@Rapunzel ja is ook heel bijzonder. Ik stond ook écht niet in de planning wat dat betreft. Mijn tante (1 na oudste vh gezin) kreeg haar 1e met 45. Dus t is wel fijn dat ik een neef heb van mijn leeftijd. Mijn zus had veel meer natuurlijk. Maar het was zo bijzonder. Toen pa overleedt, die liefde en herkenning van mijn nichten en neven die veel jonger dan mij waten toen ze hun ouder had verloren (en nu dat allen 50+ waren) Dat deed mij goed. Die gesprekken. Die connectie. Ook met de jongste broer van mijn vader: ook dat nakomertje. Pa nam de vaderrol op zich. Iets dat ik herken van mijn zus. Die de rol van pa overneemt mbt zorg voor mij. Ze is van zus met soms bijbehorende rivaliteit overgegaan naar ouderlijk rol. In lieve zin. Wat mijn vader voor zn jongste broer deed. (Dood van pa had hem ook compleet radeloos gemaakt, hij is nog steeds heel lief betrokken bij mam) En gut mijn moeder. Oma worden vlak voor je 80e verjaardag. Haar leeftijdsgenoten zijn soms al overgrootouder haha. Mijn zus heeft 3 volwassenen kinderen. Voelt ze zich extra jong. Als ze zegt dat er een kleinkind onderweg is, schatten mensen haar gelijk 10 jaar jonger in. Maar t is wonderlijk hoor, opgroeien met zoveel uitvaarten en zoveel verschillende leeftijden. Je bent de baby in de familie en tegelijkertijd sneller volwassen omdat je vooral met oudere mensen zit vanaf jong
Snap ik, overgrootouders zijn ook best ver weg voor kinderen. Wel bijzonder dat je toch die generaties bij elkaar hebt gehad! Fijn dat je vader er nog is. Blijft altijd naar als ouders wat hebben. Ouders die ineens kwetsbaar worden is geen fijne ervaring. Pa had een hartinfarct gehad toen ik 14 was, dan wordt je ook heel snel bewust hoe kwetsbaar je superheld is.... en dankbaar dat hij 25 jaar erbij kreeg nog.
Eigenlijk zou ik afgelopen week een afspraak bij de gyn hebben om project baby #2 op te starten maar door het plotselinge overlijden van mijn vader, heb ik die afspraak afgezegd. Ik zou ergens begin juni weer aan de beurt zijn. Word ik net gebeld dat er 5 april een uitvaller is, en dat ik dat plekje mag hebben. Heel fijn en superlief dat ze meedenken natuurlijk. Maar ergens beklemt het me ook. Als deze baby er mag komen, zal hij/zij opa niet leren kennen... Confronterend wel. En zo raar hoe nieuw en oud leven toch zo verweven door elkaar loopt ofzoo....
Verschillen kunnen inderdaad groot zijn. Mijn man en ik zijn vrijwel even oud, allebei de oudste in het gezin en ook de leeftijden van onze ouders kwamen aardig overeen. Maar ik heb nog maar 1 ouder en 1 grootouder. Mijn enige nog levende oma heeft vergevorderde dementie en zit in een verpleeghuis. Ze herkent ons al lang niet meer. Mijn man heeft nog 2 ouders en 4 grootouders. En al die opa's en oma's zijn nog helder, rijden nog auto et cetera. Echt een enorm verschil dus.
Ja bijzonder is dat. Op m'n 12e verloor ik m'n laatste oma, zij is eigenlijk de enige oma die ik echt heb gekend. Opa van vaders kant overleed toen ik net een maand oud was, oma van vaders kant toen ik 3 was (zij waren beiden nog maar eind 60). Opa van moeders kant is verongelukt toen mijn moeder nog maar een klein meisje van 3 was. Qua ooms/tantes zijn ze allemaal nog in leven, op 1 oom (broer van mijn vader) na. De opa's van mijn man zijn overleden in zijn tienerjaren, wij waren toen nog niet samen. En zijn oma's in 2018 en 2020. Zij waren 90 en 96. Dus ee mooie leeftijd mogen bereiken.
Mijn opa's waren al overleden (ver) voordat ik geboren werd en mijn oma's ook al toen ik nog heel jong was. Mijn man is 12 jaar ouder dan ik en zijn opa's en oma's leefden allemaal nog toen onze kinderen werden geboren. Omdat ik zelf nooit echt een grootouder heb gehad, voelde zijn opa's en oma's ook een beetje als mijn eigen grootouders, dat was heel fijn om mee te mogen maken. Inmiddels zijn ze wel overleden, maar de laatste pas toen mijn man al 46 was. Zijn opa's en oma's zijn allemaal 90+ geworden.
Bij ons ook wisselend. Mijn ene opa heeft maar een paar kleinkinderen gezien, die was 61 toen hij stierf. Mijn oma heeft wel alle kleinkinderen gekend. En mijn andere opa (is 92 geworden) heeft al zijn 15 achterkleinkinderen gekend. Vind ik ook wel bijzonder. En dan mijn schoonvader die net niet al z’n kleinkinderen heeft kunnen zien. Maar we vieren nu een feestje op zijn sterfdag door onze jongste zoon
Hoe midi's hoofd soms werkt, blijft mij verwonderen. Hij heeft vandaag vrij omdat er geen vervangende juf/meester is en de zijne ziek is. Ze hebben dus huiswerk meegekregen waaronder een creatieve opdracht. Ze hebben een A3 met een vlinderfiguur om in te kleuren. Volgende week gaan ze daar dan mee verder knutselen. Toen ik beneden kwam zag ik dat hij het had gedaan, redelijk simpel, 3 soorten blauw, maar wel netjes. Hij houdt niet zo van knutselen en tekenen, dus ik vond het prima. Maar ik keek net even op zijn telefoon om iets op te zoeken en hij had een website open of de visies op kleur in de psychologie. Blijkt hij dus eerst gezocht te hebben naar vlinders in de Griekse mythologie. Daarin gevonden dat de godin van de psyche vlindervleugels heeft en is daarna gaan zoeken naar haar kleuren om zijn vlinder die kleur te kunnen geven. Dus ik denk, hij heeft gewoon zijn favoriete kleur gekozen en netjes ingekleurd om ervan af te zijn, maar eigenlijk heeft hij er dus een hele studie achter zitten.
Weet niet hoe oud hij is, maar je zou het hem volgende week ook moeten laten vertellen op school. Dat het dus inderdaad meer is dan "alleen maar" paar leuke kleuren gebruiken.
Ja, dit zijn dingen waarvan ik vaker aangeef dat hij dit eigenlijk moet vertellen. Maar hij vindt dat ook heel lastig. Het loopt sowieso heel lastig op school en dit zijn dus ook hele moeilijke situaties voor hem om uit te leggen.
Dat er steeds meer stukjes jeugd trauma los komen. En dat ik in december heel duidelijk heb aangegeven bij familie dat ik er klaar mee ben, en voor mij zelf op kom na al die jaren. En dat ik dan mijn enige vrije ochtend weer helemaal verdrietig heb zitten zijn, omdat er zoveel kleine dingetjes omhoog komen. Alleen maar omdat mijn nichtje gister appte…. (Ze weet verder van niks, ze is 9, dus daar kan ze ook niks aan doen)
Ah ok, ik snap je. Waar heeft hij dan precies moeite mee? Uit de woorden komen? Zich niet veilig genoeg voelen om te vertellen? Of iets anders?
Aaaaaaaaah cool!!! Als hij dat niet wil vertellen op school ook niet pushen. Zeker als t al niet helemaal lekker loopt wil je soms bewust je kop niet boven t maaiveld uitsteken, die inschatting kan hij het beste maken.
Hij verveelt zich constant, kan zich daardoor totaal niet concentreren en is tegelijkertijd ontzettend perfectionistisch waardoor hij heel erg gefrustreerd is. Hij heeft inmiddels een klas overgeslagen, 2 keer per week externe plusklas en 2 keer per week interne plusklas, maar elke zondag huilt hij bijna de hele dag omdat hij maandag weer naar school moet. We krijgen nog begeleiding op school en hij staat op de wachtlijst voor psychische hulp, maar hij staat op het punt van volledig uitvallen van school. En ik denk dat dit soort dingen uitleggen kan helpen zodat de juf hem beetje bij beetje meer gaat begrijpen, maar school op zich kost eigenlijk al teveel moeite voor hem om weer te moeten uitleggen hoe zijn hoofd werkt.
@femkes jeetje wat ontzettend vervelend en helaas lees ik dit vaker. Het is toch bijzonder dat scholen hier niet op in kunnen spelen... maar misschien wel goed om het dan zelf even aan juf te melden? Hoe oud is hij nu?
Pfoe, wat vervelend ook voor jou als ouder om er zo langs de zijlijn bij te staan en ook niet heel veel te kunnen doen. Een directe collega van mij gaat door soortgelijke problemen met haar dochter van 11. Echt ontzettend lastig. Veel sterkte..♡
Ik heb nog 3 grootouders : 85, 87 en 100, oma is overleden toen ze 74 was. Ouders : 63 en 65 Nonkel 1: 76 Nonkel 2,3,4,5 en 6 zijn allemaal tussen de 60 en 70 Tante 1 : 61 Schoonouders: 76 en 81 Helaas hebben we wel al afscheid moeten nemen van 5 vrienden. Zelfmoord, moto ongeval, auto ongeval en 2 die de strijd tegen kanker verloren. Die werden alle 5 maar tussen de 37 en 45 jaar oud.
Kan hij er niet een mooi verslag van maken. Hoe hij aan die kleur kwam hoe hij het opgezocht heeft. Dan hoeft hij het niet te vertelen maar kan zij het wel lezen en misschien vrqge n stellen en zo een open gesprek beginnen
Joepie. Alle kleuren bepaald hier voor alle vertrekken in het nieuwe huis. We hebben kleurstalen gebruikt en de vloerstaal erbij gelegd en met het licht.. ohhh het wordt zo geweldig mooi! We hebben een brown-based basis en gaan het met (gouden en zwarte) accessoires nog mooier maken. Ik ben nu nog op zoek naar mooie behangetjes.. En de vloer ook def gekozen dus. Ik heb dus een houtje touwtje plaksel in excel gemaakt voor het overzicht hahahaha