Hoi, ik weet niet of ik hier bij het goeie forum zit, maar dan hoor ik het wel.. Ik ben 16 jaar en nu 35 weken zwanger, mijn vriend en ik zijn nog samen, maar ik weet niet zo goed wat ik met hem aan moet eigelijk. Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen dus ik begin maar gewoon bij het begin..: ik en mijn vriend kwamen bij elkaar toen ik 13 was ongeveer, ik ging veel uit en experimenteerde veel met drugs, samen met hem, we kregen al snel een relatie en hij trok als het ware direct bij mij en mijn moeder en vader in, omdat hij zijn huis uit was gekickt door zijn moeder, hij was toen 18. Ik hield zo ontzettend veel van hem, maar door de drugs die we gebruikte voelde ik me steeds kutter en ging het steeds slechter tussen ons, en na een jaar is hij toen vreemd gegaan en heeft hij het daarna uitgemaakt.. ik voelde me verraden en gebruikt voor mijn huis.. maar toen het uit was ging het veel beter met mij en met hem ook, we gebruikte beide niet veel drugs meer en ik ging gewoon weer naar school en was niet meer constant zo depressief.. toen na ongeveer een halfjaar zijn we weer bij elkaar teruggekomen, omdat we toch niet zonder elkaar konden en ergens had ik hem wel vergeven dat hij was vreemd gegaan.. ik bedoel iedereen maakt fouten toch..? we gebruikte afentoe nog wel wat en dronken wel enz. maar het was absoluut niet meer zoals voorheen, en hij had ook z'n eigen plek en alles leek goed te gaan, tot ik in zijn chatlogs vond dat hij tegen een ander meisje had gezegt dat hij haar wel leuk vond, en dat ze goed zoende, en dat ik hier maar niks van hoefde te weten.. Ik was hier zooo fucking boos en verdrietig over, maar toen bleek ik zwanger te zijn en ik hield eigelijk teveel van hem om bij hem weg te gaan, ik vertelde hem dat ik zwanger was, en hij zei tegen mij dat ik maar een abortus moest doen omdat we nog veeel te jong zijn (ik 16, hij 20 inmiddels), ik wou het niet en toen zei hij dat ik het dan maar uit moest zoeken. Hij is toen bij me weg gegaan en hij zei dat hij mij of het kind nooit meer hoefde te zien, ik heb nog even overwogen om een abortus te doen, maar ik kon dat gewoon echt niet over mijn hart verkrijgen.. Toen een maand later kwam hij bij me terug om te zeggen dat het hem speet en dat hij er voor mij en ons kindje wil zijn, en dat hij niet zonder mij kan/wil etc. Nou oke ik heb hem dus een kans gegeven, maar nu is hij zo ontzettend ongeinteresseerd.. Hij wil niet mee naar de verloskundige, hij is wel meegeweest naar de 12weken echo, maar de 20 weken echo enz. had hij allemaal 'geen zin'. De babykamer heb ik met mijn moeder en vader gedaan, hij heeft geen vinger uitgestoken, en hij is ZELFS niet meegegaan naar de partnerles van zwangerschapsgym, dus enige hulp tijdens de bevalling kan ik dan ook niet verwachten.. Als ik hem verwijtten maak dan komt hij altijd met "Jij bent de pil vergeten dus het is jouw "schuld" dus ik heb geen zin om er nu al energie in te steken.." en toen we een keer ruzie hadden zei hij ook van: "Ik wil dat kutkind niet, ik hoopte steeds op een miskraam,,maar die gaat nu toch niet meer komen jammer genoeg" en als we dan geen ruzie meer hebben zegt hij dat hij het niet meende. het maakt me allemaal zo ontzettend verdrietig En dan ook nog, ik rook nog tijdens mijn zwangerschap, oke het is slecht van me en dat weet ik, maar hij zuipt zich elk weekend helemaal lam, blowt elke dag en hij gebruikt zelfs nog drugs afentoe, hij zegt steeds dat hij daarmee stopt als onze dochter geboren is en dat ik er niks over mag zeggen, want ik rook dus ik moet niet zeiken.... Ik weet het gewoon echt niet meer! Ik hou heel veel van hem, maar dit soort dingen.. dat is toch echt belachelijk? wat moet ik nou doen? ik ben ten einde raad.. en het geeft me allemaal zoveel extra stress en hij lijkt het gewoon niet te begrijpen..
Hoi Bijnamamma, Als je je eigen verhaal goed doorleest (ook een beetje tussen de regels doorleest!) geef je zelf denk ik het antwoord al. Dit zijn dingen daar kunnen andere mensen je niet in sturen! Ik ben wel van mening dat een zwangere vrouw ontzettend vertroeteld mogen worden door haar partner. En dat je als partner respect moet hebben voor je zwangere vriendin/vrouw. Uit je verhaal kan ik niet halen dat je vriend veel respect voor je heeft en al helemaal niet dat hij je vertroeteld! Het is een moeilijke situatie, en alleen jij kan een beslissing nemen... Heel veel sterkte!
Ik denk het JIJ zegt het... vind het zo sneu voor je, je doet zo te zien best je best voor alles en hij maakt het alleen maar moeilijker denk ik, je zult het moeilijk genoeg krijgen en aan 1 kind heb je genoeg (dus dump dat andere kind , je vriend) kost alleen maar energie die je kindje straks eigenlijk verdiend! zo te horen gaat alles goed tussen jou en je ouders dus die heb je vast in the pocket (wat zeggen hun van alles?) Ik zou zeggen stop de energie in je kindje en jezelf dat verdien je! hij verdiend jouw zorgen en respect niet (als ie die van zijn kind wil verdienen kan dat alsnog maar dan zal ie zich moeten bewijzen vind ik en dat hoeft niet IN een relatie met jou.. Focus dus op jezelf WEES maar egoistisch jij bent er voor je kindje en jezelf niet teveel troubles voor de rest op je nek halen want het is al heavy genoeg! Heel veel sterkte meissie enneh probeer het roken te laten staan STA BOVEN HEM en laat hem zien dat jij WEL ballen hebt!
meisje ga bij hem weg ,jij komt er wel en je ouders zullen je vast wel steunen ,dit kan je echt niet gebruiken ,hij verdiend het niet om de vader van jou kind te zijn wat een eikel zeg! ik wens je heel veel sterkte in het maken van je keuze je lijkt mij een slimme meid ,dus ik geloof wel dat jij de goede keuze zal maken ! ga straks lekker genieten van je mooie meisje ,dan maar zonder hem,geniet van de mensen om je heen die wel om jou en de baby geven . heel veel sterkte ! liefs michelle
Lieve bijnamama Allereerst, respect voor je geduld en verantwoordelijkheidsgevoel. Zo te lezen heb je een hele moeilijke jeugd, door jezelf zo gekozen en gedaan, maar je probeert er wat van te maken en dat is een compliment waard. Je zogenaamde "vriend" heeft je twee keer naar jouw weten bedrogen en nog geef je hem een kans. Denk je niet dat je misschien jezelf veel te veel op de achtergrond zet hierdoor en het hem ontzettend makkelijk maakt? Wat biedt hij jou? Ben je werkelijk "rijker" in het leven met hem terwijl hij je zo verdrietig maakt en kwetst? Wil je hem als vader voor je kind en weet je zeker dat je een gezin gaat vormen met deze onverantwoordelijke, overspelige man? Ik kan je geen antwoorden geven, dat moet jezelf doen. Houd hierbij rekening met jezelf en de kleine. Denk goed na wanneer jij gelukkig zult zijn en of je hem wel zoveel liefde wil geven als jij het totaal niet terug krijgt. Meid, er zijn echt tien andere mannen voor deze ene. In dit geval wel honderden zelfs! Staar je niet blind op een eerste liefde die niet eens liefde kan geven en jou totaal niet in je waarde laat. Kies je wel voor hem, houd dan in je achterhoofd dat het van twee kanten moet komen en dat ook jij recht hebt op aandacht, respect en bovenal heel veel liefde en plezier! Je ouders klinken als goeie mensen, steun heb je van ze dus je zult zeker niet alleen komen te staan. En je bent een sterke meid, dus jij gaat het sowieso redden. Met wie en wat dan ook! Vertrouw op jezelf! Succes met de laatste fase van je zwangerschap en deze moeilijke keuze. Liefs Ellenore
geen energie in steken meid, dat maakt je alleen maar verdrietig. En ook al heb JIJ de pil vergeten, HIJ heeft hem er toch ech zelf ingestoken! Ik heb het gevoel dat je ouders wel achter je staan en misschien kun je je wat meer op hun liefde richten. Ik heb zelf op jouw leeftijd een vriendje gehad die mij (lichamelijk en geestelijk) mishandelde en hoe langer je er meer door blijft gaan, hoe erger je het tekent.. het maakt je op een gegeven moment kapot en dat is hij niet waard, jij verdient iemand die lief voor je in en je in je waarde laat en dat kleintje in je buik ook! Geloof mij, hoe langer je er mee door gaat hoe groter de consequenties voor later zijn.. heel veel succes gewenst!
Aller eerst succes met je besluit, maar ik sluit me beetje aan bij het feit dat je zelf al het antwoord geeft. ik zal je een beetje over mijn situatie vertellen. Op 22 Nov heb ik mijn huidige vriend ontmoet. maar gewoon lol was de afspraak. Begin december met me ex ( toen me partner) gesproken en na 5 jaar hebben we een punt achter de relatie gezet. op 7 Jan ontdekte ik dat ik zwanger was van mijn huidige partner (ff ben niet vreemd gegaan, pas na verbreken van de relatie alles gebeurd) mijn partner.(26) 2 jaar jonger dan ik, hoog gehalte drugs,bier,agrresiviteit, en weet ik allemaal veel heb ik verteld dat ie papa werdt. Het duurde 2 dagen maar hij is helemaal gelukkig, hij gebruikt nu amper drugs, gaat niet vaak meer uit (planned niets meer vooruit), komt vaak bij mij terwijl hij anders elke dag bij zijn vrienden zat, is stuk rustiger geworden, en zelfs voor het eerst in zijn leven mijn zijn financiele situatie bezig. Sterker nog hij is dinsdag mee gegaan naar de VK en 3 feb gaat ie weer mee. hij plaagt me buikkie en wrijft er over. een jonge niet klaar voor vaderschap is binnen 10 dagen compleet omgeslagen. Jou ventje is precies tegenovergestelde. En je ouders zullen je vast en zeker goed helpen ( zeker gezien je leeftijd) meid dumpen en zorg eerst dat jij en je kindje ritme krijgen thuis en school en dan kom je van zelf ook wel een goede vent tegen die ziels veel van jou en je kindje gaat houden. nou misschien helpt dit voor je om te lezen dat er ook mannen zijn die ondanks ze geen vader willen worden, er niet klaar voor zijn, er nooit over na hebben gedacht en zeker niet na 1,5 2 maand relatie er toch gaan zijn voor hun gezin, uit hun zelf, zonder gepush. die vent vind jij ook wel. succes met je besluit nogmaals!
Dag BijnaMama, Ik sluit me helemaal aan bij wat de dames hiervoor gezegd hebben. Hij slurpt nu energie van je op die je beter in jezelf in straks in je kindje kan steken. Beter 1 sterke liefdevolle mama voor je kindje, dan twee ouders waar continue spanning is. Ik wens je heel veel sterkte bij je beslissing. (Knuffel)
Wat een heftig verhaal meid, en je bent nog zo jong. Desondanks heel moedig van je om voor je kindje te kiezen en je verantwoordelijkheid op te nemen. Was ik jou zou ik enkel nog rekening houden met je kleine meid en jezelf! Zou jij zo'n vader als hem willen? Zet je leven terug op de rails, en je komt er wel hoor meid! Je hebt je ouders achter je en dat is heeeeel veel!
Hey meis, ik ben op dezelfde leeftijd als jij zwanger geraakt van mn eerste kindje dus kan me wel een klein beetje voorstellen hooe moeilijk het allemaal voor je moet zijn. Ik zat ook in een relatie met een jongen waar ik helemaal niks aan had en heb uiteindelijk de beslissing genomen dat t kindje beter af was zonder zo iemand. Watvoor band heb jij met je ouders? Heb je ze alles al verteld over hoe hij jou behandeld enzo? Dat is eigenlijk het enige advies dat ik je kan geven: praat metje ouders en vraag hun om hulp. Verder denk ik dat je vooral je eigen gevoel moet volgen maar als ik je verhaal zo lees weet je eigenlijk wel wat je het beste kan doen. En als ik je verhaal zo lees heb jij zoveel verantwoordelijkheidsgevoel en liefde in je dat het kindje bij jou een heel goed leven gaat krijgen. Heelveel sterkte met alles en denk vooral aan jezelf en je kindje. Liefs Debby
Wat een heftig verhaal! Ik denk dat je vriend wel heeft laten zien dat hij niet te vertrouwen is, en dat hij er niet aan toe is om vader te worden. Hij lijkt me een erg onvolwassen iemand. Blijkbaar weet hij niet dat er twee mensen voor nodig zijn om zwanger te raken. Als ik jou was zou ik me afvragen wat het beste voor mijn kind is en voor jou. Je wilt toch een stabiele omgeveing creeren, en niet constant ruzie ed en het kind met drugs en alcohol in aanraking laten komen. Wat ik zo lees steunen je ouders je heel erg. Praat met ze, en ik zou die jongen de deur uitzetten Hij is het niet waard! Succes en Sterkte
Tsja, ik zit bij het lezen van zo'n verhaal weer met mijn mond wijd open! Je "klinkt" wijs voor je leeftijd en je weet diep in je hart denk ik ook wel wat het beste is voor jou en je baby! Gelukkig heb je een veilige haven bij je vader en moeder thuis. Gezien je leeftijd denk ik dat je dit soort zaken ook met hen bespreekt? Dat roken vind ik minder wijs, maar dat weet je zelf ook wel! Succes ermee!
je bent al te goed voor die jonge geweest. hij was bij mij al lang de laan uitgegaan. hoe veel je ook van hem houdt. maar hij maakt gewoon misbruik van alles. uit het verhaal kan ik een ding zeggen. hij doet alles om een dak boven zijn hoofd te hebben. suc der mee
Jeetje, wat een verhaal! Allereerst heb ik respect voor je, hoe je hiermee omgaat is geweldig! Daar komt bij dat je volgens mij hele lieve ouders hebt, waar je van opaan kunt en die er voor jou en je baby zijn. Zoals eerder al geschreven is, geef je zelf het antwoord al in je berichtje. Ik weet zeker dat jij je kindje een goed thuis kunt bieden met alle hulp die je hebt. Je wilt toch niet dat je baby met drank en drugs opgroeit? Je vriend is volgens mij zelf nog een kind en zoals iemand al zei, je verdient respect als zwangere vrouw... klopt helemaal, maar respect verdien je ook als je niet zwanger bent. Het is moeilijk als je van iemand houd, maar je hebt er straks een verantwoordelijkheid bij. De stress nu is ook niet goed! Persoonlijk denk ik dat je samen met je kindje en je ouders verder moet gaan. Dan komt het helemaal goed met jullie! Niets beters dan een liefdevolle omgeving... ik wens je veel wijsheid en sterkte! Liefs
Jeetje meid wat een verhaal. Ik zou zeggen weggaan bij die jongen. Ik snap dat het allemaal heel moeilijk is omdat je van hem houdt, maar ondertussen kan hij flikken bij je wat hij wil. hij bedriegt je en is ooknog eens heel onverantwoordelijk bezig met blowen en drinken enzo. Ik snap ook niet van hem waarom hij uberhaupt bij je was gekomen om zijn excusus aan te bieden als hij het kind niet wil. het lijkt me niet dat een aanstaande vader zule dinegn over zijn kind zegt als het welkom is in zijn ogen. Zo te lezen heb je gelukkig je ouders waar je op terug kan vallen. Wat zeggen die trouwens over de situatie? Meissie ik hoop dat je eruit kan komen het lijkt me echt het beste als je alleen het kind opvoed (met je ouders) want je wil je kind toch niet achterlaten bij iemand die drinkt, blowt en je bedriegt en zulke taal uitslaat over zijn kind?
Hey Meid, Er zijn genoeg meiden van 16 die het prachtig hebben samen met hun kindje. Je bent natuurlijk nooit alleen he! Je hebt je ouders, vrienden, familie, kennissen en deskundigen om je heen... Ik kan je alleen vertellen wat mijn gevoel zegt over jou situatie. Het lijkt mij niet gezond voor je en je kindje om zo door te blijven gaan. Die jongen toont weinig respect naar jullie toe en ik vind dat dat wel nodig is. Een zwangere meid/vrouw verdient respect en hoort vertroeteld te worden inderdaad en als ik jou verhaal lees, interesseert het hem niet zoveel. Jij moet zelf die beslissingen maken, daar kan niemand je bij helpen.. Wat zeggen je ouders over de situatie?
Hoi, Volgens mij voel je je er niet prettig bij. En voordat het erger wordt zou ik hem dus de deur wijzen. Zo te lezen heb je een goede band met je ouders. Hou dat zo. En wat betreft de toekomst.. alles is mogelijk, je bent niet afhankelijk van hem. Vertrouw er op dat je je geluk wel vind zonder hem!
Ach meisje toch wat een verhaal. Al met al denk ik dat je heel goed zelf weet wat je wil maar niet zo goed durft omdat je wel zijn dochter op de wereld gaat zetten. Onder de invloed van de drugs die hij gebruikt zegt hij dingen die hij altijd weer terug wil draaien maar het is wel hoe hij het ziet. Je zal zien dat als je kleintje er straks is dat hij nog veel minder gaat doen en straks geen contact meer opneemt met jullie. Hij wil dit duidelijk niet en dat zal niet veranderen. Ik vind jou een ontzettend sterke meid die ondanks dat ze zo jong is heel goed weet wat ze wil. Je neemt de verantwoording voor je kleintje en dat staat voor alles. Meisje zoals iedereen hier al heeft aangegeven, denk aan jezelf en je kindje en hoe moeilijk ook, zet hem er uit. Hij is een slechte invloed voor jou en je dochter straks en ik weet zeker dat jij niet hetzelfde voor je dochter wil als wat jij heb meegemaakt. Heel erg veel sterkte en een dikke knuffel.