Dankjulliewel ❤️❤️ Morgen gaat beneden de vloer erin Waarschijnlijk met Pinksteren de tijdelijke woning leeghalen en dan eindelijk in mijn nieuwe woning
Zou alleen ook niet willen dat ze alleen willen spelen vanwege een zwembad. Spelen ze vaker samen. Bij gemiep moet zoon naar binnen. Daar hoeft de buurt geen last van te hebben. Jammer dat het mooie weer even is afgelopen.
Gewoon iets om te vragen (want het betreffende topic is dicht)… @Adje hoe gaat het nu? Hoe is het met jou en je gezin? En met je dochter en haar moeder in Canada?
Wat lief dat je het vraagt! Met mijn dochter gaat het goed. Ze moet nog wel wennen, vooral op school, maar dat gaat steeds beter. En ze had al wat vriendinnen gemaakt en voelt zich helemaal thuis bij haar familie. We hebben niet zo heel veel contact. Af en toe app ik even, maar dan is ze vrij kort van stof. Zelf appt ze alleen als ze iets nodig heeft En facetimen hebben we ook gedaan en dat gaat wat natuurlijker en is gezellig. Hier is het zo fijn dat er rust is en dat al het wantrouwenen de spanningen zijn weggevallen. En tegelijkertijd heeft dat meer ruimte gegeven voor het terugkomen van de mooie en leuke herinneringen van onze tijd met haar en nu kunnen we het gemis ook voelen. Dus dat levert dan ook weer verdriet op, maar dat vind ik eigenlijk niet zo erg. Het voelt natuurlijker om haar te missen en daar verdrietig over te zijn, dan het gevoel van overleven en daarbij mijn kind ‘weg te kijken’. Nou appte zeme vannacht dat ze haar telefoon kwijt was en of ik hem kon oppiepen met find my phone. Ik had al aangeraden om een nieuw apple id te regelen en aan haar moeders account gekoppeld te worden, maar dat vond ze te veel gedoe. En dit soort dingen voelt nog wel dubbel. Aan de ene kant voel ik toch die irritatie weer dat ze zo gemakkelijk zo’n duur apparaat kwijtraakt (ik kan een boek schrijven over alles wat ze kwijt is geraakt ) en toch ook een stukje wantrouwen weer. Want ze zegt dat ze hem gisteren bij haar tante kwijt is geraakt, maar hij staat al 24 uur op een compleet ander adres. Dus ik vermoed dat ze hem al eerder kwijt is geraakt, maar daar weer een verhaaltje bij heeft bedacht wat in haar hoofd minder erg is dan waar hij daadwerkelijk ligt. Dus dat zijn dan dingen die door mijn hoofd schieten, want dat stukje is nog moeilijk uit te schakelen. Maar daarna dan laat ik dat los en kan me weer realiseren dat het niet meer mijn probleem is. Dat is dus nog een beetje met ups & downs
Klinkt goed @Adje. De dingen die je omschrijft horen er bij lijkt me. En ook erg fijn dat er gemis is en terugkijken op fijne dingen. Dat zegt heel veel over de band die jullie hadden.
Heb een half uurtje geleden hier in huis keihard iets horen vallen en vind niet wat. Alles afgezocht. En natuurlijk is man nu net op kamp met het werk dus alleen thuis, en heb ik iets teveel thrillers gekeken de laatste tijd. Beloofd een goede nacht te worden
@Adje , Ik vind het zo leuk dat jij nog zo’n gewoonte bent voor haar, haha. Ik vind dat toch wel liefde zonder woorden vanuit haar, ook al is het zichtbare vooral egocentrisch (zoals een tiener betaamt ) Je zit 6000 km verderop maar “maaaaaammn, waar is mijn telefoon?!” Je moeder bellen om je problemen op te lossen want om je andere moeder te vragen die een kamer verderop zit is teveel gedoe Tieners blijven tieners al wonen ze duizenden kilometers verderop! Hahaha Mooi om te lezen ook hoe jullie persoonlijk proces gaande is <3
Haha ja dat is het eigenlijk ook wel. Ze is ook nog gewoon puber, dus dat merk je ook in dat app-contact wel. Ik kan dat zelf nu ook steeds beter scheiden van haar problematiek. Eerst kwam dat er bovenop en was ook het normale pubergedrag moeilijk te handelen, terwijl dat er natuurlijk wel tussen zat . Dus relativeren lukte me toen niet, terwijl dat nu wel beter gaat. En zo herstelt onze relatie langzaamaan wel, dus dat is echt heel fijn. En ik moet zeggen dat het ook wel goed voelt dat ze me nog steeds ‘mam’ noemt. Ik heb er wel rekening mee gehouden dat dat misschien zou veranderen, nu ze bij haar echte moeder (zoals ze dat zelf altijd zegt) woont.
Ik heb nog wel even een leuke aanvulling op mijn vorige post (vind ik tenminste ) Dochter appte me eerder vandaag om te vragen hoe het met haar broertje gaat en dat ze hem zo mist. Dus ik heb gezegd dat we wel even konden facetimen zodra hij uit school was. Dus we bespreken een beetje hoe het gaat op school en thuis. En op een gegeven moment zegt ze dat er geen regels zijn en dat ze dat heel erg wennen vind. Of eigenlijk zijn er wel regels, maar geen consequenties als je je niet aan de regels houdt (haar woorden). Waarop ze uitlegt dat haar broertje (14 jr) nog weleens de regels niet zo nauw neemt en dat haar moeder dan bv zegt ‘ach, laat hem maar.’ En dat vindt ze zo raar. Ze zegt dat zij zich nu wel aan de regels houdt, maar dat als haar broertje dat niet doet er dus niks gebeurt. En daarbij gaf ze aan dat ze het bij ons veel duidelijker vond Haha, dat doet me toch wel goed. Ben weleens bang dat ik zo streng was dat ik haar uiteindelijk nog meer heb beschadigd dan ze al was Anyway, heb wel uitgelegd dat dingen die anders zijn in een ander gezin niet per se beter/slechter zijn, maar hooguit dat ze daarin iets prettiger of minder prettig kan vinden. En dat het haar misschien wel goed doet om nu minder strak gehouden te worden, ook al is dat wennen. Nou ja, was in ieder geval een heel mooit gesprek, waarin toch merkbaar is dat we haar niet helemaal ‘kwijt’ zijn. En ik ben nu nog gelukkiger met de beslissing die we hebben gemaakt. Ik heb echt hoop dat ze daardoor uiteindelijk beter terecht komt.
Och ik was vandaag zo trots op mn kind.. ze is echt zo lief.. We waren heel de ochtend bij de oogarts ivm testen, controles enzo omdat ze een beetje scheel kijkt, al een jaar een bril heeft en ook al bijna een jaar aan het afplakken is zodat haar slechtere oog getraind word. Toen we binnen kwamen waren er al 4 kindjes binnen, 1 ervan een jongen met down syndroom van ik schat een jaar of 8-10. L ging eigenlijk direct op hem af en ging bij hem zitten. Zijn moeder wilde hem toen een beetje weg trekken bij L, maar ik zei nee laat maar, ze wil met hem spelen en ze waren samen zo lief aan het spelen. Gewoon hartverwarmend. Erna moest L opnieuw gedruppeld worden omdat het toch niet helemaal in haar oog was gekomen en toen kwam die jongen haar een beetje steunen, over haar beentje wrijven en over haar bolletje en zei "niet bang zijn, jij kan dit", naaaah mijn hart joh. Gewoon te lief
D heeft een bing knuffel die ze overal achter zich aansleept. Ik had ‘m vandaag stiekem in de wasmachine gedaan, want dat mag absoluut niet van der Ging ik der net op bed leggen, bing nergens te vinden. KAK nog in de wasmachine Ik heb D wijsgemaakt dat bing zich helemaal had ondergescheten en dus onder de douche was geweest maar nog niet droog was. Nou de hel brak los Heb van alles geprobeerd maar tranen met tuiten. Bing MOEST en zou bij der komen slapen. Dus nu ligt er een vochtige bing in der bed.. gelukkig was die niet zeiknat
Het is wat met die knuffels. Mijn dochtertje heeft een keer over d'r knuffel heen gekotst. Toen hebben we 'm samen in een waszakje in de wasmachine gedaan. En gezwaaid door her raampje. Sindsdien gaat ie regelmatig in de wasmachine. En ruikt ie weer lekker fris en fruitig naar bloemetjes. Ik heb meestal verschillende geuren wasverzachter en die mag ze dan soms kiezen. Haha