopt en bedenkt dat t echt BLOEDIRRITANT is. Hij heeft nog nooit een badkamer schoongemaakt he? En dan bedoel ik schoonmaken niet een vochtig lapje wapperen. Mja hij wil ook liever geen kraamzorg afgezien de controles (ik deel die mening) dus dan wordt t trainen met die handel. Fijn. nu heb ik trek in een biefstuk van Loetje en laat doorbakken nou gewoon een doodszonde zijn...(als t al niet als een blik hondenvoer ruikt voor mij zoals die laatste black angus steak tijdens laatste etentje samen (was toen 36 weken)). Gaat op t lijstje voor erna...man ik ga t nog druk krijgen met eten.
Kom ik in een doos met seizoenskleding die al tijden doorgepast moet worden (voor mij nakijken op maat enkel) mn leuke blije jurkje tegen, een van de weinigen met kleur die ik leuk vindt. Oeh mn dochter gaat volgend jaar kwijlen...