Hihi, ja inderdaad herkenbaar. Die en die slaapt zo goed. Maar dan hoor je laten dat ze er ook 2x uit moesten voor een speentje.
Haha daar moet ik ook altijd zo om lachen. "Nee hoor, Pietje slaapt al vanaf dat hij 8 weken is door. We hoeven alleen maar 4x per nacht zijn speentje er weer in te doen" Dan denk ik, die Pietje slaapt dus toch niet door?
Meid wat een verhaal.... ongelofelijk. Ik heb geen ervaring met een kind wat veel huilt (gelukkig) maar als ik dit lees herken ik het tóch, want áls Charlotte eens wat meer huilt zeggen mensen om ons heen ook wel: laat haar maar eens huilen (krijgen ze sterke longetjes van, ja duhhh). Wat geweldig, jouw moedergevoel ook, je mag trots zijn op jezelf! En geniet van je nachtrust
Thanks meiden! Ik vond het ook wel fijn dat mijn ha vorige week zei dat ik bijna elke week langs ben geweest maar nog nooit voor niets. Zij heeft me ook echt altijd met open armen ontvangen dus echt een top mens!
Ja, mijn kindje wilde ook héél graag vaak bij mama zijn. En mama wilde haar ook héél graag troosten en vond het héél rot omdat ze niet wist of er iets aan de hand was, maar na twee weken (toevallig) was de situatie onhoudbaar. Ze sliep hele dagen niet.. Ook niet als we haar vasthadden of wiegden of mee wandelde. Totaal over de rooie was ze dan. Wat denk je, dat ik niet huilend beneden bij de babyfoon heb gezeten? Dat ik me geen superslechte moeder heb gevoeld, niet eens in staat om haar eigen kindje te troosten? Na een paar dagen met alleen maar krijsen kwam de wijkverpleegkundige langs en toen hebben we haar laten huilen. We zijn om de vijf minuten haar gaan troosten en na een uur viel ze in slaap en ze heeft twee dagen bijna alleen maar geslapen.
Overigens wil ons dochtertje nog steeds niet bij ons in bed slapen (en dat probeer ik weleens hoor... lijkt me soms wel zo gezellig!) ook niet in de wandelwagen ofzo... Alleen héél soms in de auto, op de snelweg, als ze héél moe is en verder is het stil. (radio uit enzo). Ze valt nóóit in mijn armen in slaap (wel bijna...maar nooit helemaal) En als we ergens naartoe gaan kan ze vlot de hele dag wakker blijven terwijl ze thuis juist héél veel slaapt. Ik moet toegeven dat we haar toen ze vier weken oud was een paar keer hebben laten huilen (met troosten tussendoor hoor) wat achteraf verkeerd was, omdat ze last had van iets... daar voel ik me natuurlijk héél schuldig over! Het is gewoon héél moeilijk om vast te stellen wat het beste is voor je kindje. En het éne kind is gebaat bij veel troosten en valt dan lekker in je armen in slaap en het andere kindje is zó prikkelgevoelig dat dat gewoon niet werkt... Vind het erg naar dat jullie hier doen alsof het een soort mishandeling is...
Thanks! Ik ga er van genieten!!! Msroxy, Ik zeg nergens dat het mishandeling is hoor. Ik kan het alleen niet helemaal begrijpen. Ik zou er op zijn minst naast gaan zitten oid. Ik ontken ook helemaal niet dat huilen niet soms nodig is maar bij 2 weken vind ik persoonlijk dat de keuze voor laten huilen te snel is gemaakt.
Msroxy ik zeg ook niet dat het mishandeling is... maar dat een kidnje van 2 weken het nodig heeft om te huilen zie ik ook gewoon écht niet voor me! Rozemarijke thanks 4 asking! Vertel t ff in 'ons' topic hoef ik het maar 1 keer te typen hihi
oh wat fijn beatrice! en wat fijn voor je meisje.... dat moet voor haar toch ook heerlijk zijn om lekker zonder oorpijn in d'r bedje te liggen. slaap lekker!
Lastig voor je te zien idd als je zelf zo'n kindje niet hebt! Maar dit is een zinloze discussie.... juist omdat het moeilijk is jezelf voor te stellen hoe het is als je zo'n kindje hebt!
Ik ben het helemaal met je eens! Sommige kindjes raken heel erg overprikkeld als je ze steeds pakt, wiegt, troost e.d. en dan word het alleen maar erger!! Wat is dan belangrijker? Dat ze lekker slapen of troosten / oppakken en overstuur maken alleen omdat mama het zielig vind? Ik denk het eerste want zonder slaap functioneren ze helemaal niet!
ja dat lees ik ook regelmatig en vind ik ook altijd erg grappig om te lezen, pas las ik ook dat ie doorsliep vanaf 7 uur savonds maar nog om 11 uur een flesje kreeg (ja dat deed ie slapen haha) erg grappig. Trouwens ik hoor precies het verschil tussen bepaalde huiltjes en kan er precies tussen uit halen als er iets is (honger, luier, niet goed liggen) of echt gewoon slaap hebben en overprikkeld zijn. Vind het trouwens ook altijd erg grappig dat hetzelfde groepje altijd zo fel reageert in dit soort topics.
Ik snapte het ook niet, maar ik denk dat het toch gaat om naar je gevoel luisteren: als je namelijk zeker weet dat je kind niets mankeert en elke nacht op exact hetzelfde tijdstip begint te brullen dan ga je echt de "laten-huilen-techniek" proberen met om de 10 minuten gaan kijken, hoe moeilijk ook, als het dan werkt dan ben je toch heel blij (voor jezelf, maar ook voor je kind) als je merkt dat het werkt!
Het enige wat ik wil zeggen...is dat sommige baby's het nodig hebben om te huilen. En dat als ik hier op het forum niet aldoor had gelezen dat laten huilen zo slecht is...dat wij de eerste 5 weken van Valerie haar leven een stuk relaxter hadden beleefd. Toen ze 2 weken oud was herkende ik haar huiltjes nog niet hoor, was net 2 weken moeder. Ik heb niet gezegt dat ik haar met 2 weken heb laten huilen, heb alleen gezegt dat ze met 2 weken soms 5 uur wakker was. En dat lijkt mij niet normaal voor een baby van 2 weken oud. Tuurlijk weet je niet of ze dan pijn hebben....maar als een kind 5 uur lang wakker is dan is het gewoon dood en dood moe als ze zo klein zijn. Dus het leek me heel logisch dat ze moe was. Aangezien we alles al geprobeerd hadden om haar te laten slapen...leek het laten huilen mij de enige optie. Ik vond het eerst ontzettend moeilijk...maar na 15 minuten sliep ze wel! Na 3 dagen kon ze zelfs slapen met korter dan een minuut te huilen.
Alsof je het over mijn dochter hebt! Onderweg, zelfs in de wandelwagen altijd wakker, hooguit vijf minuutjes slapen, en thuis slapen als de beste. Mijn zoontje viel dan altijd bij me op schoot in slaap, als ik op een verjaardag was. Met haar moet ik gewoon na een half uurtje weg omdat ze dan moe raakt van het niet slapen en van alle prikkels (logisch als je al wakker bent vanaf het boodschappen doen tot aan een verjaardag).
Ik ben de laatste om te zegeen dat je nooit moet laten huilen, maar als jij hier aangeeft dat het na een kwartier al werkte, vraag ik me wel een beetje af wat voor huiltje het dan was waardoor jij je kindje steeds oppakte... Ik kan me namelijk bijna niet voorstellen dat dat een overstuur krijsend kind is geweest, (maar daarmee bedoel ik dus niet te zeggen dat dat niet zo was of dat jij fout zat, ik noem enkel dat dat mijn voorstellingsvermogen te buiten gaat, omdat Thirza dus wel altijd keihard begon te brullen en ik in wanhoop ooit bij een paar weken oud de gecontroleerd-huilen methode heb toegepast, (wat hier dus van geen kanten werkte, het werd er alleen maar nog erger van. En ik heb dat toen dus een dikke drie kwartier/uur lang geprobeerd. Hier dus onder druk van mensen die steeds riepen: WEL laten huilen, het werkt echt)). O, en ik denk dat het wel echt een kleine groep baby's is, bij wie op zo'n jonge leeftijd echt niets anders werkt dan laten huilen, dus ook wat dat betreft is het wel belangrijk om dat niet al te veel als algemeen advies te roepen
Ik wil hier trouwens aan toevoegen dat we de eerste drie maanden áltijd naar mijn zoontje gegaan zijn. We hebben hem dag in dag uit getroost want naast de normale krampjes had hij vreselijk veel last van reflux. Dat deed zoooo zeer! Ik denk dat als je goed je gevoel volgt (dat lukt best wel, je baby heeft al negen maanden alles met je gedeeld) je heel goed weet of het overprikkeling is of pijn of mama-ik-heb-je-nu-heel-hard-nodig! Ben ik nou echt zo'n geluksvogel dat mijn kinderen zo van slapen houden? En ik er dus vanaf het einde van de krampjesperiode bijna nooit uit hoef? En ik half acht al vroeg vind? Mijn kinderen hebben na de zuigbehoefte periode geen speen meer gehad en worden bijna alleen wakker als ze pijn hebben. Mijn zoontje kwam nog wel eens (één keer per maand?) voor een lolletje maar dat huiltje negeerde ik dus. Als ik daar op in ging kwam hij de volgende nacht net zo hard weer (leuk hé mama!). In het topic over dwarse dreumesen viel het me ook al op dat mijn kleintjes tot nu toe best makkelijk zijn. Ik vrees dat ik het tijdens de puberteit dubbel voor mijn kiezen krijg.... Stilte voor de storm ofzo
Ik ken overigens ook van dichtbij de situaties met snel overprikkelde kids bij wie bij je nemen geen optie is. Dus wat mij betreft prima als je constateert dat dat het probleem is. Maar, bij zo'n jong kindje vind ik het wel heel erg moeilijk om te zeggen dat er verder niets aan de hand was. Thirza heeft toen ze 3 weken oud was 2 volle dagen niet geslapen. Niks geen 5 uur wakker dus, nee gewoon 12-13 uur wakker. En dan nog zeer moeizaam in slaap vallen eind van de dag, terwijl ik met 'r op bed lag, al wiegend en buikje masserend. En 's nachts voortdurend weer wakker, metd an were hetzelfde verhaal: dik uur nodig hebben om weer al wiegend en gemasseerd wordend in slaap te vallen. Zij had dus echt gewoon pijn... Dat bereikte toen een hoogtepunt, maar de week ervoor was ze zolang ze maar bij mij was in goede doen en was het helemaal niet duidelijk of ze nou z'n pijn had of niet... Ik denk dat mijn reactie van: liever niet laten huilen, dus ook voortkomt uit dat stuk: ik had dus allemaal mensen om me heen die riepen: laat maar huilen. Tot aan het Cb aan toe dus. Zonder check of er niet iets aan de hand kon zijn op medisch vlak, of iets van pijn ofzo. En dan blijkt dus later dat ze echt pijn had, kiss-syndroom en KMA, en toen was ik zooooooo blij dat ik niet naar die adviezen geluisterd had! Dus mijn conclusie is denk ik gewoon: wees er heeeeeeel zeker van dat je kindje geen pijn heeft of angst ofzo, voordat je het laat huilen, (zeker in die eerste maanden).
Hihi, ja, berg je maar alvast, want dat schijnt wetenschappelijk onderzocht te zijn, dat verband Makkelijke baby's/dreumessen, worden lastige pubers